Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Μπράιαντ Ντάνστον αποτελεί έναν από τους παίκτες που έχουν μακροημερεύσει περισσότερο από κάθε άλλον στην Εφές, με τον Αμερικανό να είναι ο μοναδικός, μαζί με τον Πέτερ Ναουμόσκι, που βρίσκεται επί 6 σερί σεζόν στον τουρκικό σύλλογο.
Με την Εφές έχει κατακτήσει τίτλους, έχει βγει 2 φορές καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκας και πλέον βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τα περισσότερα μπλοκ στην Ευρωλίγκα, μαζί με τον Φραν Βάσκεθ, ενώ σύντομα θα απολαύσει την μοναξιά της κορυφής, καθώς με ένα μπλοκ θα είναι μόνος πρώτος στον πίνακα.
Παρόλα αυτά, ο ίδιος δεν έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα και μιλώντας στο Eurohoops τονίζει πως αυτός είναι και ο μεγάλος του στόχος, με τον Αμερικανό όμως να μην μένει εκεί, καθώς αναφέρθηκε σε αρκετά ακόμα σημαντικά ζητήματα.
Συγκεκριμένα μίλησε για τον περσινό σοβαρό τραυματισμό του, που του επέτρεψε να αγωνιστεί μόλις σε 9 ματς, με τον ίδιο να τον χαρακτηρίζει όμως ως… μεταμφιεσμένη ευλογία. Περιέγραψε τον κόουτς Αταμάν και τους περιφερειακούς της ομάδας του, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί με τα καλύτερα λόγια για τους Γιώργο Μπαρτζώκα και Κώστα Σλούκα, τους οποίους θα αντιμετωπίσει το βράδυ της Παρασκευής (30/10, 21:00) στο ΣΕΦ.
Χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις λοιπόν, Μπράιαντ Ντάνστον στο Eurohoops.net…
– Πώς νιώθεις που έχεις τέτοια μακροημέρευση ως παίκτης Εφές; Είναι πραγματικά σπάνιο στις μέρες μας να βλέπουμε έναν ξένο να μένει με το ίδιο κλαμπ για 6 συνεχόμενες σεζόν! Τι σημαίνει ο σύλλογος για την καριέρα σου και τη ζωή σου;
«Είναι υπέροχο. Νομίζω ότι στο τέλος της ημέρας θέλεις να παίξεις για μια ομάδα που σε αποδέχεται και σε εκτιμά για τη δουλειά που κάνεις και ποιος είσαι ως άτομο. Χαίρομαι που το βρήκα εδώ στην Κωνσταντινούπολη με την Εφές».
– Είχατε μια καταπληκτική κανονική περίοδο στην Ευρωλίγκα, αλλά ο Covid χάλασε τα σχέδιά σας και δεν είχατε την ευκαιρία να την ολοκληρώσετε την προσπάθεια. Είναι αυτό “What IF” της προηγούμενης σεζόν κάτι που συζητάς συχνά με τους συμπαίκτες σου ή το έχετε αφήσει πίσω;
«Είμαστε περισσότερο επικεντρωμένοι σε αυτήν τη σεζόν τώρα. Όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά σκεφτήκαμε πόσο τρελό ήταν που χάσαμε αυτή την ευκαιρία. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι η υγεία είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο και είμαστε απλά χαρούμενοι που έχουμε όλους τους συμπαίκτες μας και πάλι πίσω »
– Για πρώτη στη καριέρα σου στην Ευρωλίγκα, είχες έναν σοβαρό τραυματισμό και συμμετείχες σε μόνο 9 παιχνίδια πέρυσι. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία και ποια μαθήματα ζωής έμαθες από αυτό;
«Ο τραυματισμός της περασμένης σεζόν έβαλε τα πράγματα σε μια συγκεκριμένα οπτική για μένα. Ενώ ήμουν εκτός, πέρασα πολύ χρόνο με τη τότε έγκυο γυναίκα μου, είδα τη γέννηση της κόρης μας και έμαθα επίσης για ορισμένα πράγματα που μπορούσα να προσθέσω στο παιχνίδι της ομάδας, όταν θα μπορούσα να παίξω. Έτσι, παρόλο που με κράτησε μακριά από το παιχνίδι που αγαπώ, τώρα νιώθω πως ήταν μια… μεταμφιεσμένη ευλογία».
