Tου Στέλιου Τορομανίδη/ info@eurohoops.net
Πιστεύετε στα όνειρα; Όχι αυτά που βλέπουμε κατά την διάρκεια του ύπνου μας, αλλά τα άλλα. Αυτά που κάνουμε μόνοι μας ξύπνιοι. Όταν για λίγο η σκέψη μας φεύγει και βρισκόμαστε σε έναν δικό μας ιδεατό κόσμο στον οποίο πραγματοποιούνται όλες οι επιθυμίες μας.
Δεν ξέρω για σας, όμως αν ρωτήσουμε τον νυν υπαρχηγό των “ερυθρολεύκων” είμαι σίγουρος πως θα σας απαντήσει καταφατικά, σύμφωνα πάντα με τα όσα έχουν συμβεί στην καριέρα του ως παίκτης.
Γιατί… κι αυτός ήταν κάποτε παιδί, του άρεσε το μπάσκετ, υποστήριζε τον Ολυμπιακό και στα δώδεκα του έτη παρακολουθούσε τον Ντέιβιντ Ρίβερς με το Νο 15 στην πλάτη να οδηγείς τους “ερυθρόλευκους” στο πρώτο τρόπαιο της ιστορίας τους στην Ευρωλίγκα στον τελικό απέναντι στην Μπαρτσελόνα.
Εκείνο το βράδυ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του βλέποντας τα κασκόλ και τις αφίσες των Πειραιωτών γύρω, ίσως να έκανε μια σκέψη. Να μεγαλώσει, να παίξει στην αγαπημένη του ομάδα και φορώντας αυτός την φανέλα με το Νο 15 να πετύχει στην εκπνοή ενός αντίστοιχου τελικού καλάθι χαρίζοντας τον τίτλο στον Ολυμπιακό!
Τι λέτε; Τα κατάφερε; Όλοι ξέρουμε πως ναι! Και όχι μόνο αυτό, αλλά έως τώρα πολλά περισσότερα με τον ίδιο να συνεχίζει στους “ερυθρόλευκους” ελπίζοντας σε κάποιες ακόμα επιτυχίες μέχρι να ολοκληρώσει την καριέρα του ως μπασκετμπολίστας.
Παρόλα αυτά, όσα παιδιά ονειρεύονται αντίστοιχες μεγάλες στιγμές και την απόλυτη αναγνώριση πρέπει να ξέρουν πως τέτοια πράγματα δεν έρχονται όντας αραχτός ή μόνο με το ταλέντο. Χρειάζονται χρόνια προσπάθειας, με στέρηση πολλών αγαπημένων συνηθειών. Τόνους ιδρώτα στο παρκέ και το γυμναστήριο, περιόδους που οι δυσκολίες θα προσδώσουν έντονη αμφισβήτηση στους στόχους σου και μπόλικη τύχη, η οποία πηγαίνει στους ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά και είναι έτοιμοι να την εκμεταλλευτούν για να εκπληρώσουν τα παιδικά τους όνειρα.
Όπως ακριβώς συνέβη με τον άνθρωπο, ο οποίος σήμερα (22/02) βρίσκεται στα… μισά της τέταρτης δεκαετίας του. Δεν το λέμε εμείς, αλλά η μέχρι στιγμής πορεία του στο μπάσκετ.
Το ξεκίνημα της καριέρας του, οι ενδιάμεσοι σταθμοί και η ΑΠΟΛΥΤΗ καταξίωση στον Ολυμπιακό
Ο Πρίντεζης πριν σχεδόν 20 χρόνια έγινε γνωστός στον χώρο της καλαθοσφαίρισης. Όταν τον Οκτώβριο του 2000 παρουσιάστηκε από τον Ολυμπιακό σε ηλικία 15 ετών μαζί με τους Νίκο Μπουντούρη, Πάτρικ Φέμερλινγκ και Ντέιβιντ Ρίβερς στην δεύτερη θητεία του ιδίου στους “ερυθρόλευκους”. Ναι, αυτόν που παρακολουθούσε το 1997 από την τηλεόραση να σηκώνει το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρωλίγκας με την φανέλα των Πειραιωτών.
Αυτή ήταν μόνο η αρχή της πραγματοποίησης των ονείρων του. Λίγους μήνες αργότερα κάνει το ντεμπούτο του στο ελληνικό πρωτάθλημα, ενώ στις 9 Οκτωβρίου του 2002 παίζει για πρώτη φορά και στην Ευρωλιγκα στον εκτός έδρας αγώνα με αντίπαλο την Ίντεα Σλασκ.
Το 2006 δίνεται δανεικός στην Ολύμπια Λάρισας του Γιώργου Μπαρτζώκα για να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και να… ψηθεί ώστε να επιστρέψει στους Πειραιώτες με περισσότερες εμπειρίες. Το “πείραμα” στέφθηκε με επιτυχία, καθώς ο Έλληνας πάουερ φόργουορντ ανακηρύσσεται καλύτερος νέος παίκτης της Α1, την ώρα που κατέκτησε και τον διαγωνισμό καρφωμάτων στο All star weekend εκείνης της σεζόν.
Επιστρέφει στον Ολυμπιακό το 2007 με εμφανώς μεγαλύτερη συμμετοχή και “εκτόξευση” των στατιστικών του τόσο σε Ελλάδα, όσο και σε Ευρώπη… Το καλοκαίρι του 2009 αποφασίζει να γυρίσει σελίδα στην καριέρα του και αποχωρεί για την Μάλαγα με ένα πολύ καλό συμβόλαιο.
Εκεί παρέμεινε για ενάμιση χρόνο, αρχικά ως ένας εκ των σημαντικότερων παικτών της ισπανικής ομάδας, κάτι που άλλαξε κυρίως λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού του που λίγο έλειψε να του στερήσει το μπάσκετ.
Την άνοιξη του 2011 ο “Πρι” έλυσε το συμβόλαιο του με τον σύλλογο από την Ανδαλουσία. Εκείνη η περίοδος ήταν η πιο κομβική στην έως τώρα καριέρα του, καθώς ο ίδιος βρισκόταν πραγματικά μετέωρος και χωρίς κάποιο σίγουρο μέλλον μπασκετικά. Τότε οι “ερυθρόλευκοι” του πρόσφεραν μια ευκαιρία και τον πρόσθεσαν στο ρόστερ τους. Ο Γιώργος Πρίντεζης την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο, κατέκτησε ένα κύπελλο με τους Πειραιώτες (2011), ενώ το καλοκαίρι που ακολούθησε υπέγραψε ανανέωση μαζί με τον Βασίλη Σπανούλη έγιναν οι μπροστάρηδες της νέας εποχής του Ολυμπιακού.
Η αγωνιστική του βελτίωση, η ηγετική του φυσιογνωμία και τα όσα πρόσφερε από τότε, όχι μόνο του απογείωσαν την καριέρα αλλά τον μετέτρεψαν σε έναν από τους κορυφαίους παίκτες που αγωνίστηκαν ποτέ με την φανέλα των “ερυθρολεύκων” και σε καλαθοσφαιριστή-σύμβολο του συλλόγου.