Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ας μην το κουράζουμε άλλο. Η μπασκετική ανεξήγητη (στο δικό μου μυαλό) παράνοια με την οποία δομήθηκε το ρόστερ το καλοκαίρι θα είναι η… νέμεσις του Ολυμπιακού σε όλη τη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν, μέχρι αυτή να ολοκληρωθεί.
Το πιθανότερο είναι όταν αυτό συμβεί, να προκύψει ένα… ανακουφιστικό συναίσθημα.
Με δεύτερη διαδοχική σεζόν εκτός πλέι οφ, με πληγωμένο πρεστίζ, αλλά με τον Ολυμπιακό τότε να μπορεί να αφοσιωθεί 100% στο μέλλον του. Προσωπικά, πιστεύω πως το καλύτερο είναι να λειτουργήσει από τώρα με αποκλειστικό γνώμονα το μέλλον. Να δούμε τι θα μας φέρει το κομβικό καλοκαίρι του 2020.
Η ιστορία μιας (ακόμα) ήττας
Ο Ολυμπιακός στο πρώτο πεντάλεπτο του αγώνα μπόρεσε να συνδυάσει την καλή επιθετική λειτουργία με την αμυντική αποτελεσματικότητα. Στην επίθεση είχε αρκετά γρήγορη κυκλοφορία, σωστές αποστάσεις, όλοι είχαν διάθεση να πασάρουν και έβγαιναν ωραίες φάσεις. Στην άμυνα για πολύ λίγο, οι κόκκινοι προσπάθησαν να πιέσουν τη μπάλα, να προστατέψουν το καλάθι τους και να έχουν επικοινωνία πάνω στα σκριν της Άλμπα.
Για λίγο, όμως… Από το 5′ (12-6) κι έπειτα, η Άλμπα έκανε ότι ήθελε επιθετικά. Είναι χαρακτηριστικό πως σε 15 λεπτά σκόραρε 44 πόντους και σε αυτό το διάστημα οι παίκτες του Ρενέσες είχαν 9/14 τρίποντα! Με συνέπεια, ο Ολυμπιακός να βρεθεί αρχικά στο -11 και να κλείσει το ημίχρονο με μειονέκτημα 8 πόντων (42-50). Και όλα αυτά σε ένα ημίχρονο που οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα σούταραν με ποσοστό που άγγιζε το 87%(!) στο δίποντο, με 19/22.
Ως κλασική ομάδα του Ρενέσες, η Άλμπα κάνει πολλά σκριν πάνω, αλλά πολύ συχνά και μακριά από τη μπάλα με πολλή off ball κίνηση. Και αρέσκεται να επιτίθεται στα πρώτα 8-10” στις δικές της κατοχές. Παρότι αυτό είναι γνωστό της πάσης, ο Ολυμπιακός δεν ήταν σε θέση να κάνει κάτι για να το σταματήσει. Η πίεση πάνω στη μπάλα ήταν υποτονική, για μια ακόμα φορά τη φετινή σεζόν η 1 vs 1 άμυνα στη περιφέρεια ήταν άλλες φορές κακή, άλλες ανύπαρκτη και επίσης εμφανίστηκε ένα ακόμα σταθερό ζήτημα του φετινού Ολυμπιακού, η αδυναμία είτε να “σπάει” τα σκριν του αντιπάλου, είτε να έχει άρτια επικοινωνία και γρήγορες αντιδράσεις σε σκριν μακριά από την μπάλα που είναι η ειδικότητα της Άλμπα.
Οι φιλοξενούμενοι σκόραραν τρίποντα μετά από κάθε κατάσταση. Σε δουλεμένες επιθέσεις, μετά από αποτελεσματικά σκριν σε καθαρές 5 εναντίον 5 φάσεις, κάποιες φορές μετά από αλλαγές στα πικ και προς το τέλος του ημιχρόνου έβαλαν και 2-3 μαζεμένα σουτ στο τρανζίσιον.
