Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ο πολύπειρος προπονητής φέτος δε βρίσκεται στους πάγκους της Ευρωλίγκας μετά την αποχώρησή του από την Μπαρτσελόνα, αλλά δεν παύει να είναι εκ των πλέον σημαντικών τεχνικών των τελευταίων δεκαετιών και οι επιτυχίες του το επιβεβαιώνουν.
Η Ευρωλίγκα ετοίμασε γι’ αυτόν ένα μεγάλο αφιέρωμα για τη ζωή και την καριέρα του, όπου αποτυπώνεται η πολυετής επιτυχημένη παρουσία του στους πάγκους.
Αναλυτικά τι αναφέρει η Ευρωλίγκα για τον Σβέτισλαβ Πέσιτς:
Σβέτισλαβ Πέσιτς, πρωταθλητές Ευρώπης με δύο χώρες
Οι στενοί φίλοι του Σβέτισλαβ Πέσιτς τον αποκαλούν με το ψευδώνυμό του, “Kari”. Αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι ξέρουν πώς προήλθε.
Ο Πέσιτς μου είπε ότι το 1960, όταν ήταν 11 ετών, παρακολούθησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Ρώμη. Όταν ο δρομέας της Δυτικής Γερμανίας, Άρμιν Χάρι – ο πρώτος άνθρωπος που έτρεξε τα 100 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα – κέρδισε το χρυσό μετάλλιο με χρόνο 10,2 δευτερολέπτων, ο Πέσιτς έτρεξε στο δρόμο και φώναξε: “Ουάου, αυτό το Kari σίγουρα είναι γρήγορο!” Ήταν απλώς ένα λάθος ενός παιδιού, αλλά αυτό του κόλλησαν για το υπόλοιπο της ζωής του.
Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στο Νόβι Σαντ, στα βόρεια της Σερβίας στη Βοϊβοντίνα, ο Πέσιτς προέρχεται από την Πιρότ, μια Σερβική πόλη στα βουλγαρικά σύνορα. Στην πραγματικότητα, όταν ταξιδεύει στο Πιρότ, χρησιμοποιεί το αεροδρόμιο της Σόφιας, το οποίο είναι περίπου 200 χιλιόμετρα πιο κοντά από το Βελιγράδι.
Κατά την παιδική του ηλικία, ο Πέσιτς ήταν τερματοφύλακας ποδοσφαίρου στην ομάδα της γειτονιάς του και στο δημοτικό του σχολείο. Αλλά η μητέρα του οργίστηκε λόγω των βρώμικων και σχισμένων ρούχων του, οπότε ο Πέσιτς αποφάσισε να αλλάξει σπορ. Τότε ανακάλυψε το μπάσκετ και έδειξε κάποιο ταλέντο σε αυτό. Έπαιξε πόιντ γκαρντ από την πρώτη μέρα: είχε αντίληψη, υπέροχο μακρινό σουτ και καλή αίσθηση για ασίστ.
Η KK Πιρότ είχε μια σταθερή ομάδα. Δεν ήταν ομάδα πρώτης κατηγορίας, αλλά μερικοί παίκτες ξεχώρισαν. Το καλοκαίρι του 1967, όταν πήγαινε στο Βελιγράδι για το κολέγιο, ο Πέσιτς ήταν ένας από τους δύο καλύτερους παίκτες της Πιρότ, ο καθένας από τους οποίους υπέγραψε έναν από τους αιώνιους αντιπάλους του Βελιγραδίου: Ο Πέσιτς πήγε στην Παρτιζάν και ο Ζόραν Λάζαρεβιτς στον Ερυθρό Αστέρα.
Κατά τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ο Πέσιτς έπαιξε αρκετά αλλά δεν ήταν αστέρι. Η στιγμή που γύρισε τη ζωή του ανάποδα ήταν όταν ένα τηλεφώνημα ήρθε από τον Μπόγκνταν Τανιέβιτς. Ήταν το 1971 όταν ο Τάνιεβιτς, ως τότε παίκτης της ΟΚΚ Βελιγραδίου, δέχτηκε την προσφορά να προπονήσει την ΚΚ Μπόσνα Σεράγεβο, μια νέα ομάδα στη δεύτερη κατηγορία της Γιουγκοσλαβίας με μια φιλόδοξη ομάδα διοικούντων. Τα επόμενα οκτώ χρόνια ο Πέσιτς έλαμψε ως πόιντ γκαρντ στη Μπόσνα, οδηγώντας την ομάδα από τη δεύτερη κατηγορία στον τίτλο της Γιουγκοσλαβικής Λίγκας, το εθνικό κύπελλο, ακόμη και σε ένα στέμμα της Ευρωλίγκας στις 5 Απριλίου 1979 εναντίον της Βαρέζε.
