Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός άλλωστε (όπως κι ο Παναθηναϊκός αλλά εδώ σήμερα ασχολούμαστε με τους “ερυθρόλευκους”) είναι μία από τις ομάδες με τις περισσότερες παρουσίες στα πλέι οφ και σίγουρα οι σειρές του παρουσίασαν τεράστιο ενδιαφέρον στο παρελθόν!
Κάποιες περισσότερο, κάποιες λιγότερο. Ορισμένες με θετικό πρόσημο για τον Ολυμπιακό αλλά και άλλες που τον “σημάδεψαν” αρνητικά.
Ξεχωρίσαμε κάποιες χαρακτηριστικές σειρές που τον έστειλαν σε φάιναλ φορ και ακόμα και στον τελικό ή το τρόπαιο! Αλλά θα ξεκινήσουμε με μία από τις πιο παράξενες ιστορίες σε σειρά του Ολυμπιακού, το 1995, απέναντι στην ΤΣΣΚΑ…
Στις 16 Μαρτίου του 1995, ο Ολυμπιακός φιλοξενούσε την ΤΣΣΚΑ στο τρίτο παιχνίδι της μεταξύ τους προημιτελικής σειράς που θα έστελνε το νικητή στο φάιναλ φορ της Σαραγόσα. Ο Ολυμπιακός είχε χάσει στη Μόσχα, αλλά ισοφάρισε στο ΣΕΦ και η σειρά πήγε σε έναν… τελικό.
Η ΤΣΣΚΑ όμως παρέταξε μόλις… πέντε παίκτες! Οι υπόλοιποι βρίσκονταν στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας με έντονα συμπτώματα δηλητηρίασης! Οι Ρώσοι είπαν πως κάτι είχαν τα νερά που τους έδωσαν να πιούνε, αλλά ποτέ δεν αποδείχτηκε κάτι τέτοιο. Πρώτα ένιωσαν ζαλάδες κι υπερβολική κόπωση, ύστερα καταθλιπτικές τάσεις και παραισθήσεις και στο τέλος είχαν συσπάσεις και μυϊκή παράλυση. Οι γιατροί στο νοσοκομείο είδαν πέντε πανύψηλους ανθρώπους που νόμιζαν ότι ναρκομανείς λόγω των συμπτωμάτων. Η διάγνωση ήταν πως στους αθλητές είχε χορηγηθεί μία επικίνδυνη δόση του ψυχοφάρμακου αλοπεριντίν.
Το ματς εξελίχθηκε σε παρωδία, ειδικά προς το τέλος. Οι Ρώσοι έχασαν έναν παίκτη με πέντε φάουλ, τραυματίστηκε ένας ακόμα και έμειναν με… τρεις στο παρκέ. Η διαφορά πήγε ψηλά πάνω από τους 20 πόντους κι ο Γιάννης Ιωαννίδης άφησε στο γήπεδο τρεις παίκτες, όσους είχε και η ΤΣΣΚΑ.
Ο Ολυμπιακός πέρασε στο φάιναλ φορ, απέκλεισε τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό- το δεύτερο νικηφόρο του στη σειρά μετά το Τελ Αβίβ το 1994- αλλά στον τελικό έχασε από τη “γηπεδούχο” Ρεάλ.
Δύο χρόνια αργότερα κι ενώ ο Παναθηναϊκός είχε… προλάβει τον Ολυμπιακό στην κούρσα των ευρωπαϊκών τίτλων, οι “πράσινοι” είχαν το αβαντάζ έδρας απέναντι στους “κόκκινους” που είχαν για πρώτη φορά στον πάγκο τους τον Ντούσαν Ίβκοβιτς μετά την κυριαρχία του “Ξανθού”, Γιάννη Ιωαννίδη.
Ήταν μία περίεργη χρονιά. Ο Ολυμπιακός δεν… έστριβε. Μέχρι κι από τον ουραγό ΒΑΟ είχε χάσει στην Ελλάδα και η ατάκα της γυναίκας του Ντέιβιντ Ρίβερς στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι πως, ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει το ευρωπαϊκό, συνοδεύτηκε με κρυφά γέλια και χαχανητά.
Κάτι άλλαξε όμως. Οι παίκτες μίλησαν με τον Ντούντα – όπως έλεγε τότε το ρεπορτάζ και επιβεβαιώθηκε αργότερα- και άλλαξαν τον τρόπο δράσης της άμυνας τους.
Και πάλι όμως ο Παναθηναϊκός θεωρείτο φαβορί. Το πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ όμως εξελίχθηκε σε θρίαμβο για τον Ολυμπιακό και “κηδεία” για τους πρωταθλητές Ευρώπης.
Ο Ολυμπιακός του Ντέιβιντ Ρίβερς έκανε ένα πάρτι επικρατώντας με 69-49 και έμενε μετά να τελειώσει τη σειρά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας όπως και συνέβη για να φτάσει στη Ρώμη! Ο Ολυμπιακός με εκείνες τις νίκες έκανε το 4/4 κατά του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη και το 69-49 θεωρείται ως και τις μέρες μας ένα από τα πιο εντυπωσιακά σκορ στα ντέρμπι αιωνίων και μάλιστα σε τόσο κρίσιμο ματς.
