Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Βασικός λόγος που η Ευρωλίγκα παραμένει μια συναρπαστική διοργάνωση είναι πως οποιαδήποτε ομάδα μπορεί να κερδίσει οπουδήποτε χωρίς να έχει καμία απολύτως σημασία τι έχει προηγηθεί σε αποτελέσματα και εμφανίσεις στο ζευγάρι των μονομάχων.
Τις δύο όψεις του νομίσματος τις γεύονται άπαντες. Απλά οι κορυφαίες ομάδες έχουν περισσότερες καλές βραδιές από κακές στη μακρά διαδρομή της κανονικής περιόδου. Ο Ολυμπιακός για παράδειγμα νίκησε την πιο συμπαγή και ποιοτική ως τώρα ομάδα στη λίγκα, την Μπαρτσελόνα, κάτι που ελάχιστοι θα μπορούσαν να προβλέψουν και να στηρίξουν με επιχειρήματα πριν το τζάμπολ.
Στην σκοτεινή πλευρά του νομίσματος, υποδέχτηκε την εξαιρετική επιθετικά Βαλένθια στο σπίτι του μετά από δύο διαδοχικά διπλά και εκεί που άπαντες ανέμεναν να αποπερατώσει το σερί νικών του, έχασε κυριολεκτικά και μεταφορικά με κατεβασμένα τα χέρια.
Ολυμπιακός – Βαλένθια: Πρώτη ήττα από τις “Νυχτερίδες” μετά από 17 ΧΡΟΝΙΑ! (πίνακας)
Προσωπικά, σε όρους… μπάσκετ, τακτικής, δράσης, αντίδρασης και πνευματικής προετοιμασίας καμία ήττα ως τώρα δεν με εκνεύρισε και δεν με απογοήτευσε τόσο όσο η τελευταία.
Παρότι οι «νυχτερίδες» με ρεκόρ 9-5 κατορθώνουν ως τώρα να μακιγιάρουν τις αρκετές αμυντικές τους αδυναμίες και την έλλειψη αθλητικότητας στη περιφέρεια με εκπληκτική επιθετική λειτουργία, παραγωγικότητα, δημιουργικότητα.
Σε αυτό το επίπεδο τίποτα κρυφό δεν υπάρχει σε ότι αφορά το αγωνιστικό προφίλ των ομάδων. Ο Ολυμπιακός 100% γνώριζε πως Νο 1 στόχος ήταν να αλλοιώσει το παιχνίδι δημιουργίας των φιλοξενούμενων που έχουν τις περισσότερες ασίστ στη διοργάνωση και παίζουν με ένα τρόπο κάπως πιο παλαιομοδίτικο, αλλά πολύ αποτελεσματικό, γιατί διαθέτουν τον προπονητή και τα εργαλεία να το υποστηρίξουν.
Ο Ολυμπιακός γνώριζε πως πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει καλά σε ένα εντός έδρας παιχνίδι, να είναι σκληρός, να οχυρώσει την ποστ άμυνά του απέναντι σε μια ομάδα που χτίζει σχεδόν τα πάντα επιθετικά με post plays, να αναλάβει τα ηνία του ρυθμού με Physical Game και μέσα από την αλλοίωση της επιθετικής λειτουργίας του αντιπάλου, να βρει τον τρόπο του και στην επίθεση.
Και όμως, ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του μας παρουσίασαν ένα… εγχειρίδιο με τίτλο: Πως να κάνετε την Βαλένθια να αισθανθεί σαν σε… προπόνησή της! Χωρίς καμία υπερβολή.
Κοιμισμένο ξεκίνημα, μηδενικός έλεγχος του ρυθμού για 40 λεπτά, η επιτομή της soft εμφάνισης, κατά κράτος ήττα σε οτιδήποτε αφορά την τακτική και τους αμυντικούς της στόχους.
Η κυριαρχία της Βαλένθια στον Πειραιά ήταν τόσο απόλυτη και καθολική σε ένα μοτίβο παιχνιδιού που ο Ολυμπιακός όχι δεν το άλλαξε, ούτε καν το… ενόχλησε ποτέ, που ειλικρινά δεν απαιτείται ιδιαίτερη ανάλυση.
Γιατί τι να αναλύσεις όταν για 40 λεπτά βλέπεις ακριβώς το ίδιο πράγμα χωρίς να διαφοροποιείται το παραμικρό στη μεγάλη εικόνα;
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΙΑΣ ΗΤΤΑΣ ΜΕ ΚΑΤΕΒΑΣΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΥΑΛΑ
* Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός έφαγε 52 πόντους με την Βαλένθια να έχει αστοχήσει μόλις 11 φορές και τις 7 από αυτές να έχει πάρει το επιθετικό ριμπάουντ!!! Το συνειδητοποιείτε; Από όλες τις κατοχές τους στο πρώτο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός ουσιαστικά έβγαλε, ολοκλήρωσε 4 άμυνες! Είναι αδιανόητο. Ούτε με τους GSW στα καλά τους, υγιείς επί εποχής Ντουράντ να έπαιζε. Μη νομίζετε πως αυτή η απελπιστική μπασκετικά πραγματικότητα διορθώθηκε και πολύ. Στο τέλος, η Βαλένθια είχε αστοχήσει σε 23 σουτ συνολικά και πήρε 12 επιθετικά. Έντεκα ολοκληρωμένες άμυνες σε 40 λεπτά, δεν υπάρχει αυτό!
* Στο τρίτο δεκάλεπτο που οι κόκκινοι ας πούμε ότι βρήκαν καλύτερο ρυθμό στην επίθεση και σκόραραν 26 πόντους, γιατί ανέβηκαν ατομικά οι Σλούκας και ΜακΚίσικ, δεν κατάφεραν να κληρονομήσουν τίποτα περισσότερο από το +2.
* Γιατί, η Βαλένθια συνέχισε να σκοράρει σχεδόν όποτε θέλει, όπως θέλει, κάνοντας ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα, αλλά και με σκορ στο τρανζίσιον όποτε το χρειάστηκαν. Ο ρυθμός του αγώνα, ούτε το μομέντουμ δεν διαφοροποιήθηκε ποτέ.
* Το πιο απογοητευτικό από όλα είναι το πόσο soft ήταν ο Ολυμπιακός για 40 λεπτά. Δεν πήγε στις επαφές, δεν πάλεψε ποτέ για τις αμυντικές του τοποθετήσεις, έμοιαζε πέρα από μαλθακός και απρόσμενα αφελής αμυντικά.
* Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσους πόντους δέχτηκε η ομάδα από το ίδιο high – low play της Βαλένθια. Είναι απορίας άξιο πως γίνεται σε όλο το παιχνίδι οι Ισπανοί να φτιάχνουν φάσεις με μις – ματς στο ποστ σχεδόν από κάθε φάση και έπειτα με off ball παιχνίδι, ωραία κίνηση στο χώρο και εξαιρετικά διαβάσματα να χαζεύουν την άμυνα του Ολυμπιακού που απλά κοιτούσε.
* Οι τύποι έκαναν 1-2 πράγματα αυτοματοποιημένα και αποτελεσματικά, χτύπησαν κάθε αμυντική αδυναμία του Ολυμπιακού και το λέω ξανά γιατί είναι η αλήθεια, η ομάδα δεν έκανε τίποτα απολύτως για να το αντιμετωπίσει, ούτε σε επίπεδο ενέργειας και σκληράδας, ούτε στρατηγικά σε τακτική. Όταν λέμε τίποτα, εννοούμε τίποτα.
* Ο Ολυμπιακός έφαγε 70(!!!) πόντους από τους ψηλούς και τα φόργουορντ της Βαλένθια. Εβδομήντα. Και έχασε πανεύκολα σε μια παρτίδα που είχε +11 κατοχές και σκόραρε 85 πόντους με νορμάλ ποσοστά και +10 (18-8) στη σχέση ασίστ – λαθών. Ακόμα ένα στοιχείο – επιβεβαίωση της μεγάλης εικόνας, τουτέστιν του μεγέθους της αποτυχίας στο αμυντικό κομμάτι.
* Ο Ντούμπλεβιτς παρέδωσε σεμινάριο μπασκετικού IQ και αποτελεσματικότητας, ο Τομπέι δεν χρειάστηκε περισσότερα από 17 άνετα λεπτά στο παρκέ για να κάνει την ζημιά, όλες οι φάσεις του Ουίλιαμς έμοιαζαν με εκτελέσεις στη προπόνηση, ο πάντα πολύτιμος Κάλινιτς ακόμα θα αναρωτιέται πως είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός να τον παίξει όπως ακριβώς τον βολεύει για να σκοράρει κι αυτός, σαν σε προπόνηση.