Ο Τάνιεβιτς χρειαζόταν έναν ποιοτικό παίκτη και καρφώθηκε με τον Πέσιτς, ο οποίος είχε πολύ περισσότερη εμπειρία από τους μελλοντικούς αστέρες της ομάδας, όπως ο Μιλάζ Ντελίμπασιτς, ο Ζάρκο Βαράβιτς και ο Ράτκο Ραντοβάνοβιτς. Στον ευρωπαϊκό τελικό, ο Πέσιτς μπορούσε να παίξει μόλις 6 λεπτά λόγω τραυματισμού, αλλά κέρδισε τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο. Ούτε ο Πέσιτς, όμως, θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα κέρδιζε πολλά ακόμη ως προπονητής.
Ο Πέσιτς ολοκλήρωσε το πτυχίο του στα οικονομικά και παντρεύτηκε τη Βέρα, η οποία έπαιζε για τον Ζελέζνιτσαρ Σαράγεβο, όπου γεννήθηκαν τα παιδιά τους, ο Μάρκο και η Ιβάνα. Αφού τερμάτισε την καριέρα του, η πρώτη του δουλειά ήταν διευθυντής στη Μπόσνα για τη σεζόν 1979-80. Αλλά την επόμενη σεζόν θα καθόταν ήδη στον πάγκο για να προπονήσει, και συνέχισε να το κάνει μέχρι σήμερα.
Στη δεύτερη σεζόν του, 1982-83, ο Πέσιτς κέρδισε τον πρώτο του τίτλο ως προπονητής: η Μπόσνα έγινε πρωταθλήτρια της Γιουγκοσλαβικής Λίγκας νικώντας τη Σιμπένκα και τον νεαρό θαυματουργό της παίκτη Ντράζεν Πετρόβιτς σε έναν αμφιλεγόμενο τελικό που δεν έγινε το τρίτο παιχνίδι, το οποίο αναμενόταν να γίνει σε ουδέτερο γήπεδο, επειδή η Σιμπένκα διαμαρτυρήθηκε για την ακύρωση του Game 2, για το οποίο είχε ήδη λάβει το τρόπαιο και μετάλλια πρωταθλήματος, και δεν εμφανίστηκε για το επόμενο. Για τον Πέσιτς, ήταν μόνο η αρχή μιας λαμπρής προπονητικής καριέρας.
Ο Πέσιτς έμεινε στη Μπόσνα μέχρι το 1987 και κέρδισε το εθνικό κύπελλο το 1984, αλλά η ομοσπονδία έβλεπε γρήγορα την ποιότητά του και τον έβαλε υπεύθυνο για την εθνική μαθητική ομάδα. Ο Σβέτισλαβ Πέσιτς οδήγησε αμέσως τους νεαρούς του παίκτες στο ευρωπαϊκό χρυσό μετάλλιο το 1985 στη Βουλγαρία. Εκείνη η γενιά ήταν εκπληκτική, με τους Τόνι Κούκοτς, Βλάντε Ντίβατς, Νεμπόισα Ιλιτς, Εμίλιο Κόβατσιτς και Σλάβιτσα Κοπρίβιτσα. Ένα χρόνο αργότερα, η ίδια ομάδα παικτών μαζί με τους Ντίνο Ράτζα, Σάσα Τζόρτζεβιτς, Λούκα Παβίτσεβιτς και Τεο Αλιμπέγκοβιτς έγιναν νέοι πρωταθλητές Ευρώπης στην Αυστρία. Το έργο κορυφώθηκε τον Αύγουστο του 1987 στο Παγκόσμιο Κύπελλο U19 στην Ιταλία, όπου οι ίδιοι παίκτες πήραν τον τίτλο νικώντας δύο φορές μια ισχυρή αμερικανική ομάδα με τους Λάρι Τζόνσον, Γκάρι Πέιτον και Λάιονελ Σίμονς.
