Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Κώστας Μίσσας μίλησε στη νέα έκδοση της εφημερίδας “Έθνος” και μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω τη συνέντευξη του στο συνάδελφο, Μενέλαο Σεβαστιάδη.
– Ένας «στρατηγός» που συνειδητά µετατράπηκε σε «στρατιώτη» και που σε σύντοµο χρονικό διάστηµα… αποστρατεύτηκε. Ένας άνθρωπος που στα 64 χρόνια του, µε δεκαετίες στα γήπεδα ως παίκτης και προπονητής, είδε µέχρι και να λοιδορείται όταν επιλέχτηκε για τον πάγκο της Εθνικής Ανδρών στις 27 του περασµένου Ιουνίου, έχοντας λιγότερο από έναν µήνα για να «στήσει» σοβαρή οµάδα και να την οδηγήσει στο Ευρωµπάσκετ.
Ενας καθηγητής που διδάσκει στο πανεπιστήµιο αλλά και σε πλήθος διεθνών σεµιναρίων, που όµως είδε κόσµο και κοσµάκη να τον αντιµετωπίζει ως… περαστικό. Πίστεψε όµως στη δουλειά του, ήξερε ότι η πλειονότητα του κόσµου τον σέβεται και όταν πια ήρθαν η εκπληκτική εµφάνιση επί της Λιθουανίας και η πρόκριση στα προηµιτελικά, είδε τους παίκτες να τον αποθεώνουν, σε ένα γενικό ξέσπασµα µιας οµάδας που αµφισβητήθηκε όσο καµιάπροηγούµενη, αλλά κράτησε το κεφάλι ψηλά. Τέλος, πάλεψε για την πρόκριση στην τετράδα, δεν τα κατάφερε και αποµακρύνεται.
«Εντάξει, συγκινήθηκα, µη νοµίζεις, δεν είµαι και τόσο ψυχρός, απλά µε το επάγγελµακαµιά φορά… φοράω µάσκα». Παίκτες που έχουν πανηγυρίσει διακρίσεις µαζί του, µέχρι και κορυφή σε Ευρωµπάσκετ Νέων, παίκτες που τους αγαπάει σαν παιδιά του. «Αν θα ήθελα κάποιον για γαµπρό µου; Αµέ, µάλιστα… κάτσε να µετρήσω… Τουλάχιστον τρεις θα µε έκαναν ευτυχισµένο σε ένα τέτοιο ενδεχόµενο», λέει γελώντας.
Στην Οµοσπονδία έκλεισε 11 χρόνια, αλλά την πρόσκληση για την Ανδρών δεν τη δέχτηκε ποτέ πριν. «Η αλήθεια είναι ότι θα περίµενα ύστερα από πέντε καλά χρόνια στη Γυναικών και πέντε στη Νέων που είχαµε χρυσό και αργυρό, να µπω κατά κάποιο τρόπο… στη σειρά κι εγώ. Αλλά δεν ήρθε και πλέον είχα µπει στη νοοτροπία του υποστηρικτικού κοµµατιού, ως τεχνικός διευθυντής και στην Ανδρών τα τρία τελευταία χρόνια, σε ένα πόστο που θεωρώ πολύ σηµαντικό σε µια Οµοσπονδία».
Φέτος, είδε µια σειρά επαφών να µην τελεσφορούν, πριν στραφεί η διοίκηση στον ίδιο. Η διαδικασία θα µπορούσε να ενοχλήσει κάποιον. «Για όλες τις επαφές είχα απόλυτη γνώση και ενηµέρωση. Τώρα, για να λέµε τα πράγµατα µε το όνοµά τους, σε µια στιγµή οριστικού αδιεξόδου υπήρξε η λογική να αναλάβω τη δύσκολη αποστολή.
Σαν στρατιώτης, συνεργάτης των Εθνικών για χρόνια, συµφώνησα ότι έπρεπε να βρεθεί µια λύση και δέχτηκα να είµαι εγώ αυτή. Προσπάθησα να είµαι εγώ η λύση στο πρόβληµα που είχε ανακύψει».
