Του Στάθη Τραπεζανλίδη/ info@eurohoops.net
Είναι λογικό πολύ μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ να έχουν μείνει εκτός, αφού και 50 άτομα να επιλέγαμε δεν θα χωρούσαν όλοι. Τα βασικότερα κριτήρια της επιλογής είναι τα εξής:
-Ανεξαρτήτως της συνολικής καριέρας και αξίας των παικτών λαμβάνουμε υπόψιν μας ΜΟΝΟ την προσφορά τους στα Ευρωμπάσκετ.
-Στη λίστα επιλέχθηκαν 6 περιφερειακοί (“1”, “2”, “3”) και 6 “ψηλοί” (“4”, “5”). Η σειρά παρουσίασής τους είναι τυχαία.
12. Σεργκέι Μπέλοφ (Σοβιετική Ένωση)
Ο Σεργκέι Μπέλοφ είναι αναμφίβολα ένας από τους κορυφαίους παίκτες -η ΦΙΜΠΑ τον ανακύρηξε το 1991 ως τον καλύτερο στην ιστορία της – που έχουν περάσει από τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο “τσάρος” του ρωσικού μπάσκετ αγωνίστηκε στη Σοβιετική Ένωση από το 1966 μέχρι το 1980. Πήρε μέρος σε 7 Ευρωμπάσκετ κατακτώντας 4 χρυσά μετάλλια (1967, 1969, 1971, 1979), δύο ασημένια (1975, 1977) κι ένα χάλκινο (1973). Ο άλλοτε παίκτης της ΤΣΣΚΑ Μόσχας μπορούσε να αγωνιστεί με την ίδια ευκολία τόσο ως σούτινγκ γκαρντ όσο και ως σμολ φόργουορντ. Για την ακρίβεια μπορούσε να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις εκτός από σέντερ. Ήταν ο ηγέτης της κορυφαίας ευρωπαϊκής Εθνικής ομάδας, της Σοβιετικής Ένωσης οδηγώντας την στην κατάκτηση 7 μεταλλίων. Το 1969 πραγματοποίησε τις καλύτερες εμφανίσεις του σε Ευρωμπάσκετ όταν και ψηφίστηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης.
11. Ντράζεν Νταλιπάγκιτς (Γιουγκοσλαβία)
Ο Ντράζεν Νταλιπάγκιτς ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σκόρερ στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ. Μαζί με τους Τσόσιτς, Κιτσάνοβιτς και Ντελίμπασιτς οδήγησε την Γιουγκοσλαβία στην κορυφή σταματώντας την κυριαρχία της πανίσχυρης τότε Σοβιετικής Ένωσης. Κατέκτησε 3 συνεχόμενα χρυσά μετάλλια (1973, 1975, 1977), ένα ασημένιο (1981) κι ένα χάλκινο (1979). Το 1977 μάλιστα στο Ευρωμπάσκετ του Βελγίου αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης. Την ίδια χρονιά ψηφίστηκε και ως ο κορυφαίος Ευρωπαίος παίκτης. Στην Εθνική ομάδα αγωνίστηκε για 13 χρόνια (1973-1986).
10. Νίκος Γκάλης (Ελλάδα)
Είναι ο μεγαλύτερος σκόρερ στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ. Άλλωστε αποτελεί τον κορυφαίο σκόρερ σε μέσο όρο, καθώς “πυρπολούσε” το αντίπαλο καλάθι με 31,2 πόντους ανά ματς. Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και στις τέσσερις διοργανώσεις που έλαβε μέρος με ασύλληπτα νούμερα. Ο λόγος για τον Νίκο Γκάλη, ο οποίος οδήγησε την “άσημη” Εθνική ομάδα της Ελλάδας στην κορυφή της Ευρώπης κόντρα στην Σοβιετική Ένωση το 1987, όταν και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης. Το 1989 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο κερδίζοντας για δεύτερη φορά τους Σοβιετικούς, αυτή τη φορά στον ημιτελικό.
