Tου Νίκου Βαρλά/ info@eurohoops.net
Ο Αμερικανός γκαρντ κι η καταλανική ομάδα δεν δεσμεύονται πλέον με συμβόλαιο και όπως λένε οι πληροφορίες του Eurohoops, η Αρμάνι θα αποτελέσει τον επόμενο σταθμό στην καριέρα του.
O Μάλκομ Ντιλέινι ξεκαθάρισε πως ποτέ δεν πήρε προσφορά για επέκταση του συμβολαίου του και εξήγησε πως η απόφαση του να γυρίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες πάρθηκε με γνώμονα την επαφή του με την οικογένεια του και προπονητικές εγκαταστάσεις.
Όπως τόνισε στο Eurohoops, o Ντιλέινι κρατάει στην καρδιά του τους φίλους της Μπαρτσελόνα και το μόνο πράγμα που περίμενε ήταν κάποιος από την ομάδα να τον πλησιάσει και να μιλήσουν ανοικτά και ειλικρινά για το μέλλον του στην Βαρκελώνη.
– Πώς προέκυψε η λήξη της συνεργασίας σας;
“Πρώτον, είδα πως οι φίλαθλοι αντέδρασαν σε αυτά που είπα για την παραμονή μου στην Μπαρτσελόνα και πόσο ήθελα να το κάνω για καιρό. Όταν υπέγραψα στην Μπαρτσελόνα δεν ήθελα να είναι για ένα χρόνο. Θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό. Το κάνω μόνο για τους φανς και τους συμπαίκτες μου, δεν με νοιάζει τίποτα άλλο. Κι αυτό επειδή πραγματικά με αγκάλιασαν. Η απόφαση δεν πάρθηκε για την Μπαρτσελόνα ή οποιοδήποτε άλλο κλαμπ. Πήρα μία απόφαση για μένα. Δεν ήθελα να υπογράψω οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη για ένα χρόνο. Για μονοετές συμβόλαιο θα μπορούσα να πάω στην Κίνα. Θέλω ο κόσμος να καταλαβαίνει πως αγαπάω την πόλη και οι φίλαθλοι με αγκάλιασαν. Θα μπορούσα να δω την καριέρα μου να τελειώνει σε αυτήν την ομάδα. Δεν ήταν προσποιητή αγάπη, το έλεγα όλο το χρόνο. Ένιωσα πως η Μπαρτσελόνα θα ήταν το σπίτι μου”, λέει ο Ντιλέινι και συνεχίζει:
“Δεν περίμενα να γίνω ο σούπερ σταρ της ομάδας. Ήθελα μόνο να πάνω και να παίξω το ρόλο μου. Γνώριζα τι έπρεπε να κάνω. Ήξερα πως θα έπρεπε να είμαι προτεραιότητα για την ομάδα αλλά δεν πήγα εκεί για να πάρω τα περισσότερα σουτ. Δεν ένιωθα άνετα με το ρόλο μου. Πίστευα πως πρέπει να ξεκινάω βασικός. Ένιωθα πως θα ήθελα να έχω πιο μεγάλο ρόλο στην Μπαρτσελόνα ή κάπου αλλού. Ο Τομά (Ερτέλ) δεν έπαιζε, ο Κέβιν Πάνγκος το ίδιο (τραυματίες), αλλά και πάλι δεν ήμουν βασικός. Ήμουν ο μοναδικός πόιντ γκαρντ στο ρόστερ και δεν ξεκινούσα. Όσο και να μη μου άρεσε, το έκανα για την ομάδα. “Θυσιάζω” τα πάντα, χρήματα συμπεριλαμβανομένων, για το σύνολο. Πήρα λιγότερα από ό,τι συνήθως για να παίξω στην Μπαρτσελόνα. Πήρα μικρότερο ρόλο. Έπαιζα 22 λεπτά. Τόσος ήταν ο χρόνος μου στο ΝΒΑ. Θυσίασα πολλά. Όποιος θέλει να με αποκαλέσει εγωιστή ή κάτι σχετικό, ας δει τα λεπτά συμμετοχής μου και πόσα σουτ έπαιρνα. Δεν υπήρχε θέση για μένα στο σύστημα μας. Νιώθω ότι άξιζα μία επέκταση, αλλά δεν πήρα ποτέ προσφορά. Η Μπαρτσελόνα δεν μου το ζήτησε. Οι ατζέντηδες μου τους είπαν ότι ήταν κάτι που χρειαζόταν για να συζητήσουμε επειδή θα υπήρχε ενδιαφέρον από άλλες ομάδες”.