Στη φάση των ομίλων, η ομάδα του Πέσιτς κέρδισε τις ΗΠΑ, 110-95 πίσω από 37 πόντους από τον Κούκοτς, ο οποίος είχε 11/12. Στον τελικό, η νίκη της Γιουγκοσλαβίας 86-76 βασίστηκε στη δύναμη των ψηλών Ντίβατς και Ράτζα και, φυσικά, του Πέσιτς, που νίκησε τον Αμερικανό προπονητή Λάρι Μπράουν στην τακτική μάχη. Η άμυνα των Αμερικανών για τον Κούκοτς λειτούργησε, κρατώντας τον σε μόλις 9 πόντους, αλλά ο Ράτζα και ο Ντίβατς κυριάρχησαν στις ρακέτες και σημείωσαν τουλάχιστον 20 πόντους ο καθένας. Η Γιουγκοσλαβία ολοκλήρωσε το τουρνουά με μέσο όρο 112 πόντους!
Μετά από αυτήν την εμπειρία, ο Πέσιτς περίμενε μια κλήση από την ομοσπονδία να γίνει επικεφαλής προπονητής της εθνικής ομάδας, αλλά αντί να λάβει το τηλεφώνημα από τη Γιουγκοσλαβία ήρθε… από τη Γερμανία. Αφού συνειδητοποίησε ότι δεν θα γίνει εθνικός προπονητής της Γιουγκοσλαβίας, αποδέχθηκε την προσφορά. Και πέντε χρόνια αργότερα, το 1993, έκανε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της ιστορίας του Ευρωμπάσκετ καθοδηγώντας τη Γερμανία στο χρυσό μετάλλιο έναντι της Ρωσίας 71-70 με ένα buzzer beater του Κρίστιαν Βελπ.
Ο Πέσιτς υπέγραψε στη συνέχεια στην Άλμπα, και δύο χρόνια αργότερα κέρδισε τον πρώτο – και μέχρι σήμερα μόνο – σημαντική ευρωπαϊκή διοργάνωση για μια γερμανική ομάδα, το Κύπελλο Κόρατς του 1995. Η Άλμπα που έφτασε στους προημιτελικούς δεν ήταν έκπληξη, αλλά όταν απέκλεισε τη Φορτιτούντο Μπολόνια (77-73, 80-80) κανείς δεν αμφέβαλε ότι ήταν πλέον μια καλή ομάδα. Το επόμενο θύμα, στους ημιτελικούς, ήταν η ισπανική Κάθερες (93-70, 72-74). Η Τριέστε περίμενε στον τελικό. Εκείνη τη σεζόν, η ιταλική ομάδα έπαιξε τα εντός έδρας παιχνίδια της στο Μιλάνο και προπονήθηκε από τον Τάνιεβιτς, οπότε δύο παλιοί φίλοι που είχαν ξεκινήσει μαζί στην Μπόσνα βρέθηκαν ξανά σε έναν ευρωπαϊκό τελικό, αλλά αυτή τη φορά ως αντίπαλοι.
Στις 8 Μαρτίου 1995, το παιχνίδι στο Μιλάνο έληξε με ισοπαλία 87-87. Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα (17 πόντοι) και ο Νάντο Τζεντίλε (16) οδήγησαν την Τριέστε, αλλά η Άλμπα είχε τον Σάσα Ομπράντοβιτς, τον μελλοντικό προπονητή της, σε εξαιρετική φόρμα καθώς τελείωσε με 34 πόντους. Η Άλμπα κέρδισε το δεύτερο παιχνίδι 85-79, οπότε ο Πέσιτς πήρε το πρώτο του ευρωπαϊκό τρόπαιο ως προπονητής σε συλλογικό επίπεδο.
Μετά από 14 χρόνια, ο Πέσιτς τερμάτισε τη γερμανική θητεία του και επέστρεψε στο Βελιγράδι για να γίνει τελικά επικεφαλής προπονητής της εθνικής ομάδας. Κέρδισε το Ευρωμπάσκετ του 2001 στην Τουρκία και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 στην Ινδιανάπολη – τους δύο τελευταίους τίτλους για τη Γιουγκοσλαβία.