9. Τόνι Κούκοτς (Γιουγκοσλαβία, Κροατία)
Ο άλλοτε σπουδαίος φόργουορντ των Σικάγο Μπουλς αγωνίστηκε σε Ευρωμπάσκετ τόσο με την φανέλα της Γιουγκοσλαβίας όσο και με αυτή τη Κροατίας κατακτώντας μάλιστα μετάλλιο και με τις δύο. Ο Τόνι Κούκοτς ήταν μέλος της καλύτερης ίσως Γιουγκοσλαβίας όλων των εποχών, στα τουρνουά του 1989 και του 1991, όταν και κέρδισε δύο συνεχόμενα χρυσά μετάλλια. Το 1991 μάλιστα με τον Ντράζεν Πέτροβιτς να απουσιάζει, πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά. Νωρίτερα, το 1987, κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ τερματίζοντας στην τρίτη θέση στην Αθήνα. Μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας κατέκτησε ακόμα ένα μετάλλιο με την Κροατία. Οι ομοιότητες με το πρώτο πολλές! Ίδια θέση, ίδια χώρα! Η Κροατία τερμάτισε τρίτη στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας (1995).
8. Ντράζεν Πέτροβιτς (Γιουγκοσλαβία)
Ο “Μότσαρτ” του μπάσκετ είναι ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους παίκτες όλων των εποχών. Σε ηλικία μόλις 28 χρονων έφυγε από τη ζωή λόγω αυτοκινητιστικού δυστυχήματος αλλά πρόλαβε να αφήσει το στίγμα του στο παγκόσμιο μπάσκετ. Κατέκτησε δύο μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ, ένα χρυσό το 1989 όταν και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης κι ένα χάλκινο το 1987. Πολλοί μεγάλοι σουτέρ αγωνίστηκαν σε Ευρωμπάσκετ, ο Ντράζεν Πέτροβιτς ήταν όμως ο κορυφαίος όλων. Δυστυχώς γι αυτόν – και για εμάς – δεν πρόλαβε να αγωνιστεί με τα χρώματα της αγαπημένης του Κροατίας, καθώς έχασε τη ζωή του λίγο πριν το Ευρωμπάσκετ του 1993.
7. Τόνι Πάρκερ (Γαλλία)
Είναι ένας από τους τρεις εν ενεργεία παίκτες της λίστας μας. Ο Τόνι Πάρκερ δεν έχει σταματήσει ακόμα το μπάσκετ, αλλά έχει ήδη γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της διοργάνωσης. Είναι πρώτος σκόρερ όλων των εποχών σε σύνολο πόντων, πρώτος και σε συμμετοχές σε Ευρωμπάσκετ. Ο πόιντ γκαρντ των Σαν Αντόνιο Σπερς οδήγησε τη Γαλλία στην κατάκτηση τεσσάρων μεταλλίων, στο χρυσό το 2013 όταν και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης, στο ασημένιο το 2011 όντας ο πρώτος σκόρερ του τουρνουά και στο χάλκινο τόσο το 2005, όσο και το 2015, μπροστά στο κοινό της πατρίδας του. Φέτος, θα απουσιάσει λόγω σοβαρού τραυματισμού.
6. Πάου Γκασόλ (Ισπανία)
Ένας ακόμα εν ενεργεία παίκτης στη λίστα μας. Ο σταρ των Σαν Αντόνιο Σπερς, Πάου Γκασόλ, στα 37 του έχει ήδη έξι μετάλλια στη συλλογή του σε Ευρωμπάσκετ, δύο συνεχόμενα χρυσά (2009, 2011) και άλλο ένα που το πήρε σχεδόν… μόνος του πριν δυο χρόνια στη Γαλλία (2015), δύο ασημένια (2003, 2007) και ένα χάλκινο (2001). Οδήγησε την Εθνική Ισπανίας μετά από αρκετά χρόνια και πολλούς χαμένους τελικούς στην πολυπόθητη πρώτη θέση της Ευρώπης και μάλιστα δυο από τις τρεις φορές ήταν συνεχόμενες. Αναδείχθηκε τρεις φορές πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης (2003, 2009, 2015) και δυο φορές πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά, το 2009 στην Πολωνία και το 2015 στην Γαλλία. Βρίσκεται στην τρίτη θέση του πίνακα των σκόρερ σε σύνολο πόντων στην ιστορία της διοργάνωσης με 1.044 πόντους.