Ακόμα και πριν την πανδημία του κορωνοϊού, πίστευα πως έπρεπε να μου γίνει πρόταση για επέκταση. Αυτό μου άλλαξε τη λογική. Ένιωθα ότι έδινα τα πάντα και δεν έπαιρνα τίποτα πίσω. Σέβομαι την Μπαρτσελόνα, δεν έχω κάτι αρνητικό να πω. Μίλησα με όλους και πάντα έλεγα πως θέλω να μείνω στη Βαρκελώνη. Ξέφευγε όμως η κατάσταση από τα χέρια μου.
Ήταν απλό για μένα να τελειώσω τη σεζόν. Δεν ήταν θέμα, δεν ήθελα να μείνω στο σπίτι. Το πλάνο μου ήταν να επιστρέψω στην ομάδα, αλλά ήθελα να συζητήσω για ενός ή δύο ετών συνέχιση της συνεργασίας μας. Θα ήθελα να εκφράσουν ενός είδους… ασφάλεια για μένα, όσον αφορά στην επόμενη χρονιά. Υπήρχαν συνομιλίες για να παίξουμε τον Ιούλιο. Δεν θα το έκανα αν δεν με εξασφάλιζαν”.
– Πώς ήρθε τόσο γρήγορα η λύση του συμβολαίου;
“Δεν ήταν ακριβώς τόσο βιαστική. Ήταν κάτι που εγώ κι οι εκπρόσωποι μου συζητούσαμε τις τελευταίες εβδομάδες. Δεν ήταν θέμα χρημάτων. Δεν ήταν επαγγελματικός ο λόγος, αλλά θέμα υγείας. Για αυτό γύρισα στην πατρίδα μου. Δεν θα καθόμουν μόνος μου στη Βαρκελώνη για δύο μήνες. Όταν αποφάσισα να γυρίσω στην Αμερική το έκανα και για να προπονούμαι. Είχα επαφή με την οικογένεια μου αλλά και πρόσβαση σε γήπεδο στο σπίτι μου. Έχω γυμναστήριο. Διαθέτω περισσότερο χώρο, μπορώ να βγω έξω και να παίξω μπάσκετ, να προπονηθώ. Δεν γύρισα για διακοπές. Τα Media στη Βαρκελώνη διέδωσαν πως βρισκόμουν στο Μεξικό με φίλους μου. Δεν αληθεύει αυτό. Δεν έφυγα από το σπίτι μου καθόλου. Η φωτογραφία που δημοσιεύτηκε ήταν από την εποχή που αγωνιζόμουν στους Χοκς!
Όταν τελικά αποφάσισα να λήξω τη συνεργασία μου ήταν επειδή δεν αισθανόμουν καλά τις τελευταίες 4-5 εβδομάδες. Η Μπαρτσελόνα άρχισε να κάνει προπονήσεις μέσω Zoom. Όταν το ανακοίνωσαν ήταν 11 το πρωί στη Βαρκελώνη, δηλαδή 5 τα ξημερώματα για μένα. Όταν το είδα έστειλα μήνυμα στο γυμναστή και του είπα πως δεν μπορούσα να συμμετέχω και να αλλάξουν μερικές ώρες το πρόγραμμα. Ένιωσα πως έπρεπε να με συμπεριλάβουν στην προπόνηση.
Μου απάντησε πως θα προσπαθούσε να το αλλάξει, αλλά τελικά μου είπε πως δεν μπόρεσε. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά αισθάνθηκα πως δεν αποτελούσα μέρος της ομάδας. Με άφησαν απέξω και δεν το εκτίμησα αυτό. Δεν είχα μιλήσει με τον Πέσιτς από τις αρχές Μαρτίου, πιθανότατα από το τελευταίο μας ματς. Από τότε που πήγα στο σπίτι μου δεν μίλησα με κανέναν. Ο μόνος που επικοινώνησα ήταν ο γυμναστής κι ο γιατρός της ομάδας που με προσέγγισε για να διαβεβαιωθεί πως ήμουν καλά. Κανείς από τη διοίκηση δεν μου μίλησε. Ένιωσα πως όλο αυτό ήταν λάθος, ειδικά για κάποιον που θυσίασε τόσα πολλά. Όλοι έλεγαν πόσο πολύ με ήθελαν στη Βαρκελώνη, αλλά κανείς δεν τσέκαρε να δει τι κάνω.
Ίσως το θέμα του μπάτζετ να μην ήταν σωστό, αλλά το μόνο που ζητούσα ήταν επικοινωνία. Κάποιος θα μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί μου και να έλεγε: “Μάλκομ, θέλουμε να μείνεις”. Ακόμα και να μην μου έκαναν κάποια σπουδαία προσφορά, τουλάχιστον ας την έκαναν!
Θέλω να ευχαριστήσω το κλαμπ και τους συμπαίκτες-προπονητές. Είχαμε μία διασκεδαστική χρονιά και πιστεύω πως θα κατακτούσαμε την Ευρωλίγκα και την ACB αν δεν σταματούσε”.