Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Είναι λίγες φορές που μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά σε μια ειδικών συνθηκών σεζόν με πρωτόγνωρα δεδομένα και σωρεία αλλαγών, δεν υπάρχει κανένας κανόνας. Ο Ολυμπιακός στο Τελ – Αβίβ έχασε μια τεράστια ευκαιρία να κάνει μεγάλη βαθμολογική υπέρβαση και να διαφοροποιήσει άρδην τις πιθανότητές του για τα πλέι οφ, μέσα από τα χέρια του ξεγλίστρησε ένα διπλό που φτιάχνει μομέντουμ και ψυχολογία, αλλά το ίδιο βράδυ που αυτά έγιναν, έκανε κι ένα πασιφανές βήμα μπροστά σε πολλά επίπεδα!
Παρουσίασε ένα συμπαγές αγωνιστικό προφίλ με μπασκετική δυναμική που δεν την έχουμε συναντήσει ξανά φέτος σε τέτοιο βαθμό, υπήρξε σκληρός απέναντι σε ένα εξίσου σκληρό και πιο ταλαντούχο αντίπαλο, σε μια σεζόν που συνήθως είναι soft και το πιο σημαντικό;
Αρχίζει αργά αλλά σταθερά να χτίζει κάτι για το άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον, ένα ζητούμενο για το οποίο γράφω μετά μανίας από τον Οκτώβρη!
Μιλάω για μπασκετική φιλοσοφία, για πνευματική προσέγγιση και φυσικά για παίκτες που ο Γιώργος Μπαρτζώκας τους ζει, τους μαθαίνει, μετράει τις αντιδράσεις τους εντός και εκτός παρκέ και όλο αυτό το απαραίτητο φιλτράρισμα είναι η απαρχή της διαδικασίας μέσα από την οποία θα προκύψει το ρόστερ της επόμενης σεζόν!
Πρώτα θα καταλήξει ο προπονητής του Ολυμπιακού στις μονάδες που υπολογίζει για το μελλοντικό ρόστερ και έπειτα σε σχέση και εξάρτηση με αυτό, θα καταλήξει στους μεταγραφικούς στόχους, για να ολοκληρώσει το μπασκετικό παζλ που έχει στο μυαλό του, με απώτερο στόχο την προοπτική, την ανταγωνιστικότητα και το σαφώς, μεγαλύτερο μπασκετικό «ταβάνι» από το φετινό.
Η συνολική εικόνα
Στο Ισραήλ ο Ολυμπιακός παρέμεινε μια τρωτή και επιρρεπής στα λάθη ομάδα, αλλιώς δεν θα έχανε. Είχε, όμως, πολλά θετικά στοιχεία και μεγάλες βελτιώσεις στο παιχνίδι του. Για αυτό ζόρισε τόσο πολύ την ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου και έφτασε στο σημείο να κρατάει τη νίκη σφιχτά λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος.
Μέχρι να του ξεγλιστρήσει, από δικά του λάθη και από κάποια διαιτητικά με Νο 1 μακράν, την απόφαση του Μπελόσεβιτς να δώσει τρεις βολές στο Wilbekin με τον Ολυμπιακό στο +4, 25’’ πριν το τέλος.
Κανονικά, η Μακάμπι έπρεπε να ξεκινήσει νέα επίθεση απέναντι σε οργανωμένη άμυνα (ήταν το 4ο ομαδικό φάουλ αυτό που σωστά πήγε να δώσει ο Παπανικολάου) και αν ο Σέρβος σφύριζε αυτό που έπρεπε, αυτό που συνέβη στη φάση, θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για τους γηπεδούχους να προλάβουν να νικήσουν, παρά τα σφάλματα των κόκκινων στο τέλος, που ήταν μαζεμένα.
Ευρωλίγκα για παράπονα Ολυμπιακού: “Δεν ήταν τρεις βολές στον Ουίλμπεκιν” (video)
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, ήταν ΞΕΚΑΘΑΡΑ καλύτερος σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχει να κάνει με την άμυνα! Για αυτό δεν δέχτηκε σε κανένα δεκάλεπτο πάνω από 20 πόντους και μάλιστα στο τρίτο κράτησε μια ομάδα ρυθμού όπως η Μακάμπι μόλις στους 13.
