Του Νίκου Βαγγέλη/ vaggelis@eurohoops.net
Δεν είναι πάντα ανάγκη να χαλάς του κόσμου τα λεφτά για να φέρεις έναν Αμερικανό που θα αλλάξει τις ισορροπίες. Τόσο στη δεκαετία του 1990, όσο και σε αυτές του 2000 και του 2010, ο Ολυμπιακός διεισδύει στη διεθνή αγορά και πολλές φορές χτυπάει… φλέβα χρυσού με τις επιλογές του.
Με τον Στρόμπερι στην Ελλάδα και τον Γιανγκ επισήμως στον Ολυμπιακό, το Eurohoops.net κάνει αναδρομή στο παρελθόν και θυμάται τους 10 καλύτερους παίκτες από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού που έπαιξαν στο λιμάνι, κάνοντας μια απόπειρα να τους ιεραρχήσει βάσει προσφοράς. Κάποιοι κόστισαν αρκετά, κάποιοι λιγότερο. Όλοι τους πάντως έδωσαν αρκετά πράγματα στους Ερυθρόλευκους και εμείς καταλήξαμε στους δέκα κορυφαίους…
10. Λιν Γκριρ
Το 2007 ο Πίνι Γκέρσον νόμιζε ονειρευόταν το φοβερό δίδυμο Ματσιγιάουσκας-Γιασικεβίτσιους στις θέσεις των γκαρντ, όμως λογάριαζε χωρίς τον Θανάση Γιαννακόπουλο που τον έφερε στον Παναθηναϊκό. Ξαφνικά άρχισε να ψάχνει για πρωτοκλασάτο γκαρντ. Κοινοτικός δεν υπήρχε, κι έτσι στράφηκε σε Αμερικανό, κλείνοντας αρχικά τον Τσάρλι Μπελ, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα και παρότι το ντιλ έδειχνε τελειωμένο, τελικά έμεινε στους Μπακς και οι Αγγελόπουλοι έφεραν τον Λιν Γκριρ.
Καμία σχέση, βέβαια, με τον Σάρας, ούτε φυσικά και με τον πρώην συμπαίκτη του στο Μιλγουόκι. Παίκτης με καθαρά εκτελεστικό προσανατολισμό, μετριότατος στη δημιουργία και στην άμυνα, αλλά μεγάλο επιθετικό όπλο. Είχε τον τρόπο να τραβάει το κουπί στα δύσκολα, με αποκορύφωμα το μπάζερ μπίτερ του στη Μόσχα και σίγουρα είχε σημαντική προσφορά στην ομάδα του Πειραιά, από την οποία αποχώρησε με καλές εντυπώσεις, αλλά χωρίς να κατακτήσει κάποιο τίτλο. Πρόσφατα αποχώρησε από την ενεργό δράση, έχοντας ταλαιπωρηθεί από σημαντικούς τραυματισμούς τα τελευταία χρόνια.
9. Τάιους Έντνι
Πρωταθλητής στο κολέγιο με το UCLA, πρωταθλητής στην Ευρωλίγκα και MVP με την Ζαλγκίρις εις βάρος του Ολυμπιακού και στα ντουζένια του ο πιο γρήγορος γκαρντ της Ευρώπης. Όταν πια είχε αρχίσει η αγωνιστική του παρακμή και αφού η Μπενετόν τον έδωσε στη Ρόμα, ήρθε στον Πειραιά την περίοδο 2005-06 και έπαιξε ξανά υπό τις οδηγίες του κόουτς Καζλάουσκας, με τον οποίο είχαν κατακτήσει την Ευρωλίγκα το 1999.
Τα χρόνια είχαν περάσει, όμως ο Έντνι στη μία χρονιά που βρέθηκε στον Ολυμπιακό είχε ουσιαστικότατη παρουσία και δημιούργησε ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη στην καλύτερη και πλέον συνεπή σεζόν που είχε ποτέ ο Έλληνας σέντερ σε συλλογικό επίπεδο. Δεν μπόρεσε να κατακτήσει κάποιον τίτλο και ο Ολυμπιακός δεν θέλησε να του δώσει και δεύτερη ευκαιρία. Σε μια μεταβατική περίοδο, πάντως, ήταν ξεκάθαρα ο κινητήριος μοχλός της ομάδας, απλά δεν ήταν πια ο παίκτης που θα μπορούσε μόνος του να αλλάξει τις ισορροπίες είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ευρώπη.
