Του Νίκου Βαρλά, απόδοση Γιάννης Γιανναράκης/ varlas@eurohoops.net
O Νίκολα Μουλοτίνοφ υπέγραψε στον Ολυμπιακό όταν ήταν 21 ετών το καλοκαίρι του 2015, έχοντας ξεδιπλώσει δείγματα του ταλέντου του στο υψηλό επίπεδο με την Παρτιζάν στην Αδριατική λίγκα, αλλά ουσιαστικό ήταν ακόμα αμούστακο παιδί! Είχε 29 παιχνίδια Ευρωλίγκας στο ενεργητικό του και δεν είχε βγει ακόμα μακριά από την πατρίδα του για να παίξει μπάσκετ.
Το ταξίδι στον Ολυμπιακό κράτησε πέντε χρόνια. Δέθηκε, αγάπησε, αγαπήθηκε, βίωσε χαρές και λύπες και τώρα θα κληθεί να αφήσει την αγαπημένη του Ελλάδα και… Γλυφάδα και να μετακομίσει στο πιο ψυχρό κλίμα της Ρωσίας και σε ένα μεγάλο παραδοσιακό σύλλογο, όπως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Ο Σέρβος διεθνής σέντερ επέλεξε το Eurohoops για να δώσει τη πρώτη μεγάλη του συνέντευξη μετά την απόφασή του να αφήσει τον Ολυμπιακό για την ΤΣΣΚΑ, μας υποδέχτηκε σπίτι του και μίλησε για τα πάντα!
Η ΤΣΣΚΑ που τον ήθελε “κολασμένα”, οι Σπερς που μέχρι στιγμής πέρα από κουβέντες δεν έχουν αποδειχτεί σοβαροί στο να τον υπογράφουν και να τον πάρουν στο ΝΒΑ. Το ευχαριστώ στους Αγγελόπουλους, στους προπονητές του, στον Ολυμπιακό και… προσωπικά στον Κώστα Παπανικολάου!
Ο Σπανούλης, ο μεγαλύτερος ηγέτης που έχει συναντήσει στη καριέρα του, το “μέχρι τέλους”, τα ξεσπάσματά του απέναντι σε διαιτητές στα ελληνικά ντέρμπι, το χούι να σηκώνει ψηλά τα γόνατα όταν καρφώνει, η σύνδεση των Ελλήνων με τους Σέρβους, τα δύο χαμένα ματς που θα ήθελε να ξαναπαίξει για να τα κερδίσει, ο Γιόκιτς, ο κατά τον Νίκολα κορυφαίος όλων των εποχών από τους τόσους μεγάλους Σέρβους που έχουν περάσει από τα μπασκετικά γήπεδα!
Και τέλος… Για εκείνον, δεν νιώθει πως έχει έρθει το τέλος με τον Ολυμπιακό! Όπως είπε με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση, αν είχε την ευκαιρία, θέλει να γυρίσει και να βάλει ξανά τη φανέλα του Ολυμπιακού μια μέρα.
Απολαύστε την πιο σημαντική συνέντευξη που έχει δώσει ως τώρα στην καριέρα του ο Νίκολα Μιλουτίνοφ!
Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις, οι επιθυμίες και οι στόχοι για το νέο σου κεφάλαιο με την ΤΣΣΚΑ;
“Είναι ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης, ίσως το μεγαλύτερο. Είμαι χαρούμενος και ενθουσιασμένος γιατί έχω ακούσει πολλά καλά λόγια για αυτό τον σύλλογο. Είναι ένας εξαιρετικός οργανισμός που λειτουργεί σαν οικογένεια. Οι ιθύνοντες της ομάδας φροντίζουν για τις ανάγκες των παικτών, όποιες κι αν είναι αυτές. Ανυπομονώ για τη νέα σεζόν, είμαι ενθουσιασμένος”.
Για ποιον λόγο επέλεξες την ΤΣΣΚΑ και ποια είναι η γνώμη σου για τον Αντρέι Βατούτιν και τον Δημήτρη Ιτούδη;
“Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικοί ηγέτες. Ρώτησα πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται εκεί και όλοι μου είπαν πως είναι εξαιρετικοί άνθρωποι πρώτα απ’ όλα. Είναι σαν οικογένεια, σε βοηθάνε σε ότι χρειάζεσαι, κάτι που μου άρεσε πολύ. Ανυπομονώ για τη νέα σεζόν”.