Αυτή ήταν η ιστορία του πρώτου ημιχρόνου. Ο Ολυμπιακός είχε χάσει μόλις δυο σουτ μέσα από τη ρακέτα, αλλά είχε μόλις ένα εύστοχο τρίποντο (Κόνιαρης) και τα… 9/14 της Άλμπα τον είχαν πληγώσει. Αν λάβουμε υπόψη μας το εκπληκτικό ποσοστό των φιλοξενούμενων έξω από τα 6μ.75, το -8 δεν ήταν μεγάλη διαφορά.
Ήταν ένα διαχειρίσιμο ντεσαβαντάζ, αρκεί ο Ολυμπιακός να αποφάσιζε κάποια στιγμή να παίξει ΑΜΥΝΑ και να γίνει πιο ΣΚΛΗΡΟΣ και απαιτητικός πρώτα από όλα απέναντι στον εαυτό του. Στη δεύτερη περίοδο είχε δεχτεί 31 πόντους και δεν έβγαλε την Άλμπα ούτε… εκατοστό εκτός του παιχνιδιού της και των συνηθειών της. Την άφηνε να επιτίθεται ξανά και ξανά στα πρώτα δευτερόλεπτα των κατοχών της και ακόμα κι αν αυτό δεν συνέβαινε, κάποιος θα έκανε λάθος στα σκριν και οι Βερολινέζοι θα έβγαζαν ανοιχτό σουτ, συνήθως… εύστοχο.
Κυριαρχία για μια περίοδο…
Ισορροπημένο και αποτελεσματικό μπάσκετ με διάρκεια και στις δύο πλευρές του παρκέ έπαιξε ο Ολυμπιακός μόνο στο τρίτο δεκάλεπτο. Είδαμε περισσότερη ενέργεια και πείσμα αμυντικά, καλύτερη πίεση στη πρώτη γραμμή της άμυνας και συνάμα κυριαρχία του Μιλουτίνοφ επιθετικά στο ποστ. Ο Ολυμπιακός έβαλε τρία τρίποντα σε αυτό το διάστημα (ενώ σε όλο το υπόλοιπο ματς, μόλις δύο…), υπέπεσε σε ένα λάθος και έφτασε τις 18 ασίστ. Όλα αυτά του προσέφεραν ένα επί μέρους σκορ 29-18, για να κλείσει τη τρίτη περίοδο μπροστά με 71-68!
Πάλι τα ίδια…
Ο… παλιός Ολυμπιακός, είτε μιλάμε για τη version του Ντούντα, είτε εκείνες του Μπαρτζώκα και του Σφαιρόπουλου, αν σε ένα ματς που ζοριζόταν είχε πάρει με το μέρος του το μομέντουμ σε τέτοιο χρονικό σημείο, δεν θα κοιτούσε ποτέ ξανά πίσω. Θα έπνιγε τον αντίπαλο και θα τον τελείωνε.
Όχι αυτός ο Ολυμπιακός. Που υπολείπεται σε ποιότητα, κλάση, εργαλεία που απαιτούνται στο σύγχρονο μπάσκετ και… νέο αίμα σε προσωπικότητες.
Μετά την κυριαρχία και το προσπέρασμα, η Άλμπα μπήκε στο τελευταίο και πιο κρίσιμο δεκάλεπτο και με συνοπτικές σχεδόν διαδικασίες “έτρεξε” ένα σερί 2-14 μέσα σε τρία λεπτά και 15” και προηγήθηκε με 73-82! Ό,τι μόχθησε για να χτίσει ο Ολυμπιακός σε δέκα λεπτά, το γκρέμισε μονομιάς και φτου να κυνηγάει από την αρχή…
Ένα ακόμα “νεκρό διάστημα” σε άμυνα και επίθεση (όπως σωστά είπε ο Μπαρτζώκας πριν το παιχνίδι και το σημειώνουμε πολύ συχνά εδώ όπως εξελίσσεται το άθλημα επίθεση και άμυνα είναι αλληλένδετες και άμεσα αλληλοεξαρτώμενες) και η Άλμπα με γρήγορες αντιδράσεις και ακόμα πιο… γρήγορα εκτελεσμένες επιθέσεις όχι απλά πήρε ξανά με το μέρος της το μομέντουμ της αναμέτρησης, αλλά έστησε τον Ολυμπιακό στον τοίχο.
