Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ένας εκ των πλέον εμβληματικών ξένων που φόρεσαν τη φανέλα της Μπαρτσελόνα ήταν ο Όντι Νόρις, στον οποίο ετοίμασε μεγάλο αφιέρωμα η Ευρωλίγκα μέσω της επίσημης ιστοσελίδας, που υπογράφει ο πολύπειρος Σέρβος δημοσιογράφος, Βλάντιμιρ Στάνκοβιτς.
Διαβάστε και θυμηθείτε οι παλιοί και μάθετε οι νεότεροι για την μεγάλη καριέρα του Νόρις, ο οποίος μετά την σπουδαία εξαετία στην Μπάρτσα (1987-1993), αγωνίστηκε στην τελευταία σεζόν της καριέρας του στο Περιστέρι (1993/1994), όπου έγινε εξίσου αγαπητός, όντας εκ των πλέον σπουδαίων ξένων που ήρθαν στην Ελλάδα!
Αναλυτικά τι αναφέρει η Ευρωλίγκα για τον Όντι Νόρις και τη θητεία του στην Μπαρτσελόνα:
Όντι Νόρις – Ο… υιοθετημένος γιος της Μπαρτσελόνα
Με τόσους πολλούς σπουδαίους παίκτες που έχουν φορέσει τη φανέλα της Μπαρτσελόνα στην πορεία των ετών, δεν μπορώ να είμαι 100% σίγουρος ότι ο Όντι Νόρις ήταν ο καλύτερος ξένος παίκτης ποτέ σε αυτήν την ομάδα. Αλλά αν υπήρχε ποτέ μια δημοσκόπηση για να προσδιοριστεί ο πιο αγαπητός ξένος από τους οπαδούς της ομάδας, είμαι βέβαιος ότι θα κέρδιζε την πλειοψηφία.
Όσο εκτιμήθηκε και θαυμάστηκε ο Νόρις, αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον απόλυτο συνδυασμό αθλητικών και ανθρώπινων ιδιοτήτων. Ο Όντι είχε και τα δύο. Ήταν ένας εξαιρετικός παίκτης και ένας υπέροχος άνθρωπος. Κατά τη διάρκεια των έξι ετών του στη Βαρκελώνη, έγινε το μεγαλύτερο είδωλο στο Palau Blaugrana, την παραδοσιακή έδρα του συλλόγου. Σήμερα, κάθε φορά που ο Νόρις έρχεται στο γήπεδο για να δει ένα παιχνίδι – το οποίο κάνει συχνά λόγω της μεγάλης αγάπης του για το κλαμπ και την πόλη – οι οπαδοί εξακολουθούν να του προσφέρουν standing ovation.
Ένα λάθος για τη Ρεάλ Μαδρίτης
Ο Όντι Τζέιμς Νόρις, που γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1960, έφτασε στην Ευρώπη ως γνωστός παίκτης. Μετά από μια εξαιρετική καριέρα στο Πανεπιστήμιο του Τζάκσον, η ομάδα του ΝΒΑ της πατρίδας του Πόρτλαντ, οι Μπλέιζερς τον επέλεξαν στην 37η επιλογή στο Draft του 1982. Αλλά μετά από τρία χρόνια και 187 παιχνίδια, κατά τη διάρκεια των οποίων είχε κατά μέσο όρο 4,4 πόντους και 3,8 ριμπάουντ ανά αγώνα, ο Νόρις αποφάσισε να δοκιμάσει να παίξει στην Ευρώπη.
Επέλεξε να ξεκινήσει εκεί που τότε ήταν μια ταπεινή, η Μπενετόν Τρεβίζο στην Ιταλία. Γνωστή αργότερα ως πολυετής υποψήφια για τα ευρωπαϊκά τρόπαια, η Μπενετόν τότε αγωνιζόταν κυρίως για να παραμείνει στην πρώτη κατηγορία της Ιταλίας. Απόλαυσε μια λαμπρή σεζόν με 21,2 πόντους και 10,1 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Φυσικά, τα μεγάλα κλαμπ άρχισαν να βλέπουν τον “Atomic Dog”, καθώς είχε το παρατσούκλι του Μάικαλ Τόμπσον λόγω των σωματικών του χαρακτηριστικών.
