Tου Άρη Μπάρκα/ info@eurohoops.net
Ενδεχομένως να έχετε ακούσει τις ιστορίες στο παρελθόν, αλλά αν όχι, είναι ευκαιρία για ένα μικρό μάθημα ιστορίας.
Κωνσταντινούπολη 1992
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς πετυχαίνει στην εκπνοή το τρίποντο στον αιφνιδιασμό, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς κερδίζει τον τίτλο της Ευρωλίγκας στην πρώτη του σεζόν ως προπονητής κι η Παρτιζάν Βελιγραδίου γράφει ιστορία κερδίζοντας το τρόπαιο.
Αθήνα 1993
“Το μπάσκετ πέθανε απόψε”, δήλωσε ο προπονητής της Μπενετόν Τρεβίζο, Πέταρ Σκάνσι, αμέσως μετά την ήττα της ομάδας του που καθοδηγείτο τότε από τον Τόνι Κούκοτς στον τελικό με τη Λιμόζ του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Η Λιμόζ πήρε τον πρώτο της ευρωπαϊκό τίτλο με σκορ 59-55 και ως τις μέρες μας παραμένει ο μοναδικός για τα γαλλικά χρώματα.
Τελ Αβίβ 1994
Ο Κόρνι Τόμπσον πετυχαίνει το καθοριστικό τρίποντο, ο Ζάρκο Πάσπαλι δεν ευστοχεί τις ελεύθερες βολές και η Μπανταλόνα- καθοδηγούμενη από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς- κερδίζει το φαβορί, τον Ολυμπιακό, κατακτώντας το τίτλο.
Βαρκελώνη 1998
Στην πρώτη παρουσία στον πάγκο της Βίρτους μετά πέντε χρόνια στην Εθνική ομάδα της Ιταλίας, ο Έτορε Μεσίνα αποδεικνύει στα 38 του πως είναι προορισμένος για τη δόξα. Η ομάδα του νικάει την ΑΕΚ και έτσι έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά.
21 χρόνια μετά
Έχουν περάσει περισσότερα από 20 χρόνια από τότε, αλλά αυτές οι τέσσερις ομάδες είναι ζωντανές στο Eurocup και όλες τους νίκησαν στη 2η αγωνιστική.
Η Βίρτους κι η Παρτιζάν απολαμβάνουν το αήττητο τους στα γκρουπ Α και Β, ενώ ο Λιμόζ κι η Μπανταλόνα μετράνε ρεκόρ 1-1 στο δεύτερο και τρίτο όμιλο αντίστοιχα.
Αν και μερικά σημαντικά κλαμπ αποτελούν απλά μέρος των ιστορικών βιβλίων του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τα πράγματα είναι διαφορετικά σε Βελιγράδι, Μπολόνια, Λιμόζ και Μπανταλόνα.
Αυτές οι πόλεις ζουν και αναπνέουν για το μπάσκετ. Δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι η Μπολόνια έχει ονομαστεί “Μπασκετούπολη” από τους Ιταλούς, ενώ η Λιμόζ είναι εξίσου διάσημη για την ομάδα της όσο και για τις περίφημες πορσελάνες που παράγονται εκεί.
Η Μπανταλόνα αποτελούσε πάντα μία πηγή παραγωγής ταλέντων και το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για το Βελιγράδι.
Ήταν μόνο θέμα χρόνου να επιστρέψουν αυτές οι τέσσερις ομάδες στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και φέτος στο Eurocup αναζητούν το δρόμο προς την κορυφή.
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς – που πέτυχε το πιο σημαντικό τρίποντο στην ιστορία της Παρτιζάν πίσω στο 1992- βρίσκεται τώρα στον πάγκο της Βίρτους και καθοδηγεί το σερβικό δίδυμο των Μίλος Τεόντοσιτς και Στέφαν Μάρκοβιτς που μαζί επιχειρούν ένα ευρωπαϊκό comeback.
Η Παρτιζάν ξεκίνησε από πέρυσι την ανανέωση της υπό τις οδηγίες του Αντρέα Τρινκιέρι και τα πράγματα πάνε αρκετά καλά ως τώρα, με τον 24χρονο Ράντε Ζάγκορατς να οδηγεί την ομάδα του.
Η Λιμόζ διαθέτει ισπανό προπονητή, τον Άλφρεντ Γιούλμπε, που θεωρείται σπεσιαλίστας στην ανάδειξη νεαρών ταλέντων και έχει δημιουργήσει μία νέα, συναρπαστική ομάδα.
Τελευταία αλλά όχι σε σημασία, η Μπανταλόνα είναι μία νεανική ομάδα που την οδηγεί όμως ένας πολύπειρος βετεράνος, ο Νίκος Ζήσης.
Σίγουρα η παράδοση δεν αρκεί και δεν… παίζει μπάσκετ.
Σίγουρα όμως, βλέποντας το καλό ξεκίνημα που έχουν αυτές οι ομάδες, νιώθεις τη συνέχεια που τις διέπει και οι θρύλοι πάντα ζουν κοντά μας.