Του Στέλιου Τορομανίδη/ info@eurohoops.net
Θα συμφωνήσουμε πως τις τελευταίες δεκαετίες η διαδρομή Ευρωλίγκα-NBA γίνεται ολοένα και πιο συχνή με τα ραντάρ των συλλόγων του “μαγικού κόσμου” να είναι σε λειτουργία ανίχνευσης σπουδαίων ταλέντων. Θα συμφωνήσουμε ότι η πλειοψηφία των καλαθοσφαιριστών έχει ως όνειρο να μεγαλουργήσει στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Θα συμφωνήσουμε πως τα χρήματα που μοιράζονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και η οργάνωση, η οποία υπάρχει δεν συγκρίνονται με αυτά της καλύτερης διοργάνωσης μπάσκετ της γηραιάς ηπείρου.
Βέβαια από την άλλη δεν θα συμφωνήσουμε με την άποψη ότι στην Ευρωλίγκα αγωνίζεται και διαπρέπει ότι έχει απομείνει από την διαλογή των οργανισμών του NBA. Δεν θα συμφωνήσουμε πως όλοι οι παίκτες προτιμούν να βρίσκονται στον “μαγικό κόσμο” με οποιοδήποτε κόστος και θεωρούν την επιτυχία στην Ευρώπη κάτι υποδεέστερο. Δεν θα συμφωνήσουμε ότι η ηλικία δεν παίζει ρόλο στην περίπτωση που ένας γαλουχημένος στην γηραιά ήπειρο θέλει να κάνει το μεγάλο “βήμα” πρωταγωνιστώντας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού
Συμπεράσματα, τα οποία δεν βγαίνουν αυθαίρετα, αλλά βάσει δεδομένων από τις μετακινήσεις ή μη (Ευρώπη-NBA) κορυφαίων παικτών την σύγχρονη εποχή της Ευρωλίγκας, ήτοι σημαίνει από το 2000 μέχρι σήμερα.
Οι μισοί “θρύλοι” της Ευρωλίγκας δεν έχουν αγωνιστεί στο NBA, ενώ αρκετοί έπαιξαν για λίγα χρόνια χωρίς να διαπρέψουν
Πιο συγκεκριμένα, ψάξαμε τα πεπραγμένα των 18 παικτών (14 Ευρωπαίοι και τέσσερις Αμερικανοί) που απαρτίζουν τις δυο κορυφαίες δεκάδες καλαθοσφαιριστών στην σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας. Με άλλα λόγια, τους καλύτερους της δεκαετίας 2000-2010 και αυτούς της δεκαετίας 2010-2020… Τα συμπεράσματα μας, όσον αφορά την σχέση της “αφρόκρεμας” της διοργάνωσης με το NBA είναι τα εξής:
– Οι εννιά από τους 18 (50%) δεν έχουν αγωνιστεί στο NBA.
– Οι έξι από τους υπόλοιπους 9 (66,6%) έπαιξαν από μια μέχρι τρεις σεζόν στο NBA και δεν είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα του.
– Υπάρχουν και τρεις εξαιρέσεις που θα αναλύσουμε παρακάτω.
Από τα εξαγόμενα βλέπουμε πως κορυφαίος παίκτης στην Ευρωλίγκα και διακεκριμένος στο NBA είναι δυο έννοιες που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων απέχουν παρασάγγας. Βέβαια μέχρι ενός σημείου το συμπέρασμα αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, καθώς θεωρείται σχεδόν απίθανο ένας καλαθοσφαιριστής να διακριθεί ως ένας εκ των καλυτέρων της γενιάς του τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις ΗΠΑ.
Όμως αν προσέξει κανείς τις τεράστιες μορφές του ευρωπαϊκού μπάσκετ που δεν αγωνίστηκαν στις ΗΠΑ ή έπαιξαν χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και θα αναφερθούμε στο συγκεκριμένο κείμενο, θα καταλάβει ότι υπό διαφορετικές συνθήκες ίσως να μπορούσαν καμία εκπληκτική καριέρα και στον “μαγικό κόσμο”.
Οι εννιά σταρ της Ευρωλίγκας που δεν… πάτησαν παρκέ NBA!
