Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Σε μια Ευρωλίγκα που στις πρώτες 5 αγωνιστικές της δεν έχει καμία… σταθερά, όλοι κερδίζουν και όλοι χάνουν και το απρόβλεπτο καθίσταται ακόμα μεγαλύτερο εξαιτίας της πρωτοφανούς αποχής από την περσινή άνοιξη λόγω του Covid που συνεχίζει και τώρα να δημιουργεί πρωτόγνωρες συνθήκες, ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση.
Μετά από μια δημιουργική και νικηφόρα διπλή εβδομάδα με πολλά κέρδη σε όλα τα επίπεδα, ο Ολυμπιακός πήγε στο Μόναχο γνωρίζοντας πως η Μπάγερν είναι σε πολύ καλό φεγγάρι, αυτό θεωρητικά έπρεπε να αυξήσει τον βαθμό… υποψίας και πνευματικής – αγωνιστικής ετοιμότητας, αλλά εκείνο που τελικά είδαμε στο γήπεδο είναι πως οι κόκκινοι είχαν μια κακή και… νωθρή μέρα στη δουλειά.
Η τακτική, το πλάνο, οι προσαρμογές την ώρα της αναμέτρησης είναι πράγματα πολύ σημαντικά και σε όλα αυτά εκ του αποτελέσματος, αλλά και από την ροή και το μοτίβο του αγώνα, είναι ξεκάθαρο πως ο Τρινκιέρι επιβλήθηκε. Το δικό του πλάνο, η δικιά του στρατηγική είναι εκείνη που κυριάρχησε, έθεσε κανόνες στη διάρκεια του παιχνιδιού που ο Ολυμπιακός ποτέ δεν μπόρεσε να τους αλλάξει και έγραψε την ιστορία της τέταρτης διαδοχικής νίκης για τους Βαυαρούς, κάτι που το κατορθώνουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους στην Ευρωλίγκα. Μαγκιά τους.
Ολυμπιακός: Συνέχεια στην εκτός έδρας… κατάρα με Τρινκιέρι (video – πίνακας)
Πέρα από τις στρατηγικές, τα πλάνα, τις ιδέες και του κατά πόσο αυτά εκτελούνται αποτελεσματικά από τους παίκτες στο παρκέ, υπάρχουν κι άλλα πράγματα που διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο. Η ενέργεια, τα επίπεδα προσήλωσης και αποφασιστικότητας.
Σε όλα αυτά τα πράγματα και στο λεγόμενο Hustle, την μαχητικότητα και την αυταπάρνηση που καταθέτει ο κάθε παίκτης και η ομάδα συνολικά στο παρκέ, ο Ολυμπιακός πήρε μεγάλο βαθμό απέναντι σε Μιλάνο και Μακάπι, αλλά σίγουρα έμεινε μετεξεταστέος στο Μόναχο.
Από την αρχή ως το τέλος του αγώνα, η Μπάγερν επικράτησε κατά κράτος στη μάχη της ενέργειας, στις διεκδικούμενες μπάλες, στο πάθος, στο πόσο έδειχνε πως το θέλει, στην σκληράδα. Κι αυτό είναι σοβαρή ένδειξη πως μπήκε στο γήπεδο με μεγαλύτερη πνευματική ετοιμότητα σε σχέση με τον Ολυμπιακό.
Οι γηπεδούχοι είχαν τον έλεγχο του ρυθμού και το μομέντουμ στη πλευρά τους σε ΟΛΟ το παιχνίδι κι αυτό η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν κατάφερε να το αλλάξει σε καμία στιγμή. Ηταν από ένα σημείο και μετά και ζήτημα ρυθμού.
Γιατί, η Μπάγερν αιχμαλώτισε την επίθεση του Ολυμπιακού, τον «στραγγάλισε» στο μισό γήπεδο, του έκοψε την δημιουργία με τις αλλαγές στα σκριν και τις περιστροφές μετά από αυτά και οι κόκκινοι δεν βρήκαν ποτέ Plan B.
Όχι μόνο επικράτησε ξεκάθαρα η Μπάγερν στις καταστάσεις μισού γηπέδου αμυντικά και επιθετικά, αλλά ταυτόχρονα βρήκε σαφώς περισσότερους πόντους τόσο από τρανζίσιον, όσο και μετά από λάθη του Ολυμπιακού και υπό αυτό το πρίσμα και με την εικόνα των κόκκινων στα 40 λεπτά, μάλλον έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι ένα λεπτό από το τέλος είχαν ευκαιρία νίκης, που ίσως δεν τους άξιζε αν αναλογιστούμε την ροή της αναμέτρησης. Έχει να κάνει και με το ότι οι νικητές δεν σούταραν καν με ιδιαίτερα καλά ποσοστά. Στο τρίποντο είχαν 33% και στο δίποντο μετά βίας ξεπέρασαν το 50%.
