Του Νίκου Βαγγέλη/ vaggelis@eurohoops.net
Ο Παναθηναϊκός κατέθεσε εντυπωσιακή πρόταση στον Νικ Καλάθη και κατάφερε να τον φέρει πίσω στο ΟΑΚΑ, με στόχο να γίνει ο νέος ηγέτης της ομάδας. Βέβαια, σίγουρα αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που η οικογένεια Γιαννακόπουλου ρίχνει μια μεγάλη μεταγραφική βόμβα. Κατά τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, οι “πράσινοι” έχουν κάνει τεράστιες μεταγραφές. Ας θυμηθούμε τις 15 κορυφαίες σύμφωνα με τα κριτήρια του Eurohoops.net…
15. Μαρτσέλο Νικόλα
Ο Αργεντινός -με ισπανικό διαβατήριο- έκανε σπουδαία πράγματα στην Ταουγκρές, κατακτώντας το Κύπελλο Κόρατς με εξαιρετική προσφορά στον τελικό με τον ΠΑΟΚ το 1996 και λίγους μήνες αργότερα αποφάσισε να κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του, πηγαίνοντας στον πρωταθλητή Ευρώπης, Παναθηναϊκό. Η χρονιά ξεκίνησε με το Διηπειρωτικό, όμως η συνέχεια ήταν καταστροφική. Ο Νικόλα πέρασε απαρατήρητος, καθώς έχασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν λόγω τραυματισμού και όταν επέστρεψε δεν κατάφερε να βρει τον εαυτό του και να προσφέρει πολλά πράγματα. Δύο χρόνια μετά κατάφερε να “αναγεννηθεί”, μέσω της Μπενετόν Τρεβίζο, όπου έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του.
14. Αντόνιο Ντέιβις
Θα γυρίσουμε το χρόνο αρκετά πίσω, στο μακρινό 1990. Τότε που ο Παναθηναϊκός έκανε την έκπληξη, φέρνοντας στην Ελλάδα έναν 22χρονο πάουερ φόργουορντ / σέντερ, με τεράστια περιθώρια εξέλιξης, που έμοιαζε προορισμένος να παίξει στη συνέχεια στο ΝΒΑ. Με πιο απλά λόγια: Αντόνιο Ντέιβις. Ο νεαρός Αμερικανός έμεινε για δύο χρόνια στην ομάδα και άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις, κερδίζοντας παράλληλα σπουδαίες εμπειρίες που αποδείχτηκαν “χρυσάφι” στη συνέχεια. Αφού αναδείχθηκε πρώτος ριμπάουντερ στην Α1, πήγε στη συνεχεια στην Φίλιπς Μιλάνο και ακολούθως στον πραγματικό του προορισμό, το ΝΒΑ, όπου πραγματοποίησε μια αξιοπρεπέστατη διαδρομή 13 ετών, με σπουδαίες εμφανίσεις στο επαγγελματικό πρωτάθλημα της χώρας του.
13. Σάσα Βολκόφ
Ο μεγάλος Ουκρανός φόργουορντ του παρελθόντος είχε γενικά μια γεμάτη καριέρα, φτάνοντας μέχρι το ΝΒΑ και τους Ατλάντα Χοκς, ενώ στη συνέχεια επέστρεψε στην Ευρώπη και έπαιξε στη Ρέτζιο Καλάμπρια, πριν πει το μεγάλο “ναι” στον Παναθηναϊκό. Στον ένα χρόνο που έμεινε στους “πράσινους” του Κώστα Πολίτη δεν μπόρεσε να κατακτήσει κάποιον τίτλο και οι περισσότεροι θα θυμούνται μόνο την τρομερή του εμφάνιση στον ημιτελικό του Τελ Αβίβ, όπου είχε σημειώσει 32 πόντους, παλεύοντας σχεδόν μόνος του απέναντι στον Ολυμπιακό του Ταρπλεϊ και του Πάσπαλι. Μερικούς μηνες αργότερα ακολούθησε την αντίστροφη διαδρομή από τον Μαυροβούνιο…
12. Άριαν Κόμαζετς
Το καλοκαίρι του 1992 οι αδερφοί Γιαννακόπουλο έψαχναν το αντίπαλο δέος στον Ζάρκο Πάσπαλι και έκαναν τη σπουδαία κίνηση να φέρουν τον Άριαν Κόμαζετς από τη Ζαντάρ. Ο Κροάτης φόργουορντ προερχόταν από αξιόλογες εμφανίσεις με την Εθνική του ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, όπου είχε την ατυχία να πέσει πάνω στην πρώτη και αυθεντική Ντριμ Τιμ και οι “πράσινοι” θεώρησαν πως είχαν χτυπήσει “φλέβα χρυσού”. Τελικά, ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα, παρά τις καλές εμφανίσεις του Κόμαζετς, ο οποίος πάντως “σημάδεψε” τον τελικό του Κυπελλου κόντρα στον Άρη, σκοράροντας 30 πόντους. Η θητεία του αποδείχτηκε μικρή, καθώς αποχώρησε για την Ιταλία και αφού αγωνίστηκε σε Βαρέζε και Κίντερ Μπολόνια, το 1998 επέστρεψε στη χώρα μας για λογαριασμό του Ολυμπιακού.