Όταν ο Ολυμπιακός κέρδιζε την ΤΣΣΚΑ με το “πεταχτάρι” του Γιώργου Πρίντεζη, εσύ βλέποντας το παιχνίδι ειλικρινά μπορούσες να φανταστείς πως κάποια στιγμή θα παίξεις και για τις δύο αυτές ομάδες;
“Όχι ειλικρινά, δεν πίστευα πως υπήρχε περίπτωση να παίξω σε τέτοιες ομάδες. Ήμουν απλά ένα ήρεμο παιδί που δεν κοιτούσε μακριά στο μέλλον. Όταν υπέγραψα στον Ολυμπιακό, θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη μου μέρα με την ομάδα. Ήταν σε ένα τουρνουά στην Κροατία και βρισκόμουν στα ίδια αποδυτήρια με τον Πρίντεζη. Την μια στιγμή τον θαύμαζα από την τηλεόραση και την άλλη βρισκόμουν δίπλα του. Ήταν σοκ για εμένα, με την καλή έννοια”.
Υπέγραψες ένα μεγάλο συμβόλαιο τριών ετών με την ΤΣΣΚΑ. Υπάρχει ακόμα η πρόκληση του ΝΒΑ στο μυαλό σου;
“Από την στιγμή που υπέγραψα στην ΤΣΣΚΑ, το μυαλό μου είναι αποκλειστικά στην ΤΣΣΚΑ. Δεν σκέφτομαι το ΝΒΑ γιατί ξέρω που θα βρίσκομαι την επόμενη σεζόν. Οπότε, μπορεί στο μέλλον να ξανασκεφτώ την προοπτική αυτή, όμως αυτή την στιγμή το μόνο που υπάρχει στο μυαλό μου είναι η ΤΣΣΚΑ και η κατάκτηση τουλάχιστον μιας Ευρωλίγκας μαζί της”.
Πολλοί πίστευαν πως αργά ή γρήγορα θα κάνεις το μεγάλο βήμα στο ΝΒΑ με τους Σπερς, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί. Ποιος είναι ο βασικός λόγος που δεν έχεις διασχίσει τον Ατλαντικό, σε μια εποχή που πολλοί Ευρωπαίοι αναγνωρίζονται και πρωταγωνιστούν στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου;
“Ξέρεις, για να πάω εκεί, πρέπει να με θελήσουν κιόλας. Δεν είχα ποτέ κάτι επίσημο από εκείνους. Υπήρχαν πάντα μόνο φήμες και συζητήσεις, όμως δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ σοβαρά για την απόκτηση μου. Δεν μπορώ να πάω εκεί μόνος μου, πρέπει να μου δείξουν ότι με θέλουν, κάτι που δεν έκαναν πέρσι. Δεν μετάνιωσα για κάτι, γιατί πέρασα πέντε υπέροχα χρόνια στην Αθήνα”.
Είχες δηλώσει πολλές φορές ότι θα ήθελες να μείνεις στον Ολυμπιακό. Μιας και αυτό δεν συνέβη, μπορείς να μας πεις τι δεν πήγε καλά στην συγκεκριμένη υπόθεση;
“Όλα πήγαν καλά. Θεωρώ τον Ολυμπιακό μια οικογένεια για εμένα αλλά ακόμα και στις οικογένειες κάποια στιγμή το παιδί πρέπει να φύγει από το σπίτι! Έδωσα τον εαυτό μου για αυτή την ομάδα και έχω βαθιά αισθήματα για τον Ολυμπιακό. Ήταν δύσκολο για εμένα να αποχαιρετήσω το Σ.Ε.Φ., όμως αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου έχει κλείσει και ανυπομονώ για το καινούργιο, το οποίο ελπίζω να είναι όσο ενδιαφέρον ήταν εκείνο της Αθήνας”.
Ποια ήταν η στιγμή που αποφάσισες ότι δεν θα μείνεις στον Ολυμπιακό αλλά θα ακολουθήσεις ένα νέο μονοπάτι για την ζωή και την καριέρα σου;
“Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Υπήρχε τεράστια θέληση από πλευράς ΤΣΣΚΑ, τόσο μεγάλη που πίστευα ότι ήταν ζήτημα χρόνου κάποια στιγμή να πάω εκεί. Για να είμαι ειλικρινής, ένιωσα καλά με αυτό και σκέφτηκα πως είναι η στιγμή να αλλάξω ομάδα και να παίξω κάπου αλλού”.
Όσο συζητάμε για αυτό, μου ήρθε στο μυαλό το περσινό καλοκαίρι, όταν υπήρχε έντονη φημολογία πως ΤΣΣΚΑ και Μπαρτσελόνα ήταν διατεθειμένες να πληρώσουν buy-out και να σε αποκτήσουν από τον Ολυμπιακό. Είναι αλήθεια αυτό και ποιες ήταν οι δικές σου προθέσεις;
“Ναι, είναι αλήθεια, ήθελαν να με υπογράψουν. Τότε η ΤΣΣΚΑ πάλι με ήθελε πάρα πολύ και ήταν διατεθειμένη να πληρώσει το buy-out, όμως ο Ολυμπιακός αρνήθηκε και δεν θα μπορούσα ποτέ να πάω κόντρα σε αυτή την απόφαση γιατί είχα ένα συμβόλαιο και πάντα τιμάω όσα έχω υπογράψει. Ήταν δική τους απόφαση αλλά δεν είχα κανένα πρόβλημα και συνέχισα να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό για τον Ολυμπιακό”.
Πως θα περιέγραφες την πορεία σου στους ερυθρόλευκους και τι σημαίνει για εσένα αυτός ο σύλλογος με λίγες λέξεις;
“Ήταν πέντε εξαιρετικά, υπέροχα χρόνια. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα, ξεκινώντας από τους προέδρους που με πίστεψαν και με έφεραν στην ομάδα. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον κόουτς Σφαιρόπουλο που με πίστεψε και μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μην έφτανα ποτέ να αγωνίζομαι σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ήταν ένα σημαντικό κομμάτι για την καριέρα μου και πάντα θα έχουν μια θέση στην καρδιά μου”.
Ποιος προπονητής σε έχει βοηθήσει περισσότερο να εξελιχθείς πνευματικά αλλά και αγωνιστικά;
“Όλοι τους. Μπορώ να ξεκινήσω από τα παιδικά μου χρονιά, από τον προπονητή που είχα μόλις άρχισα το μπάσκετ, τον Στέφαν Βιτόροβιτς, ο οποίος με βοήθησε με βασικά του αθλήματος. Έπειτα, πήγα στην Χέμοφαρμ για να δουλέψω με τον Ζάρε Βουτσούρεβιτς, ο οποίος φημίζεται για την δουλειά του με τους νεαρούς παίκτες. Μετά από δύο χρόνια πήγα στο Βελιγράδι για να δουλέψω με τον Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, που είναι κατ’ εμέ ο καλύτερος προπονητής για νεαρούς παίκτες που μπαίνουν στον χώρο του επαγγελματικού μπάσκετ. Έπειτα, Σφαιρόπουλος, Μπλατ, Κεμζούρα και τέλος Μπαρτζώκας. Θέλω να ευχαριστήσω άπαντες, γιατί όλοι του με βοηθούσαν και με στήριζαν ανά πάσα στιγμή”.
Ποιος είναι ο καλύτερος ηγέτης που έχεις βιώσει από την λίστα των συμπαικτών σου;
“Εύκολο, ο Βασίλης Σπανούλης. Είναι το Nο 1 και πολύ δύσκολα βρίσκεις καλύτερο ηγέτη από εκείνον”.
Γιατί;
“Λόγω της παρουσίας του στα αποδυτήρια, στο παρκέ, στις προπονήσεις. Πάντα θέλει να κερδίζει, δίχως να τον νοιάζουν οι συνθήκες. Είναι ένας γεννημένος ηγέτης και χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να βρεθώ στην ίδια ομάδα μαζί του. Υπάρχουν πολλά ξεχωριστά πράγματα για εκείνον! Ήμουν επίσης συγκάτοικος του για δύο χρόνια περίπου και υπάρχουν πολλά τέτοια δικά του πράγματα που κάνει”.