Προσπάθησε να αντιδράσει η ομάδα, μετά το καταστροφικό πρώτο τετράλεπτο του τελευταίου δεκαλέπτου έβγαλε αρκετές καλές άμυνες, όσο η μάχη όδευε προς το τέλος διαδοχικές κιόλας και για αυτό “γέννησε” ευκαιρίες για ανατροπή.
Κυρίως οι Κόνιαρης και Πρίντεζης τα έδωσαν όλα αμυντικά, αλλά αύξησαν ρυθμούς και ένταση στη προσπάθεια και οι υπόλοιποι. Ο Ολυμπιακός πλησίασε στο 83-87. Εκεί, έχασε δύο σερί πολύ κρίσιμες κατοχές (λάθος Παπανικολάου και άστοχο τρίποντο Κόνιαρη).
Ο Πρίντεζης μείωσε σε 85-87, ακολούθησε κι άλλη καλή άμυνα (κλέψιμο Μιλουτίνοφ) και η τελευταία μεγάλη ευκαιρία χάθηκε στην άστοχη βολή του Σέρβου σέντερ, με την οποία ο Ολυμπιακός θα ισοφάριζε (86-87).
Ο Πρίντεζης κράτησε τον Ολυμπιακό ζωντανό με το επιθετικό ριμπάουντ, αλλά η κατοχή των 14” δεν κύλησε όπως θα την ήθελαν οι γηπεδούχοι, η Άλμπα αντέδρασε σωστά, ο Σπανούλης πήρε ένα πολύ δύσκολο σουτ και αμέσως μετά στο αντιαθλητικό, κρίθηκαν οριστικά όλα…
Πρίντεζης στο Eurohoops: “Δεν θέλω να πιστεύω ότι θα παίζω χωρίς κίνητρο”
Να το συνειδητοποιήσουν όλοι: Το… χάλι που φτιάχτηκε δεν διορθώνεται μέσα στη σεζόν
Για μια ακόμα φορά φέτος μια νίκη του Ολυμπιακού την διαδέχτηκε μια… σφαλιάρα. Μια φορά έχει καταφέρει η φετινή ομάδα να κάνει δύο διαδοχικά θετικά αποτελέσματα! Με την Άλμπα και το Μιλάνο. Πόσα πολλά λέει αυτό… Τόσο για την ποιότητα της ομάδας συνολικά, όσο και για την σταθερότητα, στοιχείο που αποτελεί κράμα της ποιότητας και της νοοτροπίας…
Συνέβη, δε κάτι αντίστοιχο με αυτό που είδαμε στην ήττα απέναντι στη Φενέρ. Τα νούμερα του Ολυμπιακού συνολικά ήταν καλά, αλλά…
Σκόραρε 86 πόντους, είχε το εντυπωσιακό 74% στο δίποντο, μοίρασε 22 ασίστ για 12 λάθη, μόνο στα τρίποντα έμεινε στο 27%, αλλά και πάλι με τέτοια νούμερα στην έδρα σου, μοιάζει λογικό να κερδίσεις.
Όχι, όμως, όταν τρως 93 πόντους μέσα στο σπίτι σου και επιτρέπεις στον αντίπαλό σου να σουτάρει από το τρίποντο με ποσοστό 56%… Σχεδόν +20% παραπάνω από το μέσο όρο που έχει η ομάδα του Ρενέσες, που έτσι κι αλλιώς τρέχει, παίζει up tempo με πολλές κατοχές και σουτάρει πολύ από το τρίποντο.
Σε κανένα από τα προηγούμενα 18 ματς της στη διοργάνωση, πάντως, δεν είχε ξεπεράσει το 50% κι αυτό είναι μια ακόμα… “επιτυχία” μην το πω χορηγία της άμυνας του Ολυμπιακού.
Ήρθε η Άλμπα με 5 νίκες στο ΣΕΦ και κέρδισε. Μετά από ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της σεζόν, ο Ολυμπιακός έχει δώσει 9 παιχνίδια εντός έδρας και έχει χάσει τα πέντε.
Ολυμπιακός: Δεν φοβίζει κανέναν το ΣΕΦ – Πισωγύρισμα 15ετίας!
Δυστυχώς, η πρώτη εικόνα, αυτή που υπήρχε τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό από το καλοκαίρι, επιβεβαιώνεται. Αυτός ο αχταρμάς που δημιουργήθηκε δίκην ρόστερ από τον Μπλατ θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή με κάποιους παίκτες μόνο του νυν ρόστερ να είναι ικανοί να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο για την επόμενη σεζόν.
Εδώ άλλες ομάδες με λάθη στους σχεδιασμούς τους, που έχουν πολλά περισσότερα χρήματα να διαθέσουν και έχουν πιο γρήγορες αντιδράσεις από τον Ολυμπιακό μεταγραφικά, δεν έχουν κατορθώσει μέσα στις σεζόν να αλλάξουν δραστικά την εικόνα τους. Ο φετινός Ολυμπιακός πως θα το πετύχει; Απλά δεν γίνεται.
Αφήστε που ήδη οι δύο προσθήκες στην αρχή της σεζόν, έχουν ήδη αποδειχτεί λανθασμένες. Ο Ριντ λόγω χαρακτήρα (με μια βόλτα στο διαδίκτυο, καταλαβαίνεις γιατί τον ξέγραψαν οι ομάδες στο ΝΒΑ) και ο Ρότσεστι επειδή βρίσκεται στα τελειώματα της καριέρας του και ήρθε να προστεθεί ως ο χειρότερος αμυντικός στη χειρότερη αμυντικά γραμμή γκαρντ στην Ευρωλίγκα…
Η μεγάλη λίστα των σκόρερ που κάνουν πάρτι με τον Ολυμπιακό έγραψε και το όνομα του Έρικσον, που περίμενε τον Ολυμπιακό τόσο πέρυσι ως παίκτης της Γκραν Κανάρια, όσο φέτος με την Άλμπα, για να πραγματοποιήσει τις πιο παραγωγικές εμφανίσεις του. Ο τύπος έχει βάλει 16 τρίποντα στα 3 από τα 4 ματς που έχει παίξει πέρυσι και φέτος απέναντι στον Ολυμπιακό, απίστευτο! Ούτε ο Κέβιν Ντουράντ να ήταν, που θα έλεγε και ο κόουτς Πιτίνο…
Είναι τυχαίο πως οι κόκκινοι έχουν κερδίσει δύο φορές φέτος τη Βαλένθια, την ομάδα με τα λιγότερα αθλητικά και γρήγορα γκαρντ στην Ευρωλίγκα; Όχι…
Μπασκετική παράνοια
Όταν τελείωσε η περσινή αποτυχημένη σεζόν, δύο πράγματα έκαναν μπαμ και τα καταλάβαιναν σχεδόν όλοι, πιστεύω. Πως ο Ολυμπιακός είχε τρομερή ανάγκη από ενίσχυση στα γκαρντ και από τουλάχιστον ένα Floor Manager ΤΟΠ ΚΛΑΣΗΣ και ένα αθλητικό ψηλό, κανονικό ριμ προτέκτορ, στο “5”.
Και περνούν οι έξι μήνες που είχε στη διάθεσή του λόγω ειδικών συνθηκών ο Ολυμπιακός να φτιάξει μια ανταγωνιστική και ισορροπημένη ομάδα και τι βλέπουμε;
Τίποτα! Κανένα γκαρντ αξίας, ένα “τυφλό” όπως αποδεικνύεται ποντάρισμα στον Baldwin και τελικά πάλι… Τσέρι! Και στους ψηλούς; Πάλι τίποτα! Για δεύτερη διαδοχική σεζόν ο Μπλατ υπέγραψε (Ρούμπιτ) για πεντάρι ένα καθαρό τεσσάρι, που αμυντικό πρόβλημα δεν έχει σε επίπεδο Ευρωλίγκας μόνο στο “5”, αλλά ακόμα και στο “4” που είναι η φυσική, καλή του θέση.
Και… κερασάκι στην τούρτα πέρα από τον Τσέρι, μια ακόμα σεζόν ανούσιας και αναίτιας υπερφόρτωσης στα φόργουορντ, με τον Κουζμίνσκας, αφού είχε δοθεί το μεγαλύτερο συμβόλαιο ξένου στον Μπράντον Πολ. Έτσι για να μη βγαίνει με τίποτα και για κανένα λόγο το ροτέσιον και για να “καεί” και ο Βεζένκοφ.
Τι να πεις; Ειλικρινά δεν υπάρχουν εύκολα λόγια για να περιγράψει κανείς τον καλοκαιρινό σχεδιασμό του Ολυμπιακού. Μάλλον η πιο αντιπροσωπευτική λέξη είναι η παράνοια. Γιατί στερήθηκε της κοινής μπασκετικής λογικής, επιεικώς…
Το πλεονέκτημα του Μπαρτζώκα
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα υποστεί αρκετές ήττες ως το τέλος της σεζόν στην Ευρωλίγκα, όπως αυτή της πρεμιέρας της επιστροφής του κόντρα στην Άλμπα. Το ξέρει. Είναι έξυπνος άνθρωπος. Η ηρεμία του που είδαμε στον πάγκο, είναι προϊόν της συνειδητοποίησης πως με αυτό το ρόστερ το μόνο που μπορεί να κάνει είναι διαχείριση του damage control της φετινής σεζόν.
Χθες, συνέβη κάτι που το έχω αναφέρει 2-3 φορές στη διάρκεια της σεζόν. Όταν υπολείπεσαι σε ποιότητα και αθλητικότητα, πολλές φορές δεν έχει καν σημασία η τακτική. Ο Μπαρτζώκας διαφοροποίησε κάποια πράγματα αμυντικά απέναντι στην Άλμπα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Η άμυνα εκτέθηκε και έφαγε κοντά στους 100 πόντους. Όταν έχεις μια περιφέρεια – ανέκδοτο σε ότι αφορά ΟΛΕΣ τις καταστάσεις ατομικής άμυνας και ταυτόχρονα ΚΑΝΕΝΑΝ ψηλό – φόβητρο από πίσω με αθλητικές ικανότητες και μεγάλη εμβέλεια στην άμυνα, δεν σώνεσαι ότι και να γίνει. Τόσο απλό είναι.
Σε άλλες περιπτώσεις ο προπονητής που αναλαμβάνει μια ομάδα μέσα στη σεζόν, έχει μεγάλη πίεση για άμεσα αποτελέσματα. Με τον Έλληνα κόουτς, τη συγκεκριμένη χρονικά περίοδο και με συμβόλαιο 2,5 ετών, ισχύει ΑΚΡΙΒΩΣ το αντίθετο.
Ο Μπαρτζώκας γνωρίζει πως μέχρι τις αρχές Απρίλη που όπως όλα δείχνουν θα ολοκληρωθεί η φετινή αγωνιστική σεζόν για τον Ολυμπιακό, έχει μπροστά του 3 γεμάτους μήνες για να τσεκάρει το νυν ρόστερ παράλληλα με την… αγορά, να σκεφτεί να οραματιστεί και να χτίσει αρχικά στο μυαλό του και έπειτα στη πράξη την επόμενη μέρα.
Μπαρτζώκας: “Για μια ομάδα που έχει αλλάξει 10 παίκτες και 3 προπονητές…”
Χωρίς ΚΑΜΙΑ πίεση για αποτελέσματα. Αφού περάσουν αυτοί οι 3 μήνες, θα έχει μπροστά του ακόμα 3-4, για να καταλήξει στη κατάρτιση του επόμενου ρόστερ και σε συνεργασία με την διοίκηση να το δημιουργήσει. Με λίγα λόγια ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει μπροστά του 7 ολόκληρους μήνες, μέχρι να ξεκινήσει η προετοιμασία της σεζόν 2020-21 κι εκεί να αρχίσει να δουλεύει και να κρίνεται με τον δικό του Ολυμπιακό, αυτόν που ο ίδιος θα έχει φτιάξει.
Για μένα αυτό είναι ένα πραγματικά σοβαρό πλεονέκτημα, μια “πολυτέλεια” που θα τον βοηθήσει να… υποστεί ήρεμος την φετινή σεζόν ως το τέλος της και ακόμα πιο σημαντικό έχει όλο το χρόνο του κόσμου στη διάθεσή του για να πάει σε στοχευμένες κινήσεις και να παρουσιάσει κάτι αναγεννησιακό μπασκετικά, ώστε να ξεχαστεί και αυτό το “έκτρωμα” που βλέπουμε φέτος.
Η δήλωσή του πως είναι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον σίγουρα έχει να κάνει και με αυτό που μόλις σας περιέγραψα.
ΥΓ1. Πολύ δυνατό το βίντεο της ΚΑΕ για τον Βασίλη.
ΥΓ2. Υπάρχουν (νοήμονες;) άνθρωποι, που κατηγορούν… μπασκετικά τον Πρίντεζη. Ούτε καν έχουν πάρει χαμπάρι πως με τα χάλια στους σχεδιασμούς των δύο τελευταίων ετών, ο τύπος πέρα από το ότι προσπαθεί να διατηρηθεί σε ικανοποιητικό επίπεδο ως προς αυτά που ξέρει να κάνει καλά (σκορ, ριμπάουντ, βελτίωση στη δημιουργία του) καλείται επί δύο διαδοχικές σεζόν να πετύχει κάτι που δεν του είχε ζητηθεί ΠΟΤΕ στο παρελθόν, ούτε καν στο πικ της καριέρας του. Να είναι (αναγκαστικά, λόγω δομής και γύμνιας του ρόστερ) εκείνος που πρέπει ΚΑΘΕ φορά να παλεύει και να σταματάει τους καλύτερους ψηλούς του αντιπάλου, όχι μόνο παίκτες στη θέση του, αλλά και σέντερ!
ΥΓ3. Έχει συμβεί δεκάδες φορές τις δύο τελευταίες σεζόν, βλέπω πως ελάχιστοι το έχουν πάρει χαμπάρι. Δηλαδή, ο ρόλος του σε ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ είναι πιο απαιτητικός από ότι ήταν στα 27, τα 30 ή τα 33 του. Απίστευτο… Στο τελευταίο δεκάλεπτο πρέπει να έχει βγάλει 5 μαζεμένες “σκυλίσιες” άμυνες μπας και καταφέρει ο Ολυμπιακός να γυρίσει το ματς. Το να περιμένεις ο “Πρι” να σου κάνει όσα στα ντουζένια του και ταυτόχρονα τον… Χάινς στην άμυνα, λέγεται “δομική ανωμαλία” στο ρόστερ σου. Μια και από τα ίδια με την ανεκδιήγητη φέτος περιφέρεια του Ολυμπιακού, που… ανάγκασε χθες τον κόουτς Μπαρτζώκα να αφήσει τον Σπανούλη στο παρκέ για 33 λεπτά!
ΥΓ4. Ο Βεζένκοφ πρέπει ΧΘΕΣ να αποφασίσει σε ποια θέση θα αγωνίζεται και θα είναι η καλή του και να δουλέψει σωματικά, για να πιάσει το μπασκετικό του ταβάνι. Η άποψή μου είναι το “4” και πως οφείλει να δουλέψει πολύ σε μυϊκό επίπεδο και γενικά σε αθλητικό επίπεδο. Μόνο έτσι θα πλησιάσει την ολοκλήρωση και θα γίνει υπέρ – απαραίτητο γρανάζι ενός κορμού μιας ομάδας που θέλει να πρωταγωνιστήσει.
ΥΓ5. Μπράβο στο Κόνιαρη. Αρχίζει σιγά – σιγά πέρα από την δεδομένη συνέπεια και ικανότητά του στην άμυνα, να διαχειρίζεται το άγχος που έχει και να δείχνει βελτιωμένος και σε άλλα κομμάτια, όπως η αυτοπεποίθησή του στην επίθεση. Θέλει πολλή δουλειά ακόμα, δεν είναι καθαρό πλεί μέικερ, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε χρήσιμη μονάδα του μελλοντικού κορμού.
ΥΓ6. Για τον Ρότσεστι τα είπαμε. Όσο μεγάλο μπασκετικό IQ κι αν διαθέτει, καλή τρίπλα, τεχνική, ΔΕΝ μπορεί αθλητικά. Αν είχες τον Καμπάτσο, τον Καλάθη και τον Χάκετ, ΟΚ μπορούσε να κουμπώσει και να προσφέρει χωρίς να κάνει ζημιά. Σε αυτή την περιφέρεια, με τίποτα. Απλά, αποτελεί μέρος του προβλήματος. Αυτός που “σκάει γάιδαρο” είναι ο Baldwin. Προσπάθησε ο Μπαρτζώκας από όσο ξέρω να του ανεβάσει την ψυχολογία, να του δώσει κίνητρο, αλλά παίκτη με τόσο μεγάλο έλλειμμα συγκέντρωσης και τέτοια νοοτροπία… Δύο καλάθια έφαγε ενώ διαμαρτυρόταν στους διαιτητές πριν τελειώσει η φάση. Το έχω ξαναδεί αυτό, αλλά μόνο στο πρωτάθλημα Τύπου. Θα μπορούσε να προσφέρει πάνω από όλα αμυντικά, με βάση το κορμί του. Το παιδί, όμως, δεν ξέρει που πατάει και που βρίσκεται.
ΥΓ7. Ο Ολυμπιακός σύμφωνα με πληροφορίες από την Τουρκία και το περιβάλλον της Γαλατά πήγε να κάνει μια προσθήκη. Να υπογράψει τον Αμερικανό PF/C, απόφοιτο του Κεντάκι, Alex Poythress. Πράγματι, αυτό το παιδί διαθέτει τα στοιχεία για να βοηθήσει άμεσα. Αθλητικές ικανότητες, άμυνα, ριμπάουντ, καλές βολές, σουτάρει από το τρίποντο, μπορεί ακόμα και να κατεβάσει τη μπάλα μετά από δικό του ριμπάουντ και να φτάσει ως το αντίπαλο καλάθι, όπως κάνει ο Κάιλ. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως κατέθεσε πρόταση για το buy out στη Γαλατά, αλλά η διοίκηση της Τουρκικής ομάδας θεώρησε το ποσό πολύ μικρό και απάντησε αρνητικά. Μια λεπτομέρεια. Αυτός ο παίκτης ξεκίνησε τη σεζόν στη Κίνα, είχε out για ΝΒΑ και Ευρώπη και η Γαλατά τον τσάκωσε και τον υπέγραψε στις 2 Δεκέμβρη με μικρό μηνιαίο μισθό. Η θέση του Ολυμπιακού που οφείλω να καταθέσω, είναι πως ο παίκτης αυτός είχε προταθεί μέσα στη σεζόν, εξετάστηκε, άρεσε, αλλά ο σύλλογος δεν κινήθηκε για την απόκτησή του επειδή θεωρήθηκε περισσότερο τεσσάρι και έψαχνε για ένα καθαρόαιμο σέντερ.
ΥΓ8. Φίλε Ντίνο, είσαι ψυχούλα και ψυχάρα μαζί! Να προσέχεις τον εαυτό σου, αυτό πρέπει να κάνεις για σένα και τους πολλούς που σε αγαπούν και σε εκτιμούν!