8. Τζος Τσίλντρες
Το καλοκαίρι του 2008 οι αδερφοί Αγγελόπουλοι έψαχναν για ένα πολύ μεγάλο μεταγραφικό “μπαμ” και έγραψαν ιστορία, φέρνοντας στην Ελλάδα τον Τζος Τσίλντρες με ένα “μυθικό” συμβόλαιο. Λάθος ή σωστό; Η αλήθεια είναι πως ο “αφάνας” ήταν εξαιρετικός παίκτης, με πολλά προσόντα, αλλά όχι ο ηγέτης που θα βάζει 20+ πόντους σε κάθε παιχνίδι. Στο ΝΒΑ ήταν έκτος παίκτης στους Ατλάντα Χοκς, είχε σημαντικό ρόλο και έκανε πολλές φορές τη διαφορά στην επίθεση, όμως για την Ευρώπη δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα.
Φοβερός στην κίνηση χωρίς τη μπάλα, αλλά και στο ανοιχτό γήπεδο, πρόσφερε εντυπωσιακά καρφώματα και καλές άμυνες, όμως οι υπέρογκες αποδοχές του έφερναν γκρίνια κάθε φορά που οι αντίπαλες άμυνες πήγαιναν το ματς σε αργό τέμπο και αναγκαζόταν να σουτάρει με κακά ποσοστά από μακριά. Τη δεύτερη χρονιά του ήταν βελτιωμένος, έχοντας προσαρμοστεί καλύτερα στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κατέκτησε τον τίτλο του αρχισκόρερ στην Α1, καθώς και το Κύπελλο Ελλάδας, ενώ έφτασε τον Ολυμπιακό μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκα, χάρη στο φόλοου-κάρφωμα που έκανε μετά το “έρμπολ” του Τεόντοσιτς στο ματς με την Παρτιζάν. Στη συνέχεια επέστρεψε στο ΝΒΑ, αλλά δεν μπόρεσε να βρει τον παλιό του εαυτό και κάνει το… χομπι του με μεγάλη επιτυχία στην Αυστραλία. Ο “αφάνας” είναι αρκετά αδικημένος στη συνείδηση του κόσμου έχοντας κάνει εκπληκτικά ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό απέναντι στον Διαμαντίδη…
7. Αλφόνσο Φορντ
Ένας μεγάλος Αμερικανός που δυστυχώς δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. Προερχόμενος από το Περιστέρι , το 2001 χρίστηκε ηγέτης του Ολυμπιακού σε μια σεζόν όπου το μπάτζετ είχε μειωθεί αισθητά. Η ευχέρειά του στο σκοράρισμα ήταν εντυπωσιακή, όμως ο μόνος τίτλος που κατακτήθηκε ήταν το Κύπελλο Ελλάδας. Στην Ευρωλίγκα υπήρχε πλεονέκτημα στην ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό, όμως έγινε απίστευτη εντός έδρας “αυτοκτονία” κόντρα στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας, ενώ στην Α1, ήρθε η πρόκριση στους τελικούς μετά από το επεισοδιακό “μπρέικ” με τον “αιώνιο” αντίπαλο.
Ο Φορντ έχασε το πρώτο ματς με την ΑΕΚ, όμως οι “παγκίτες” έφεραν νέο σπάσιμο έδρας. Ο χαρισματικός σκόρερ επέστρεψε και έγινε το 2-0 δείχνοντας πως το πρωτάθλημα βαφόταν… κόκκινο. Η “Βασίλισσα” μείωσε στο ΟΑΚΑ, αλλά ο Ολυμπιακός είχε δύο ακόμη ευκαιρίες. Δεν τις αξιοποίησε, με την απουσία του Φορντ, ο οποίος αντιμετώπισε πρόβλημα στο ισχίο να παίζει σημαντικό ρόλο… Η θητεία του πάντως κρίνεται εξαιρετικά επιτυχημένη και η αποχώρησή του ήταν αναπόφευκτη, λόγω τς ραγδαίας μείωσης του μπάτζετ.