Ο Ολυμπιακός δεν μας έδειξε πολλά κοινά στοιχεία με την ομάδα που πριν λίγες μέρες κέρδισε Μιλάνο και Μακάμπι. Δεν είχε ενέργεια, δεν είχε μεγάλη προσήλωση, ούτε αποφασιστικότητα, δεν είχε λύσεις απέναντι στην άμυνα της Μπάγερν που του αλλοίωσε την περιφερειακή δημιουργία και κατ΄επέκταση και το σκορ στο ποστ μετά από πικ εν ρολ, συνολικά έδειξε ανεπάρκεια στο να ΑΛΛΑΞΕΙ το μοτίβο του αγώνα που είχε επιβάλλει ο αντίπαλος από την αρχή.
Παρότι στο μεγαλύτερο διάστημα οι γηπεδούχοι είχαν προβάδισμα 2-3 κατοχών, κάτι που στο μπάσκετ εύκολα μεταστρέφεται μέσα σε ένα δίλεπτο – τρίλεπτο, ο Ολυμπιακός σου έδινε την εντύπωση ότι και ένα ολόκληρο βράδυ να έπαιζε, δεν μπορούσε να γυρίσει το διακόπτη και να βρει αυτό το… κλικ, για να μεταστρέψει τα δεδομένα και να φέρει την μάχη στα μέτρα του.
Απόλυτα δίκαια έχασε ο Ολυμπιακός που…
• Σε κανένα δεκάλεπτο δεν κατάφερε να σκοράρει πάνω από 19 πόντους. Έβαλε 18,16,19 και 15 αντίστοιχα… Το τελικό σκορ (74-68) παραπέμπει στο ότι το ματς χάθηκε από την επίθεση. Ισχύει σε μεγάλο βαθμό, αλλά η αλήθεια είναι πως σε αντίθεση με προηγούμενες αναμετρήσεις, ο Ολυμπιακός ΔΕΝ μπόρεσε ούτε για μια στιγμή να αλλάξει τον ρυθμό και το μομέντουμ ούτε από την άμυνα κι ας μην συνιστά κακή επίδοση το παθητικό των 74 πόντων σε εκτός έδρας ματς.
• Σε ένα αγώνα με σχετικά χαμηλό σκορ και απέναντι σε μια ομάδα και ένα προπονητή που ειδικεύεται στο στοχευμένο παιχνίδι μισού γηπέδου, ο Ολυμπιακός έφαγε 21 πόντους από τα δικά του λάθη… Είναι πάρα πολλοί.
• Είχε λιγότερες ασίστ (13) από ότι λάθη (15), απόρροια της εντυπωσιακής αποτελεσματικότητας της Μπάγερν στην άμυνα. Οι άμυνες αλλαγών απενεργοποίησαν σε τεράστιο βαθμό το πικ εν ρολ παιχνίδι του Ολυμπιακού, επιπροσθέτως έβγαλαν εκτός αγώνα επιθετικά τους ψηλούς του και ήταν ο βασικότερος λόγος του εγκλωβισμού και του… βασανιστικού για τους κόκκινους ρυθμού, που δεν έφυγε ποτέ από τον έλεγχο του Τρινκιέρι.
• Έμενε το τρίποντο, μήπως και δώσει την λύση. Με την ειδοποιό διαφορά πως αυτή την φορά τα περιφερειακά σουτ κατά κύριο λόγο δεν ήταν προϊόν καλών συνεργασιών με σωστές αποστάσεις. Το αντίθετο. Ήταν ατομικές προσπάθειες, πολλές φορές υπό πίεση χρόνου, μετά από εντελώς στατικές επιθετικές κατοχές, με κακό spacing και πολλάκις και μετά από κατάχρηση τρίπλας των γκαρντ, ενώ τα σκριν δεν δούλευαν σωστά και δεν υπήρχε κίνηση μακριά από τη μπάλα.
• Κάπως έτσι, ως μοιραίο φυσικό επακόλουθο, προέκυψε το 6/23 τρίποντα (21%) με τους Σλούκα, Σπανούλη, Χάρισον και Πρίντεζη να γράφουν παρέα 0/15.
