Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Από ένα σημείο και έπειτα είναι κουραστικό και επουσιώδες να γράφεις τα ίδια και τα ίδια. Στην τελική, μιλάει από μόνη της η εικόνα στο παρκέ και οι εμφανίσεις, που… επαναλαμβάνονται.
Από την αρχή της σεζόν έχω γράψει πως η φετινή δεν θα μοιάζει με καμία άλλη και απαιτεί γερό στομάχι και υπομονή.
Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι το ρόστερ που δομήθηκε το καλοκαίρι ήταν ένας αχταρμάς με πολλές δοκιμές «ανωμαλίες» και εμφανέστατη έλλειψη ποιότητας και χαρακτηριστικών που είναι σούπερ απαραίτητα στο σύγχρονο μπάσκετ.
Ένα ρόστερ φορτωμένο χωρίς καμία λογική σε συγκεκριμένες θέσεις, με μια από τις χειρότερες περιφέρειες στην Ευρώπη και χωρίς κανένα αθλητικό ψηλό rim protector ή έστω σταθερά ικανό σε άμυνες αλλαγών να συμμαζεύει τα… ασυμμάζευτα της περιφερειακής άμυνας.
Με επιλογές ξένων μπερδεμένες, κάποιες ακατανόητες και χωρίς ΚΑΝΕΝΑΝ πολύ σημαντικό νέο πόλο στα γκαρντ ή στα σέντερ.
Λίγο μετά την έναρξη της σεζόν, είχε καταγραφεί εδώ, στο Blog, πως οι στόχοι στην φετινή Ευρωλίγκα, ακόμα και αυτός της οκτάδας που μέχρι πρότινος ήταν αυτονόητος στον Ολυμπιακό, είναι για τους αθεράπευτα ρομαντικούς και πως το πιθανότερο σενάριο είναι στις αρχές του 2020 με μέσα Φλεβάρη να έχει διαφανεί πως η ομάδα δεν έχει να διεκδικήσει κάτι και απλά θα βολοδέρνει στη κορυφαία διοργάνωση.
Άρα, το μόνο που θα έχει σημασία, είναι να γίνουν επιτέλους σωστές κινήσεις και σχεδιασμός για το άμεσο, αλλά και μακροπρόθεσμο μέλλον, αφού ο Ολυμπιακός πέραν όλων των άλλων, πλέον υστερεί σημαντικά και σε προοπτική κορμού.
Εδώ, ακριβώς, βρισκόμαστε τώρα. Ο Ολυμπιακός όντως… βολοδέρνει, όχι κοιμάται αλλά… υποφέρει όπως έστρωσε μέσα στα παρκέ και οι πρώτες κινήσεις που αφορούν το μέλλον είναι πρωτίστως η επιλογή νέας σύμπλευσης με τον Γιώργο Μπαρτζώκα και η απόκτηση του Έλις, με την ομάδα να έχει οψιόν ανανέωσης, για το καλοκαίρι.
Έτσι θα εξελιχθεί και θα ολοκληρωθεί η σεζόν. Με τον Ολυμπιακό να έχει αναλαμπές και ήττες, ακόμα περισσότερες ήττες και τον κόουτς να αξιολογεί μέσα από αυτή τη διαδικασία το υλικό που υπάρχει, έτσι ώστε αρχικά να καταλήξει σε συμπεράσματα και έπειτα να σηκώσει μανίκια για την δημιουργία ενός Ολυμπιακού αντάξιου του πρεστίζ και της… φανέλας που δημιουργήθηκε μέσα στην προηγούμενη δεκαετία.
Μέχρι τότε, είπαμε, υπομονή και γερό στομάχι!
Το παρόν ΔΕΝ γίνεται να φέρει μεγάλες, θετικές συγκινήσεις, ούτε να εμπνεύσει και να γεννήσει ελπίδες. Αυτό οφείλει ο Ολυμπιακός να το αναδημιουργήσει μέσα από το… πόνο της φετινής σεζόν αφού κοιταχτεί στον καθρέφτη, πλησιάσει την αυτογνωσία του και αποφασίσει στα αλήθεια να μην κάνει ξανά τα ίδια επαναλαμβανόμενα λάθη.
ΔΕΝ υπάρχει λόγος ανάλυσης…
Για τον αγώνα στη Λιθουανία δεν υφίσταται κανένας ουσιαστικός λόγος ενδελεχούς ανάλυσης. Πρώτα από όλα δεν έγινε μάχη, η Ζαλγκίρις κέρδισε πολύ εύκολα.