Ποιος συμπαίκτης σου στον Ολυμπιακό ήταν καλύτερος μπασκετικά και ποιος ο αγαπημένος σου από άποψη χαρακτήρα;
“Εκείνος με τον οποίο περνούσα περισσότερες ώρες ήταν ο Βεζένκοφ, όμως επίσης πρέπει να αναφέρω τον Παπανικολάου και τον Πρίντεζη. Ο Παπανικολάου ήταν αυτός που με βοήθησε περισσότερο απ’ όλους και με έκανε να νιώσω πολύ άνετα στην Αθήνα και τον Ολυμπιακό. Ήταν εκείνος που με καθοδήγησε για να προσαρμοστώ και να αισθάνομαι καλά, κάτι το οποίο ίσχυσε από την πρώτη μου μέρα στον σύλλογο”.
Έχουν περάσει 16 μήνες από τότε που ο Ολυμπιακός αποφάσισε να αποχωρήσει από το ελληνικό πρωτάθλημα. Τώρα που ο χρόνος περνάει πως βλέπεις αυτή την απόφαση τώρα;
“Όπως έχω πει εξ’ αρχής, οι ιδιοκτήτες της ομάδας πήραν αυτή την απόφαση και την σεβάστηκα απόλυτα γιατί καταλαβαίνω την επιθυμία τους να αγωνιστούν μόνο στην Ευρωλίγκα. Δεν ήταν δικό μου θέμα, αλλά δικό τους και προσαρμόστηκε σε αυτό που ζήτησαν”.
Μοιάζεις ήρεμος άνθρωπος, όμως σε έχουμε δει σε ντέρμπι να μην μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου και τα συναισθήματα σου στο 100%. Σε έχουμε δει να διαφωνείς με τους διαιτητές και να εκνευρίζεσαι μαζί τους. Σε έχουμε δει να αποβάλλεσαι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα συμμετοχής. Ποια είναι η άποψη σου τώρα που είσαι ήρεμος και χαλαρός και επίσης πιστεύεις πως αν ήσουν μεγαλύτερος και πιο έμπειρος θα είχες διαχειριστεί την κατάσταση διαφορετικά;
“Ναι, ίσως ήμουν υπερβολικά συναισθηματικός κάποιες φορές, όμως το ξεπέρασα. Θα αντιδρούσα διαφορετικά τώρα γιατί είμαι πιο ώριμος. Δεν πιστεύω πως θα φερόμουν με τον ίδιο τρόπο”.
Πόσα περιθώρια εξέλιξης θεωρείς ότι έχεις ακόμα και ποιο κομμάτι του παιχνίδιού σου θες να βελτιώσεις περισσότερο;
“Μπορώ να εξελιχθώ σε πολλά κομμάτια. Εχω δώσει βάρος στο σουτ από μέση απόσταση, προκειμένου να βελτιωθώ. Επίσης προσπαθώ να βελτιώσω όλα τα υπόλοιπα σημεία του παιχνιδιού μου, για να γίνω καλύτερος”.
Ο μπασκετικός κόσμος ήταν πεπεισμένος πως η Σερβία θα κατάφερνε να επιτύχει στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο, λόγω του ρόστερ που διέθετε. Τι νομίζεις πως πήγε στραβά; Είσαι ευχαριστημένος με τον ρόλο, τις εμφανίσεις και την προσφορά σου στην εθνική ομάδα;
“Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήμουν τόσο ευχαριστημένος με τον ρόλο μου, όμως ήταν μια απόφαση του προπονητή μου που την δέχθηκα απόλυτα. Είμαι λίγο λυπημένος, γιατί πραγματικά πιστεύω πως μπορούσαμε να πετύχουμε περισσότερα. Είχαμε μια εξαιρετική ομάδα με εξαιρετικούς παίκτες και θαρρώ πως αξίζαμε έστω να διεκδικήσουμε ένα μετάλλιο, όχι να τερματίσουμε εκεί που καταλήξαμε”.
