Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Το Eurohoops Show συνεχίζει να φέρνει καλεσμένους ανθρώπους του ελληνικού μπάσκετ κάθε Παρασκευή (2/4) και αυτή τη φορά καλεσμένος ήταν ο Πρωταθλητής Ελλάδας και Ευρώπης με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, Ανδρέας Γλυνιαδάκης.
Ο άλλοτε διεθνής ψηλός που ήταν παρών στο τελευταίο μετάλλιο της Εθνικής μας Ομάδας στο Κατόβιτσε το 2009 στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας μας μίλησε για τη φετινή χρονιά των δύο “αιωνίων” στην Ευρωλίγκα και το μέλλον τους με πρωταγωνιστές τους Έλληνες παίκτες.
Ακόμα αναφέρθηκε στους άλλοτε συμπαίκτες του Βασίλη Σπανούλη και Δημήτρη Διαμαντίδη και στις αποτυχίες της Εθνικής Ομάδας, στο πέρασμα του από το NBA με τους Σιάτλ Σούπερσονικς (1996/97), αλλά και στη καριέρα του σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Επίσης μίλησε για τις δράσεις του ΠΣΑΚ του οποίου εκτελεί χρέη Προέδρου, για τις πολυτάραχες εκλογές της ΕΟΚ και την αλλαγή που πρέπει να υπάρξει στο ελληνικό μπάσκετ για να επιστρέψει στις καλές εποχές των επιτυχιών, όχι μόνο σε επίπεδο παικτών, αλλά και οργάνωσης.
Αναλυτικά τι είπε:
Για τον Ολυμπιακό: “Πάντα τα διπλά ματς σε αδειάζουν. Ο Ολυμπιακός έχει καλό προπονητή και καλούς Έλληνες παίκτες και αν έχει καλύτερους ξένους μπορεί να πάει καλύτερα του χρόνου Ευρωλίγκα. Ο Βεζένκοφ παίζει στα όρια του και είναι καλύτερος κάθε φορά, ο Λαρεντζάκης είναι ανεβασμένος σε σχέση με την αρχή της χρονιάς. Οι ομάδες δεν μπορούν να έχουν σε κακή μέρα πάνω από 1-2 ξένους παίκτες. Οι Έλληνες ξέρουμε τι θα δώσουν.”
Για τον ελληνικό κορμό και τη φιλοσοφία που άλλαξε στον Ολυμπιακό: “Ο Ολυμπιακός τότε έκανε κάτι που δεν υπήρχε στην αγορά. Χαμήλωσε το μπάτζετ και είχε τους καλύτερους Έλληνες και με καλούς ξένους πήρε το back to back. Αλλά η αγορά άλλαξε και ομάδες επένδυσαν πολύ περισσότερα χρήματα. Τη πρώτη μου χρονιά το μπάτζετ ήταν ψηλά και πήγε Final Four στον τελικό. Αν φτάσεις τελικό για μένα έχεις πετύχει το στόχο σου. Το να μην καταφέρεις να κάνεις το τρόπαιο δεν είναι αποτυχία για μένα, γιατί είσαι στους δύο καλύτερους ότι και να γίνει”.
Για τον Σπανούλη: “Άλλαξε την ιστορία του Ολυμπιακού και με την νοοτροπία του είχε μεγάλη συνεισφορά. Είναι ηγέτης γιατί είναι παράδειγμα. Ο Πρίντεζης και ο Παπανικολάου παίζουν για την ομάδα και στηρίζουν τη νοοτροπία αυτή. Ο Σλούκας έκανε μία πολύ καλή επιλογή και είναι ηγέτης και η βάση του Ολυμπιακού. Ο Σπανούλης είναι ένας τύπος που θα μπει στο Hall Of Fame της FIBA. Έχει διαφημίσει τη χώρα μας. Το αρνητικό είναι πως δεν θα βρούμε ξανά Σπανούλη με αυτή τη νοοτροπία. Αθλητές σαν τον Βασίλη, το Διαμαντίδη και το Παπαλουκά βελτιώνονταν με τη προπόνηση και κάθε μέρα ήταν στο επίπεδο τους.”
Για τη καριέρα του: “Αυτό που προσπάθησα να κάνω ήταν να είμαι στο υψηλότερο επίπεδο όσο το δυνατό περισσότερο. Αν πραγματικά θες να παίξεις με τους καλύτερους, να πάρεις τίτλου και στο υψηλότερο επίπεδο θα πρέπει να παίζεις σε ρόλους που δεν σου ταιριάζει και ασταθή. Αν προσαρμοστείς σε αυτό θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια στη καριέρα σου”.
Για τον Παπαγιάννη και το αν του μοιάζει: “Σαν ψηλός ποτέ δεν παίζεις τα καλύτερα σου χρόνια νωρίς. Πρέπει να φτιάξεις το σώμα σου και αυτό μπορεί να γίνει και μετά τα 24. Είναι στο σωστό δρόμο και επίσης στον Παναθηναϊκό έχει σταθερό χρόνο συμμετοχής και περιβάλλον και αυτές είναι οι κατάλληλες συνθήκες. Το σώμα του είναι πλέον πιο γρήγορο και γυμνασμένο”.
Για τον Μήτογλου: “Μου αρέσει πολύ σαν παίκτης, έχει πολλές προοπτικές μπροστά του. Το κέρδος του Παναθηναϊκού είναι αυτά τα παιδιά και αν πλαισιωθούν σωστά στο μέλλον δεν ξέρεις τι προοπτικές μπορεί να έχει αυτή η ομάδα”.
Για τον Παναθηναϊκό: “Θα ήταν υπέρβαση η οκτάδα ακόμα ο σημερινός να ήταν από την αρχή της χρονιάς. Είδαμε να παίζει καλό μπάσκετ μετά το πρώτο τρίμηνο, μετά ήρθε ο νέος προπονητής και ο Χεζόνια που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Βλέπουμε μία καλύτερη εκδοχή του Παναθηναϊκού. Οι νίκες έρχονται μέσα από τη σταθερότητα. Οι δύο ομάδες μας πρέπει να χτίσουν, οι Έλληνες τους έπαιξαν πολύ και με σωστούς ξένους μπορούμε να τους δούμε να χτυπάνε την οκτάδα του χρόνου”.
Για τον Διαμαντίδη: “Ξεκίνησε από τρίτους ρόλους και έχτισε σιγά σιγά τη θέση του. Ήταν περισσότερο οργανωτής και μόνο όταν πραγματικά χρειαζόταν σκόραρε πολύ καλά μάλιστα. Αυτή είναι και η διαφορά του με το Σπανούλη που πήγαινε περισσότερο στο σκορ. Σαν ηγέτες είναι ίδιοι. Ο Διαμαντίδης είχε κάποιες πάσες λόγω ύψους, ενώ ο Σπανούλης είχε δυναμική στο drive. Από πλευράς νοοτροπίας είναι ίδια σχολή που σέβεται και τιμάει το παιχνίδι και φτάνω τα όρια μου κάθε μέρα”.
Για τις αποτυχίες τα τελευταία χρόνια της Εθνικής: “Λείπει η σταθερότητα, οι παρέες, οι ίδιο άνθρωποι και το κοινό όραμα. Έρχονται και φεύγουν προπονητές, βλέπουμε παιδιά που δεν θέλουν να παίζουν στην Εθνική. Έχουμε λάθος προσέγγιση, δεν υπάρχει στόχος. Το αναπτυξιακό πρόγραμμα είναι μία θεωρία. Για μένα είναι όλα αυτά μαζί. Τα καλύτερα μας χρόνια οι πρωταγωνιστές της Εθνικής και ήταν παράλληλα και στην Ευρωλίγκα, Υπήρχε μία συνέχεια και σταθερότητα. Δεν βοηθάει αυτό στο να χτίσεις κάτι”.
Για τις εκλογές της ΕΟΚ: “Βρισκόμαστε σε μία αλλαγή εποχής. Δεν με ενδιαφέρει το ηλικιακό κομμάτι. Οι Έλληνες παίκτες βρίσκονται στις παρατάξεις και πολλοί από αυτούς έχουν πτυχίο Διοίκησης Αθλητισμού. Για μένα το μπάσκετ δεν μπορεί να πάει πιο κάτω. Όποιος και να είναι την επόμενη ημέρα το μπάσκετ θα αλλάξει επίπεδο. Είμαι πολύ αισιόδοξος. Η Ομοσπονδία για πολλά χρόνια είναι σε λάθος δρόμο και αν κάποιος εφαρμόσει απλές αρχές το μπάσκετ μπορεί να απογειωθεί. Άλλες χώρες αθλητές και αθλήτριες μεγάλους τους αξιοποιούσαν”.
Για το 3×3: “Αφού υπάρχει και στη FIBA θα έπρεπε να υπάρχει πρωτάθλημα ή να γίνονται τουρνουά και σε ανοιχτά γήπεδα. Να γίνονται οι τελική όλο το καλοκαίρι και να βγαίνει ένας πρωταθλητής και αυτό να έχει έπαθλα, διαγωνισμούς, προβολές και χορηγούς. Εμείς δεν δίνουμε καμία σημασία. Οι νικητές του Πανελλήνιου, θα μπορούσαν να στελεχώσουν την Εθνική Ομάδα 3×3”.
Για τον ΠΣΑΚ: ” Η Α2 ξεκινάει μόνο για ένα λόγο. Επειδή ο ΠΣΑΚ και ο ΣΕΠΚ εγγυήθηκαν τη πληρωμή των τεστ και για κανένα άλλο λόγο. Η Ομοσπονδία δεν προσπάθησε για καμία κατηγορία. Κάνουμε πολλά που δεν φαίνονται σαν ΣΑΠΚ. Έχουμε ζητήσει διάταξη για ασφάλιση και θέλουμε συνάντηση με τον Υπουργό Εργασίας για να μην θεωρούνται οι αθλητές ερασιτέχνες, ενώ ζουν από αυτό. Οι αθλητές όλων των αθλημάτων θα πρέπει αν βρούμε μία φόρμουλα το τι δίνουμε πίσω στο κράτος. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν από την αρχή. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τι γίνεται στον αθλητισμό.
Υπάρχουν λύσεις για όλα αλλά θα πρέπει να υπάρχει πρόθεση και νομοθετική ρύθμιση. Δεν γίνεται μία ομάδα να μην μπορεί να δώσει λεφτά για τα χειρουργεία όλων των παικτών της. Το πιο βασικό είναι να υπάρχει μία ασφάλιση για όλους αυτούς και μία μορφή εργασίας. Επίσης οι μεταγραφές, δεν γίνεται να μην έχουν ομάδα. Για την Α1 οι 6 ξένοι δεν εξυπηρετούν πουθενά και βοηθάει μόνο τις ομάδες που παίζουν Ευρώπη. Έχει αποδειχθεί πως οι 2 από τους 6 Αμερικανούς πως αλλάζουν δύο-τρεις φορές το χρόνο γιατί είναι χαμηλής ποιότητας. Αυτό δεν προσφέρει ούτε στο κοινό ούτε και στο άθλημα. Αν ήταν στο δικό μου χέρι θα ήταν μάξιμουμ 4 οι ξένοι. Η Α1 δεν έχει καταφέρει να ταυτιστεί με τη κοινωνία.
Κάθε χρόνο θα έπρεπε να βοηθάει στα γήπεδα και στα σχολεία και να βρει χορηγούς για να μεγαλώσει αυτό. Νομίζω είμαστε πολύ πίσω και στο κομμάτι του μάρκετινγκ. Θα έκανα μία ευχή να υπάρχει ένα συγκεκριμένο όργανα και οργανόγραμμα. Το να βαδίζεις χωρίς σχέδιο για τόσα χρόνια είναι πρόβλημα. Και αυτό κοστίζει σε όλους σε ομάδες, αθλητές. Δεν γίνεται μία ομάδα να μην σε πληρώνει, δυσφημεί το άθλημα.”
Για το πρόγραμμα “ζήσε αθλητικά”: “Είμαστε αμισθί επιτροπή και θέλουμε να φέρουμε τα παιδιά μέσα των σχολείων ώστε να γνωρίσουν τον αθλητισμό και μιλούν με αθλητές όλων των αθλημάτων. Προσπαθούμε να τα στηρίξουμε, ώστε να αγαπήσουν τον αθλητισμό. Επίσης προσπαθούμε να να προσφέρουμε στη κοινωνία με αιμοδοσίες. Στο περυσινή lockdown μέσω δημοπρασίας μαζέψαμε χρήματα και τα δώσαμε στο Υπουργείο Υγείας. Θέλουμε να γίνει παράδειγμα αυτό”.
Για το πιο σουρεαλιστικό σκηνικό που έζησε στο εξωτερικό: “Τα πιο τρελά σκηνικά ήταν στο Καζακστάν και ήταν ένα γήπεδο παλιό χόκει και δεν είχε παρκέ, αλλά σανίδες και είχαν κάνει λάθος τη διαγράμμιση με άσπρη ταινία. Είχε -20 και χωρίς θέρμανση το γήπεδο. Άναβαν φωτιές για να ζεσταθούν. Αυτό μου έχει μείνει. Μία ομάδα που έπαιζε στη VTB και ήταν στο τοπικό πρωτάθλημα του Καζακστάν. Οι ομάδες σε μία απέραντη χώρα, όλοι ταξίδευαν με τρένο εκτός από εμάς”.