11. Ιμπραΐμ Κουτλουάι
Οι Τούρκοι δεν ήταν ποτέ πολύ της μόδας στο ελληνικό πρωτάθλημα, όμως ο Ιμπραΐμ Κουτλουάι ήταν μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Μετά από πολύ καλές χρονιές στη Φενέρμπαχτσε και την Εφές Πίλσεν, ο “Ίμπο” ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό της ΑΕΚ, όπου εντυπωσίασε, με αποτέλεσμα τη σεζόν 2000-2001 να μετακομίσει στον Παναθηναϊκό. Είχε δύο θητείες. Η πρώτη από το 2001 έως το 2003 και η δεύτερη το 2005. Πέραν από τα μεγάλα του σουτ, το “δέσιμο” με τους φιλάθλους και τα τρόπαια, έχει μείνει στην ιστορία η συγκλονιστική του παρουσία στο Φάιναλ Φορ της Μπολόνια το 2002, όταν είχε διαλύσει τα αμυντικά συστήματα του Ετόρε Μεσίνα.[/lpcontent]
10. Όντεντ Κάτας
Ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο που ανέδειξε ποτέ το μπάσκετ του Ισραήλ, δεν είχε διάρκεια στην καριέρα του λόγω ατυχιών. Τα πρώτα του βήματα, βέβαια, δεν προδίκαζαν αυτό που θα ακολουθούσε. Μετά από την καλύτερή του σεζόν στη Μακάμπι Τελ Αβίβ, συμφώνησε με τους Νιου Γιορκ Νικς, όμως το λοκ άουτ άφησε το όνειρό του… μισό. Ωστόσο, βρέθηκε στο δρόμο του ο Παύλος Γιαννακόπουλος που τον έφερε στον Παναθηναϊκό και η καριέρα του άρχισε να απογειώνεται, καθώς κατέκτησε την Ευρωλίγκα, όντας εξαιρετικός στον τελικό με την ομάδα της καρδιάς του, σκοράροντας 17 πόντους κόντρα στην αγαπημένη του Μακάμπι. Στη συνέχεια οι “πράσινοι” σήκωσαν και το ελληνικό πρωτάθλημα, με τον Ισραηλινό γκαρντ να πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Πού να ξερε τι θα ακολουθούσε σε μερικούς μήνες… Στην επόμενη προετοιμασία έμελλε να πάθει τη ζημιά στο γόνατο που θα έβαζε ουσιαστικό τέλος στην καριέρα του, τόσο άδοξα και τόσο ξαφνικά, σε ηλικία μόλις 26 ετών.
9. Ζάρκο Πάσπαλι
Αρπαγή από τον “αιώνιο” αντίπαλο; Όχι και τόσο συνηθισμένο για την εποχή. Ο Μαυροβούνιος φόργουορντ ήταν πραγματικά ο “αναμορφωτής” του Ολυμπιακού, οδηγώντας τον σε δύο πρωταθλήματα και βοηθώντας τον πάνω απ’ όλα να βγει από τη μιζέρια που ήταν μέχρι τότε. Μετά από το “στραπάτσο” στον τελικό του 1994 με την Μπανταλόνα, ήρθε το νταμπλ στην Ελλάδα, όμως δεν έφτανε για να τον κρατήσει στο λιμάνι. Ο Ζάρκο Πάσπαλι μετακόμισε στον Παναθηναϊκό, προκαλώντας αίσθηση σε όλη την Ευρώπη, όμως δεν μπόρεσε να δικαιώσει απόλυτα τις προσδοκίες, καθώς είχε σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του και δεν έμεινε για πολύ στην ομάδα.
8. Ραμούνας Σισκάουσκας
Ο παλαίμαχος -πλέον- Λιθουανός σταρ ήρθε το 2007 στον Παναθηναϊκό στα 29 του χρόνια, όντας πρωταθλητής στην Ιταλία με τη Μπενετόν Τρεβίζο και πολυτιμότερος παίκτης στους τελικούς. Μέσω των “πρασίνων” πραγματικά απογείωσε την καριέρα, αλλά και το κασέ του, όντας εκ των μεγάλων πρωταγωνιστών στον αλήστου μνήμης τελικό της Ευρωλίγκας στην Αθήνα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ του Θοδωρή Παπαλουκά. Στη συνέχεια ήταν εξαιρετικός στην κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος και… ξαφνικά μετά από λίγο καιρό βρέθηκε στη Ρωσία. Μάλιστα, το 2009 ήταν μοιραίος για την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο Βερολίνο, χάνοντας το τελευταίο σουτ στον τελικό της ντροπής (λόγω των διαιτητικών αποφάσεων υπέρ των Ρώσων) και ο Παναθηναϊκός κατέκτησε πανάξια το 5ο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του.