Ποιος είναι ο καλύτερος Σέρβος παίκτης όλων των εποχών για εσένα;
“Είναι δύσκολη ερώτηση γιατί υπάρχουν τόσοι και τόσοι σπουδαίοι παίκτες που προέρχονται από την Σερβία. Όμως, αν πρέπει να διαλέξω έναν, αυτός θα ήταν ο Νίκολα Γιόκιτς. Τα πράγματα που κάνει τελευταία στο ΝΒΑ, τα triple-double, όλες οι σπουδαίες εμφανίσεις. Θεωρώ ότι δεν είναι εύκολο να είσαι καλύτερος απ’ αυτόν. Ποιος ξέρει, μπορεί στο μέλλον να εμφανιστεί κάποιος καλύτερος, αλλά μέχρι τώρα δεν νομίζω πως υπήρχε κανένας που να έχει στατιστικά όπως εκείνα που γράφει τώρα και το μπάσκετ που παίζει”.
Όλοι λένε πως αν θες να πετύχεις στο ΝΒΑ, πρέπει πρώτα απ’ όλα να είσαι αθλητικός. Οπότε μιας και μιλάμε για τον Γιόκιτς, θεωρείς πως είναι η απόδειξη ότι μπορείς να γίνεις σούπερ σταρ στο ΝΒΑ ακόμα κι αν δεν είσαι αθλητικός; Είναι η απάντηση – εξαίρεση σε αυτή την “μόδα”;
“Ναι, είναι κάτι μοναδικό που δεν βρίσκεις κάθε μέρα. Προπονήθηκα μαζί του και ήταν εύκολο να δεις πόσο μπάσκετ ξέρει. Έχει τρομερή αίσθηση του χώρου για κάθε είδους πάσα, οπότε δεν χρειάζεται την αθλητικότητα για να κάνει όσα βλέπουμε. Βρίσκεται σε κορυφαίο επίπεδο, είναι ίσως ο καλύτερος στον κόσμο σε αυτά που κάνει. Είναι απλά κάτι μοναδικό”.
Ένιωσες μια κάποιου είδους σύνδεση, σεβασμό και χημεία μεταξύ Ελλήνων και Σέρβων;
“Ναι, προσωπικά πέρασα υπέροχα στην Ελλάδα. Οι Έλληνες μου φέρθηκαν σαν να είμαι ένας από αυτούς και με αγαπούν πολύ, τουλάχιστον έτσι νιώθω. Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει για ανθρώπους που έρχονται από άλλες χώρες, αλλά στην δική μου περίπτωση, μπορούσες να καταλάβεις ότι οι Έλληνες συμπαθούν τους Σέρβους, όπως και ανάποδα, οι Σέρβοι αγαπούν την Ελλάδα. Εγώ για παράδειγμα έκανα πολλούς φίλους στην Ελλάδα. Θεωρώ πως έχουμε παρόμοια νοοτροπία, μοιάζουμε ως άνθρωποι, για αυτό και υπάρχει αυτή η συμπάθεια”.
Ανήκουμε και οι δύο στα Βαλκάνια, οπότε ήθελα να σε ρωτήσω αν σε αυτά τα πέντε χρόνια, είδες κάποια περίεργη αντίδραση στα γήπεδα εδώ, ή στο δρόμο; Να γιουχάρουν ή οτιδήποτε τέτοιο.
“Ναι, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει και στην Σερβία μεταξύ της Παρτίζαν και του Ερυθρού Αστέρα, όπως συμβαίνει εδώ με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό“.
Είναι στο ίδιο επίπεδο “μίσους”; Αν και δεν μου αρέσει αυτή η λέξη, να πούμε αντιπαλότητα.
“Σε αυτή τη περίπτωση μπορείς να πεις την λέξη ‘μίσος’ (γέλια), αλλά είναι λίγο πολύ παρόμοια η έχθρα. Ότι είδα στην Σερβία το είδα και εδώ στην Ελλάδα, με Ολυμπιακό – Παναθηναϊκός και Παρτιζάν – Ερυθρό Αστέρα, οπότε μπορώ να καταλάβω γιατί μοιάζουμε”!
