Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Τζέιμς Γκιστ έμεινε επτά χρόνια στον Παναθηναϊκό κι έχει παίξει κυριολεκτικά δεκάδες φορές κατά του Ολυμπιακού. Ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει για τις ομάδες, το κοινό, αλλά και τους… ιδιοκτήτες αυτό το παιχνίδι και δεν αφήνει τους Γιαννακόπουλο και Αγγελόπουλους εκτός εικόνας:
«Έχω υπάρξει μέλος κάποιων “rivalries”, όπως του Duke-Maryland και Σπερς–Μάβερικς. Πήρα μέρος και στo ντέρμπι Φενέρμπαχτσε-Γαλατασαράι. Πηγαίνοντας στον Παναθηναϊκό άκουγα πολλά πράγματα για αυτή την κόντρα, αλλά ποτέ δεν ήμουν εκεί για να δω τι συμβαίνει”,εξιστορεί ο Γκιστ στον Κάιλ Χάινς με τον οποίο υπήρξαν για λίγο αντίπαλοι τότε (2013) και συνεχίζει:
“Όταν γινόταν αυτό το παιχνίδι ερήμωναν οι δρόμοι. Υπήρχε ισχυρή αστυνομική δύναμη και άκουγες το τι γινόταν. Ήταν τρελό. Όλη η πόλη ερήμωνε για αυτό το παιχνίδι. Τώρα ο Ολυμπιακός δεν βρίσκεται στο πρωτάθλημα, αλλά τότε είχες τη δυνατότητα να παίξεις 10 φορές αυτά τα παιχνίδια μέσα σε μία σεζόν. Έπαιζες στην Ευρωλίγκα, στο Κύπελλο, στο πρωτάθλημα, παντού.
Τουλάχιστον 10 φορές σε μία σεζόν. Τόσα πολλά παιχνίδια απέναντι σε μια ομάδα με τόσο υψηλό ταλέντο. Είναι μάχη, είναι σκυλομαχία.
Θα μπω στο θέμα: σιχαινόμουν να μιλάω για τον Ολυμπιακό. Βλέπαμε τα αποτελέσματά του, αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε ήμασταν… τρελαμένοι, αν έχανε ήμασταν χαρούμενοι. Θυμάμαι όταν ο Ολυμπιακός πήρε την Ευρωλίγκα την πρώτη μου σεζόν στον Παναθηναϊκό και όλοι ήθελαν να κερδίσει η Ρεάλ στον τελικό και εγώ σκεφτόμουν να κερδίσει ο Ολυμπιακός για να αλλάξουν τα πράγματα για τους τελικούς. Εκείνη η επιτυχία του Ολυμπιακού μας έκανε καλύτερους, αυτό ήταν το σκεπτικό μου.
Εάν ο Ολυμπιακός υπέγραφε δύο παίκτες έβγαιναν στα media και έλεγαν “υπογράψαμε δύο παίκτες, τι έκανε ο Παναθηναϊκός;”. Υπήρχε ανταγωνισμός στους ιδιοκτήτες των ομάδων και αυτό ήταν μεγαλύτερο από το μπάσκετ.
Όταν παίζουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, τα πάντα σταματούν. Εάν χάσεις αυτό το παιχνίδι, είναι σαν να χάνεις ένα μέλος της οικογένειας ή κάτι αντίστοιχο. Είναι σαν μια κηδεία».