Αποστολή καριέρας
Εστω και µε περιπέτεια, «ανέλαβα το κορυφαίο πρότζεκτ, αποστολή, όπως θες πες το, της καριέρας µου. Η Εθνική δεν είναι απλά µια οµάδα, έχει τεράστια επιρροή σε όλη την ελληνική κοινωνία, άρα είναι ό,τι µεγαλύτερο έχω κάνει». Τράβηξε τον δρόµο που έπρεπε να χαράξει µε διαδικασίες εξπρές κι όταν τον ρωτάς αν µετάνιωσε για κάτι, είναι ξεκάθαρος: «Υπάρχει µια ατάκα που έχω πει πολλές φορές και στην οµάδα. Οταντελειώσουµε, θέλω να κοιταζόµαστε στα µάτια κι όχι να συναντιόµαστε και να αλλάζουµε κατεύθυνση. Αυτό είναι το παν στις συνεργασίες, νοµίζω το πετύχαµε».
Το µέλλον απαιτεί… σουτ
Μπορεί µια χώρα που πανηγυρίζει επιτυχίες στις νέες ηλικίες κι έχει και µια καλή φουρνιά στην Ανδρών, να ανησυχεί για το µέλλον της; Σύµφωνα µε την εµπειρία του Κώστα Μίσσα, µπορεί! «Είµαι επιφυλακτικός σε κάποια πράγµατα. Μερικές φορές οι Έλληνες νοµίζουµε ότι ζούµε µόνοι µας στον πλανήτη, όµως δεν είναι έτσι, πρέπει να βλέπεις τον… µεγαλόκοσµο και όχι τον µικρόκοσµό µας.
Ταλέντο µπορεί να βγάζουµε, λοιπόν, αλλά το µπάσκετ οδηγείται σε κοµµάτι µε τεράστια αθλητικότητα, ταχύτητες και καταλυτική επιρροή της ικανότητας του σουτ. Αν εδώ µείνουµε σε ισχύουσες λογικές, να ξέρουν από τις µικρές ηλικίες δέκα συστήµατα, αλλά να µην ξέρουν να σουτάρουν, τότε θα έχουµε πρόβληµα…».
Ο Γιάννης ήθελε να παίξει
Ο Μίσσας υπερασπίστηκε µε πάθος την προοπτική συµµετοχής του Γιάννη Αντετοκούνµπο µέχρι το… άδοξο φινάλε, όπως υπερασπίστηκε και «ελευθερίες» των παικτών του στο πλαίσιο µιας καλά δοµηµένης σχέσης. Ένιωσε άραγε προδοµένος για κάτι; «Στο θέµα του Αντετοκούνµπο, εγώ µέσα µου είµαι πεπεισµένος ότι το πάλεψε και δεν µπορούσε να παίξει. Επιµένω ότι αν µπορούσε θα το έκανε, άρα παρά την εξέλιξη της απουσίας του δεν υπάρχει για µένα καµία λογική προδοσίας. Επίσης, σε µια Εθνική οµάδα που διαφέρει από τους συλλόγους, θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει επικοινωνιακή και όχι τιµωρητική λογική. Υπήρξαν στιγµές που ξεφύγαµε λιγάκι, αλλά µετά τη δύσκολη φάση άρχισε η απόλυτη επικοινωνία».
Γνωρίζεις τους εχθρούς σου
Η λογική του Μίσσα, «µην επηρεάζεστε από εξωγενείς παράγοντες», πέρασε στην οµάδα και ήταν ξεκάθαρο ότι αποτελεί βίωµά του. «Εγώ, να ξέρεις, πάντα ξεκινάω µε τη λογική ότι ο καλύτερος φίλος του προπονητή είναι το αποτέλεσµα, άρα αν δεν το φέρεις, πρέπει να περιµένεις την κριτική. Υπάρχει όµως µια διαφοροποίηση. Υπάρχει η κριτική που έχει να κάνει µε κοµµάτια της δουλειάς σου και είναι τεκµηριωµένη, υγιής. Και υπάρχει και µια άλλη µορφή κριτικής, που βγαίνει µέσα από συµπάθειες, αντιπάθειες, ακόµα και φθόνο και σε βοηθάει όταν εµφανίζεται να αντιλαµβάνεσαι πόσους εχθρούς είχες που δεν τους θεωρούσες εχθρούς». Ενας εξ αυτών ήταν και ο κόουτς της Λιθουανίας, Τ. Πατσέσας.