Πρώτα από όλα ήταν πεισματάρης και αφοσιωμένος στη πρώτη γραμμή άμυνας και στη πίεση πάνω στη μπάλα. Είχε σωστές αποστάσεις, διάβαζε καλά τις περισσότερες φάσεις και ανέβασε επίπεδο στο νευραλγικό κομμάτι της 1 vs 1 άμυνας, που όταν δουλεύει και δεν αφήνει εύκολα ρήγματα, καθιστά πιο εύκολο και τον έλεγχο της ποστ άμυνας και των αμυντικών ριμπάουντ.
Όλοι προσπάθησαν πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι. Με κορυφαίους τους Baldwin, Ellis και Παπανικολάου. Με εξαίρεση ένα «νεκρό αμυντικό» διάστημα στο δεύτερο δεκάλεπτο, εκεί που η Μακάμπι χτύπησε κυρίως τον Ρότσεστι που πέρα από την αμυντική αδυναμία δεν είχε και ανάσες και δευτερευόντως τον Ρούμπιτ στο «5».
Το σημείο που μάλλον άργησε ο κόουτς να αλλάξει ροτέσιον και οι γηπεδούχοι έτρεξαν σερί 14 αναπάντητων πόντων.
Σε όλο το υπόλοιπο διάστημα ο Ολυμπιακός ήταν συνεπής στην άμυνα, κράτησε την Μακάμπι πολύ κάτω από τα στάνταρ της και σε παραγωγή πόντων και σε ποσοστά και αυτός ήταν ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ λόγος που έμεινε μέσα στο ματς και είχε εικόνα νικητή στα τελευταία λεπτά, παρά το γεγονός ότι τα έκανε μαντάρα στην… κρίσιμη σχέση ασίστ (9) – λαθών (21)!
Ολυμπιακός: Season-low σε ασίστ και season-high σε λάθη στο Τελ Αβίβ! (videos)
Στην επίθεση, παρότι υπήρχε καταφανέστατο πρόβλημα δημιουργίας, ο Ολυμπιακός είχε υπομονή, έκανε αρκετά καλά σκριν, προσπάθησε στην off ball κίνηση και είχε αρκετές καλές συνεργασίες, που ανάγκασαν την αντίπαλη άμυνα να τρέξει, να απλωθεί στο γήπεδο και μέσα από αυτή τη διαδικασία να προκύψουν αρκετά σουτ με καλές προϋποθέσεις.
Ουσιαστικά, χωρίς δημιουργία από τα γκαρντ στο μισό γήπεδο και χωρίς συνέπεια στην απειλή από το ποστ, ο Ολυμπιακός ήταν αξιοπρεπής επιθετικά και είχε καλύτερα ποσοστά από τη Μακάμπι τόσο στα δίποντα, όσο και στα τρίποντα. Όπερ σημαίνει πως έπαιξε απλά και είχε σωστές ιδέες!
Αν δεν υπήρχε και αυτό το 55% στις βολές, πιθανότατα θα είχε τελειώσει τη δουλειά και θα είχε επιστρέψει από το Τελ – Αβίβ με μια πολύ σημαντική νίκη.
Ολυμπιακός: Season-low στα δύο παιχνίδια με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, αλλά σαν το All-Time ΔΕΝ έχει
Η ουσία
Αυτό το στοίχημα χάθηκε. Δεν είναι, όμως, το μεγάλο, αλλά το εφήμερο.
Επαναλαμβάνω και επιμένω πως το μεγάλο στοίχημα είναι να σταματήσει η πτωτική πορεία και η ποιοτική αποψίλωση αυτής της ομάδας, όπως συνέβαινε τα δύο τελευταία χρόνια και να ξεκινήσει το reset και η αναδημιουργία, που ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΡΓΗΣΕΙ.
Μόνο έτσι η σεζόν της συμμετοχής σε μια λίγκα, που το πιο πιθανό είναι να ολοκληρωθεί πολύ νωρίς, δεν θα είναι για πέταμα στα σκουπίδια, αλλά θα μπορεί να ωφελήσει στη προσπάθεια να χτιστεί κάτι υγιές και άρτιο μπασκετικά με πιθανότητες πέρα από προοπτική να διέπεται και από διάρκεια.
Ως προς αυτή την SOS κατεύθυνση, κάτι φαίνεται να κινείται και να γίνεται πλέον!
