Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ο 35χρονος Σερβοαυστραλός, ο οποίος αγωνίστηκε για μία διετία στον Παναθηναϊκό (2010-2012) κατακτώντας μία Ευρωλίγκα, ένα πρωτάθλημα κι ένα Κύπελλο Ελλάδας, έχει κρεμάσει τη φανέλα του, όντας βοηθός προπονητή στους Sydney Kings και μιλώντας στην ισραηλινή ιστοσελίδα “Walla” θυμήθηκε τη θητεία του στο ΟΑΚΑ, αλλά και την τρομερή σεζόν 2009/2010, όταν είχε φτάσει με την Παρτίζαν στο Final Four!
Την 1η Απριλίου 2010 η Παρτίζαν είχε νικήσει τη Μακάμπι και την είχε αποκλείσει με 3-1 νίκες, ολοκληρώνοντας το θαύμα της πρόκρισης, παρά το μειονέκτημα έδρας, με τον Μάριτς βασικό σέντερ της αρμάδας του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς.
Ο Μάριτς μίλησε για εκείνη την εξαιρετική ομάδα των “γκρομπάρι”, ενώ αναφέρθηκε και στον Παναθηναϊκό, δηλώνοντας οπαδός των “πράσινων”, ενώ επέλεξε την κορυφαία πεντάδα συμπαικτών του, εξ ολοκλήρου από το “τριφύλλι”, κάνοντας και… πρόταση για την επόμενη μέρα στον πάγκο, μετά την αποχώρηση του Ρικ Πιτίνο, για να έρθουν νέες επιτυχίες στην Ευρωλίγκας.
Αναλυτικά τι είπε ο Άλεξ Μάριτς μέσω του Walla:
Για την επέτειο δέκα ετών από την πρόκριση της Παρτίζαν στο Final Four στο Παρίσι: “Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ήταν δέκα χρόνια, είναι τρελό! Στην αρχή της σεζόν νιώσαμε σαν εγκαταλειμμένα σκυλιά που κανείς δεν τα ήθελε, και γίναμε οι Ευρωπαίοι Bad Boys, σαν τους Πίστονς… Δεν μας ένοιαζε αν παίζαμε ενάντια στη Μπαρτσελόνα, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό ή τη Μακάμπι.
Για τον Ντούσκο Βουγιόσεβιτς: “Ο Βουγιόσεβιτς ήταν ένα διαφορετικό είδος προπονητή, η αρχή ήταν δύσκολη, επικοινωνούσε με τους ξένους παίκτες μόνο μέσω ενός μεταφραστή, όμως ευτυχώς ήξερα σέρβικα. Μου πήρε 1,5-2 μήνες για να καταλάβω αυτό που ήθελε από εμάς , αλλά όταν συνειδητοποιήσαμε πώς λειτουργεί η μέθοδος του και κάνει τους πάντες καλύτερους, όλοι ερωτεύτηκαν τον ίδιο και τον τρόπο του και γίναμε ένα”.
Για το αν πίστευε ότι η Παρτίζαν το 2010 θα έφτανε στο Final Four: “Καθόλου. Γνωρίζαμε ότι αν μπορούσαμε να φτάσουμε στο Top 16 θα ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα”.
Για το τρελό buzzer beater του Κέτσμαν από τα 20 μέτρα στον τελικό της Αδριατικής Λίγκας με την Τσιμπόνα στο Ζάγκρεμπ που οδήγησε στο τρόπαιο: “Ανατριχιάζω όταν μιλάμε για αυτόν τον τελικό. Νιώσαμε ότι είχαμε ήδη χάσει το παιχνίδι όταν ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς σκόραρε με τρίποντο για το 74-72, με 0,6 δευτερόλεπτα να μένουν στο ρολόι, Ημουν στον πάγκο γιατί είχα αποβληθεί με πέντε φάουλ, με αποτέλεσμα να περπατώ προς τον πάγκο της Τσιμπόνα για να τους συγχαρώ και ξαφνικά είδα τους παίκτες μας να πανηγυρίζουν… Ο Κέτσμαν εκμεταλλεύτηκε τους πανηγυρισμούς των Κροατών, σουτάροντας για τρεις από τα 3/4 του γηπέδου, ευστόχησε και νικήσαμε. Ολη αυτή η σεζόν ήταν ένα παραμύθι που έγινε πραγματικότητα.
Ψιθύρισα “τι διάολο έγινε;” Το σκηνικό ήταν σουρεαλιστικό. Οι διαιτητές συζητούσαν και τελικά μέτρησαν το καλάθι και υπήρξε μια τεράστια έκρηξη συναισθημάτων. Ηταν ο τίτλος με τη μεγαλύτερη ευτυχία στην καριέρα μου. Μου έχει σηκωθεί η τρίχα στη σκέψη τι συνέβη τότε”.
Για την παρουσία του στη Μακάμπι τη σεζόν 2014/2015 όταν ήταν βοηθός προπονητή ο Πίνι Γκέρσον: “Ο Πίνι δεν ντρεπόταν ποτέ να λέει ό,τι είναι στο μυαλό του σε κάθε περίπτωση και το εκτιμώ, αλλά επίσης τον κορόιδεψα που τον είχα νικήσει με την Παρτίζαν”.
Για την κορυφαία πεντάδα συμπαικτών του: “Μάικ Μπατίστ, Δημήτρης Διαμαντίδης, Σαρουνάς Γιασικεβίτσιους και Νικ Καλάθης”.
Για το γεγονός πως επέλεξε μόνο συμπαίκτες από τον Παναθηναϊκό και τα αισθήματά του για την ομάδα όπου αγωνίστηκε για δύο σεζόν (2010-2012): “Ναι, υπάρχει λόγος. Συνεχίζω να παρακολουθώ το Ευρωπαϊκό μπάσκετ και παρακολουθώ όλη την ώρα την Ευρωλίγκα. Έχω παραμείνει οπαδός του Παναθηναϊκού και ο Νικ είναι ακόμα καλός μου φίλος”.
Για τα στοιχεία που λείπουν από τον Παναθηναϊκό ώστε να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης, εκτός από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: “Έκαναν μεγάλα λάθη στην οικοδόμηση της ομάδας και νομίζω ότι πρέπει να την ανοικοδομήσουν. Νομίζω ότι η ομάδα χρειάζεται τον Σάρας ως προπονητή”.
Για το γεγονός πως έχει ακολουθήσει προπονητική καριέρα, κάτι που δε συνηθίζεται έχοντας παίξει ως σέντερ: “Ίσως οι ψηλοί κουράζονται να παίρνουν οδηγίες από τους γκαρντ όλη την ώρα, έτσι ώστε να τρέχουν μακριά από το γήπεδο… Είναι διασκεδαστικό για μένα να προπονώ. Μόλις άρχισα, έτσι δεν ξέρω ακόμα πού θα με πάει”.