• Ένα ακόμα επιζήμιο επακόλουθο της άμυνας της Μπάγερν που έκοψε τον Ολυμπιακό στα δύο και εξουδετέρωσε την πικ εν ρολ δημιουργία του, είναι οι μόλις 5 πόντοι από τη θέση «5». Που τους έβαλε ο Έλις. Ο Χασάν Μάρτιν μετά από μια εβδομάδα θραύσης, σε 20 λεπτά συμμετοχής δεν κατάφερε όχι να σκοράρει εντός πεδιάς, αλλά έστω να πάρει μια προσπάθεια! Ε, αυτό τα λέει όλα. Κακή δημιουργία, κάκιστο ποσοστό στο τρίποντο, απενεργοποιημένο επιθετικό παιχνίδι στο ποστ, πολλά λάθη, μικρότερα επίπεδα ενέργειας και συγκέντρωσης από τον αντίπαλο, πως να κερδίσεις; Θα χάσεις.
Όπερ εγένετο και ήταν το δίκαιο μπασκετικά.
Ο Ολυμπιακός μας έδειξε την… άλλη όψη του νομίσματος αυτή την φορά, οι «γεμάτες» ισορροπημένες εμφανίσεις έδωσαν την θέση τους σε μια ανεπαρκή σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού και αυτό δεν θα πω ότι είναι διδακτικό, είναι απλά φυσιολογικό για όλες τις ομάδες, όπως αποδεικνύεται και από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα στην Ευρωλίγκα. Ιδίως αυτή την εποχή, με τη συγκεκριμένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Ένα βασικό συστατικό τα γοητείας της συγκεκριμένης διοργάνωσης, πέρα από την δεδομένη ανταγωνιστικότητά της, είναι πως σου παρέχει συνεχώς διαφορετικά δεδομένα και καταστάσεις για να καταγράψεις και να κρίνεις.
Στο πρώτο άρθρο της σεζόν που αφορούσε την δομή και τον τρόπο που καταρτίστηκε το ρόστερ του Ολυμπιακού, έμεινα σε δύο πράγματα ως ερωτηματικά προς επίλυση. Την δημιουργία από τον άσο, όταν για οποιοδήποτε λόγο ο Σλούκας δεν μπορεί να κάνει την διαφορά σε αυτό τον τομέα που αποτελεί την σπεσιαλιτέ του, με τα χαρακτηριστικά των παικτών που υπάρχουν στο ρόστερ να… προδίδουν πως δεύτερος πόλος δημιουργίας σταθερής μπορεί να είναι μόνο ο Σπανούλης.
Στις δύο νίκες της προηγούμενης εβδομάδας έτσι όπως κύλησαν τα πράγματα δεν φάνηκε κανένα θέμα εκεί. Στο Μόναχο με τον Σλούκα εγκλωβισμένο στις άμυνες του Τρινκιέρι και δημιουργικά και εκτελεστικά και επειδή τα δυάρια (Χάρισον, ΜακΚίσικ) δεν προσέφεραν όσα στις νίκες που προηγήθηκαν, επιστρέφει ο συγκεκριμένος προβληματισμός.
Το δεύτερο είναι η σταθερότητα αμυντικά και επιθετικά στο «5» με ένα ρούκι και ένα ακόμα παιδί που πέρυσι έπαιξε για πρώτη φορά Ευρωλίγκα και χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρη τρίτη λύση στα σέντερ. Τα βράδια της θραύσης του Μάρτιν και με τον Έλις θετικό, κι αυτός ο προβληματισμός μπαίνει στο συρτάρι, χθες η εικόνα της αναμέτρησης τον υπενθύμισε.
Έτσι είναι η Ευρωλίγκα, έτσι είναι το μπάσκετ στο τοπ επίπεδο. Πρέπει να περιμένουμε, να βλέπουμε τα παιχνίδια, να καταγράφουμε να κρίνουμε και είναι πολύ νωρίς ακόμα για οριστικά συμπεράσματα. Όσα λέμε μέχρι τώρα αποτελούν συνδυασμό αντίληψης ως προς τα χαρακτηριστικά των παικτών που διαθέτει ο Ολυμπιακός και φυσικά σε άμεση σχέση και εξάρτηση με όσα βλέπουμε κάθε βραδιά στο παρκέ.
Ο Ολυμπιακός, όπως και οι άλλες ομάδες, μαθαίνει αυτή την εποχή τον καλό, αλλά και τον κακό του εαυτό, το επόμενο επίπεδο είναι να ενισχύσει τα δυνατά του στοιχεία και να μακιγιάρει τις αδυναμίες του και μένει επίσης στο πέρας του χρόνου να φανεί αν είναι πλεονέκτημα (προετοιμασίας) η μειονέκτημα (ρυθμού, αυτοματισμών, συνοχής και χημείας) πως είναι η μοναδική ομάδα στην λίγκα με ένα παιχνίδι την εβδομάδα.
ΥΓ1. Κάποια στιγμή πρέπει να δούμε και τον Λίβιο στον μπασκετικό καμβά του Ολυμπιακού, για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε που μπορεί να προσφέρει και που όχι.
