Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Μπορεί να είναι… rookie όσον αφορά το ευρωπαϊκό μπάσκετ, ωστόσο φαίνεται ήδη να συνηθίζει στους ρυθμούς της Γηραιάς Ηπείρου. Ο Ουέιντ Μπόλντγουϊν έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο EuroLeague.net, στο οποίο ανέφερε πολλές και ενδιαφέροντες λεπτομέρειες της παιδικής του ζωής, αλλά και του τρόπου με τον οποίον ανταποκρίνεται μέχρι και σήμερα στην αθλητική καθημερινότητα.
Για το κατά πόσο η ενασχόληση του με τον αθλητισμό προήλθε από τους γονείς του:
“Οι γονείς μου δούλευαν σε τομείς της αστυνομίας και είναι αμφότεροι τρελοί με τον αθλητισμό. Πάντα έβλεπαν και δοκίμαζαν πολλά αθλήματα. Ο πατέρας μου έπαιζε American Football στο κολέγιο και μάλιστα είχε μερικά try-outs με ομάδες του NFL. Η μητέρα μου από την άλλη ήταν γυμνάστρια και μέχρι σήμερα παίζει βόλεϊ. Οπότε γενετικά, πήρα αυτή την ικανότητα από εκείνους και βρισκόμουν μέσα στον χώρο του αθλητισμού πριν καν το καταλάβω. Για αυτό το λόγο, ασχολήθηκα με ότι άθλημα μπορείς να φανταστείς. Κολύμβηση, λακρός, ποδόσφαιρο, μπέιζμπολ, american football, στίβο και φυσικά μπάσκετ. Είμαι ευλογημένος που έχω αυτή την ενασχόληση και το ταλέντο, γιατί πραγματικά δεν σκέφτηκα ποτέ τίποτα άλλο πέρα από τον αθλητισμό”.
Για το ποιο από αυτά τα αθλήματα περίμενε πως θα τον απασχολήσει στο μέλλον:
“Μπάσκετ, μπλέιζμπολ ή american football. Ένα από αυτά τα τρία. Η οικογένεια μου και όλος ο περίγυρος της ήταν σίγουρος πως θα γίνω επαγγελματίας σε ένα από αυτά. Έδειχνα από νωρίς ψήγματα ταλέντου και ικανοτήτων και ήμουν ο καλύτερος στην γειτονιά μου. Έβλεπα πολλούς διαφορετικούς αθλητές σε πολλά αθλήματα. Έβλεπα συνέχεια βίντεο του Φλόιντ Μέιγουεδερ και του Ρέτζι Μπας όταν ήμουν στο κολέγιο. Έβλεπα τον Άλεν Άιβερσον και τους υπόλοιπους σταρ στο YouTube και προσπαθούσα να αντιγράψω τις κινήσεις του. Παρατηρούσα τα όσα κάνουν και προσπαθούσα να προσαρμόσω τις κινήσεις του στις δικές μου και στον τρόπο που εγώ αγωνιζόμουν”.
Για το αν ήταν καλύτερος στο μπάσκετ σε σχέση με τα άλλα δύο:
“Το μπάσκετ ήταν το χειρότερο μου! Ήμουν πολύ καλός στο μπέιζμπολ και άνω του μετρίου στο american football. Στο μπάσκετ είχα ναι μεν την αθλητικότητα, όμως στο τεχνικό κομμάτι όπως το ball handling, υστερούσα. Κλείστηκα για δύο καλοκαίρια στο γυμναστήρια, αγωνίστηκα στο AU Basketball και βελτιώθηκα σε μεγάλο βαθμό, αγωνιζόμενος σε κορυφαίο επίπεδο για την ηλικία μου. Εν τέλει, κατέληξα στο μπάσκετ ίσως γιατί ήταν μια πρόκληση για εμένα. Πάντα σαν άνθρωπος αποδεχόμουν τις προκλήσεις. Όταν δηλαδή κάποιος μου έλεγε ότι κάτι δεν γίνεται ή είναι πολύ δύσκολο να γίνει, απλά με εμπνέει. Σαν παιδί, ήμουν εκείνο που θα βάλει το χέρι του στην φωτιά για να δει αν θα καεί. Δεν θα άκουγα όποιος κι αν μου έλεγε να μην την αγγίξω. Έτσι και στο μπάσκετ. Ακόμα και η ίδια μου η οικογένεια μου έλεγε πως δεν μπορώ να σουτάρω, να ντριπλάρω και πως δεν θα γίνω ποτέ καλύτερος από εκείνον ή από τον άλλον. Ξέρανε πολύ καλά γιατί το έκαναν. Με ενέπνεαν. Έτσι λειτουργούσα και πάντα τα έβγαζα πέρα με όποια πρόκληση κι αν έχω”.
Για το αν αυτή η συμπεριφορά έχει σταματήσει, μιας και αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης:
“Όχι, μην σου πω μου λένε τα ίδια και ακόμα χειρότερα! Δεν θα τελειώσει μέχρι να αποσυρθώ. Δεν με πειράζει, γιατί ξέρω πως κάθε μέρα εμφανίζεται μια νέα πρόκληση, σε κάθε αγώνα και σε κάθε προπόνηση. Αυτή η ρουτίνα σε κρατάει σε εγρήγορση και σε απόλυτη συγκέντρωση όσον αφορά τα πράγματα που πρέπει να βελτιώσεις. Όταν εφησυχάζεσαι, πάντα εμφανίζεται κάποιος νεότερος που κάνει τα πράγματα που κάνεις και εσύ και καταλήγει να είναι καλύτερος από σένα. Πάντα υπάρχει μια πρόκληση στο δρόμο σου”.