Ο Ολυμπιακός στο Τελ – Αβίβ ήταν μια κανονική ομάδα. Με αρχές, με μπασκετική αρχή και τέλος, με μαχητικό πνεύμα, με ανταγωνιστικότητα. Με αμυντική εμβέλεια ικανή να τον κρατήσει στο παιχνίδι και να δώσει νέες ευκαιρίες παρά τα πολλά προβλήματα στην επίθεση, όπως ακριβώς απαιτείται να συμβαίνει σε ομάδες ικανές για αποτελέσματα και στις μέτριες βραδιές τους.
Μόνο και μόνο το γεγονός πως ο Ολυμπιακός ήταν πιο σκληρός και πιο συνεπής αμυντικά σε μια αναμέτρηση υψηλών απαιτήσεων, αποτελεί αναβάθμιση και κληρονομιά για την επόμενη μέρα ΑΡΚΕΙ αυτό το προφίλ που προσπαθεί να επανακτήσει να έχει διάρκεια και να μην αποδειχτεί… φωτοβολίδα.
Η νέα ευκαιρία έρχεται πολύ γρήγορα. Την Τρίτη, απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Βαθμολογικά είναι μονόδρομος, αν θέλει ο Ολυμπιακός να μείνει ζωντανός με μαθηματικές ελπίδες για τα Playoffs.
Σε αυτή τη μάχη, υπάρχει και η… εντοπιότητα, το πρεστίζ, η αυξημένη αντιπαλότητα, η ανάγκη του Ολυμπιακού να αποδείξει στον εαυτό του κυρίως πως από δικά του λάθη, βάσανα και αβλεψίες διαρκείας, έχει φτάσει σε αυτό το σημείο.
Στο δικό μου μυαλό, ο Παναθηναϊκός είναι ένας ακόμα δυνατός αντίπαλος με ικανότητες και αδυναμίες, μια ακόμα σημαντική ευκαιρία για τον Ολυμπιακό να δουλέψει, για να παρουσιάσει πρόοδο και βελτίωση.
Κακά τα ψέματα, αυτή την σεζόν δεν μπορεί να υπάρξει απαίτηση για διάρκεια στα υψηλά επίπεδα απόδοσης για πολλούς και ευνόητους λόγους.
Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να κυνηγάει την εξέλιξή του και την βελτίωσή του κάθε μέρα ξεχωριστά.
Η καλή είδηση; Για πρώτη φορά μέσα στη σεζόν, είτε τη περίοδο που έπαιζαν λίγοι, είτε τώρα που η ομάδα διαθέτει περισσότερους παίκτες στη φαρέτρα της, φαίνεται πως ο Ολυμπιακός διανύει φάση αγωνιστικής ανόδου.
Θα έχουμε ακόμα πιο ξεκάθαρη εικόνα ως προς αυτό, το βράδυ της Τρίτης, μετά την παρτίδα απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Το Νο 1 συμπέρασμα είναι πως πλέον παλεύοντας το παρόν, ο Ολυμπιακός δουλεύει προς τη κατεύθυνση να χρησιμοποιήσει αυτή τη σεζόν για να κερδίσει έστω κάποια πράγματα για το άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον του.
Δεν πάει πολύ καιρός που αυτό δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα και η σεζόν έμοιαζε χαμένη υπόθεση, πεταμένη στο καλάθι των αχρήστων.
Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός: Το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ στοιχείο που… ενώνει ΟΑΚΑ και ΣΕΦ!