Ποια δύο παιχνίδια μάξιμουμ, τα οποία έχασες, θα επέλεγες να παίξεις ξανά αν είχες την ευκαιρία;
“Είναι δύο παιχνίδια. Το ένα… βασικά, είναι πολλά παιχνίδια. Όλα όσα χάσαμε είναι ματς που θα ήθελα να ξαναπαίξω. Αν έπρεπε να διαλέξω δύο, ο ένας είναι ο τελικός της Ευρωλίγκα κόντρα στην Φενέρ το 2017 και ο δεύτερος είναι από την θητεία μου στην Παρτίζαν. Ο ημιτελικός της Αδριατικής Λίγκας κόντρα στην Τσεντεβίτα, όπου και χάσαμε από ένα σουτ του Νόλαν Σμιθ στο τελευταίο δευτερόλεπτο, οπότε και δεν καταφέραμε να παίξουμε στην Ευρωλίγκα την επόμενη σεζόν. Μας πόνεσε όλους εκείνη την στιγμή. Θυμάμαι την τροχιά της μπάλας, θυμάμαι που την είδα να καταλήγει στο καλάθι.
Ολα σκοτίνιασαν εκείνη την στιγμή, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την ήττα. Για μένα, επίσης είναι πολύ δύσκολο να βλέπω τους συμπαίκτες μου να παίζουν, ενώ εγώ είμαι στον πάγκο και δεν μπορώ να βοηθήσω. Ιδρώνω περισσότερο στον πάγκο όταν είμαι εκτός, απ’ ότι όταν παίζω. Οπότε οι δυσκολότερες στιγμές είναι όταν βλέπω τους συμπαίκτες μου και δεν μπορώ να τους βοηθήσω. Θυμάμαι τα παιχνίδια που ήμουν τραυματίας. Όταν παίξαμε κόντρα στον Παναθηναϊκό και δεν μπορούσα να αγωνιστώ ήταν πολύ δύσκολο για μένα γιατί ήθελα τόσο… άσχημα να παίξω, όμως στο φινάλε ήμουν χαρούμενος γιατί νικήσαμε και όλα πήγαν κατ’ ευχήν”.
Έχεις τη συνήθεια κάθε φορά που καρφώνεις να σηκώνεις τα γόνατα σου με χαρακτηριστικό τρόπο. Αν καρφώσεις δέκα φορές, θα σηκώσεις τα γόνατα σου και θα κάνεις ακριβώς την ίδια κίνηση και τις δέκα! Γιατί;
“Δεν είναι κάτι που το κάνω επίτηδες! Δεν έχω στο μυαλό μου να κάνω κάτι συγκεκριμένο όταν τελειώνω με κάρφωμα. Απλά το σώμα μου αντιδράει έτσι, μάλλον αυτόματα”!
Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμα σου στους φίλους του Ολυμπιακού μέσω Instagram ανέφερες χαρακτηριστικά πως “δεν είναι το τέλος”. Αν κάποια μέρα έπρεπε να διαλέξεις να αγωνιστείς στον Ολυμπιακό ή την Παρτίζαν, στην τελευταία σου χρονιά πριν αποσυρθείς για παράδειγμα, ποια από τις δύο ομάδες θα επέλεγες;
“Να δούμε όταν θα φτάσει εκείνη η μέρα τι θα επιλέξω. Δεν θέλω να πω κάτι τώρα και μετά στο μέλλον να αλλάξω γνώμη. Έχω αυτή την στιγμή κάτι στο μυαλό μου, αλλά δεν θέλω να το αποκαλύψω από τώρα”.
Ίσως να το χωρίσεις σε δύο σεζόν, μια και μια.
“Ξέρεις ότι αγαπώ πολύ την Αθήνα, είναι με διαφορά η αγαπημένη μου πόλη και θα ήθελα πολύ να βρεθώ ξανά εδώ. Δεν ξέρω αν αυτό θα γίνει λίγο πριν αποσυρθώ ή όχι, αλλά θέλω να επιστρέψω στον Ολυμπιακό μια μέρα”.