Υπάρχουν πολλοί λόγοι, ξεχωριστοί για τον κάθε έναν από τους εννιά σούπερ σταρ της Ευρωλίγκας που δεν μετακόμισαν στο NBA αφήνοντας το κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης. Όπως και να έχει τα ονόματα… ζαλίζουν και πραγματικά αρχικά δημιουργούν μεγάλη απορία σε κάποιον, ο οποίος γνωρίζει τα επιτεύγματα τους και τι μπορούν να πραγματοποιήσουν στο παρκέ, πώς αυτοί οι τύποι δεν δοκίμασαν την τύχη τους στον “μαγικό κόσμο”, ενώ καλαθοσφαιριστές πολύ μικρότερου βεληνεκούς από αυτούς έχουν μετακομίσει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.
Ο λόγος για τους Θοδωρή Παπαλουκά, Δημήτρη Διαμαντίδη, Νίκολα Βούισιτς, Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Ραμούνας Σισκάουσκας, Σέρχιο Γιουλ, Κάιλ Χάινς, Γιώργο Πρίντεζη και Τζέι Αρ Χόλντεν. Για όσους δεν καταλαβαίνουν επακριβώς σε τι “θρύλους” αναφερόμαστε, απλώς να πούμε πως οι συγκεκριμένοι παίκτες έχουν συνολικά 22 τρόπαια Ευρωλίγκας, 57 συμμετοχές σε Final Four και μαζί δεκάδες βραβεία MVP.
Τα αίτια που τους κράτησαν εκτός NBA ποικίλουν. Άλλοι μεγαλούργησαν σε μια εποχή κατά την οποία η συχνότητα μετακινήσεων στον “μαγικό κόσμο” ήταν αρκετά μικρότερη σε σχέση με τώρα, γεγονός που δεν τους έδωσε την ευκαιρία μετακόμισης τους. Άλλοι μεταπήδησαν και πραγματοποίησαν καριέρα στην Ευρωλίγκα σε ηλικία σχεδόν απαγορευτική για να επενδύσει μετέπειτα μια ομάδα NBA πάνω τους και να τους δώσει τον ρόλο του πρωταγωνιστή.
Άλλοι όπως ο Διαμαντίδης νόμιζαν πως δεν θα ταίριαζαν στον “μαγικό κόσμο”, άλλοι προτίμησαν να είναι ηγέτες στην Ευρωλίγκα και όχι δευτεροτρίτοι στο NBA και άλλοι όπως ο Γιουλ απλά δεν θέλουν να φύγουν από την Ευρώπη παρότι έχουν δεχθεί πολλές και κερδοφόρες προτάσεις από συλλόγους του “μαγικού κόσμου”.
Οι έξι παικταράδες που πήγαν αλλά δεν μακροημέρευσαν στο NBA
Η επόμενη κατηγορία περιέχει παίκτες που ανήκουν στις κορυφαίες δεκάδες της σύγχρονης εποχής στην Ευρωλίγκα, αγωνίστηκαν στο NBA, όμως χωρίς να έχουν παρόμοια επιτυχία με αυτήν που βίωσαν στην Ευρώπη.
Αναφερόμαστε στους πρώτους σκόρερ της καλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης στην γηραιά ήπειρο Χούαν Κάρλος Ναβάρο, Βασίλη Σπανούλη που πήγαν για μια σεζόν στο NBA, στους Νάντο Ντε Κολό, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Μίλος Τεόντοσιτς με δυο χρόνια πορείας στον “μαγικό κόσμο” και στον Τράϊαν Λάνγκντον, ο οποίος παρέμεινε για σχεδόν τρεις αγωνιστικές περιόδους στις ΗΠΑ.
Όλοι τους βελτίωσαν αισθητά το παιχνίδι τους, βοήθησαν τις ομάδες που αγωνίστηκαν, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να πεις πως μεγαλούργησαν στο NBA όπως έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν στην Ευρωλίγκα όπου έχουν συνολικά 14 τρόπαια, 37 συμμετοχές σε Final Four και πολλά βραβεία MVP.
Οι λόγοι που δεν πρωταγωνίστησαν;
– Στην περίπτωση του V Span έπαιξαν ρόλο περισσότερο οι συγκυρίες και το λάθος timing για την βραχύβια πορεία του στους Χιούστον Ρόκετς (2006-2007 2,7 π., 0,9 ασίστ), ενώ ο Ναβάρο αν και έδωσε λεφτά από την τσέπη του στην Μπαρτσελόνα για το buy out, έκανε μια αρκετά καλή σεζόν στους Μέμφις Γκρίζλις (2007-2008 10,9 π., 2,2 ασίστ), εν τέλει αποφάσισε να επιστρέψει στους Μπλαουγκράνα για να διεκδικήσει εκ νέου την Ευρωλίγκα.
