Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακόμα μια ήττα για τον Ολυμπιακό. Η τρίτη συνεχόμενη. Οι κόκκινοι έπεσαν πια σε αρνητικό ρεκόρ 7-8, παρείχαν στην Φενέρ (7 ήττες και κάποιες συντριβές στις τελευταίες 8 αναμετρήσεις) την σανίδα σωτηρίας που έψαχνε.
Πλέον ο τελευταίος αγώνας του 2020 στη Μόσχα απέναντι στην τελευταία Χίμκι που έχει ταλέντο, αλλά όχι ποιότητα στο πάγκο και κακό management, όπως και ο πρώτος του 2021 με την Μπάγερν στο ΣΕΦ, αποκτούν κρίσιμη διάσταση βαθμολογικά, γιατί δεν θέλει και πολύ σε αυτή την διοργάνωση για να εκτροχιαστείς.
Ο Ολυμπιακός ήδη έχει μείνει δύο νίκες μακριά από την οκτάδα και τα χειρότερα νέα δεν είναι αυτά.
Προσωπικά με προβληματίζει πολύ περισσότερο η εικόνα, οι εμφανίσεις, η επαναλαμβανόμενη ανεπάρκεια σε πολύ σημαντικούς τομείς του παιχνιδιού και ένα γεγονός που κάνει πια μπαμ: Ο Ολυμπιακός παρότι ο πρώτος γύρος ολοκληρώνεται την επόμενη εβδομάδα και ενώ είναι η ομάδα με τον περισσότερο χρόνο για προετοιμασία και προπονήσεις από όλες τις υπόλοιπες – μιας και αγωνίζεται μόνο σε μια διοργάνωση – δείχνει ακόμα μπερδεμένος, οι ρόλοι και οι ευθύνες δεν είναι ξεκάθαρες ιδίως στα τελευταία δεκάλεπτα και σα να μην φτάνουν μόνο αυτά, έχει απωλέσει την σοβαρότητα και την σταθερότητα που επιδείκνυε στην άμυνα στις αρχές της σεζόν.
Και όλα αυτά ενώ χάνει για ένα μήνα τον Κώστα Παπανικολάου και προέκυψε και ο τραυματισμός του Ελις.
Ολυμπιακός: Ένα μήνα έξω ο Παπανικολάου – Τραυματίστηκε στον αγκώνα ο Έλις (video)
Ένα δεκάλεπτο – φωτιά από το τρίποντο και αυτό ήταν όλο
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν εξέπνευσε η πρώτη περίοδος και ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά με 22-27; Το +5 ήταν αποτυχία για μια ομάδα που πυρπολούσε και σούταρε με 7/11 τρίποντα ως εκείνο το σημείο! Δυστυχώς, αυτή η σκέψη αποδείχτηκε απόλυτα ρεαλιστική.
Ολυμπιακός: Πήρε “φωτιά” από τα 6,75 στην Πόλη με πρωταγωνιστές Ζαν-Σαρλ & Χάρισον! (video)
Γιατί, ακόμα και σε αυτό το διάστημα που η ομάδα δούλεψε καλά στην επίθεση, είχε τον Σλούκα φρέσκο και δημιουργικό να διαβάζει τις προσαρμογές πάνω του και να «σπάει» σωστά τη μπάλα ώστε με καλή κυκλοφορία να προκύπτουν καλά σουτ και να μπαίνουν, η άμυνά του ήταν επιεικώς… απούσα.
Στο πουθενά. Συνήθως, όταν σκοράρεις με τέτοια συχνότητα μπροστά, παίρνεις δύναμη για την άμυνά σου και χαλάει και το μυαλό του αντιπάλου. Η άμυνα του Ολυμπιακού πήγε κόντρα στη μπασκετική λογική.
Τίποτα δεν λειτουργούσε. Ούτε πίεση στη περιφέρεια υπήρχε, ούτε σωστά διαβάσματα και περιστροφές, ούτε αποφασιστικότητα, ούτε προστασία της ρακέτας. Η Φενέρ δημιουργούσε και σκόραρε όπως και όποτε ήθελε και μιλάμε για μια ομάδα που ως τώρα έχει δεινοπαθήσει επιθετικά και είναι με σχετική διαφορά κιόλας η χειρότερη επίθεση στη λίγκα.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο έκλεισε η… κάνουλα με τα τρίποντα, άνοιξε εκείνη με τα λάθη και έτσι πέρα από το εύκολο σκορ στο 5 εναντίον 5, η Φενέρ άρχισε να παίρνει πόντους και από τρανζίσιον καταστάσεις στο ανοιχτό γήπεδο. Με πολλά σκριν μακριά από τη μπάλα και καλά κοψίματα κοντά στο καλάθι, οι παίκτες του Κοκόσκοφ έπιαναν ξανά και ξανά κοιμώμενη την άμυνα του Ολυμπιακού που ήταν τόσο αφελής, νωθρός και soft αμυντικά, όσο και απέναντι στη Βαλένθια.
