Tου Uygar Karaca/ info@eurohoops.net
Στο Ευρωμπάσκετ 2022 έχουμε δει πολλές εκπλήξεις. Τα μεγάλα φαβορί έμειναν εκτός τετράδας, η γκρίνια για τους διαιτητές είναι έντονη, ενώ το σασπένς δεν λείπε σχεδόν από κανένα παιχνίδι.
Παράλληλα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που λόγω των εκπλήξεων, χαρακτηρίζουν το φετινό Ευρωμπάσκετ ως το καλύτερο όλων των εποχών. Είναι όμως;
Προκειμένου να αποσαφηνίσουμε τα όσα έχουμε δει στο παρκέ, ζητήσαμε την άποψη του Ντέιβιντ Μπλατ, με τον πρωταθλητή Ευρώπης με την Ρωσία το 2007 να αναλύει με τον δικό του τρόπο για λογαριασμό του Eurohoops τα όσα είδαμε να διαδραματίζονται στη διοργάνωση:
Αναλυτικά τα όσα είπε ο Ντέιβιντ Μπλατ στο Eurohoops:
Για την απουσία των Γιάννη, Γιόκιτς και Ντόντσιτς από τους ημιτελικούς:
“Το Ευρωμπάσκετ ήταν έτσι εδώ και πολλά χρόνια. Είναι δεν είναι τόσο σύνηθες να βλέπουμε τους ΝΒΑερς να παίζουν στο Ευρωμπάσκετ. Όμως την ίδια στιγμή, επίσης δεν είναι σύνηθες να βλέπουμε τους 3 καλύτερους παίκτες στον κόσμο να παίζουν, αλλά να μένουν εκτός ημιτελικών.
Στην Ευρώπη, οι καλύτερες ομάδες κερδίζουν. Στο ΝΒΑ κερδίζουν αυτές με τους καλύτερους παίκτες. Αυτή είναι η βασική διαφορά.
Οι τρεις που είπαμε είναι, αν όχι οι καλύτεροι στον κόσμο, μέσα στους πέντε καλύτερους, όμως είναι άλλο παιχνίδι. Οι διαφορετικοί κανόνες και οι αμυντικές προσαρμογές που μπορείς να κάνεις στην Ευρώπη μπορούν να περιορίσουν ορισμένους παίκτες. Αν και οι Γιάννης και Γιόκιτς σκόραραν αρκετά στα νοκ άουτ, το περιβάλλον της FIBA αλλάζει τον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι. Τονίζει διαφορετικά πράγματα στο παιχνίδι, που δυσκολεύουν τα μεγαλύτερα αστέρια να κερδίσουν”.
“Το ευρωπαϊκό παιχνίδι είναι διαφορετικό σε τόσα πολλά επίπεδα. Αλλά ιδιαίτερα, όσον αφορά την άμυνα που μπορείτε να παίξετε ή τους περιορισμούς στην άμυνα που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στο παιχνίδι του ΝΒΑ. Επίσης, η διάρκεια του παιχνιδιού είναι πολύ σημαντική, γιατί κάθε κατοχή είναι πιο κρίσιμη σε ένα παιχνίδι 40 λεπτών σε σύγκριση με ένα παιχνίδι 48 λεπτών.
Το γεγονός ότι οι ομάδες είναι χτισμένες με τέτοιο τρόπο που πρέπει να εξαρτώνται ακόμη περισσότερο ο ένας από τον άλλον, προκειμένου να υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ένας ή δύο παίκτες δεν μπορούν απλά να αναλάβουν το παιχνίδι όπως βλέπετε. Αυτό μπορεί να συμβεί στο ΝΒΑ, αλλά στο ευρωπαϊκό παιχνίδι, είναι σπάνιο.
Ειλικρινά, αυτό είναι πραγματικά ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν. Το κάνει τόσο διασκεδαστικό. Είναι προκλητικό, ενδιαφέρον και απρόβλεπτο. Γι’ αυτό, μου αρέσουν οι διαφορές μεταξύ του ΝΒΑ και του ευρωπαϊκού παιχνιδιού. Επίσης, είναι διασκεδαστικό να παρατηρείς πώς οι ομάδες, οι προπονητές και οι παίκτες προσαρμόζονται σε κάθε διαφορετικό περιβάλλον. Τότε, επίσης, τι συμβαίνει όταν αυτά τα δύο συγκεκριμένα περιβάλλοντα συναντώνται; Είναι σίγουρα διασκεδαστικό να το παρακολουθεί κανείς.”
Για την διαχείριση των σταρ του ΝΒΑ από τους προπονητές τους στις Εθνικές:
“Λοιπόν, πρώτα απ’ όλα, υπάρχουν κανόνες σχετικά με τον χρόνο που μπορείς να κάνεις προπόνηση πριν από τα καλοκαιρινά τουρνουά. Στην εποχή μας, προπονούμασταν πέντε-έξι εβδομάδες πριν τη διοργάνωση.
Σήμερα, η Ένωση Παικτών στο ΝΒΑ δεν σας επιτρέπει περισσότερες από τρεις εβδομάδες για αυτούς τους παίκτες.
Το δεύτερο είναι να τους προπονήσεις με ευρωπαϊκό τρόπο. Θέλω να πω, δεν πρέπει να προσπαθήσετε να προσαρμοστείτε στο παιχνίδι του ΝΒΑ μόνο και μόνο επειδή έχετε παίκτη του ΝΒΑ, δεν λειτουργεί. Το στυλ του ευρωπαϊκού παιχνιδιού δεν σας επιτρέπει να το κάνετε αυτό.
Φυσικά, αν μιλάμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου έρχονται οι καλύτεροι παίκτες του NBA, αυτό είναι ένα διαφορετικό θέμα, αλλά οι καλύτεροι παίκτες του NBA δεν ήρθαν στις άλλες διοργανώσεις. Πολλοί από αυτούς παίζουν μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Γι’ αυτό βλέπετε ότι είναι πολύ πιο δύσκολο για τις ομάδες των ΗΠΑ να αγωνιστούν σε αυτά τα τουρνουά. Νομίζω ότι πρέπει να προπονείς σύμφωνα με το ευρωπαϊκό παιχνίδι, ανεξάρτητα από το αν έχεις παίκτες ΝΒΑ ή Ευρωπαίους, γιατί είναι διαφορετικό είδος παιχνιδιού.”
Για το κουραστικό πρόγραμμα:
“Όλες οι ομάδες το περνούν αυτό. Δεν είναι η μία ή η άλλη ομάδα που έχει κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα, λόγω της δυσκολίας του προγράμματος. Και το πρόγραμμα είναι πολύ δύσκολο, πιστέψτε με. Όταν προπονούσα, το περιβάλλον της εθνικής ομάδας ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Παίζαμε 11 παιχνίδια, όχι οκτώ ή εννέα.
Πρέπει να γίνει μια δραστική επανεξέταση όλων των διεθνών διοργανώσεων και είμαι σίγουρος ότι είναι αναπόφευκτο. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτή τη διαδικασία των παραθύρων της FIBA και του αριθμού των ετών που έχουν οι εθνικές ομάδες. Απλώς δεν θα λειτουργεί πια. Οι ομάδες του ΝΒΑ δεν πρόκειται να το επιτρέψουν. Η μάχη μεταξύ FIBA και Ευρωλίγκας δεν πρόκειται να επιβιώσει, όχι για πάντα, ούτε για κανέναν από τους δύο. Αυτή είναι μια κατάσταση που πρέπει να επιλυθεί. Αν όχι, το διεθνές μπάσκετ ως γνωστόν κινδυνεύει να εξαφανιστεί.”
Για το αν οι διαιτητές ήταν τόσο κακοί:
“Όχι, δεν νομίζω ότι είναι τόσο κακό όσο λένε. Νομίζω όμως ότι υπάρχουν προβλήματα. Νομίζω ότι οι διοργανώσεις σε αυτό το επίπεδο πρέπει να έχουν τους καλύτερους διαιτητές όπως θα έπρεπε να έχουν τους καλύτερους παίκτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι καλύτεροι διαιτητές είναι μόνο στην Ευρωλίγκα ή τη FIBA. Αυτό που λέω είναι ότι ο καλύτερος διαιτητής πρέπει να είναι εκεί ανεξάρτητα από τον οργανισμό με τον οποίο συνδέεται.
Αυτό μας επαναφέρει στο αρχικό πρόβλημα. Ο πόλεμος μεταξύ FIBA και Ευρωλίγκα πρέπει να τελειώσει. Το είπα πριν πολλά χρόνια. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Τότε ήταν μόνο η αρχή. Τώρα, έχουμε φτάσει στο απροχώρητο. Και πιστεύω ότι πρέπει να βρεθεί η λύση για το καλό του μπάσκετ, για το καλό της διαιτησίας, για το καλό του “να φέρεις τους καλύτερους παίκτες”, για το καλό του προγράμματος για το καλό των φιλάθλων.”
Για την αγαπημένη του ομάδα στα ημιτελικά:
“Αυτή τη στιγμή θα ήταν η Γερμανία. Νομίζω ότι έχουν παίξει το πιο σταθερό και το καλύτερο μπάσκετ και είναι στο σπίτι τους. Νομίζω ότι το μπάσκετ γενικότερα στη Γερμανία μεγαλώνει πραγματικά, το ενδιαφέρον των φιλάθλων είναι μεγάλο. Νομίζω ότι σίγουρα, η απόδοση αυτής της γερμανικής εθνικής ομάδας θα την ωθήσει ακόμα πιο μπροστά, αλλά ειδικά σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, η γερμανική ομάδα ήταν πολύ καλά προπονημένη και έχει ένα υπέροχο γκρουπ παικτών. Παίζουν σε υψηλό επίπεδο μπροστά στους φιλάθλους της έδρας τους. Θα τους έχριζα ως το φαβορί αυτή τη στιγμή, ιδιαίτερα με τη Σλοβενία, την Ελλάδα και τη Σερβία εκτός.”
Για τον απίθανο (και πανομοιότυπο) τρόπο που επικράτησε η Γαλλία απέναντι σε Τουρκία και Ιταλία:
“Νομίζω ότι τα θαύματα είναι στον ουρανό. Ένας παίκτης μπορεί να χάσει ελεύθερες βολές. Είναι μέρος του παιχνιδιού. Είναι μέρος καταστάσεων υψηλής πίεσης.
Το ότι χάνει κάποιος τις ελεύθερες βολές δεν θα σήμαινε τίποτα εκτός και αν έχετε κάνει τη δουλειά και βάλετε τον εαυτό σας σε αυτήν την κατάσταση όπου έχετε την ευκαιρία να κερδίσετε το παιχνίδι. Στην περίπτωση ενός απροσδόκητου γεγονότος ή περιστατικών όπως αυτό που συνέβη με αυτές τις ελεύθερες βολές, πρέπει να είσαι σε θέση να το εκμεταλλευτείς. Αυτό θα μπορούσε να είναι ακόμη και ένα χαμένο λέι απ στο τέλος του παιχνιδιού.
Πάντα πίστευα ότι τα πράγματα που συμβαίνουν νωρίς στο παιχνίδι, δεν είναι λιγότερο σημαντικά από αυτά που συμβαίνουν αργότερα στο παιχνίδι. Απλώς κανείς δεν τα θυμάται.”
Για τους νατουραλιζέ παίκτες:
“Πρώτον, ο Λορέντζο Μπράουν και ο Τζέι Αρ Χόλντεν, είναι εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις. Υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές περιπτώσεις σχετικά με αυτόν τον κανόνα. Σας έχω μιλήσει για την παρούσα κατάσταση και τα προβλήματα μεταξύ της Ευρωλίγκας και της FIBA. Ξέρω ότι ο κόσμος μπορεί να θέλει να το θέσει ως μεγάλο θέμα, αλλά δεν είναι καινούργιο, συμβαίνει εδώ και χρόνια. Αυτό είναι ένα άλλο στοιχείο του ανταγωνισμού.
Επίσης, δεν βλέπω ότι αυτός ο κανόνας να εξαφανίζεται επειδή υπάρχουν πάρα πολλοί διαφορετικοί τύποι περιπτώσεων. Κάποια δικαιολογημένα κάποια που μπορεί να είναι λιγότερο, αλλά υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Δεν το βλέπω ως κάτι που πρόκειται να αλλάξει.”
Για τον αγαπημένο παίκτη του σε αυτό το Ευρωμπάσκετ:
“Ξέρεις, εργάζομαι για τη Μακάμπι, οπότε απολαμβάνω να βλέπω τον Λορέντζο Μπράουν να παίζει τώρα. Αυτή είναι μια υποκειμενική άποψη. Ωστόσο, πιστεύω ότι έπαιξε πολύ καλά.
Από μια πιο αντικειμενική άποψη, νομίζω ότι ο παίκτης που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ο Φρανζ Βάγκνερ από τη Γερμανία. Ξέρετε ο Γιόκιτς είναι ένας από τους πολύ αγαπημένους μου παίκτες και ο Αντετοκούνμπο φυσικά, αλλά δεν παίζουν πια, δυστυχώς.”
Για το αν το Ευρωμπάσκετ 2022 είναι το καλύτερο όλων των εποχών:
“Πρώτον, πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι αυτό ήταν ένα σπουδαίο Ευρωμπάσκετ και μου αρέσει πολύ να το βλέπω.
Δεύτερον: Όχι, δεν νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο. Αλλά πέρα από αυτό, δεν νομίζω ότι είναι καν εφικτό να χαρακτηριστεί το καλύτερο Ευρωμπάσκετ όλων των εποχών. Είναι τόσο δύσκολο να πει κανείς κάτι τέτοιο, όπως αυτή, η άλλη συζήτηση, για το ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Υπάρχουν διαφορετικές εποχές και διαφορετικοί τύποι ομάδων.
Αλλά δεν πειράζει, ξέρετε, ζούμε στον κόσμο της υπερβολής των μέσων ενημέρωσης και ο τρόπος για να προωθήσετε προγράμματα, άρθρα και εκπομπές είναι να μιλήσετε για το ότι είναι το καλύτερο όλων των εποχών. Και πάλι, αυτό είναι ένα μεγάλο Ευρωμπάσκετ. Είναι όμως αναγκαστικά καλύτερο από άλλα Ευρωμπάσκετ; Δεν είμαι σίγουρος.
Σίγουρα το μπάσκετ έχει μεγαλώσει. Βλέπουμε το παιχνίδι να αλλάζει. Βλέπουμε νέα αστέρια, λαμπερά αστέρια έρχονται, και αυτό είναι υπέροχο. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Απλώς προσπαθώ να παραμείνω κάπως ειλικρινής σχετικά με το γεγονός ότι υπήρξαν πολλά σπουδαία Ευρωμπάσκετ.
Ξέρεις, για λόγους διασκέδασης, κοιτούσα το ρόστερ της ισπανικής ομάδας που κερδίσαμε το 2007, στο σπίτι τους. Προχωρήστε και δείτε αυτό το ρόστερ για ένα δευτερόλεπτο.
Στο ίδιο Ευρωμπάσκετ του 2007, ο Ντιρκ Νοβίτσκι, ο Πάου Γκασόλ και ο Τόνι Πάρκερ ήταν εκεί. Υπάρχει καλύτερος παίκτης από τον Ντιρκ Νοβίτσκι; Δεν είμαι σίγουρος. Φυσικά, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν τις δικές τους επιλογές και να έχουν τη γνώμη τους.”