Θα μπορούσα να μπω σε συζήτηση για το ροτέσιον, γιατί και σε αυτό το κομμάτι πιστεύω πως υπήρξε αστοχία και αποφάσεις κόντρα στη ροή και την εξέλιξη του ματς, αλλά δεν θα το κάνω για ένα απλό λόγο. Κανένα σχήμα, κανένα ροτέσιον δεν άλλαξε, δεν διατάραξε, ούτε καν ενόχλησε το επιθετικό skillset του αντιπάλου.
Αυτή η ήττα ήταν καθολική, απογοητευτική, μια ξεκάθαρη χωρίς καμία δικαιολογία μπασκετική αποτυχία και τη χρεώνονται άπαντες.
Τώρα η Ρεάλ. Έχει τρωτά σημεία. Αρκεί ο Ολυμπιακός να εμφανιστεί αποφασισμένος, όχι βαλσαμωμένος…
ΥΓ1. Δεν νοείται να χρησιμοποιείται για τούτη την εμφάνιση ως δικαιολογία από κανέναν η κούραση. Ποια κούραση; Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική από τις 18 ομάδες της λίγκας που παίζει σε μια διοργάνωση και πήγε με τσάρτερ τόσο στη Βαρκελώνη, όσο και στο Βελιγράδι.
ΥΓ2. Ήταν τέτοια η επιβολή της Βαλένθια, που αν κάποιος υποστηρίξει πως με Παπανικολάου, θα ήταν διαφορετικό το αποτέλεσμα, απλά εξάγει ένα αυθαίρετο συμπέρασμα. Εύκολα λέγεται, όμως, πως φάνηκε πόσο σημαντικός είναι ο Παπανικολάου σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού και σε αυτά τα post plays με τους ημίψηλους σίγουρα θα είχε βοηθήσει. Θα είχε κάνει τουλάχιστον ένα φάουλ!
ΥΓ3. Η συνεχιζόμενη ανεπάρκεια του Έλις που πέρα από το αν κάνει ή όχι μπασκετικά για το τοπ επίπεδο, πρέπει επιτέλους να μπαίνει και να βγαίνει από το γήπεδο με το κεφάλι ψηλά και όχι σκυμμένο, στοίχισε ακόμα περισσότερο την βραδιά που ο Χασάν Μάρτιν έχασε περισσότερες φάσεις από εκείνες που κέρδισε.
ΥΓ4. Αυτή την φορά ο Χάρισον δεν προσέφερε στα 20 λεπτά που έπαιξε ούτε στην επίθεση, ούτε στην άμυνα και πρώτη φορά παρουσίασε και έλλειψη συγκέντρωσης. Είναι, όμως, λογικό για παίκτη που προέρχεται από τραυματισμό και αποχή.
ΥΓ5. Έμεινε 16 λεπτά ο Τζένκινς στο παρκέ για να κάνει δύο φάουλ και δύο άστοχα σουτ. Ξεκίνησε και τα δύο ημίχρονα με τον Ολυμπιακό να είναι κακός και στα δύο αυτά διαστήματα. Ο άνθρωπος έχει κάνει 5 ασίστ όλη τη χρονιά ως τώρα, πέντε ασίστ σε 203 λεπτά συμμετοχής. Ευτυχώς που σουτάρει πολύ καλά φέτος από το τρίποντο (55%), γιατί αλλιώς αντικειμενικά δεν θα υπήρχε καν debate για το αν αξίζει θέση στο βασικό ροτέσιον ή όχι.
ΥΓ6. Σιγά – σιγά φτάνουμε προς τα μισά της διαδρομής στην κανονική περίοδο και όπως μου έχει συμβεί κι άλλες φορές, η πρώτη εντύπωση πριν το επίσημο τζάμπολ για τις σημαντικότερες αδυναμίες του ρόστερ, αποδεικνύεται και η πιο σωστή. Ο φετινός Ολυμπιακός για να μετατραπεί σε ομάδα που μπορεί να γράψει κάποια ιστορία και δεν θα έχει ταβάνι την πρόκριση στα Playoffs (διόλου εύκολη) χρειάζεται ένα κανονικό, ποιοτικό πλέι μέικερ και ένα πεντάρι με αμυντικά χαρίσματα και δυνατό ριμπάουντ.
ΥΓ7. Όσο αυτά δεν υπάρχουν, θα επεκτείνονται οι αλχημείες τύπου Λιβιό σε ρόλο ανώτερο από αυτόν που είναι έτοιμος αυτή τη στιγμή να φέρει εις πέρας και οι Σλούκας – Μάρτιν θα επιβαρύνονται ολοένα και περισσότερο ενεργειακά και με μειωμένα ποιοτικά λεπτά στο παρκέ.