Στη συνέχεια επέστρεψε στους συλλόγους και μετακόμισε στην Ισπανία, υπογράφοντας για τη Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 2002 με ένα μόνο στόχο: να κερδίσει την Ευρωλίγκα για πρώτη φορά, ειδικά με το Final Four του επόμενου έτους που επρόκειτο να φιλοξενηθεί σε αυτήν την πόλη. Και το πέτυχε: στις 11 Μαΐου 2003, η Μπαρτσελόνα κέρδισε τελικά το πολυπόθητο στέμμα της Ευρωλίγκας μπροστά σε 17.000 οπαδούς, κερδίζοντας 76-65 την Μπενετόν Τρεβίζο. Ο Μποντιρόγκα, που ονομάστηκε Final Four MVP, σημείωσε 20 πόντους, ο Φούτσκα πρόσθεσε 17, Ροντρίγκο Ντε λα Φουέντε 11 και Σαρούνας Γιασικεβίτσιους 8.
Ο Πέσιτς ήταν λιγότερο επιτυχημένος με Ρόμα και Ντιναμό Μόσχας, την οποία πήγε στους ημιτελικούς του EuroCup το 2008, όπου αποκλείστηκε από τον μελλοντικό του σύλλογο, Χιρόνα, 78-81. Με την Χιρόνια, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς κέρδισε το FIBA EuroChallenge εναντίον της Άζοβμας, 79-72, με 25 πόντους από τον Άριελ ΜακΝτόναλντ.
Μετά την Βαλένθια το 2010-11 και στη συνέχεια τον Ερυθρό Αστέρα, το καλοκαίρι του 2012 ο Πέσιτς επέστρεψε στη γερμανική εθνική ομάδα για τον προκριματικό γύρο Ευρωμπάσκετ 2013. Και σύντομα επέστρεψε σε σύλλογο σε αυτήν τη χώρα όταν έγινε επικεφαλής προπονητής στην Μπάγερν, όπου ο προϊστάμενος του – ο γενικός διευθυντής του συλλόγου – ήταν ο γιος του, ο Μάρκο. Επιπλέον, η κόρη του, η Ιβάνα, παντρεύτηκε τον Γιαν-Χέντρικ Γιάγκλα, πρώην μέλος της γερμανικής εθνικής ομάδας που έπαιξε για τον Πέσιτς στο Μόναχο.
Έχοντας βοηθήσει την είσοδο της Μπάγερν στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο Πέσιτς επέστρεψε αργότερα στη Βαρκελώνη το 2018 και οδήγησε αμέσως σε άλλον έναν θρίαμβο του Ισπανικού Κυπέλλου, προτού οδηγήσει την ομάδα στα playoffs της Ευρωλίγκας μετά από δύο χρόνια απουσίας και κέρδισε ξανά το Ισπανικό Κύπελλο.
Εάν οι αριθμοί μου είναι σωστοί, ο Πέσιτς έχει κερδίσει τώρα 23 τίτλους: ήταν πρωταθλητής Γιουγκοσλαβικού Κυπέλλου με τη Μπόσνα, πέντε φορές πρωταθλητής Γερμανικού πρωταθλήματος- τέσσερις με την Άλμπα, μία με την Μπάγερν – και δύο φορές πρωταθλητής Γερμανικού Κυπέλλου με την Άλμπα. Έχει επίσης κερδίσει τρία Ισπανικά Κύπελλα με την Μπαρτσελόνα και ευρωπαϊκά τρόπαια με την Άλμπα, την Μπαρτσελόνα και τη Χιρόνα. Αυτά, μαζί με τη διεθνή επιτυχία του ως ο μόνος προπονητής που κέρδισε το χρυσό σε Ευρωμπάσκετ με δύο διαφορετικές χώρες, τη Γερμανία το 1993 και τη Γιουγκοσλαβία οκτώ χρόνια αργότερα.
