Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Ο “Ζοτς” υπήρξε παίκτης της Παρτιζάν από το 1984 μέχρι το 1991 και προπονητής της αμέσως μετά μέχρι το 1993, διάστημα κατά το οποίο κέρδισε την πρώτη Ευρωλίγκα στην καριέρα του (1992). Χρειάστηκε να περάσουν 28 χρόνια, πέντε ομάδες (Χοβεντούτ 1993-94, Ρεάλ Μαδρίτης 1994-97, Μπενετόν Τρεβίζο 1997-99, Παναθηναϊκός 1999-2012, Φενέρμπαχτσε 2013-20) κι οχτώ Ευρωλίγκες (1994, 1995, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011, 2017) για να ανταμώσουν ξανά (2021-σήμερα).
Η Ευρωλίγκα “ακολούθησε” όλη αυτή τη διαδρομή μέχρι την επιστροφή του στη σερβική ομάδα σε ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας σχεδόν μισής ώρας. με τίτλο “Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η επιστροφή”.
Το πέρασμα από τα χρόνια του στον Παναθηναϊκό ήταν must, εκεί όπου δημιούργησε “ιδιαίτερες αναμνήσεις…” και μέτρησε “13 χρόνια, 27 τελικοί, 22 τίτλοι…”.
“Δεν είναι μόνο οι τίτλοι, δεν είναι μόνο το μπάσκετ, είναι πώς συμπεριφέρεσαι στους γύρω σου κι η ατμόσφαιρα που δημιουργείς” λέει για εκείνον ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, που τον είχε προπονητή από το 1999 μέχρι το 2009.
“Μπορεί να σου δώσει τα πάντα. Tα πάντα στο παρκέ. Για τη δική σου ομάδα και την αντίπαλο” εξηγεί ο Δημήτρης Διαμαντίδης, που ήταν τα μάτια, τα αυτιά και το μυαλό του “Ζοτς” στο δεύτερο μισό της θητείας του στο “Τριφύλλι” (2004-12).
Όσο για τον ίδιο τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς; “Μου είναι τόσο δύσκολο να μιλάω για εμένα”.
Δείτε όλο το ντοκιμαντέρ, στο οποίο ο “Ζοτς” μιλά ακόμη και για το πώς έφτασε να ασχοληθεί με το μπάσκετ: “Η πρώτη φορά που σκέφτηκα σοβαρά το μπάσκετ ήταν το 1973 (σ.σ. 13 ετών τότε) στη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ στη Βαρκελώνη. Η Γιουγκοσλαβία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο κι ήταν, ας πούμε, η στιγμή που με έκανε να σκεφτώ το μπάσκετ κι άρχισα να παίζω”.
“Δε σκέφτεσαι τότε πως το μπάσκετ θα γίνει η ζωή σου. Γιατί το μπάσκετ είναι η ζωή μου”.
Διαβάστε επίσης: