Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Το να χάσει την ίδια εβδομάδα από δύο γερμανικές ομάδες μέσα στο σπίτι του, σε άλλες εποχές θα έμοιαζε με σενάριο… επιστημονικής μπασκετικής φαντασίας για τον Ολυμπιακό.
Στο τώρα, το παρόν, δεν υπάρχει καμία σίγουρη σταθερά για την φετινή εκδοχή των ερυθρολεύκων ως προς το αποτέλεσμα και αυτό είναι το πρώτο πράγματα που καλείται να αλλάξει ο Γιώργος Μπαρτζώκας.
Όλα δείχνουν πως προσπαθεί να το κάνει με διττό στόχο. Να πάρει ό,τι περισσότερο γίνεται από την φετινή σεζόν, κάτι που απαιτεί μπασκετική και προπονητική πονηριά, αλλά και συγκεκριμένη διαχείριση προσωπικοτήτων. Ο δεύτερος στόχος, που για τον Ολυμπιακό ΞΕΚΑΘΑΡΑ είναι το δάσος, το μεγάλο ζητούμενο;
Μέσα από την διαδικασία των αγώνων που έχουν απομείνει στην Ευρωλίγκα, αλλά και από τις προπονήσεις, να έχει αποκρυσταλλωμένη εικόνα όταν τελειώσει η σεζόν για το ποιους παίκτες από το φετινό ρόστερ θεωρεί μέλη του κορμού για την επόμενη χρονιά και σε σχέση και εξάρτηση με αυτό το συμπέρασμα, πόσοι παίκτες και ποια χαρακτηριστικά χρειάζονται, για να δημιουργήσει το 2020-1, ένα Ολυμπιακό υγιή, ανταγωνιστικό, πολύ πιο ποιοτικό μπασκετικά που θα μπορεί να ονειρευτεί και να κάνει το κόσμο του ξανά να ονειρευτεί και να… ανυπομονεί.
Δεν είναι εύκολο, αλλά αποτελεί μονόδρομο και σε αυτή τη διαδικασία ο μεγαλύτερος σύμμαχος του Μπαρτζώκα είναι ο χρόνος σε μια χρονική στιγμή και κατάσταση, που ρεαλιστικά κανένας δεν έχει μεγάλες και… σταθερές απαιτήσεις για τα αποτελέσματα.
Ο αγώνας απέναντι στη Μπάγερν, με τον τρόπο που εξελίχθηκε και ολοκληρώθηκε, αφήνει κέρδος στους κόκκινους. Από τη μια η νίκη, οι βαθμοί και η… αξιοπρέπεια, από την άλλη μια (σχεδόν) πρωτόγνωρη για τα φετινά δεδομένα συνθήκη στη τελευταία περίοδο, που… βάζει στο “σκληρό δίσκο” του προπονητή του Ολυμπιακού κάποιες πληροφορίες για το μέλλον.
Ευρωλίγκα: Τα βραβεία του Eurohoops με Βεζένκοφ και Λάρκιν! (videos)
Ο κλασικός φετινός Ολυμπιακός για 25 λεπτά
Για μεγάλο διάστημα στο ματς βιώσαμε μια από τα… ίδια. Είδαμε την ομάδα όπως την ξέρουμε και την έχουμε συνηθίσει σε όλη τη σεζόν. Κάποιες καλές στιγμές, πολλές κακές, αγκαζέ με γνωστές αδυναμίες και μπασκετική αστάθεια, ένα μεγάλο “μαύρο διάστημα” που ήταν σαν να έπεσε η… ασφάλεια και τελικά, ανασφάλεια ως προς τις αρετές αυτού του συνόλου και το τελικό αποτέλεσμα.
Στο ξεκίνημα του αγώνα ο Ολυμπιακός είχε διάθεση να μοιράσει τη μπάλα και να παίξει ομαδικά, προσπαθούσε στην άμυνα, αλλά είχε πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ. Είναι χαρακτηριστικό πως πριν καν συμπληρωθούν πέντε λεπτά μάχης, είχε δώσει το δικαίωμα στη Μπάγερν να ανανεώσει έξι επιθέσεις.
Η Γερμανική ομάδα που φέτος έχει μια σχετικά αδύναμη δημιουργικά περιφέρεια, προσπαθούσε ως συνηθίζει να χτίσει τις επιθέσεις της με ψηλά σχήματα, με απειλή και δημιουργία από το ποστ και με μακρινά σουτ, που συνήθως προκύπτουν αφού η μπάλα περάσει στο χαμηλό ποστ και από εκεί μεταφερθεί στη περιφέρεια.
Ο Ολυμπιακός το είχε διαβάσει αρκετά καλά, έδινε στις περισσότερες περιπτώσεις ικανοποιητικές βοήθειες, είχε αξιοπρεπείς περιστροφές και λίγη δόση τύχης, αφού η Μπάγερν αστοχούσε και σε επιθέσεις στις οποίες δημιουργούσε σουτ με καλές προϋποθέσεις.
Κάπως έτσι οι κόκκινοι έφτασαν ως τους +11 (37-26), για να κλείσει το ημίχρονο στο 37-32. Με μέτριο ποιοτικά μπάσκετ είναι αλήθεια κι αυτό φαινόταν και από τα νούμερα που είναι συνδεδεμένα με την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα. Μόλις 3/14 τρίποντα, μόλις 6 ασίστ και 44 στο σύστημα αξιολόγησης, νούμερο πολύ μέτριο για 20 λεπτά μπάσκετ.
Ο βασικός λόγος που ο Ολυμπιακός είχε τον έλεγχο στο σκορ, ήταν το κάκιστο ποσοστό του αντιπάλου στο δίποντο. Η Μπάγερν πήγε στα αποδυτήρια με το… 28% στο δίποντο (7/25) και υπό αυτό το πρίσμα το +5 δεν το λες και επιτυχία για τους κόκκινους! Είπαμε, το πάλευαν στην άμυνα, αλλοίωσαν αρκετά Plays του αντιπάλου τους, αλλά συνάμα η Μπάγερν ήταν υπερβολικά άστοχη.
Τρομακτικά κακός!
Πάμε και στο πιο… αντιμπασκετικό κομμάτι της αναμέτρησης για τον Ολυμπιακό. Οπως συμβαίνει πάντα στα φετινά ματς της ομάδας και όπως είχε γίνει και στο τελευταίο δεκάλεπτο στο Μόναχο, ο Ολυμπιακός για κάποια λεπτά δεν βλεπόταν.
Συγκεκριμένα αυτό συνέβη από το 18′ ως τα μέσα της τρίτης περιόδου. Από το 37-26 δύο λεπτά πριν το τέλος του ημιχρόνου ως το 25′ οι φιλοξενούμενοι έτρεξαν ένα σερί… 16-0 και βρέθηκαν μπροστά στο σκορ με 37-42!
Ο Ολυμπιακός έμεινε 6 ολόκληρα αγωνιστικά λεπτά χωρίς σκορ, υπέπεσε σε 1 λάθος ανά… λεπτό (6 λάθη από το 20′ ως το 26′), δεν έκανε τίποτα σωστά στην επίθεση και αυτό φυσικά του στοίχισε και στο αμυντικό τρανζίσιον.
Η Μπάγερν εκμεταλλεύτηκε τα σφάλματα, βρήκε κάποια λει απ, αλλά και μακρινά σουτ με την άμυνα του Ολυμπιακού σε ανισορροπία και γενικά οι κόκκινοι έχασαν εντελώς το μυαλό τους σε αυτό το διάστημα.
Για 2-3 λεπτά οι γηπεδούχοι προσπαθούσαν να μαζέψουν τη ζημιά και να συνέλθουν κι αυτό τελικά συνέβη στα δύο τελευταία λεπτά του τρίτου δεκαλέπτου, όταν ο κόουτς Μπαρτζώκας πέρασε στο γήπεδο τους Πολ, Ρότσεστι και λίγο πριν το τέλος τον Βεζένκοφ.
Η άμυνα βελτιώθηκε, σε αυτό το σημείο ο Κόνιαρης προσέφερε λύσεις που τις είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός στην επίθεση και έτσι το 54-53 στο 30′, όπως και το επί μέρους σκορ 17-21 ήταν άκρως… κολακευτικό για την ομάδα με το μπάσκετ που (δεν) έπαιξε σε αυτό το δεκάλεπτο. Από εκεί και πέρα όλα κύλησαν τέλεια με τον Ολυμπιακό να μην κάνει ούτε ένα λάθος μέχρι να πέσει η αυλαία της αναμέτρησης!
Ολυμπιακός: Σπανούλης, Παπαλουκάς, Τεόντοσιτς και τώρα… Ρότσεστι! (video)
Παράσταση από το Second Unit
Με την έναρξη της τελευταίας περιόδου που θα έκρινε τα πάντα, ο Μπαρτζώκας πέρασε στο παρκέ και τον Ρούμπιτ, αντί του Μιλουτίνοφ. Έτσι, είχαμε τους Κόνιαρη, Ρότσεστι, Πολ, Βεζένκοφ και Ρούμπιτ να αναλαμβάνουν την ευθύνη και να κάνουν ένα μεγάλο και εντυπωσιακό, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, step up.
Το μόνο που άλλαξε στο σχήμα της ομάδας ως το τέλος, ήταν η είσοδος του Baldwin στην θέση του Κόνιαρη. Αλλαγή προσώπου δηλαδή, αλλά όχι προσέγγισης, αφού ο προπονητής του Ολυμπιακού προφανέστατα ήθελε δίπλα στον Ρότσεστι ένα γκαρντ αφοσιωμένο στην άμυνα και στη πίεση πάνω στη μπάλα. Ο Κόνιαρης το κάνει πάντα αυτό ή τουλάχιστον προσπαθεί.
Ο Αμερικανός… θυμήθηκε να μας το δείξει Γενάρη μήνα, για πρώτη φορά τόσο καλά και επιτέλους με λίγη προσήλωση και συγκέντρωση στο παιχνίδι του. Ας είναι.
Ο Ολυμπιακός ανέβασε τη πίεσή του πάνω στη μπάλα, εκμεταλλεύτηκε είναι η αλήθεια και την “δυσκοιλιότητα” που σχεδόν πάντα παρουσιάζει η Μπάγερν όταν ο αντίπαλος πιέζει περιφερειακά και παιδιά όπως ο Πολ και ο Ρούμπιτ συμμετείχαν ενεργά σε πολλές καλές άμυνες.
Και όσο έβγαζε διαδοχικές άμυνες ο Ολυμπιακός, τόσο βελτιωνόταν ο ρυθμός του και άνοιγε το γήπεδο στην δική του επίθεση. Με απόλυτο δημιουργό και floor manager σε αυτό το διάστημα τον Ρότσεστι. Που μόνο στα τελευταία δέκα λεπτά μοίρασε 8 ασίστ, η μια πιο όμορφη και διορατική από την άλλη.
Με τον Κόνιαρη να κάνει σπουδαία δουλειά και να αποχωρεί από το παρκέ στο 33′ για να δοθεί εκ νέου χώρος, χρόνος και ευκαιρία στον Baldwin, η ομάδα έβγαλε ένα πολύ αποτελεσματικό τελευταίο επτάλεπτο και κυριάρχησε στα πάντα.
Στο ποστ, στις άμυνες, στο τρανζίσιον και φυσικά στην πολύ μεγάλη ευστοχία που παρουσίασε σε αυτό το διάστημα. Όταν ένας μόνο παίκτης σκοράρει 5 τρίποντα (Βεζένκοφ) σε ένα δεκάλεπτο, όταν η μπάλα περνάει τόσο γρήγορα από τόσα πολλά χέρια με διάθεση των πάντων να πασάρουν και ένας παίκτης (Ρότσεστι) ανεβάζει επίπεδο το flow, τη ροή της επίθεσης, τότε ναι, μπορεί να έρθει ένα επί μέρους σκορ 35-19.
Μπορούν να έρθουν φάσεις όπως τούτη, που είναι σίγουρα η κορυφαία της σεζόν ως τώρα στον Ολυμπιακό σε ότι σχετίζεται με ομαδικότητα, κυκλοφορία, μετατόπιση της αντίπαλης άμυνας, δημιουργία ελεύθερου σουτ και εκτέλεσης.
Αυτό που θα θυμόμαστε, λοιπόν, από τη νίκη απέναντι στη Μπάγερν είναι το καταιγιστικό τελευταίο δεκάλεπτο, που γεννήθηκε από τη παράσταση της δεύτερης πεντάδας του Ολυμπιακού, ή πιο σωστά του Second Unit, αφού στο σύγχρονο μπάσκετ οι έννοιες πρώτες και δεύτερες πεντάδες έχουν ουσιαστικά καταργηθεί από την ίδια τη φύση του σπορ.
Κάτι που έχει την δική του ξεχωριστή αξία. Γιατί, στην συντριπτική πλειοψηφία των φετινών αγώνων του Ολυμπιακού έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Έχουμε δει πολλές φορές την ομάδα να λειτουργεί αρκετά καλά και όταν ξεκινάει το 2ο ροτέσιον, να χάνεται η… μπάλα και η επαφή με το σκορ.
Το βράδυ της Παρασκευής έγινε το ακριβώς αντίθετο και μάλιστα όχι στο δεύτερο δεκάλεπτο, αλλά στο τελευταίο και καθοριστικό. Η ομάδα έβγαλε στο παρκέ το καλύτερο μπάσκετ της στο κατάλληλο σημείο χωρίς να είναι κανείς εκ των Σπανούλη, Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ, Παπανικολάου στο παρκέ κι αυτό για όσους αντιλαμβάνονται τι χρειάζεται στο σύγχρονο μπάσκετ για να έχεις ανταγωνιστικό σύνολο, είναι πραγματικά καλή είδηση και “case study” για τον κόουτς Μπαρτζώκα.
Τόσο όσον αφορά την διαχείριση των φετινών αγώνων από εδώ και πέρα, όσο και για το άμεσο μέλλον μιας ομάδας που ψάχνει, ψάχνεται και θέλει το καλοκαίρι να δημιουργήσει εκ νέου μια ισχυρή και ισορροπημένη μπασκετική φιλοσοφία ΚΑΙ ταυτότητα.
Αν κοιτάξουμε λίγο, πίσω, κάτι αντίστοιχο, έχει συμβεί μόλις μια φορά φέτος. Ήταν το παιχνίδι στη Μόσχα, απέναντι στη ΤΣΣΚΑ όταν παιδιά όπως ο Πολ, ο Τσέρι, ο Ρούμπιτ, ο Κουζμνίνσκας (για ένα δεκάλεπτο) και ο Πάντερ που στον Ερυθρό Αστέρα βρήκε την… υγειά του, δηλαδή τον ρόλο του, είχαν βγει μπροστά για την ανέλπιστη εκτός έδρας νίκη.
Η επιρροή του Μπαρτζώκα και αλήθειες για να είμαστε ρεαλιστές
Το δίκαιο και το σωστό είναι να αποδίδουμε τα εύσημα εκεί που πρέπει όταν πρέπει, αλλά παράλληλα να αξιολογούμε και κάτω από ποιες συνθήκες συμβαίνουν τα γεγονότα. Ο Ολυμπιακός είχε ένα σπουδαίο δεκάλεπτο, είδε παίκτες με συμπληρωματικούς ρόλους να γίνονται πρωταγωνιστές κι αυτό μόνο ως καλό νέο μπορεί να εκληφθεί.
Πρέπει, όμως, εδώ να σημειώσουμε πως αρκετά πράγματα από όσα είδαμε, απέναντι σε άλλες ομάδες το πιθανότερο είναι πως δεν γίνεται να συμβούν ή αν προτιμάτε, οι πιθανότητες να ξαναγίνουν είναι πολύ λιγότερες.
Για παράδειγμα στο αμυντικό κομμάτι, η αποτελεσματικότητα του Ολυμπιακού με την Μπάγερν στα τελευταία λεπτά, είχε να κάνει και με παθογένειες των Γερμανών. Δεν διαθέτουν χαρισματικά γκαρντ στη δημιουργία, οι ημίψηλοι στους οποίους στηρίζονται για να χτίζουν το παιχνίδι τους ήταν σε μέτρια μέρα και ο Γκρεγκ Μονρό είχε κουραστεί, κάτι που το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο ο Ολυμπιακός στην δικιά του επίθεση.
Πάνω στον επί εννέα συναπτά έτη NBer και πρώην συμπαίκτη του Γιάννη Αντετοκούνμπο στόχευαν τα πικ του Ολυμπιακού με χειριστή/δημιουργό τον Ρότσεστι και συνήθως screener τον Ρούμπιτ.
Γκρεγκ Μονρό στο Eurohoops: “Ταπεινός και ο πιο ανταγωνιστικός συμπαίκτης που είχα ποτέ ο Γιάννης”
Ο Μονρό είναι αργός σε κάθε είδους αμυντικού recovery, οι κόκκινοι το “χτύπησαν”, οι συμπαίκτες του προσπαθούσαν να καλύψουν τις περιστροφές και με αυτή τη στόχευση ως απαρχή και προέκταση το passing game και καλή κυκλοφορία, η ομάδα έβγαλε πολλά καλά σουτ και αρκετές ακόμα καλές φάσεις απέναντι σε close out άμυνες που μειονεκτούσαν και ήταν ένα βήμα πίσω.
Απέναντι σε ομάδες που έχουν πιο αθλητικούς και ποιοτικούς γκαρντ και ψηλούς stopper, ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να βγάλει τέτοια κυριαρχία. Ούτε ο Ρότσεστι ως κύριος μοχλός της επίθεσης, που όπως πολύ σωστά είπε ο Μπαρτζώκας το μπασκετικό του μυαλό παραμένει επιπέδου Ευρωλίγκας, αλλά όχι το κορμί του.
Είναι, άλλωστε, ήδη πολλές οι φορές που ο Ρότσεστι αναγκαστικά έχει παίξει λίγο, γιατί πολύ απλά απέναντι σε άλλους αντιπάλους δεν μπορεί να “κρυφτεί” στην άμυνα, ακόμα κι όταν έχει δίπλα του ένα καλό αμυντικό στη περιφέρεια.
Παρόμοια πράγματα ισχύουν και αμυντικά για τον Βεζένκοφ, ή για τη δυνατότητα του Ρούμπιτ που ήταν εξαιρετικός να… επιπλεύσει στη θέση του σέντερ, απέναντι σε άλλες φροντ λάιν. Η ουσία είναι πως η second unit αντέδρασε και έπαιξε θαυμάσια, της αξίζουν τα εύσημα, αλλά να έχουμε στο μυαλό μας ότι σε αυτό συνέβαλαν και τα χαρακτηριστικά/αδυναμίες του αντιπάλου.
Σε ότι αφορά τον Γιώργο Μπαρτζώκα που σε όλες τις δηλώσεις του ως τώρα μετά την επιστροφή του είναι απόλυτα ειλικρινής, όπως είπαμε από τη πρώτη στιγμή, είναι ένας καλός προπονητής. Όχι μάγος.
Τι έχει κάνει στην πρώτη του εβδομάδα; Το Νο 1, που φαίνεται ξεκάθαρα, είναι πως επειδή μπορεί να συνειδητοποιήσει εύκολα πόσες αδυναμίες έχει αυτή η ομάδα και πόσο μπερδεμένοι μπορούν να είναι οι παίκτες μετά από τόσες αλλαγές στο πάγκο και σε… συμπαίκτες του, προσπαθεί να τους στηρίξει με κάθε τρόπο ψυχολογικά/πνευματικά και να τους δείξει ότι τους πιστεύει.
Δεν μπορείς να ξηλώσεις μια ολόκληρη ομάδα μέσα στη σεζόν, οπότε αυτό που κάνει στη παρούσα φάση είναι το απόλυτα σωστό προς όλους, ακόμα και με παίκτες που μπορεί να μην τους πιστεύει και να μην τους επέλεγε ποτέ.
Τώρα, σε επίπεδο τακτικής μια πρώτη πινελιά για παράδειγμα, που ήταν αναγκαία, αποφεύγει τις αλλαγές από το “5”. Πολύ απλά επειδή με Μιλουτίνοφ και Ρούμπιτ δεν βγαίνουν.
Εμπιστεύεται πολλές φορές άμυνες αλλαγών στις άλλες θέσεις από το 1 ως το 4, ανάλογα με το ποιοι παίζουν και ποιοι είναι απέναντι, αλλά σωστά αποφεύγει να αλλάζει η ομάδα του μετά τα σκριν και να βγάζει μπροστά τα πεντάρια του. Αν το κάνει, απλά θα τα εκθέσει σε ατομικό επίπεδο και θα χάσει και σε ομαδικό.
Προσπαθεί να αλλάξει κάποια πράγματα στην αντιμετώπιση των σκριν, προσπαθεί να βρει καλές δυάδες όταν αφορά τα πικ εν ρολ αμυντικά και επιθετικά και επίσης ψάχνεται να “παντρέψει” παίκτες και σχήματα που ταιριάζουν και παρέχουν την καλύτερη (δυνατή) ισορροπία σε αμφότερες τις πλευρές του γηπέδου.
Το είδαμε με Κόνιαρη – Ρότσεστι και Baldwin – Ρότσεστι και είναι χαρακτηριστική και η μίνι – ανάλυση που έκανε για το πως επιζητεί να εκμεταλλευτεί την ποιότητα του Ρότσεστι δημιουργικά, χωρίς να “αιμορραγεί” αμυντικά.
Προ των πυλών οι προσθήκες
Τώρα παρέα με τους συνεργάτες φουλάρει για να επιλέξει τους παίκτες για τους οποίους θα ανάψει το πράσινο φως στη διοίκηση να διαπραγματευτεί και να υπογράψει. Με τον Ολυμπιακό να έχει ξεχωρίσει 2-3 περιπτώσεις ψηλών και γκαρντ, κάποιοι από αυτούς με συμβόλαια που “τρέχουν” και απόλυτα ενεργούς σε ομάδες και κάποιοι άλλοι free agents.
Νομίζω πως το πιο ρεαλιστικό σενάριο και ο στόχος είναι οι προσθήκες να κάνουν ντεμπούτο στο ματς με τη Μπασκόνια στον Πειραιά, στις 30 Γενάρη. Ακόμα κι αν έχουμε υπογραφή και ανακοίνωση τις αμέσως επόμενες ώρες, το ματς στην Αγία Πετρούπολη με την Ζενίτ μοιάζει πολύ κοντά χρονικά.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να προχωρήσει και αν το καλοσκεφτούμε είναι υποχρεωμένος να βιώνει (ιδίως ο προπονητής του) και να λειτουργεί καθημερινά πάνω σε μια καθημερινή… αντίφαση.
Ψάχνει ισορροπία πάνω σε μια αντίφαση με στόχο την αναγέννηση
Από την μια να μοχθεί για να πάρει το καλύτερο δυνατό για φέτος και αυτό απαιτεί σκέψη και αφοσίωση ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο αμέσως επόμενο παιχνίδι, στην αντίπερα όχθη στη φάση που είναι η ομάδα, να έχει ΠΑΝΤΑ στο μυαλό την επόμενη μέρα και το μέλλον που “καίει”.
Γιατί, με βάση τα δεδομένα, τον ανταγωνισμό που εξελίσσεται και συνεχώς θα αυξάνεται στην Ευρωλίγκα και το νυν ρόστερ τόσο σε επίπεδο ξένων, όσο και ελληνικού κορμού, δεν μιλάμε απλά για ένα σημαντικό καλοκαίρι.
Εδώ, έχουμε να κάνουμε με ένα καλοκαίρι που θα χρειαστούν όχι απλά σωστές αποφάσεις και υπερβάσεις, αλλά ολόκληρη επανεκκίνηση, ικανή να οδηγήσει στην απαρχή της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ του μπασκετικού Ολυμπιακού.
ΥΓ1. Η ομάδα σκόραρε 89 πόντους. Οι Starters έβαλαν 33 και τα παιδιά που ήρθαν από τον πάγκο 56! Δεν είναι συχνή αυτή η αναλογία, πόσο μάλλον στον φετινό Ολυμπιακό, αλλά το να μπορεί ο “πάγκος” να έχει μεγάλο impact σε μια ομάδα, είναι ΝΟΜΟΣ για τις διεκδικήτριες ομάδες από την Ευρώπη ως το ΝΒΑ. Μόνο στη… Κίνα δεν ισχύει.
Κόνιαρης: Ο πιο εύστοχος σουτέρ τριών πόντων του Ολυμπιακού (πίνακας)
ΥΓ2. Συνεχίζει τα βήματα μπροστά ο Κόνιαρης κι αυτό είναι σημαντικό νέο, απλούστατα γιατί δεν αφορά μόνο το παρόν, αλλά το μέλλον! Πάντα φόκους σε επίπεδο προσπάθειας στην άμυνα, σουτάρει σταθερά καλά από το τρίποντο και δείχνει πως χτίζει αυτοπεποίθηση. Είναι απαραίτητο αυτό, για να δούμε τι περισσότερο μπορεί να κάνει με συνέπεια πάνω στο παρκέ. Το ότι στη πρώτη του ουσιαστικά σεζόν στην Ευρωλίγκα, σουτάρει με 53% από το τρίποντο και κατέχει τη δεύτερη καλύτερη επίδοση σε όλη τη λίγκα, είναι παράσημο. Να καταγράψουμε και μια αδυναμία; Χρειάστηκαν 223 λεπτά στο παρκέ, για να κερδίσει τις πρώτες του βολές την φετινή σεζόν! Φίλε, σημαντικό το τρίποντο. Πρέπει, όμως, να γίνεις ΠΙΟ επιθετικός στο παιχνίδι σου. Δούλεψέ το πρώτα στο μυαλό και τα υπόλοιπα θα έρθουν.
ΥΓ3. Το χρειαζόταν – κι – αυτό το ξέσπασμα ο Βεζένκοφ. Βραδιά με πολλά ατομικά ρεκόρ που φτιάχνει ψυχολογία, αλλά το πιο σημαντικό, πήρε άριστα στο ρόλο του εκτελεστή του αντιπάλου την ώρα της κρίσης. Πλέον, σουτάρει κι αυτός με πολύ υψηλό ποσοστό από το τρίποντο (50%) και δίνει τον δικό του αγώνα με απώτερο στόχο να χριστεί βασικό κομμάτι του μελλοντικού κορμού.
Η άποψή μου είναι κατατεθειμένη εδώ και καιρό, από όταν έβλεπε το παρκέ με τα κιάλια. Αυτό που του λείπει είναι η ξεκάθαρη θέση στο παρκέ και να νιώθουν οι προπονητές του πως είναι αναγκαίος. Η θέση του είναι το “4” και θα κρίνεται αναγκαίος όταν πέρα από τα επιθετικά του ξεσπάσματα, μπορεί να είναι συνεπής και αμυντικά σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Κι αυτό απαιτεί περισσότερη δουλειά και πιο στοχευμένη σε σωματικό/αθλητικό επίπεδο.