Ο Νόρις έφτασε στη συνέχεια στην ισπανική πρωτεύουσα και όλα έδειχναν μια επικείμενη συμφωνία με τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά μια διαφορά συμβολαίου ύψους 10.000 $, σύμφωνα με τον Νόρις, τορπίλισε τη συμφωνία. Καμία από τις δύο πλευρές δεν ήταν πρόθυμη να καλύψει ούτε ένα δολάριο, οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν και, στο τέλος, κέρδισε η Μπενετόν, καθώς μπόρεσε να επεκτείνει τον Νόρις για άλλη μια σεζόν. Ο Νόρις έλαμψε ξανά με 20,1 πόντους και 10,6 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Κέρδισε επάξια το βραβείο για τον καλύτερο ξένο παίκτη στο ιταλικό πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν.
Το καλοκαίρι του 1987, αρκετές ομάδες πάλεψαν ξανά για να υπογράψουν τον Νόρις. Κάτι που δεν είχε συμβεί στο παρελθόν και από τότε δεν συνέβη. Σύμφωνα με το εξαιρετικό βιβλίο “Ξένοι στην ACB”, η Μπαρτσελόνα και η Μπολόνια συμφώνησαν να μοιραστούν τις υπηρεσίες του Νόρις. Θα έπαιζε δύο χρόνια στη Βαρκελώνη και μετά θα έπαιζε στη Μπολόνια. Τελικά, αυτό δεν συνέβη, φυσικά, επειδή ο Νόρις, με τις παραστάσεις και τη συμπεριφορά του, ανάγκασε ουσιαστικά την Μπαρτσελόνα να παραβεί τη συμφωνία – και να πληρώσει.
Ο Αϊτο Ρενέσες, ο οποίος ήταν τότε προπονητής της Μπαρτσελόνα, είχε δει τον Νόρις να παίζει για το Πόρτλαντ στο Summer League του Σαν Ντιέγκο και από την πρώτη στιγμή που ήξερε ότι ήθελε αυτόν τον παίκτη για την Μπάρτσα του. Τελικά συνέβη τρία χρόνια αργότερα. Ο Νόρις έπαιξε στην Μπαρτσελόνα για έξι σεζόν, κερδίζοντας τρία Ισπανικά πρωταθλήματα (1988, 1989 και 1990) και δύο Ισπανικά Copa del Rey (1988 και 1991). Αλλά η καριέρα του είναι ένα σαφές παράδειγμα, και αρκετά σπάνιο στον αθλητισμό, όπου τα αποτελέσματα που δεν καθορίζουν πάντα την εικόνα ενός παίκτη.
Η Ευρωλίγκα έλειπε πάντα από την τροπαιοθήκη του Νόρις, καθώς ήταν τόσο πολλά χρόνια στην Μπαρτσελόνα, η οποία τότε είχε χάσει μόνο έναν τελικό, το 1984 εναντίον της Ρόμα. Η δεύτερη ευκαιρία χάθηκε στο Μόναχο το 1989, αλλά μια νεανική Γιουγκοπλάστικα με επικεφαλής τον Τόνι Κούκοτς και τον Ντίνο Ράτζα στο γήπεδο, υπό τις οδηγίες του Μπόζα Μάλκοβιτς, ο οποίος αργότερα θα προπονήσει τον Νόρις στη Μπαρτσελόνα, εξέπληξε τους πάντες χτυπώντας την Μπάρτσα στον ημιτελικό, 87 -77, και αργότερα νίκησε τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στον τελικό, 75-69.
Ο Νόρις σημείωσε 15 πόντους σε αυτόν τον ημιτελικό, αλλά ο Κούκοτς ήταν τεράστιος για την Γιουγκπλάστικα (24), που πήρε επίσης πολλά από τους Ντούσκο Ιβάνοβιτς (21) και Ράτζα (18). Την επόμενη χρονιά στη Σαραγόσα, η Μπάρτσα και η Γιουγκοπλάστικα συναντήθηκαν ξανά – αυτή τη φορά στον τελικό – και η Γιουγκοπλάστηκα κέρδισε ξανά, 72-67, παρά τους 18 πόντους και 10 ριμπάουντ από τον Νόρις. Η τρίτη συνεχόμενη μονομαχία μεταξύ των ομάδων πραγματοποιήθηκε στον τελικό του 1991 στο Παρίσι, αυτή τη φορά με τον Μάλκοβιτς να προπονεί την Μπαρτσελόνα. Παρ ‘όλα αυτά, η Γιουγκοπλάστικα κέρδισε ξανά πίσω από τον λαμπρό Ζόραν Σάβιτς (27 πόντους), ο οποίος θα ήταν επίσης μελλοντικός συμπαίκτης του Νόρις στην Μπαρτσελόνα. Ο Νόρις σημείωσε 8 πόντους και μάζεψε 3 ριμπάουντ, αλλά έπαιζε μετά από μια μεγάλη απουσία λόγω τραυματισμού στον ώμο.