Όταν μια ομάδα σαν την Ζαλγκίρις που δεν διαθέτει δα και τίποτα φοβερά γκαρντ και για αυτό δεν κάνει φέτος σεζόν αντίστοιχη με τις προηγούμενες, γράφει ένα λάθος σε όλο το πρώτο ημίχρονο και το δεύτερο γίνεται στο 24’ επειδή ο Σπανούλης θυσίασε το κορμί του και κέρδισε επιθετικό από τον Λεκαβίτσιους, δεν χρειάζεται ανάλυση.
Όταν ο Ολυμπιακός στη θεωρία πάει για να παλέψει και κάνει το πρώτο φάουλ σχεδόν στο 9ο λεπτό της αναμέτρησης, απέναντι σε ένα αντίπαλο που παίζει σταθερά «επιστημονικής φύσης μπασκετικό ξύλο» και καλά κάνει, ποιος ο λόγος για αναλύσεις;
Βεζένκοφ: “Δεν ακουμπούσαμε κανένα στο πρώτο ημίχρονο”
Όταν η Ζαλγκίρις που έχει επιθετικό πρόβλημα φέτος σκοράρει σχεδόν +20 πόντους πάνω από το μέσο όρο της και από το 34% στο τρίποντο εκτοξεύεται στο 63.6%(!) χρειάζεται εμβάθυνση;
Ο Ολυμπιακός για μια ακόμα φορά ήταν ανίκανος να παίξει άμυνα και να «σπάσει» το ρυθμό του αντιπάλου του, ενώ στην δική του επίθεση, υπήρξε εξίσου soft και δεν αντέδρασε στην σκληρή άμυνα του Σάρας, που ναι, πάντα παίζει στο όριο του φάουλ και αυτό είναι φιλοσοφία δοκιμασμένη.
Όχι μόνο του Σάρας, μην ξεχνάμε τον Ολυμπιακό του Σφαιρόπουλου.
Έξι διψήφιοι για την Ζαλγκίρις, δύο και με το ζόρι οι κόκκινοι.
Στο πρώτο ημίχρονο μπορεί να μην μπορούσε να ελέγξει τίποτα ο Ολυμπιακός αλλά τουλάχιστον είχε επαφή με το σκορ.
Ολυμπιακός: “Χάνει” τον Ρότσεστι, αγωνία για Σπανούλη!
Στο δεύτερο έχασε με τραυματισμούς τον Σπανούλη και τον Ρότσεστι, δημιουργός δεν υπήρχε ούτε για δείγμα και το ματς πήρε το δρόμο του, δηλαδή την… κατηφόρα του για τον Ολυμπιακό.
Αυτά, τα τόσα απλά. Δεν χρειάζονται περισσότερα.
Τα τελευταία δύο χρόνια το αγωνιστικό επίπεδο και η ποιότητα της ομάδας σημειώνουν κατακόρυφη πτώση, μιλάμε για «βουτιά».
Αυτή είναι μια αλήθεια που ό,τι κι αν κάνεις, ό,τι κι αν λες ΔΕΝ κρύβεται.
Το γήπεδο, η φετινή πορεία είναι ο καθρέφτης.
Αν θέλουμε να γεννήσουμε θετικές σκέψεις;
Θέλοντας και μη όσο περνούν οι εβδομάδες, ο Ολυμπιακός θα κοιτάξει το μέλλον κατάματα και συνειδητοποιεί πως πρέπει να το προσέξει, να το «ποτίσει» να το φροντίσει, να το δημιουργήσει όχι ακριβώς από μηδενική βάση, αλλά από πολύ χαμηλά.
Στο μπάσκετ, με 2-3 μεγάλες κινήσεις, 2-3 έξυπνες και στοχευμένες και με παράλληλη προσοχή στο κορμό των γηγενών και στην αγωνιστική ταυτότητα – DNA, μπορείς σχετικά γρήγορα να δημιουργήσεις ξανά μια καλή ομάδα.
Χρειάζεται μυαλό, γνώση και χρήμα.
Αυτά τα τρία οφείλει να προτάξει ο Ολυμπιακός αποφασιστικά και γρήγορα.
Αν είναι πραγματικά αποφασισμένος να βγει από την φάση «φτωχός συγγενής» στην Ευρωλίγκα και να ξεκινήσει την επιστροφή προς τα… εκεί που ήταν όλα τα προηγούμενα πρόσφατα χρόνια.
Για να κερδίσει πάλι τον σεβασμό από ΟΛΟΥΣ.
Υπάρχουν κι άλλα μέτωπα ανοιχτά, όπως αυτό της Ελλάδας και το γηπεδικό.
Ο χρόνος θα δώσει τις απαντήσεις και σε αυτά.
Προς το παρόν υπάρχει η… ασχήμια σε αυτό που βιώνουμε στο παρκέ και είναι εντελώς ξένη σε σχέση με όσα είχαμε συνηθίσει.
There Is Beauty In The Struggle, λένε…
Άντε, να δούμε.