Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός νίκησε με 100-88 τη Ρεάλ σε έναν απίστευτης εξέλιξης, έντονων συναισθημάτων και ιστορικών επιδόσεων τελικό, τοποθετώντας την ομάδα του Πειραιά στο κλειστό κλαμπ των τριών ομάδων που πέτυχαν σερί κατακτήσεις από τότε που υιοθετήθηκε το σύστημα του φάιναλ φορ.
Δίπλα στη Γιουγκοπλάστικα της τριετίας 1989-91 και τη Μακάμπι της διετίας 2004-05, ο Ολυμπιακός πήγε στην αγγλική πρωτεύουσα για να υπερασπιστεί τον επικό τίτλο του 2012 και το κατάφερε!
Ήταν ξανά το αουτσάιντερ. Κανείς δεν τον υποτιμούσε πλέον όπως το 2012, αν θεωρήσουμε πως αυτή ήταν η κατάσταση για την προηγούμενη επιτυχία, άλλαξε προπονητή από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς στον Γιώργο Μπαρτζώκα αλλά και πάλι το κόκκινο λάβαρο σηκώθηκε πιο ψηλά.
Όπως στην Πόλη έτσι και στο Λονδίνο, ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει μία τεράστια ανατροπή. Απλά εκείνη τη φορά έγινε με διαφορετικό τρόπο από ότι κόντρα στην ΤΣΣΚΑ.
Βρέθηκε πίσω με 10-27 στο τέλος της πρώτης περιόδου, αλλά με ηγέτη τον Έισι Λο και αφανείς ήρωες τους “παγκίτες του”, από τον Περπέρογλου και τον Άντιτς ως τον Άντιτς και τον Σερμαντίνι, γύρισε το παιχνίδι πριν καν η Ρεάλ καταφέρει να επιβάλλει με διάρκεια την αρχική της κυριαρχία.
Και μετά…ήρθε ο Σπανούλης. Ο “Kill Bill” ήταν άποντος στο πρώτο ημίχρονο, σκιά του εξαιρετικού του εαυτού που τον ανέδειξε εκείνη τη σεζόν ως MVP της Ευρωλίγκας.
Ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω με τέσσερις πόντους στο ημίχρονο με “zero” τον Σπανούλη. Σκορ δεύτερου ημιχρόνου: 63-47 υπέρ του Ολυμπιακού με τον Βασίλη Σπανούλη να πετυχαίνει 22 πόντους με πέντε τρίποντα και μάλιστα τα τρία κολλητά στο ξεκίνημα του δεύτερου εικοσαλέπτου!
Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα έκανε το καλύτερο ημίχρονο που έχουμε δει σε τελικό της Ευρωλίγκας και μάλιστα απέναντι σε μία πανίσχυρη Ρεάλ που σιγά σιγά έφτανε στην κορυφή (κάτι που το κατάφερε μελλοντικά δύο φορές) κι ο Έλληνας προπονητής έγινε ο πρώτος της χώρας μας που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο!
Δεν το είχε καταφέρει ο Γιάννης Ιωαννίδης τρεις φορές με τον Ολυμπιακό (2) και την ΑΕΚ (1) και μία φορά ο Παναγιώτης Γιαννάκης με τους “ερυθρόλευκους” επίσης, αλλά ήρθε ο “Μπαρτζώ” για να σβήσει αυτήν την κατάρα για το ελληνικό μπάσκετ. Τη μοναδική που είχε απομείνει ατομικά και ομαδικά αφού ο Παναθηναϊκός δεν είχε καταφέρει να πετύχει το “back to back”, παρά τους έξι τίτλους του.
Ο Βασίλης Σπανούλης αναδείχτηκε MVP του φάιναλ φορ για τρίτη συνεχόμενη φορά στην καριέρα του (2009 με τον Παναθηναϊκό, 2012 και 2013 με τον Ολυμπιακό), ο Έισι Λο ήταν ο άνθρωπος του τελικού και μαζί με τον Κάιλ Χάινς κατέκτησαν δύο Ευρωλίγκες πριν ο τελευταίος αποχωρήσει για την ΤΣΣΚΑ. Ο Τζος Πάουελ έγινε ο Αμερικανός που κατέκτησε και το ΝΒΑ (2009, 2010 με τους Λέικερς) και την Ευρωλίγκα, ο Περπέρογλου πήρε τον τίτλο και με τους δύο “αιωνίους” (όπως ο Σπανούλης) και φυσικά η ελληνική γενιά του Ολυμπιακού- Πρίντεζης, Παπανικολάου, Σλούκας, Μάντζαρης (αν και τραυματίας τότε) και Κατσίβελης- συνέχισαν την πετυχημένη τους πορεία.
δεκάλεπτα: 10-27, 37-41, 61-61, 100-88
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Μπαρτζώκας): Χάινς 12, Λο 20 (1), Άντιτς 10 (1), Σπανούλης 22 (5), Περπέρογλου 10 (2), Σερμαντίνι 3, Σλούκας 11, Πάουελ 2, Πρίντεζης 5, Παπανικολάου 5, Κατσίβελης.
ΡΕΑΛ (Λάσο): Ντρέιπερ, Ρούντι Φερνάντεθ 21 (3), Σουάρεθ 5, Ρέγιες 4, Μίροτιτς 7 (1), Ροντρίγκεθ 17, Μπέγκιτς 6, Κάρολ 5 (1), Γιουλ 14 (4), Σλότερ 9.