Τραυματισμοί, ο χειρότερος εχθρός
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του Νόρις, το αδύναμο σημείο του ήταν οι τραυματισμοί, ειδικά τα γόνατά του. Έχασε πολλά παιχνίδια και πέρασε εβδομάδες και μήνες με τον Τόνι Μπαβ, φυσιοθεραπευτή της Μπαρτελόνα, αλλά πάντα επέστρεφε. Στο Ισπανικό Πρωτάθλημα, όπου έφτασε κατά μέσο όρο 14,2 πόντους και 7,6 ριμπάουντ για έξι χρόνια, οι μονομαχίες του με τον αείμνηστο Φερνάντο Μάρτιν της Ρεάλ Μαδρίτης είναι μεγαλύτεροι από τον θρύλο. Επίσης πάλεψε στη ρακέτα με τον Άρβιντας Σαμπόνις στα ντουζένια του, καθώς και σπουδαία αστέρια και θρύλους όπως οι Ντίνο Μενεγκίν, Ράτζα, Βλάντε Ντίβατς και Παναγιώτης Φασούλας σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο Νόρις ήταν μόλις 2,06μ., αλλά φαινόταν μεγαλύτερος λόγω του μεγάλου σώματος και των μακριών χεριών του.
Ο Χοσέ Λουίς Γκαλιλέα, ένας από τους συμπαίκτες του στη Μπαρτσελόνα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ορίζει τον Νόρις σε ένα άρθρο για το περιοδικό Solo Basket: “Ένας μεγάλος ψηλός που δημιουργούσε από το χαμηλό ποστ. Ένας εξαιρετικός πασέρ χάρη στην υπέροχη αντίληψή του για το παιχνίδι και τα τεράστια χέρια, που έκανε την μπάλα να μοιάζει σαν αυτή του χάντμπολ. Και υπέροχος χαρακτήρας. Ήταν ένας άνθρωπος που, παρότι ήταν αστέρι, ήταν κοντά σε οποιονδήποτε θα τον πλησίαζε. Φερόταν με τον ίδιο σεβασμό και αγαπούσε από τις καθαρίστριες στο Palau Blaugrana ως την Πρόεδρο της Generalitat (περιφερειακή κυβέρνηση της Καταλονίας), έναν βετεράνο παίκτη ή τον νεαρό ρούκι. Όλους, ακόμη και ανθρώπους που δεν παρακολουθούσαν στενά το μπάσκετ. Ήταν γενναιόδωρος στο παιχνίδι του και με τον τρόπο που είχε σχέση με όλους τους άλλους, εντός και εκτός γηπέδου. Ήταν μέντορας για τους νεότερους όπως ο Σάντι Αμπάντ, ο Λισάρντ Γκονζάλες, Ρόζερ Εστεγέρ, Άνχελ Αλμέιδα… ακόμη και για εμένα. Μικρά παιδιά που ξεκινούσαν και προσπαθούσαν να βρουν τη θέση τους στον επαγγελματικό κόσμο. Με έμαθε ακόμη, μαζί με τον Πικουλίν Ορτίθ, να μιλώ αγγλικά. ”
Γνώρισα προσωπικά τον Νόρις κατά την τελευταία του σεζόν στην Μπαρτσελόνα. Έκανε ένα εξαιρετικό ντουέτο με τον Σάβιτς. Σήμερα είναι πάντα μια χαρά να τον συναντάς στο Palau ή οπουδήποτε. Συνεχίζει να φιλοξενεί μπασκετικά καμπ μέσα και γύρω από τη Βαρκελώνη και τα παιδιά που παρευρίσκονται θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν για το μπάσκετ και πολλά άλλα από έναν από τους καλύτερους.
Όντι Νόρις, το είδωλο του Palau