ΥΓ1. Είναι αλήθεια πως η διαιτησία διαδραμάτισε το ρόλο της, ιδιαίτερα στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ο Ολυμπιακός δικαιούται να έχει παράπονα. Από την άλλη, τα λάθη που έγιναν στο τέλος ήταν μαζεμένα και οι κόκκινοι επίσης αδίκησαν τον εαυτό τους και τη προσπάθειά τους. Λάθος του Baldwin που αντί να «διαβάσει» και να πάει σε safe επιλογή, πήγε ένας εναντίον όλων και έδωσε transition στη Μακάμπι. Λάθος το σουτάκι του Βεζένκοφ που δεν διαχειρίστηκε σωστά το χρόνο, ακύρωσε τη κατοχή του Ολυμπιακού και το χειρότερο, επίσης έδωσε ευκαιρία στη Μακάμπι να επιτεθεί με την άμυνα της ομάδας του σε ανισορροπία. Λάθος του Baldwin που δεν μένει πάνω στο Wilbekin στη πιο κρίσιμη στιγμή και ενστικτωδώς πάει βοήθεια στον Ντόρσεϊ και… γεννάει ελεύθερο σουτ (νίκης) για την Μακάμπι. Λάθος του ΜακΚίσικ που δεν παίρνει ότι του έδωσε η άμυνα του Χάντερ, δηλαδή χώρο, για να πάει σε ένα σουτ από μέση απόσταση. Όλα μέσα στα λίγα τελευταία δευτερόλεπτα. Ένα από αυτά να είχε αποφευχθεί, πιθανότατα το σφύριγμα του Μπελόσβιτς δεν θα έφτανε.
ΥΓ2. Η πιο ολοκληρωμένη εμφάνιση του Baldwin με την φανέλα του Ολυμπιακού. Εκπληκτική άμυνα συνολικά, επιθετική έκρηξη στο δεύτερο ημίχρονο, επιτέλους μετά από τόσες και τόσες προσπάθειες μπήκε στο πνεύμα της ομάδας και… νιώθει λίγο. Είναι εξαιρετικός αθλητής, υστερεί ξεκάθαρα στην επίθεση – δημιουργία και εκτέλεση – σε καταστάσεις μισού γηπέδου. Αξίζει κι άλλη ευκαιρία, μπορεί να κάνει σοβαρή καριέρα στην Ευρώπη; Αυτή η απάντηση δεν βρίσκεται πουθενά αλλού, παρά μόνο ΜΕΣΑ στο κεφάλι του…
ΥΓ3. Εντυπωσιακός ο ΜακΚίσικ, υπό την έννοια πως είχαν ξεχάσει στον Ολυμπιακό πως είναι να έχεις ένα ξένο παίκτη ικανό στο 1 vs 1 που προσφέρει σκορ, χωρίς να χρειάζεται να δουλεύει όλη η ομάδα για αυτό. Απαραίτητοι τέτοιοι παίκτες, για να ανοίγουν οι χώροι, να βρίσκουν ευκαιρίες και οι υπόλοιποι να ανεβαίνει το σκορ και να πέφτει το… επίπεδο της προβλεψιμότητας. Πρέπει, όμως, να τον δούμε σε βάθος χρόνου. Για να διαπιστώσουμε αν είναι πραγματικά χαρισματικός και παιδί που συνεχώς μπορεί να εξελίσσεται ή αν θα αποβεί περίπτωση ενός ακόμα σκόρερ που όταν οι άμυνες της Ευρωλίγκας τον μάθουν και τον «διαβάσουν» δεν θα έχει σταθερές απαντήσεις. Τα στοιχεία τα διαθέτει, από εκεί και πέρα είναι θέμα δουλειάς και… στόφας.
ΥΓ4. Και για τον Μπάικς πρέπει να περιμένουμε. Αρκετά βαρύς για γκαρντ αυτή τη στιγμή, θέλει δουλειά, έχει μπάσκετ μέσα του και όσοι τον ξέρουν λένε πως είναι ώριμος πνευματικά. Το καλό με αμφότερους είναι πως ο Ολυμπιακός έχει την δικαιοδοσία να αποφασίσει το καλοκαίρι αν θα τους διατηρήσει στο επόμενο ρόστερ η όχι.
ΥΓ5. Το ίδιο ισχύει και για τον Έλις. Αυτός θεωρώ δεδομένο πως την έχει ήδη κερδίσει τη θέση του! Είναι hustler, πάει σε όλα τα ριμπάουντ, παίζει άμυνες, λειτουργεί ήδη καλά ως finisher μετά από πικ και το σημαντικότερο έχει πολλά περιθώρια εξέλιξης! Ψάχνουμε τον άλλο σέντερ για την επόμενη σεζόν που λόγω φιλοσοφίας Μπαρτζώκα πιθανότατα θα είναι στο ίδιο στιλ. Απλά, δίπλα στον Έλις χρειάζεται ένας πιο φτασμένος, με περισσότερες παραστάσεις και μεγαλύτερο range στο παιχνίδι του.
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ EUROHOOPS ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ!