Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Στο πλαίσιο του ολυμπιακού τουρνουά στο Παρίσι, ο σπουδαίος Ντιρκ Νοβίτσκι παραδέχθηκε στο Eurohoops πως βλέπει ακόμα… εφιάλτες από τον τελικό του Ευρωμπάσκετ 2005 όταν η Εθνική Ομάδα “κατασπάραξε” την αντίστοιχη της δική του Γερμανίας με 78-62 στο Βελιγράδι και ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 18 χρόνια.
Για να συμβεί βέβαια αυτό, έπρεπε μία μέρα σαν και ετούτη 19 χρόνια πίσω (24/9/2005), η “γαλανόλευκη” να κάνει μία επική επιστροφή κόντρα στη Γαλλία του Τόνι Πάρκερ, η οποία ολοκληρώθηκε με τον πλέον χαρακτηριστικό και iconic τρόπο.
Το τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη παρότι ενηλικιώθηκε και κοντεύει να συμπληρώσει δύο δεκαετίες ζωής, παραμένει ως μία από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές στην ιστορία του ελληνικού και όχι μόνο μπάσκετ.
Αφενός μεν για τη φαιά ουσία του και την πρόκριση, που ισοδυναμούσε με μισή κατάκτηση σε όποιο βαθμό μπορεί κάτι τέτοιο να ειπωθεί με τις Γαλλία και Ισπανία νοκ άουτ, στον τελικό ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και μάλιστα με τον τρόπο που αυτή ήρθε, αφετέρου για την… προσευχή του Βασίλη Σκουντή κατά τη διάρκεια της μετάδοσης και βλέποντας το χρονόμετρο να μηδενίζει, που εισακούστηκε και έστειλε στα “ουράνια” τους απανταχού Έλληνες αφήνοντας σύξυλους τους “μπλε”.
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς που “θυσιάστηκε” στο φινάλε και αποβλήθηκε με 5 φάουλ και η παρέα του στην “Επίσημη Αγαπημένη” κατάφεραν και έφεραν το ματς στο καλάθι απέναντι στη Γαλλία που προηγήθηκε με +7 δύο φορές στο τελευταίο λεπτό (62” και 47” πριν το τέλος).
Η τύχη ενός ματς που έμοιαζε χαμένο, πέρασε σε ελληνικά χέρια με 11” πριν λαλήσει η “χοντρή κυρία”. Ο Αντουάν Ριγκοντό έβαλε μία στις δύο βολές και έδωσε έτσι την ευκαιρία στην ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη μέχρι και να πάρει τον ημιτελικό.
Ο Νίκος Ζήσης επωμίστηκε με το ρόλο του οργανωτή κατεβάζοντας τη μπάλα. Οδεύοντας προς το αντίπαλο καλάθι, κλείστηκε από τη γαλλική άμυνα όμως είχε τη διαύγεια να πασάρει προς τα έξω στον Δημήτρη Διαμαντίδη που έπρεπε να σηκώσει το βάρος 10 και πλέον εκατομμυρίων στην πατρίδα και πολλών ακόμα του απόδημου ελληνισμού.
“Βάλ’ το αγόρι μου” ακούγεται σαν σε ικεσία. “Το ‘βαλε, το ‘βαλε”, φώναξε κι ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου, 3” πριν λήξει ο σπουδαίος ημιτελικός.
Οι Γάλλοι που έμειναν… ξεροί, δεν μπόρεσαν να εκδηλώσουν επίθεση στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που απέμεναν κι η Εθνική Ομάδα, επέστρεψε σε τελικό Ευρωμπάσκετ, 16 χρόνια μετά το ανολοκλήρωτο ΕΠΟΣ του Ζάγκρεμπ το 1989 όπου απέκλεισε τους πανίσχυρους Σοβιετικούς. Το δεύτερο… χουνέρι που τους υπέβαλλε μετά το 1987 και το χρυσό φυσικά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας…
Η Εθνική ομάδα πέτυχε μία ιστορική ανατροπή που μνημονεύεται ακόμα. Είναι το ριζικό της, η μοίρα της και το DNA αυτής της ομάδας να κάνει ενίοτε τους Έλληνες να πανηγυρίζουν αφού πρώτα έχουν επισκεφτεί την εντατική λόγω καρδιακής αρρυθμίας…
ΕΛΛΑΔΑ (Γιαννάκης): Σπανούλης, Διαμαντίδης 7(1), Παπαλουκάς 10, Χατζηβρέττας 3, Ζήσης 11, Κακιούζης 3(1), Βασιλόπουλος, Τσαρτσαρής, Φώτσης 4, Ντικούδης 14, Παπαδόπουλος 15, Μπουρούσης
ΓΑΛΛΙΑ (Μπερζό): Πάρκερ 20(2), Φοτού, Ριγκοντό 6, Ντιαό 14(2), Φ. Πιετρούς 8, Ντιαρά, Τζιφά, Μ. Πιετρούς 6(2), Ζελαμπάλ 7(1), Ζιλιάν 2, Σμιτ 2, Βάις 1
Ο επίσημος λογαριασμός πάντως της FIBA για το Ευρωμπάσκετ διερωτάται αν αποτελεί το σπουδαιότερο σουτ διαχρονικά σε διοργάνωσή της.
Διαβάστε επίσης:
- Εθνική: Το πρώτο “βάλτο αγόρι μου” του Παναγιώτη Φασούλα στον προημιτελικό της Γερμανίας το 1993 (Video)
- Εθνική: “Επτά, έξι… ποιος; Ποιος; Βάλτο αγόρι μου! Ετών 16! (Video)
- Νοβίτσκι στο Eurohoops: “Βλέπω ακόμα εφιάλτες από τον τελικό με την Ελλάδα”