Από την αρχή της καριέρας του, ο Πέσιτς εμπιστευόταν ανέκαθεν τα νεαρά ταλέντα και έφτιαξε αστέρια. Κατά την καθοδήγηση της Μπόσνα, είχε ακόμα τους πρώην συμπαίκτες του Ράτκο Ραντοβάνοβιτς, Πρέντραγκ Μπενάσεκ και Μπόρο Βούσεβιτς. Στην εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας κάλεσε τους Κούκοτς, Ντίβατς, Ράτζα και Τζόρτζεβιτς, ενώ στη Γερμανία ηγήθηκε των Βελπ, Γκούντερ Μπένκε, Χένινγκ Χάρνις και Ντέτλεφ Σρεμπφ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Στην Άλμπα, ήταν προπονητής των Σάσα Ομπράντοβιτς Τεό Αλιμπέγκοβιτς και Χένρικ Ρεντλ. Στο Ευρωμπάσκετ 2001, ως επικεφαλής προπονητής της Γιουγκοσλαβίας, υπήρχε ο Πρέντραγκ Στόγιακοβιτς και στο Παγκόσμιο Κύπελλο FIBA του 2002 είχε τον Βλάντε Ντίβατς.
Ο Πέσιτς ακολούθησε την ίδια φιλοσοφία αργότερα, υπογράφοντας τον Μποντιρόγκα και τον Γκρέγκορ Φούτσκα για την Μπαρτσελόνα, τον Μποντιρόγκα πάλι για τη Ρόμα και αργότερα τους Μαρκ Γκασόλ, Φερνάντο Σαν Εμετέριο και Νταΐνιους Σαλένγκα για την Χιρόνα.
Οι καλύτεροι παίκτες του ήταν πάντα η επέκτασή του στο γήπεδο, οι εκτελεστές των ιδεών του. Οι προπονήσεις του Πέσιτς είναι μεγάλες και δύσκολες επειδή πιστεύει ακράδαντα ότι “ο τρόπος που εξασκείσαι είναι ο τρόπος που παίζεις”.
Του αρέσει να επικεντρώνεται στην άμυνα αλλά δεν είναι σκλάβος στα δικά του συστήματα. Ο Πέσιτς ανήκει στη σχολή της Γιουγκοσλαβίας, που ακολουθεί τον άγραφο κανόνα ότι ένας προπονητής πρέπει να προσαρμοστεί στους παίκτες που έχει στη διάθεσή του. Η στρατηγική εξαρτάται επίσης από τα όπλα του αντιπάλου.
Ακόμα κι αν υπογράψει παίκτες για κάθε θέση, ο Πέσιτς ακολούθησε πάντα την ιδέα ότι η ομάδα πρέπει να χτιστεί γύρω από έναν καλό πόιντ γκαρντ. Έχει προπονήσει τον Τζόρτζεβιτς, τον Ομπράντοβιτς, τον Γιασικεβίτσιους, τον Μάρκο Γιάριτς, τον Βίκτορ Σάδα και τον Μίλος Βουγιάνιτς, μεταξύ πολλών άλλων.
Ο Πέσιτς είναι ένας επιθετικός προπονητής, περνώντας τα μισά από τα παιχνίδια του στο παρκέ, σηματοδοτώντας plays με τα χέρια του στους παίκτες του. Έχει δεχθεί πολλές τεχνικές ποινές, ακόμη και αποβολές, λόγω των αντιδράσεών του, αλλά δεν θα αλλάξει επειδή είναι μέρος της εικόνας του, και ένα όπλο για να παρακινήσει τους παίκτες.
Είναι επίσης πρακτικός προπονητής, που δεν λατρεύει τους πίνακες. Θέτει μερικούς βασικούς κανόνες, αλλά δίνει επίσης στους παίκτες του την ελευθερία να δημιουργούν σύμφωνα με τα κριτήρια τους. Επιμένει στη φυσική προετοιμασία. Η προετοιμασία είναι πάντα δύσκολη για τις ομάδες του και συνήθως λαμβάνει μέρος σε κάποιο βουνό. Αλλά αγαπά επίσης να γελάει και να λέει αστεία, και έχει πει πολλές διάσημες προτάσεις, όπως “Είναι καλύτερο να κερδίζεις παρά να χάνεις” και “Είναι καλύτερο να τερματίζεις πρώτος από δεύτερος”.
Τα αποτελέσματα και οι τίτλοι έχουν δείξει ότι είναι σωστός.