Βεζένκοφ: ΜΕΓΑΣ Αλέξανδρος σε βραδιά καριέρας! (video)
ΥΓ4. Υπάρχει, αλήθεια, ζωή στον πλανήτη… Baldwin; Από τις ελάχιστες φορές που τον είδαμε, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, προσηλωμένο και με αντιδράσεις στο πάγκο και στο παρκέ σαν… όντως να είναι παίκτης του Ολυμπιακού και όχι κάποιος περιστατικός που βρέθηκε τυχαία στο παρκέ, με το μυαλό στο φευγιό. Το ότι ήταν συγκεντρωμένος τον βοήθησε να βγάλει κάποιες άμυνες, έβαλε μακρινά σουτ, έκανε τη φάση του αγώνα, είχε 3 ασίστ και ΜΗΔΕΝ λάθη. Ένα μικρό… θαύμα. Με βάση όσα έχουμε δει ως τώρα. Ο Μπαρτζώκας έχει αποφασίσει να τον κάνει να νιώσει όσο καλύτερα γίνεται. Να δούμε υπό αυτό το πρίσμα, τι μπορεί να βγάλει στο παρκέ και με ποια… διάρκεια.
ΥΓ5. Κρέντιτ αξίζει για αυτό το ματς και ο Ρούμπιτ, που θύμισε τον Ρούμπιτ του… Βερολίνου. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο πως στα δύο μοναδικά παιχνίδια που έβαλε πάνω από 10 πόντους και είχε τις καλύτερες αξιολογήσεις του φέτος, ήταν απέναντι σε ομάδες και αντιπάλους γνώριμους από τη θητεία του στη Μπάμπεργκ. Αν ναι, τότε σημαίνει πως έχει ανάγκη περισσότερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση, άρα δουλειά και στο πνευματικό κομμάτι. Στο αγωνιστικό, η δικιά μου οπτική είναι πως πρόκειται για ένα τεσσάρι στην ουσία που αν κάποιος μπει στη διαδικασία να το αξιοποιήσει με Plays που του ταιριάζουν (Short roll μετά από πικ, pop out καταστάσεις, κάποια iso απέναντι σε πιο αργούς αντιπάλους) μπορεί να προσφέρει και σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Αμυντικά, ιδίως στο “5”, έχει σοβαρότατες αδυναμίες. Για παράδειγμα στον Ολυμπιακό του Μπαρτζώκα το 2013, θα μπορούσε να “κουμπώσει” μπασκετικά στο ρόλο που είχε ο Άντιτς, αν μπορεί να αυξήσει τη σκληράδα στο τρόπο που αγωνίζεται και να επιδείξει πνεύμα μαχητή σε σταθερό επίπεδο.
ΥΓ6. Είναι πολύ πιθανό η προσπάθεια για επέκταση στο συμβόλαιο του Μιλουτίνοφ να γίνει έγκαιρα. Από τη μια πραγματικά έχει δεθεί με τον Ολυμπιακό και γουστάρει την ομάδα και την ζωή στην Ελλάδα. Από την άλλη, θέλει τίτλους και θα υπάρξουν 1-2 αντίπαλοι στην αγορά, με πολύ μεγαλύτερη οικονομική άνεση. Για να δούμε… Το να υπογράψει νέο συμβόλαιο πριν αλλάξει η φορολογία φαινόταν μια εκ προοιμίου χαμένη μάχη. Τώρα υπάρχει… παιχνίδι μπροστά!
ΥΓ7. Ο δυνατός άνθρωπος συνήθως υποφέρει χωρίς να παραπονιέται, ενώ ο αδύναμος παραπονιέται χωρίς να υποφέρει. Επίσης, οι πιο ένδοξες στιγμές της ζωής δεν είναι οι λεγόμενες μέρες επιτυχίας, αλλά, περισσότερο, οι μέρες εκείνες που μετά από απόρριψη και απελπισία, αισθάνεσαι να μεγαλώνει μέσα σου η θέληση για ζωή και η υπόσχεση για μελλοντικά επιτεύγματα. Πόσο αλήθεια. Και τα δύο…
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΑΙ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ. ΑΞΙΖΕΙ!