Να υπήρχε τουλάχιστον μια νορμάλ ροή στην επίθεση… Ο Ολυμπιακός μετά τους 27 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο, χρειάστηκε δύο ολόκληρα δεκάλεπτα για να βάλει άλλους τόσους (27) με κάκιστο, προβλέψιμο, στατικό και καθόλου δημιουργικό και γρήγορο σε σκέψη και εκτέλεση μπάσκετ.
Δυστυχώς, είδαμε ξανά τις ίδιες παθογένειες. Προβληματική περιφερειακή δημιουργία, σχεδόν ανύπαρκτη κίνηση μακριά από τη μπάλα, πολύ μέτρια σκριν, ΜΗΔΕΝ απειλή από το ποστ με συνέπεια να μην υπάρχει καμία δημιουργία από μέσα προς τα έξω και όλα αυτά κατέστησαν εύκολη την αμυντική αποστολή της Φενέρ.
Έχασα το μέτρημα σε επιθέσεις στη 2η και 3η περίοδο που ο Ολυμπιακός τις σπαταλούσε χωρίς καμία καλή ιδέα, χωρίς έμπνευση, χωρίς να δημιουργεί το παραμικρό δείγμα. Η Φενέρ με Α και Ω τον Βέσελι κυριαρχούσε κοντά στο καλάθι, οι ερυθρόλευκοι παρουσίασαν μεγάλη ανεπάρκεια στο να δημιουργήσουν καταστάσεις, το γήπεδο στην επίθεσή τους… μίκρυνε απελπιστικά.
Μέρος αυτής της προβληματικής μπασκετικής εξίσωσης και τα λάθη με την Φενέρ να τα εκμεταλλεύεται και να σκοράρει 21 πόντους από τα λάθη του Ολυμπιακού, 14 παραπάνω από όσους πέτυχαν οι Πειραιώτες από τα λάθη των αντιπάλων τους…
Ο Ολυμπιακός… κατάφερε να παραχωρήσει στους γηπεδούχους σταθερές διψήφιες διαφορές, τη στιγμή που η Φενέρ σούταρε άσχημα από την περιφέρεια και ο Ολυμπιακός παρέμενε σε ένα ποσοστό κοντά στο 50% στο τρίποντο.
Το τελευταίο χαρτί του Μπαρτζώκα
Ο κόουτς Μπαρτζώκας όπως έχει κάνει κι άλλες φορές όταν προσπαθεί να γυρίσει ένα ματς πήγε με τους Λίβιο και Βεζένκοφ δίδυμο στο «4» και στο «5», εμπιστεύτηκε τους ΜακΚίσικ και Παπανικολάου στα φτερά και αυτή την φορά επέλεξε τον Σπανούλη αντί του Σλούκα σε όλο το τελευταίο δεκάλεπτο, χωρίς και πάλι να μπει σε διαδικασία να κάνει αλλαγές στο ροτέσιόν του.
Μόνο όταν χτύπησε ο ΠΑΠ, επιστρατεύτηκε ο Χάρισον, που έκανε καταπληκτικό ξεκίνημα εκτελεστικά, αλλά μετά την πρώτη περίοδο βρέθηκε ξανά στο παρκέ στην τρίτη και μάλλον φυσιολογικά δεν παρουσιάστηκε ζεστός, κάθε άλλο, ήταν «παγωμένος».
Το προαναφερθέν σχήμα λειτούργησε αρκετά καλά αμυντικά με παίκτη – κλειδί τον Λίβιο τόσο σε άμυνες αλλαγών, αλλά και σε κάποιες καλές προσπάθειες προστασίας της ρακέτας, η ομάδα κάλυψε κάπως καλύτερα τους χώρους και σε εκείνο το σημείο εμφανίστηκε ο Βεζένκοφ.
Σάσα Βεζένκοφ: Πήγε στράφι το season high (videos)
Έβαλε τρία μαζεμένα τρίποντα και έσπρωξε το… «επιθετικό κάρο» του Ολυμπιακού από τη λάσπη, όντας ο νούμερο 1 λόγος που οι κόκκινοι έφτασαν σε απόσταση αναπνοής στο 38’. Ένα φάουλ του Σάσα στον Ντε Κολό, μια καλή πάσα του Βέσελι που έφερε το τρίποντο του Πιερ και στο μεσοδιάστημα τα βήματα του ΜακΚίσικ έκριναν οριστικά μια αναμέτρηση, που δικαιωματικά κατέληξε στη πλευρά της Φενέρ.
Ο Ολυμπιακός δημιούργησε μια ευκαιρία να κλέψει το ματς, δεν την εκμεταλλεύτηκε, αλλά ό,τι και να γινόταν στο τελευταίο δίλεπτο, η εικόνα είναι προβληματική και… μπερδεμένη.
Ειδικά και… γενικά
Συγκεκριμένα για την τελευταία ήττα στην Πόλη, ο Ολυμπιακός οφείλει να προβληματιστεί ιδιαιτέρως που έχασε δίκαια σε μια βραδιά που είχε 59% στο δίποντο και 47% στο τρίποντο. Πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει με τον αντίπαλό σου να έχει μόλις 27% έξω από τα 6μ.75.
Η ομάδα έφαγε 84 πόντους από μια ομάδα που μέχρι τώρα έβαζε μόλις 72 ανά ματς, η Φενέρ πήγε πολύ πάνω από τους μέσους όρους της και στο σκορ και στις ασίστ, δείγμα της κάκιστης άμυνας του Ολυμπιακού και είχε και 9 κλεψίματα…
Να συνοψίσουμε την εμφάνιση μετά το πρώτο δεκάλεπτο όπου έμπαιναν όλα. Soft άμυνα, με αργές αντιδράσεις, κακές περιστροφές και διαβάσματα, προβληματική επικοινωνία και μπόλικη αφέλεια.
Πόσες φορές έγινε παγίδα στο ποστ και μετά οι κόκκινοι έτρεχαν πανικόβλητοι πίσω από τη μπάλα με λάθος τοποθετήσεις αφήνοντας ανοικτή διάβαση την ρακέτα τους;
Στην επίθεση καλά ποσοστά, αλλά κάτω του μετρίου δημιουργία κι ας έγραψε ο Ολυμπιακός 21 ασίστ. Στατικός, πολύ προβλέψιμος, κακές αποστάσεις γιατί η έλλειψη απειλής κατέστησε εύκολο για τον αντίπαλο το στοίχημα των αποστάσεων και την αποτελεσματική κάλυψη του χώρου.
Αυτή την φορά η ομάδα δεν είχε ούτε επιθετικό ριμπάουντ (μόλις 4), έκανε 5 περισσότερα λάθη από την Φενέρ και ως εκ τούτου πληγώθηκε πολύ και στο κομβικής σημασίας κομμάτι των κατοχών.
Τελείωσε τον αγώνα ο Ολυμπιακός με -10 κατοχές, με 32 προσπάθειες για τρίποντο και μόλις 22 από το δίποντο. Λογικό, όταν δεν απειλεί κανείς από μέσα…
Στο… γενικό, στη μεγάλη εικόνα, μετά από ένα δείγμα 15 αγώνων κάποια συμπεράσματα πρέπει να θεωρούνται αρκετά αξιόπιστα, αν και στο μπάσκετ πολλά αλλάζουν γρήγορα.
• Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να έχει πολλά «νεκρά διαστήματα» επιθετικά, παραμένει πολύ προβλέψιμος σε καταστάσεις μισού γηπέδου και αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι πως με το νυν ρόστερ, δεν βλέπω ποιοι από τους παίκτες που δεν προσφέρουν δημιουργικά, ξαφνικά θα… αλλάξουν χαρακτηριστικά και θα δώσουν τα εξτρά πράγματα που απαιτούνται. Το γεγονός δε πως φέτος η ομάδα παρουσιάζεται χειρότερη από ποτέ όλα τα τελευταία χρόνια στο επιθετικό post παιχνίδι της, κάνει τον στόχο της βελτίωσης ακόμα πιο δύσκολο.
• Κι ενώ αυτές οι δομικές και όχι μόνο ανεπάρκειες επιθετικά, είχαν διαφανεί από πολύ νωρίς στην σεζόν, τουλάχιστον στο ξεκίνημα ο Ολυμπιακός έπαιζε άμυνα. Όσο περνάει ο καιρός, φθίνει η απόδοσή του και στην άμυνα και ξαφνικά είναι περισσότερες οι στιγμές που βλέπεις μια ομάδα αποπροσανατολισμένη αμυντικά. Χωρίς πίεση πάνω στη μπάλα, χωρίς βάθος στην πίσω γραμμή της άμυνας, σαν να μην υπάρχουν σταθερές αρχές, συνοχή και η απαιτούμενη επικοινωνία.
• Ό,τι έχω γράψει από τις αρχές Οκτώβρη, παραμένει η άποψή μου. Ο Ολυμπιακός ήταν και παραμένει μια ομάδα που με τα πάνω και τα κάτω της θα… κυνηγάει οκτάδα και το ταβάνι της είναι αυτό. Για να εξελιχθεί σε μια μπασκετική μηχανή, ικανή για περισσότερα πράγματα από μια απλή συμμετοχή στα Playoffs που αν έρθει θα είναι οριακή, χρειάζεται ξεκάθαρα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ πράγματα στο «1» και στο «5». Που είναι και οι πιο σημαντικές και κρίσιμες θέσεις στο μπάσκετ μισού γηπέδου…
• Δεν θα αναλωνόμασταν όλη τη σεζόν για το αν μπορούν να παίζουν μαζί ο Σλούκας με τον Σπανούλη και γιατί τι μια δεν τελειώνει τα παιχνίδια ο ένας και την άλλη ο άλλος, αν ο Ολυμπιακός είχε ένα ολοκληρωμένο, σύγχρονο παίκτη με ποιότητα να απειλεί και να δίνει έξτρα επιθετική διάσταση στο «1», πίσω από τον Σλούκα.
Εκεί, όμως, υπάρχει ο φιλότιμος Τζένκινς για να παίζει 15 λεπτά μέσο όρο, να μην προσφέρει το παραμικρό ως απειλή επιθετικά (ελεύθερα σουτ από την αδύναμη πλευρά μπορεί να βάλει ο κάθε επαγγελματίας παίκτης σε αυτό το επίπεδο) και να μην μπορεί ως τώρα να κάνει κάποια διαφορά στην άμυνα. Για αμυντικές αποστολές, προφανώς, αποκτήθηκε. Στο σύγχρονο μπάσκετ, όμως, ότι και να κάνεις σχεδόν κάθε βράδυ θα φας τουλάχιστον 75 (και βάλε) πόντους και εκεί έχει ξοδευτεί μια θέση για ένα ρόλο που μέχρι στιγμής μοιάζει ανούσιος και χωρίς impact στην ομάδα.
• Στο «5» ο Μάρτιν έχει ήδη κάνει πολλά περισσότερα από όσα μπορείς να περιμένεις από ένα rookie. Δεν γίνεται να μην έχει σκαμπανεβάσματα και ήσυχες βραδιές και έτσι όπως παρουσιάζεται ως τώρα ο Έλις, υπάρχει πρόβλημα. Λείπει το μέγεθος, λείπει η άμυνα στο ποστ και πάνω από τη στεφάνη, λείπει η απειλή με post μπάσκετ και όταν ο Χασάν Μάρτιν δεν ντύνεται Superman, ο Ολυμπιακός στο «5» είναι λίγος. Όσες τρύπες κι αν κλείσει ο Λίβιο.
• Μέχρι πρότινος στην ομάδα υποστηρίζουν πως δεν σκέφτονται την ενίσχυση. Η διοίκηση και ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχουν την ευθύνη, δικές τους οι αποφάσεις. Ελπίζω, μόνο, να μην συμβεί κάτι που το έχουμε ξαναδεί. Να αποφασίσει καθυστερημένα ο Ολυμπιακός ότι χρειάζεται διορθωτικές κινήσεις (σε μια εβδομάδα λήγει η προθεσμία για παίκτες που αγωνίζονται σε ομάδες Ευρωλίγκας και μπορούν να μεταπηδήσουν σε άλλο κλαμπ) και να καταλήξει σε κίνηση που δεν θα μπορεί να προσφέρει πολλά και ενώ έχει ήδη γίνει η ζημιά στην πορεία της ομάδας και τις προϋποθέσεις της για υπέρβαση στην Ευρωλίγκα.
• Η εικόνα του Ολυμπιακού στο πρώτο γύρο δείχνει πως υπάρχει θέμα και στο «1» και στο «5». Η αλήθεια που δείχνει ο καθρέφτης του παρκέ, αυτή είναι. Μιλάω πάντα αν στον Πειραιά θέλουν μια ομάδα ικανή να δημιουργεί προσδοκίες και όνειρα για να χαρίσει έντονες στιγμές, όχι για μια ακόμα πορεία μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, όπως τις προηγούμενες δύο σεζόν. Στη μια αποκλείστηκε από την οκτάδα ο Ολυμπιακός και στην περσινή που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, πάλι εκτός ήταν.
ΥΓ1. Θα το πω μια ακόμα φορά. Ναι, με βάση την εικόνα της ομάδας πρέπει να παίζει 35 λεπτά ο Σλούκας. Το διαβάζω από εδώ και από εκεί και κατανοώ την λογική. Επαναλαμβάνω. Όλες οι άμυνες είναι προσαρμοσμένες πάνω του, στοχεύουν να τον κουράζουν από όσο πιο νωρίς γίνεται (η Φενέρ hedge out τον έπαιζε από την αρχή ως το τέλος) και τον σημαδεύουν και όταν αμύνεται, για να κουράσουν τα πόδια του και να θολώσουν το μυαλό του. Ο Σλούκας που μπορεί να κάνει την διαφορά και να λειτουργεί σαν κομπιούτερ, όντας παράλληλα ικανός να εκτελεί με καλά ποσοστά, είναι ο φρέσκος με καθαρό μυαλό Κώστας. Ο σχεδιασμός του Ολυμπιακού στο «1» δεν του παρέχει αυτή την πολυτέλεια.
ΥΓ2. Το ίδιο ισχύει και με τον Μάρτιν. Να μην περιμένει κανείς ότι θα κάνει φοβερές εμφανίσεις συνεχώς, αν δεν υφίσταται άλλος παίκτης στο «5» που μπορεί να προσφέρει υπόσταση και ποιοτικά λεπτά.
ΥΓ3. Αυτό που δεν περίμενα μπαίνοντας στον Γενάρη σιγά – σιγά, είναι να βλέπω τον Ολυμπιακό τόσο μπερδεμένο σε ρόλους και ροτέσιον. Τουλάχιστον έτσι νιώθω βλέποντας την ομάδα, μπορεί να είμαι και λάθος. Πιο ξεκάθαρα, πάντως, μου φαινόταν όλα αυτά στα μέσα του Οκτώβρη, παρά τώρα.
ΥΓ4. Αυτό ισχύει γενικά, αλλά ακόμα περισσότερο για τα κλεισίματα των αγώνων. Στο μπάσκετ μετράει 10 φορές παραπάνω ποιος τελειώνει τις αναμετρήσεις από το ποιος τις ξεκινάει. Εκεί καταλαβαίνεις ξεκάθαρα ποιους έχει στη πρώτη γραμμή εμπιστοσύνης του ο προπονητής. Πάντα με την υποσημείωση πως οι συνθήκες που διαμορφώνονται, οι αποδόσεις των παικτών και οι απαιτήσεις της τακτικής, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και έτσι πρέπει να είναι, το ροτέσιον, τα σχήματα και τις αποφάσεις. Συνήθως ξέρεις, όμως, ποια είναι τα «βαριά χαρτιά» του προπονητή για τα πολύ κρίσιμα. Οι παίκτες που συνήθως θα έχουν την ευθύνη και την προτεραιότητα όταν η μπάλα «καίει». Ε, στον Ολυμπιακό που βλέπουμε στο κλείσιμο του 2020, δεν έχεις ιδέα για αυτό.
ΥΓ5. Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Υγεία, αισιοδοξία, ρεαλισμός, να εκτιμούμε όσα έχουμε και να συνεχίζουμε να κυνηγάμε στόχους και όνειρα με τον σωστό τρόπο. Το πιο σημαντικό, να ξοδεύουμε τον χρόνο μας – που δεν γυρίζει πίσω – με τους ανθρώπους μας. Καμία χαμένη στιγμή ή στιγμή που δεν την διαχειριστήκαμε σωστά και δεν την απολαύσαμε όπως πρέπει δεν γυρίζει πίσω. Μην μετράτε μέρες, κάντε ΚΑΘΕ μέρα να μετράει! Για να γίνει πιο αληθινό και όμορφο το ταξίδι της ζωής.
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ EUROHOOPS ME ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