Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ο Πάμπλο Λάσο γεννήθηκε στη Βιτόρια της Ισπανίας στις 13 Οκτωβρίου 1967, πληρούσε τρεις προϋποθέσεις, τουλάχιστον, για να γίνει προπονητής: ήταν παίκτης για 19 χρόνια, η θέση του στο γήπεδο ήταν πόιντ γκαρντ και ο πατέρας του, Πέπε Λάσο , ήταν επίσης προπονητής.
Συλλογιζόμενοι λοιπόν αυτούς τους παράγοντες, δεν είναι περίεργο που ο πάγκος ήταν ο προορισμός του μετά από μια μακρά και επιτυχημένη καριέρα ως παίκτης.
Εάν ένας προπονητής ήταν παίκτης, λέγεται ότι η φιλοσοφία του αντικατοπτρίζει αυτή του παιχνιδιού του όταν βρισκόταν στο γήπεδο. Ο Πάμπλο Λάσο δεν αποτελεί εξαίρεση. Ήταν ένας γκαρντ με έφεση στις ασίστ και εξακολουθεί να είναι ο… βασιλιάς των ασίστ της Ισπανικής Λίγκας με 2.896 συνολικά, έχοντας κατά μέσο όρο έως και 10 ανά παιχνίδι μερικές σεζόν.
Το μπάσκετ του ως προπονητής έχει τη σφραγίδα του στυλ του ως παίκτης: μπάσκετ που είναι ευχάριστο, γρήγορο, με πολλές ασίστ, και με τους πλέι μέικερ να κυριαρχούν, αλλά πάντα υποστηρίζονται από καλούς σουτέρ και σέντερ.
Η πορεία του προπονητή Λάσο δεν ήταν τόσο μαγική όσο αυτή του Λάσο, του παίκτη. Μετά από 11 σεζόν στη Μπασκόνια, μετακόμισε στη Ρεάλ Μαδρίτης το 1995. Ως προπονητής, θα έπρεπε να κάνει έναν μακρύτερο δρόμο, γεμάτο εμπόδια και επιπλοκές.
Ξεκίνησε στην ισπανική τρίτη κατηγορία στη Καστέγιο το 2003-04. Η μετεγγραφή για τη Βαλένθια το 2004-05 ήταν ένα μεγάλο βήμα μπροστά, αλλά οι επόμενες δύο στάσεις του – Καντάμπρια το 2006-07 και Χιπούσκοα το 2007-08 – δεν ήταν το ίδιο. Με την τελευταία ομάδα, κέρδισε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία, η οποία ήταν η πρώτη του επιτυχία ως προπονητής.
Κάποιος στη Ρεάλ Μαδρίτης είχε… καλό μάτι και το καλοκαίρι του 2011, οι Μαδριλένοι αποφάσισαν να υπογράψουν τον Λάσο ως πρώτο προπονητή. Αυτό έγινε στις 21 Ιουνίου και για πολλούς φαινόταν ένα επικίνδυνο στοίχημα.
Κανείς δεν αμφισβήτησε το ταλέντο του Λάσο, αλλά οι επικριτές ισχυρίστηκαν ότι δεν είχε την εμπειρία για έναν τέτοιο σύλλογο και δεν είχε κερδίσει τίποτα ως αυτό το σημείο. Όπως πάντα, ο χρόνος ήταν ο καλύτερος κριτής. Σε οκτώ σεζόν, μετά από περισσότερα από 500 παιχνίδια, ο Λάσο κέρδισε 16 τίτλους: δύο Ευρωλίγκες, τέσσερα Ισπανικά Πρωταθλήματα, πέντε Ισπανικά King’s Cups, τέσσερα Ισπανικά SuperCups και ένα Intercontinental Cup. Είναι ο τρίτος καλύτερος προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης, μετά από θρύλους όπως ο Λόλο Σάινζ και ο Πέδρο Φερναντίθ.