ΥΓ2. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και χαρμόσυνο, ο Ουέιντ Μπόλντγουϊν στην δεύτερη σεζόν του στην Ευρωλίγκα και με ηγετικό, αντί συμπληρωματικό ρόλο με ευθύνες και εμπιστοσύνη, θα παίξει πολύ καλύτερα και θα ξεδιπλώσει όσα θετικά στοιχεία διέπουν το παιχνίδι του. Είναι δε ευτυχής συγκυρία για εκείνον στη φάση της καριέρας που βρίσκεται, πως έχει ένα προπονητή ικανό να ασχοληθεί πολύ μαζί του, να τον βοηθήσει να καταλάβει καλύτερα το παιχνίδι και να τον βελτιώσει σε θέματα που αφορούν τις λεπτομέρειες και την τακτική. Πήρε 17 σουτ απέναντι στον Ολυμπιακό και σούταρε 8 βολές σε 26 λεπτά παρουσίας στο παρκέ. Πέρυσι, στα πρώτα 5 ματς είχε 15 προσπάθειες συνολικά. Μέχρι να έρθει η πρώτη καλή του εμφάνιση, συμπτωματικά απέναντι στη Μπάγερν!
Ουέιντ Μπόλντγουϊν: Δεν… λυπήθηκε τον Ολυμπιακό (video)
ΥΓ3. Κανένας από τους δύο δεν έπαιξε καλά, προφανώς. Όταν ο κόουτς Μπαρτζώκας απέσυρε τον Σπανούλη στη διάρκεια της τελευταίας περιόδου, επέλεξε να μην περάσει ξανά στο παρκέ τον Σλούκα. Με συνέπεια να μην αγωνιστεί δευτερόλεπτο στην τελευταία και καθοριστική περίοδο για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι.
ΥΓ4. Η λογική υπαγορεύει με τον ρόλο που έχει φέτος ο Σλούκας στον Ολυμπιακό και με τον τρόπο που έχει δομηθεί η ομάδα επιθετικά, πως έπρεπε να πέσει ξανά στη μάχη το « βαρύ χαρτί» της επιθετικής ανάπτυξης της ομάδας κι ας είχε πολλά προβλήματα όσο αγωνίστηκε. Δεν συνέβη. Προφανώς ο κόουτς αποφάσισε με γνώμονα του τι είχε δείξει στο συγκεκριμένο ματς ο Σλούκας όσο βρέθηκε στο γήπεδο και όχι με βάση τις πιθανότητες να έχει λόγω εμπειρίας και ποιότητας ένα καλό διάστημα στα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Προτίμησε να ρίξει τη ζαριά του με διαφορετικό τρόπο.
ΥΓ5. Το καταγράφω. Και θεωρητικά δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό. Είναι ένα γεγονός, όμως, ότι η ομάδα προσπάθησε να πάρει το ματς στις όσες ευκαιρίες είχε στις τελευταίες κατοχές χωρίς κανέναν οργανωτή. Είναι θέμα φιλοσοφίας και προσέγγισης και πρέπει να δούμε αν ο προπονητής του Ολυμπιακού έκανε τούτη την επιλογή στο ροτέσιόν του λόγω εποχής και πρώιμου σταδίου της σεζόν ή αν πραγματικά πιστεύει πως η ομάδα του μπορεί να βρει σχήματα με δημιουργία και ισορροπία στα κρίσιμα, χωρίς κανέναν εκ των Σπανούλη και Σλούκα.
ΥΓ6. Μπράβο στον Παναθηναϊκό για την καλή του νίκη απέναντι στη Φενέρ. Η πολύ δυνατή και αφοσιωμένη άμυνα κυρίως στο 1 vs 1, η αθλητικότητα στην πίεση πάνω στη μπάλα και το βελτιωμένο ποσοστό στο τρίποντο, που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην καταπληκτική εκτελεστικά βραδιά του Νέντοβιτς ήταν οι τρεις βασικοί άξονες της επιτυχίας σε αυτή την παρτίδα.
Παναθηναϊκός Blog: Το χαίρονται γιατί είναι ΟΜΑΔΑ
ΥΓ7. Πόσο περίεργες εποχές ζούμε. Η ψυχολογία, το mental health aspect που λένε και στο Αμέρικα, εξελίσσεται πια σε πολύ σημαντική προτεραιότητα, για όλους μας. Απαιτείται καθαρή σκέψη, ξεκάθαρες προτεραιότητες και ο καθένας από μας να δίνει την μάχη του κάθε μέρα σε όλα τα επίπεδα όσο πιο δυνατά μπορεί, μέχρι να ξημερώσει η επόμενη. Και βλέπουμε…
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ EUROHOOPS ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΓΩΝΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