Του Στέλιου Τορομανίδη/ info@eurohoops.net
Οι λεπτομέρειες κρίνουν τελικούς, δίνουν τρόπαια και ξεχωρίζουν τον πρώτο από τον δεύτερο. Ειδικά όταν αναφερόμαστε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση μπάσκετ της Ευρώπης που τα πάντα κρίνονται στην… κόψη του ξυραφιού. Εκεί που οι καλύτεροι σύλλογοι της γηραιάς ηπείρου κοντράρονται για τον τίτλο, δυο φτάνουν στην… πηγή κάθε χρόνο, αλλά μόνο ένας πίνει “νερό”.
Τι εννοούμε όμως με τον όρο “λεπτομέρειες”; Αυτές μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Ένα τρίποντο όπως του Σάσα Τζόρτζεβιτς το 1992 (Παρτιζάν Βελιγραδίου), μια τάπα σαν του Στόγιαν Βράνκοβιτς το 1996 (Παναθηναϊκός), ένα “πεταχτάρι” όπως του Γιώργου Πρίντεζη το 2012 (Ολυμπιακός), ο “οίστρος” ενός παίκτη σαν του Ταϊρίς Ράις το 2014 (Μακάμπι Τελ Αβίβ), η βοήθεια της έδρας όπως το 2015 (Ρεάλ Μαδρίτης), ένα “φόλοου” σαν του Βίκτορ Κριάπα το 2016 (ΤΣΣΚΑ Μόσχας), ακόμα και η τύχη όπως σε αρκετές από τις παραπάνω περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης κι αυτής του 2009 όταν ένα άστοχο σουτ του Ραμούνας Σισκάουσκας… έδωσε το τρόπαιο στον Παναθηναϊκό.
Όπως και να έχει, αυτός που τις προσέχει (σ.σ λεπτομέρειες) περισσότερο είναι και ο νικητής του ματς, το οποίο κρίνει τον τίτλο. Από την σεζόν 1987-1988 που ο πρωταθλητής βγαίνει μέσω διεξαγωγής της τελικής τετράδας, έχουν παιχτεί 33 τελικοί (την αγωνιστική περίοδο 2000-2001 διεξήχθησαν δυο τελικοί σε δυο διοργανώσεις, όμως μόνο η τότε Σουπρολίγκα διοργάνωσε Final Four), 19 διαφορετικές ομάδες μετρούν έστω και μια συμμετοχή σε ματς τίτλου και 14 έχουν κατακτήσει το τρόπαιο.
Την μερίδα του “λέοντος” κατέχουν οι “πράσινοι” με έξι, ακολουθούν οι Μακάμπι Τελ Αβίβ και ΤΣΣΚΑ Μόσχας με τέσσερις, πιο πίσω είναι οι Ολυμπιακός, Ρεάλ Μαδρίτης και Γιουγκοπλάστικα με τρεις, λίγο κατώτερα οι Μπαρτσελόνα και Βίρτους Μπολόνια με δυο, ενώ στην τελευταία θέση των κατόχων τίτλου Ευρωλίγκας βρίσκονται οι Φενερμπαχτσέ, Μπανταλόνα, Αρμάνι Μιλάνο, Ζαλγκίρις Κάουνας, Λιμόζ και Παρτιζάν Βελιγραδίου με ένα τρόπαιο.