Σε ατομικό επίπεδο, κέρδισε το Aleksandar Gomelskiy Trophy, που απονεμήθηκε στον καλύτερο προπονητή της σεζόν της Ευρωλίγκας το 2015 και το 2018. Έχει επίσης επιλεγεί ο καλύτερος προπονητής στην Ισπανική Λιγκα τέσσερις φορές.
Στις οκτώ σεζόν του στην Ευρωλίγκα, το χειρότερο ρεκόρ του ήταν το 2015-16, με 12 νίκες και 15 ήττες, αλλά αρκετές φορές ο συνολικός αριθμός των ηττών του σε μια σεζόν ήταν μόλις έξι.
Οι κορυφαίες στιγμές του ήταν οι δύο τίτλοι της Ευρωλίγκας το 2015 και το 2018, με τον πρώτο να είναι στην Μαδρίτη απέναντι στον Ολυμπιακό του Γιάννη Σφαιρόπουλου και τον δεύτερο στο Βελιγράδι κόντρα στην Φενέρ του μεγάλου Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Κατά τη διάρκεια των οκτώ χρόνων του μέχρι τώρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Λάσο όχι μόνο κέρδισε τίτλους, αλλά και έδειξε πως έχει θάρρος και γνώση, βάζοντας πολλούς νεαρούς ανά τα χρόνια να αγωνιστούν με την πρώτη ομάδα.
Συγκεκριμένα, 11 νέοι παίκτες έχουν κάνει το ντεμπούτο τους μαζί του, μεταξύ των οποίων ο Λούκα Ντόντσιτς, αλλά και οι Νίκολα Μίροτιτς και Ουίλι Ερναγκόμεθ.
Ο Λάσο είναι προπονητής με χαρακτήρα, αλλά είναι πάντα ευγενικός. Σπάνια χρεώνεται με τεχνικές ποινές, ενώ οι δηλώσεις του είναι πάντα μετρημένες, με σεβασμό προς τον αντίπαλο και τον συνάδελφο προπονητή.
Δεν προκαλεί ποτέ κανέναν. Υπό την ηγεσία του, παίκτες όπως ο Σέρχιο Γιουλ έχουν γίνει σούπερ σταρ, βετεράνοι όπως ο Ρέγιες και Κάρολ παίζουν σαν νέοι, ενώ οι Αγιόν και Ταβάρες έχουν ξεχωρίσει κοντά στο καλάθι. Πήρε επίσης το καλύτερο από τον Φαμπιάν Κοζέρ στον τελικό του 2018 εναντίον της Φενέρ (17 πόντοι).
Μερικές φορές ο Λάσο μπορεί να είναι σκληρός στους παίκτες του (ένα μάθημα που έμαθε από τον Ομπράντοβιτς), αλλά θα τους υπερασπίζεται πάντα. Θα σχεδιάσει στον πινακάκι του, αλλά δεν θυμώνει αν ένας παίκτης στο γήπεδο σπάσει το σύστημα και κάνει κάτι δικό του στο παρκέ. Είναι μεταξύ αυτών των προπονητών που πιστεύουν ότι ένας καλός προπονητής πρέπει πάντα να μαθαίνει από καλούς παίκτες.
Παρά τις πολλές επιτυχίες του, ο Λάσο δεν ζει στο παρελθόν. Πάντα κοιτάζει μπροστά, και η φιλοσοφία του βασίζεται στο να μπορεί να κοιτάζει μπροστά είτε κερδίζει, είτε χάνει. Είναι πρακτικός άνθρωπος. Δεν προσπαθεί να εφεύρει τίποτα, αλλά εφαρμόζει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ό, τι υπάρχει ήδη και λειτουργεί.
Μερικοί προπονητές μπορούν να το κάνουν αυτό, άλλοι όχι τόσο. Ο Πάμπλο Λάσο ανήκει στην πρώτη κατηγορία…