– Όσο αφορά τον ΝτεΚολό, έφυγε από την Βαλένθια το 2012 με προορισμό τους Σαν Αντόνιο Σπερς και μετέπειτα τους Τορόντο Ράπτορς, όμως ουδέποτε κατάφερε να πρωταγωνιστήσει στα δυο χρόνια παραμονής του (2012-2014) μετρώντας 3,8 πόντους και 1,7 ασίστ μέσο όρο, με αποτέλεσμα να γυρίσει στην γηραιά ήπειρο για λογαριασμό της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο Γιασικεβίτσιους πήγε ως τρεις συνεχόμενες φορές πρωταθλητής Ευρώπης το 2005 στους Τορόντο Ράπτορς, αγωνίστηκε και στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, όμως έπειτα από δυο σεζόν (2005-2007) με 6,8 πόντους και 2,9 ασίστ μέσο όρο και χωρίς να πετύχει κάτι σπουδαίο επέστρεψε στην Ευρωλίγκα για να κατακτήσει άλλο ένα τρόπαιο (2009). Στα 30 του χρόνια ο Τεόντοσιτς θέλησε να δοκιμάσει την τύχη του το NBA, αποκτήθηκε από τους Λος Άντζελες Κλίπερς το 2017, την πρώτη του σεζόν ήταν αρκετά καλός παρά τον τραυματισμό που υπέστη, αλλά η δεύτερη δεν κινήθηκε στα ίδια στάνταρ για να αποχωρήσει το 2019 έχοντας 8 πόντους και 4 ασίστ μέσο όρο.
– Ο Τράϊαν Λάνγκτον επιλέχθηκε στο Νο 11 του ντραφτ το 1999 από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς, έγινε ο πρώτος παίκτης από την Αλάσκα που αγωνίστηκε στο NBA, όμως μετά από τρεις μέτριες χρονιές στους “Ιππότες” (5,4 πόντοι 1,3 ασίστ) αποφάσισε να παίξει στην Ευρώπη για να διακριθεί και να πάρει δυο τίτλους Ευρωλίγκας με την “ρωσική αρκούδα” (2006, 2008).
Οι τρεις εξαιρέσεις των Μπογκντάνοβιτς, Ντόντσιτς και Πάρκερ
Όπως σε όλους τους κανόνες έχουμε τις εξαιρέσεις έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν 2+1 παίκτες των κορυφαίων δεκάδων στην σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας που μεταπήδησαν στο ΝΒΑ και πραγματοποίησαν ή συνεχίζουν να πραγματοποιούν εκπληκτική καριέρα.
Μάλιστα οι Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς και Λούκα Ντόντσιτς που κατέκτησαν το τρόπαιο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης το 2017 και 2018 αντίστοιχα όντας οι ηγέτες των Φενερμπαχτσέ και Ρεάλ Μαδρίτης μετακόμισαν νωρίς στον “μαγικό κόσμο” (24 και 19 χρονών). Ιδιαίτερα ο Σλοβένος σούπερ σταρ αποτελεί ήδη έναν από τους καλύτερους παίκτες έπειτα από σχεδόν δυο σεζόν με τους Ντάλας Μάβερικς, ενώ ο Σέρβος γκαρντ είναι εκ των πρωταγωνιστών των Σακραμέντο Κινγκς τα τελευταία τρία χρόνια.
Άλλωστε σε μεγάλο βαθμό οι Ευρωπαίοι που κατάφεραν να ξεχωρίσουν στο NBA, αποκτήθηκαν σε μικρή ηλικία από τις ομάδες του “μαγικού κόσμου”, δούλεψαν το σώμα και την τεχνική τους και πρόσφεραν τα μέγιστα. Μεγάλα παραδείγματα οι Γιάννης Αντετοκούνμπο, Ντιρκ Νοβίτσκι, Ντένις Σρέντερ, Πάου Γκασόλ και Μαρκ Γκασόλ.
Όσον αφορά τον Άντονι Πάρκερ που διέπρεψε με την Μακάμπι Τελ Αβίβ στις αρχές την δεκαετίας του 2000 με τρία τρόπαια Ευρωλίγκας (2001, 2004, 2005) αποτελεί εξαίρεση καθότι αγωνίστηκε στο NBA τόσο πριν όσο και έπειτα από την παραμονή του στην Ευρώπη, είχε συνολικά εννιά σεζόν και μέτρησε 9,1 πόντους και 3,2 ριμπάουντ μέσο όρο όντας βασικός στην πλειοψηφία των αγώνων του.