– Δεν έχετε ξεκινήσει καλά στη σεζόν και για μια τόσο ποιοτική ομάδα δεν μπορούμε να επικεντρωθούμε μόνο στην απουσία του Λάρκιν. Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι, εκτός από την έλλειψη ρυθμού, που ισχύει για όλες τις ομάδες;
«Η σεζόν μέχρι στιγμής ξεκίνησε άσχημα για εμάς, αλλά είναι ακόμα νωρίς. Παρατήσαμε μερικά παιχνίδια και πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να επιστρέψουμε στο επίπεδο που θέλουμε. Νομίζω ότι το να παίζουμε σκληρά πρέπει να είναι ο βασικός μας προσανατολισμός, γιατί κάθε ομάδα μπαίνει στα παιχνίδια δίνοντας το καλύτερο δυνατό εαυτό της απέναντι σε μας. Νομίζω ότι το καταλαβαίνουμε τώρα, αλλά πρέπει να το δείξουμε στο γήπεδο στους επόμενους αγώνες ».
– Η Εφές έχει τον Σέιν Λάρκιν στο ρόστερ του και τόσους πολλούς ταλαντούχους παίκτες στην περιφέρεια. Πώς είναι η μπασκετική ζωή για έναν ψηλό στην ομάδα των γκαρντ και πώς καταφέρνεις να επιβιώσεις;
«Έχοντας ταλαντούχους γκαρντ στην ομάδα – αλλά όχι μόνο ταλαντούχους, ανοιχτούς και έξυπνους – ειλικρινά με βοήθησε. Διευκολύνουν τη δουλειά μου. Δουλεύουμε καλά μαζί και είμαστε σε θέση να μιλάμε και να προσαρμοζόμαστε. Καταλαβαίνουν την αξία των ψηλών και καταλαβαίνουμε την αξία των γκαρντ. Αμοιβαία εκτίμηση, χωρίς εγωισμούς ».
– Έχεις μια τρομερή καριέρα στην Ευρώπη, έχεις κερδίσει τίτλους, σταθερά συμβόλαια, είσαι ο κορυφαίος όλων των εποχών σε μπλοκ, έχεις κερδίσει δύο φορές το βραβείο του καλύτερου αμυντικού. Ποιο είναι το μόνο πράγμα που λείπει περισσότερο και θέλεις πραγματικά να το επιτύχεις;
«Θέλω να κερδίσω τον τίτλο της Ευρωλίγκας με αυτήν την ομάδα. Νιώθω ότι έχουμε κάνει πολλή δουλειά και ότι έχουμε αγωνιστεί τόσο σκληρά που πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ανταμοιβή για μας. Καμία προσωπική δόξα ή βραβείο δεν σημαίνει πολλά για μένα. Δεν ήμουν ποτέ τέτοιος τύπος».
– Μπορείς να περιγράψεις τον κόουτς Αταμάν με λίγα λόγια;
«Ο κόουτς Αταμάν είναι ένας προπονητής με ακλόνητη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του που κατανοεί τους παίκτες του και τους βάζει στην σωστή θέση προκειμένου να είναι επιτυχημένοι».
-Ο Σλούκας είναι ο κουμπάρος σου. Μετά από μια πενταετή πορεία με την Φενέρ, επέστρεψε στον Ολυμπιακό. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτόν ως άτομο και ως παίκτη και ποια είναι η πρόβλεψή σου για τη 2η θητεία του με τους Πειραιώτες;
«Ο Κώστας είναι υπέροχος άνθρωπος. Πραγματικά γνήσιος και ανιδιοτελής. Ως παίκτης, είναι πολύ δυνατός και μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι με διάφορους τρόπους. Χάρηκα που τον είδα να αποχωρεί από την Τουρκία γιατί πάντα με ενδιέφερε να τον βλέπω να κυριαρχεί στα παιχνίδια, αλλά προβλέπω το ίδιο στον Ολυμπιακό. Θα συνεχίσει να είναι δυνατός και θα βοηθήσει την ομάδα να πετύχει. Δεν είναι ο ίδιος παίκτης που ήταν στην ομάδα μαζί μου πριν από χρόνια»…
– Μπορούμε να πούμε ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας σου έδωσε την πρώτη ευκαιρία να δείξεις το ταλέντο σου στο κορυφαίο επίπεδο! Πλέον ο ίδιος επέστρεψε και στον Ολυμπιακό. Ποια είναι η γνώμη σου για τη φιλοσοφία και το έργο του; Επίσης μπορείς να θυμηθείς και να μοιραστείς μαζί μας μια ιστορία από την κοινή σας θητεία στον Ολυμπιακό;
«Αγάπησα τον κόουτς Μπαρτζώκα. Το στυλ και η φιλοσοφία του ήταν σίγουρα κάτι που με εντυπωσίασε εκείνη την εποχή και είμαι βέβαιος ότι από τότε έχει βελτιωθεί κι άλλο ως προπονητής. Δεν υπάρχουν ιστορίες, αλλά απλά ξέρω ότι κάθε φορά που παίζω εναντίον του, μετά το παιχνίδι, βρίσκει πάντα χρόνο να μιλήσει σε εμένα και την γυναίκα μου, κάτι που πολλοί προπονητές δεν το κάνουν».