Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ο “Φράγκι” από το 1990 ως το 2009 υπηρέτησε ως παίκτης τον Παναθηναϊκό στην πρώτη γραμμή, με πάμπολλους τίτλους, μεταξύ αυτών πέντε Ευρωπαϊκά, ενώ έκτοτε υπηρετεί το “τριφύλλι” από πολλά πόστα, όντας πλέον μάνατζερ της ομάδας και Διευθυντής της Ακαδημίας.
Μέσω συνέντευξής του στην “Jerusalem Post” o Αλβέρτης έκανε… flash back σε αυτά τα 30 χρόνια που είναι στους “πράσινους” και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη συνύπαρξη με τον Ντομινίκ Ουίλκινς, αλλά και τον Όντεντ Κάτας…
Αναλυτικά τι είπε…
Για τα έξι Ευρωπαϊκά που απεικονίζονται στα μεγάλα λάβαρα στο ΟΑΚΑ, εκ των οποίων το ένα έχει τον Αλβέρτη να σηκώνει την κούπα το 2007: “Δεν είναι μόνο αυτή η φωτογραφία, αλλά όλες οι φωτογραφίες, αρχίζοντας από το 1996 που κερδίσαμε τον τίτλο με τον Ντομινίκ Ουίλκινς, μέχρι το 2011. Είναι μεγάλες αναμνήσεις για εμάς και κάθε εικόνα έχει τη δική της ιστορία για την ομάδα. Όσο για μένα, είμαι ακόμα εδώ, ζω στον ίδιο χώρο, μαζί με τους ίδιους ανθρώπους κάθε χρόνο καθώς συνεχίζουμε να κυνηγούμε τους ίδιους στόχους ως σύλλογος.
Η εικόνα δείχνει μεγάλη ευτυχία, αυτό είναι σίγουρο, αλλά δεν βλέπετε λευκά μαλλιά. Αυτή ήταν η ικανοποίηση και το επιτυχές τέλος ενός ταξιδιού που κάναμε εκείνη την χρονιά στο δικό μας σπίτι με χιλιάδες οπαδούς μας. Παίξαμε καλό μπάσκετ και φτάσαμε ως το τέλος. Ήταν καθαρή ευτυχία”.
Για το τελευταίο Ευρωπαϊκό το 2011 και πώς θα φτάσει ξανά στην κορυφή: “Μερικές φορές τα πράγματα χρειάζονται μόνο χρόνο. Κάθε νίκη μας δεν ήταν εύκολη. Πηγαίναμε σεζόν-σεζόν για να φτάσουμε σε ένα επίπεδο όπου ο καθένας ήξερε τι να κάνει και ποιος ήταν ο ρόλος του για να φτάσουμε σε αυτό που βλέπετε.
Μην ξεχνάτε ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει εδώ στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία. Ο προϋπολογισμός δεν είναι αυτός που ήταν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κυνηγούμε τον στόχο μας κάθε σεζόν. Είμαστε ανταγωνιστικοί στην Ελλάδα κάθε χρόνο, αλλά χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο για να επιστρέψουμε στο Final Four της Ευρωλίγκας και να έχουμε την ευκαιρία να κερδίσουμε πάλι τον τίτλο”.
Για την επόμενη μέρα στον Παναθηναϊκό: “Πιστεύω ότι προχωράμε καλά, αλλά χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερο χρόνο και να κατανοήσουμε πώς μπορούμε να παίξουμε ακόμα καλύτερα. Οι οπαδοί μας κάνουν πάντα κάθε παιχνίδι ιδιαίτερο και με λίγη τύχη μπορούμε να κάνουμε κάτι πραγματικά καλό”.
Για το πώς ήρθε σε επαφή με το μπάσκετ: “Το μπάσκετ ήταν το άθλημα που μεγάλωσα παίζοντας στη γειτονιά μου και στο σχολείο. Οι φίλοι μου εντάχθηκαν σε μια τοπική ομάδα και με ενθάρρυναν να πράξω το ίδιο. Το έκανα και μου άρεσε πολύ. Πλέον ήμουν ψηλός, έτσι προχώρησα.
Όταν ήμουν 13 ετών το 1987, η Εθνική ομάδα κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ελλάδα και αυτό κατέληξε να είναι τεράστιο για όλα τα παιδιά. Όλοι ήθελαν να είναι σαν έναν από αυτούς τους σπουδαίους παίκτες και μετά από μερικά χρόνια είχα την τύχη να είμαι στα ίδια αποδυτήρια με μερικούς από τους ήρωές μου”.
Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και το παράδειγμά του: “Πιστεύω ότι αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο για τα ελληνόπουλα, αλλά και για όλα τα παιδιά. Είναι ένα καταπληκτικό παράδειγμα πώς με τη σκληρή δουλειά μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι ένας πολύ ταπεινός και καλός άνθρωπος που αποτελεί παράδειγμα για όλους. Εάν έχεις δύσκολες στιγμές και μπορείς να φτάσεις εκεί που είναι, κερδίζεις το σεβασμό όλων”.
Για το γεγονός πως δεν έχουν πετύχει άλλοι Έλληνες στο ΝΒΑ: “Ήταν πολύ διαφορετικά τότε και είχαμε πολλές υποχρεώσεις το καλοκαίρι με τις Εθνικές Ομάδες. Δεν είχαμε χρόνο να ξεκουραστούμε καθόλου. Ηταν πολύ δύσκολο να περάσεις ένα μήνα σε προπονητικό κέντρο στις ΗΠΑ. Επιπλέον, δεν είχα ποτέ την επιθυμία να παίξω στο ΝΒΑ. Αλλά τώρα αν μπορώ να επιστρέψω στο χρόνο, σίγουρα θα ήθελα. Ίσως δεν ήταν στο DNA του Έλληνα παίκτη, αλλά είχαμε σίγουρα παίκτες που θα μπορούσαν να το έχουν κάνει”.
Για τη συνύπαρξή του με τον Ντομινίκ Ουίλκινς και το πρώτο Ευρωπαϊκό το 1996: “O Ντομινίκ Ουίλκινς ήταν ένας από τους παίκτες όπως ο Μάτζικ Τζόνσον και ο Λάρι Μπερντ που βλέπαμε σε βιντεοκασέτες και το επόμενο πρωί προπονούταν μαζί μας. Είχαμε μερικές μεγάλες, υπέροχες στιγμές, αλλά όταν έφτασε ο Ντομινίκ πετύχαμε ακόμα περισσότερα.
Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να προσαρμοστεί. Αλλά μετά από μερικούς μήνες συνειδητοποιήσαμε ποιος ήταν ο Ντομινίκ. Ήταν ένας πολύ καλός παίκτης και πολύ αθλητικός, παρόλο που είχε χειρουργηθεί στον αχίλλειο, μας οδήγησε και μας βοήθησε να πάρουμε το πρώτο μας Ευρωπαϊκό”.
Για τον τίτλο του 2000, όταν είχε συμπαίκτη τον Όντεντ Κάτας: “Ξέραμε τον Όντεντ ως παίκτη και όχι ως άνθρωπο πριν έρθει στον Παναθηναϊκό. Ξέραμε ότι ήταν ένας θαυμάσιος παίκτης, αλλά ως άνθρωπο τον ανακαλύψαμε όταν έγινε μέλος της ομάδας. Οι καλύτερες αναμνήσεις που είχαμε ως ομάδα για τον Όντεντ ήταν το είδος του ανθρώπου που ήταν. Όλοι τον αγαπούν ακόμα και όταν βλέπουμε ο ένας τον άλλο είμαστε πολύ χαρούμενοι. Το πιο σημαντικό πράγμα στον αθλητισμό είναι οι σχέσεις που χτίζονται μέσα από τα χρόνια. Όταν βλέπεις κάποιον μετά από τρία, πέντε ή δέκα χρόνια υπάρχουν τα ίδια συναισθήματα με τότε.
Για εμάς, το μεγαλύτερο σοκ ήταν το πώς οι οπαδοί του Μακάμπι τον αποθέωσαν και τον έριξαν στον αέρα στο αεροδρόμιο, αφού είχε νικήσει την ομάδα τους. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη για εμάς. Αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν μόνο η δική μας γνώμη για τον Οντέντ ως άνθρωπο, αλλά όλων. Ήταν κάτι ιδιαίτερο. Για να έχεις αυτή την αντίδραση από τους φίλους της ομάδας σου μετά από ήττα, σημαίνει ότι ήταν ξεχωριστός”.
Για την πορεία 30 ετών στον Παναθηναϊκό, ως παίκτης και σε πολλά πόστα στην ομάδα στη συνέχεια: “Ήταν ξεχωριστό να παίζω για την ίδια ομάδα για όλη μου την καριέρα και τώρα προσπαθώ να βοηθήσω την ομάδα να επιστρέψει σε αυτά τα επίπεδα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτό που κάνω τώρα επειδή είμαι ακόμα μέλος της ομάδας στην οποία μεγάλωσα. Είμαι επίσης διευθυντής της ακαδημίας μας και είμαι καθημερινά με παιδιά, κάτι που είναι πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον. Ακόμα ζω την πίεση και την ατμόσφαιρα των μεγάλων παιχνιδιών που μου λείπει γιατί δεν μπορώ πλέον να παίξω.
Ήμουν τυχερός που έπαιξα με πολλούς μεγάλους παίκτες σε όλη την Ευρώπη και από τον υπόλοιπο κόσμο. Όπως είπα νωρίτερα, είναι οι σχέσεις που γίνονται στον αθλητισμό. Ο καθένας έχει το χρόνο του να γίνει αστέρι και θα πρέπει κάποια μέρα να αποσυρθεί, αλλά οι φιλίες είναι για πάντα”.