5. Ντίνο Ράτζα (Γιουγκοσλαβία, Κροατία)
O Ντίνο Ράτζα είναι ένας από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους σέντερ όλων των εποχών, σπουδαίος ηγέτης και μεγάλη προσωπικότητα. Ο Κροάτης κατέκτησε 5 συνεχόμενα μετάλλια, 3 με την Γιουγκοσλαβία (2 χρυσά το 1989 και το 1991 και ένα χάλκινο το 1987 στην Αθήνα) και 2 με την Εθνική Κροατίας (δύο χάλκινα το 1993 και το 1995). Είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην Εθνική Κροατίας με 1764 πόντους! Ήταν βασικό μέλος της σπουδαίας ομάδας της Γιουγκοσλαβίας και ο ηγέτης – απόντος του αδικοχαμένου Ντράζεν Πέτροβιτς – της Κροατίας μετά την διάσπαση.
4. Βλάντε Ντίβατς (Γιουγκοσλαβία, Σερβία)
Ο Βλάντε Ντίβατς κυριάρχησε για όσα χρόνια αγωνίστηκε. H Γιουγκοσλαβία είχε πάντα μεγάλη παράδοση στους σπουδαίους σέντερ και ο άλλοτε σέντερ των Λέικερς ήταν ένας από αυτούς. Βασικό μέλος κι αυτός της Γιουγκοσλαβίας στην κατάκτηση των δύο χρυσών μεταλλίων (1987, 1989) αλλά και του χάλκινου στην Αθήνα το 1987. Μετά τη διάσπαση κατέκτησε ακόμα ένα χρυσό με την Σερβία το 1995 στην Αθήνα και ένα χάλκινο το 1999 στη Γαλλία. O Σέρβος σέντερ ήταν ένας από τους λίγους Ευρωπαίους που κατάφεραν να κάνουν σπουδαία καριέρα και να πρωταγωνιστήσουν στο ΝΒΑ σε μία εποχή που ήταν δύσκολο να καθιερωθεί ένας αθλητής από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
3. Κρέζιμιρ Τσόσιτς (Γιουγκοσλαβία)
Ο Κρέζιμιρ Τσόσιτς έχει μείνει στην ιστορία ως ο Ευρωπαίος που σνόμπαρε το ΝΒΑ. Ήταν ένας από τους πρώτους σέντερ που παρά το ύψος του μπορούσε να σουτάρει από μέση απόσταση και να πασάρει σαν γκαρντ με μεγάλη επιτυχία. Απέδειξε ότι οι σέντερ μπορούν να έχουν έναν διαφορετικό ρόλο μέσα στο παιχνίδι από αυτό που είχαν συνηθίσει μέχρι τότε. Με την Γιουγκοσλαβία κατέκτησε 7 μετάλλια, 3 συνεχόμενα χρυσά (1973, 1975, 1977), τρία ασημένια (1969, 1971, 1981) και ένα χάλκινο (1979). Είναι ένας από τους δυο παίκτες που έχει ψηφιστεί δύο φορές ως πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης (ο άλλος ο Γκασόλ), το 1971 και το 1975. Την πρώτη φορά μάλιστα παρά το γεγονός ότι η Γιουγκοσλαβία ηττήθηκε στον τελικό από την Σοβιετική Ένωση.