Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Πολλοί προπονητές σε όλα τα ομαδικά σπορ με μπάλα – μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, χάντμπολ – ψάχνουν τους αριστερόχειρες σαν τη μύγα μες στο γάλα. Άμα είναι και καλός; Party all the time! Βλέπε Διαμαντίδης κι ούτω καθεξής αλλά έτσι απλά να αναφερθούμε στον κορυφαίο Έλληνα… ζερβοκουτάλα όπως τους λέγαμε παλιότερα.
Ξέρετε, είναι δύσκολο να ανακοπούν. Ο αθλητής, ο δεξιόχειρας δηλαδή, είναι μαθημένος να αντιμετωπίζει ομοίους του κι ο “αριστερός” του προκαλεί προβληματισμό, αφού πρέπει να αλλάξεις τη μηχανική της αμυντικής σου στάσης. Λίγοι άλλωστε υπάρχουν σε κάθε ομάδα.
Είναι κι οι… αμφίχειρες, αμφιδέξιοι αλλιώς. Αυτοί δηλαδή που χρησιμοποιούν εξ ίσου καλά και τα δύο χέρια. Εκεί κι αν ο αμυντικός τα “χάνει”.
Κάποτε ο Λάρι Μπερντ χρησιμοποίησε μόνο το αριστερό του χέρι σε ένα παιχνίδι (εκτός των τζαμπ σουτ) “τρελαίνοντας” τους αντιπάλους του που είχαν συνηθίσει να σουτάρει με το “καλό” του χέρι, το δεξί.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα μάθαμε τον Έισι Λο που από μία συγκυρία-ατυχία, έμαθε να σουτάρει με το αριστερό. Είχε σπάσει το δεξί του χέρι και δεν μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για πολύ καιρό. Τι να κάνει ο άνθρωπος; Άρχισε να σουτάρει με το αριστερό. Και το έμαθε τόσο καλά που τα βασικά του σουτ γίνονταν με το “κακό” του χέρι (τρίποντα, βολές), ενώ χρησιμοποιούσε συχνά πυκνά και το δεξί σε λέι απ, “μπομπίτες” κι άλλα κοντινά σουτάκια. Για την ντρίμπλα μην το συζητάμε. Είχε επιδέξιες κινήσεις και με τα δύο χέρια, κάτι που κάθε γκαρντ έτσι κι αλλιώς πρέπει να κάνει.
ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ Ο ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ
Όπως ο Έισι Λο, πρώην συμπαίκτης του και δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης παρεάκι το 2012 και το 2013, έτσι κι ο Πρίντεζης μας δίδαξε την τέχνη στο “πεταχτάρι”, στην αυθεντική, μοναδική και πρωτότυπη κίνηση του.
Ο “Πρι” έχει γίνει γνωστός για τη χρήση και των δύο χεριών του, τελειώνοντας ίσως και περισσότερες φορές τις προσπάθειες του με το αριστερό παρά με το δεξί.
Πώς όμως ο Πρίντεζης κατάφερε να πετύχει κάτι σπάνιο για κάθε αθλητή που χρησιμοποιεί την μπάλα; Ξέρετε τι λένε άλλωστε και σίγουρα κάθε άνθρωπος το σκέφτεται: Έχω το αριστερό χέρι μόνο για να κρατάει την μπάλα ή για να σπρώχνω τον αντίπαλο. Ακόμα και το αριστερό λέι απ φαντάζει για κάποιους ως μάθημα στο οποίο μένεις μετεξεταστέος και δεν μπορείς να πάρεις το πτυχίο σου. Όχι όμως και ο Πρίντεζης.
Στη Σύρο έγινε η αλλαγή
Κάθε καλοκαίρι ο Γιώργος Πρίντεζης πηγαίνει στην αγαπημένη του, Σύρο, τη μαγευτική πρωτεύουσα των Κυκλάδων όπου συνδυάζει οικογενειακές στιγμές, διακοπές, παρέες και … μπάσκετ.
Ένα από αυτά ταξίδεψε τραυματίας στο δεξί χέρι, πριν το 2010. Ήταν αδύνατο να κάνει σουτάκια με το “κανονικό” του καρπό, αλλά φανατικός γαρ της προπόνησης, ο Πρίντεζης δεν μπορούσε να αρκεστεί μόνο στα βάρη και τη γυμναστική. Πάντα είχε μία ροπή προς το αριστερό “χουκ”, αλλά εκείνη η στιγμή ήταν καθοριστική. Επί ένα μήνα και βάλε έκανε προπόνηση μόνο με το αριστερό. Και μιλάμε για δίωρες προπονήσεις χωρίς σταματημό. Προφανώς και είχε το ταλέντο να το πετύχει. Δεν γίνονται τυχαία αυτά τα πράγματα. Κανένα όμως ταλέντο δεν αναπτύσσεται δίχως την προπόνηση, χωρίς εργατοώρες και ιδρώτα.
Ο Πρίντεζης βελτίωσε αφάνταστα την κίνηση του εκείνο το καλοκαίρι. Και κάθε καλοκαίρι και χειμώνα δούλευε πάνω στο “πεταχτάρι” του με το αριστερό κι όχι μόνο φυσικά. Κάπως έτσι ο Πρίντεζης έγινε ακαταμάχητος κοντά στη ρακέτα. Με τις προσποιήσεις του και την ταχύτητα σε πόδια και χέρια, την ευλυγισία και την άνετη περιστροφή του πίβοτ του κορμιού του, έγινε ο φόβος κι ο τρόμος του λόου ποστ καθώς οι αμυντικοί δυσκολεύονται να μαντέψουν ποιο χέρι θα χρησιμοποιήσει. Συνήθως το… αριστερό, το χέρι που κάθε αθλητής θα ήθελε να χρησιμοποιεί αλλά δεν είναι για… όλους.