Είχε προηγηθεί όμως μία ακόμα τρομερή σειρά με την Παρτιζάν. Ο Ολυμπιακός κέρδισε με 81-71 στο πρώτο παιχνίδι του Βελιγραδίου και γύρισε στο ΣΕΦ για να τελειώσει τη σειρά. Φευ!
Η Παρτιζάν κέρδισε μέσα στο Φάληρο κι έστειλε ξανά τον προημιτελικό στο Βελιγράδι. Ο αστικός μύθος λέει πως οι “ερυθρόλευκοι” δεν είχαν βγάλει … καν εισιτήρια για τη σερβική πρωτεύουσα αφού θεωρούσαν δεδομένη την πρόκριση τους. Χρειάστηκε να παρέμβει ο ίδιος ο Ντούντα με τις διασυνδέσεις του για να βρει εισιτήρια μέσα σε μία μέρα.
Ο Ολυμπιακός… συνήλθε από το ταρακούνημα του ΣΕΦ και με τον κροατικής καταγωγής Νάκιτς να πρωταγωνιστεί στο τέλος (φαντάζεστε τι έγινε στο Βελιγράδι με νωπές τις μνήμες του θλιβερού εμφυλίου στη Γιουγκοσλαβία), είχε πάρει την πρόκριση.
Συνεχίζουμε με μία σειρά που σημάδεψε αρνητικά τον Ολυμπιακό αλλά του άνοιξε το δρόμο προς τις τεράστιες επιτυχίες της περασμένης δεκαετίας. Αυτή με τη Σιένα τη σεζόν 2010-11.
Ο Βασίλης Σπανούλης βρισκόταν πλέον στο “μεγάλο λιμάνι”, ενώ είχε επιστρέψει και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς για να φέρει ξανά την ομάδα στο δρόμο των επιτυχιών που δεν κατάφερε να πετύχει ο Παναγιώτης Γιαννάκης το 2009 και το 2010.
Ο Ολυμπιακός των Σπανούλη, Παπαλουκά, Τεόντοσιτς, Μπουρούση και Νεστέροβιτς μεταξύ άλλων, έφτασε με αβαντάζ έδρας στα πλέι οφ όπου μπροστά του βρέθηκε η ισχυρή τότε Σιένα του Νίκου Ζήση.
Το πρώτο ματς στο Φάληρο έγραψε ιστορία! Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παιχνίδι σαν σίφουνας και προηγήθηκε με 19-0, αφήνοντας τη Σιένα οκτώ λεπτά χωρίς πόντο! Όχι μόνο δεν σταμάτησε εκεί αλλά συνέχισε με την ίδια μανία να σφυροκοπάει το καλάθι των Ιταλών που δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα. Τελικό σκορ: 89-41!!! Ναι, σωστά διαβάσατε όσοι δεν το γνωρίζετε, καλά θυμάστε οι υπόλοιποι.
Ο Ολυμπιακός διέλυσε τη Σιένα και άφησε πίσω του… πτώματα. Ή έτσι νόμιζαν πολλοί. Όχι κι οι Ιταλιάνοι όμως. Δύο βράδια αργότερα είδαμε μία άλλη ομάδα να αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό. Ήταν η σειρά της Σιένα να κυριαρχήσει στο γήπεδο και να φύγει νικήτρια με 82-65. κάνοντας εκείνο το αρχικό 89-41 να μοιάζει με όνειρο που εξελίχθηκε σε εφιάλτη.
Ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στην πανέμορφη πόλη της Τοσκάνης για να πάρει πίσω το αβαντάζ έδρας αλλά… δεν.
Στο τρίτο παιχνίδι έπεσε πάνω σε ένα από τα τελευταία μεγάλα παιχνίδια στην καριέρα του Μάρκο Γιάριτς που με 24 πόντους δεν άφησε τους “ερυθρόλευκους να αντιδράσουν, ενώ στο τέταρτο ματς η Σιένα νίκησε με 88-76 και πέταξε τον εμβρόντητο Ολυμπιακό εκτός φάιναλ φορ. Η πίκρα μεγάλωσε όταν ο Παναθηναϊκός κατάφερνε να αποκλείσει την Μπαρτσελόνα με μειονέκτημα έδρας και να κατακτάει στην Ισπανία το έκτο του τρόπαιο.
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Ή χλιαρό αν θέλετε, αφού πέρασε μόλις ένας χρόνος από εκείνο τον οδυνηρό αποκλεισμό του Ολυμπιακού από τη Σιένα.
Ποιος Ολυμπιακό όμως; Εκεί που έπεφταν δολάρια και τα Ευρώ σαν χαλάζι, ξαφνικά σταμάτησαν. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι αποφάσισαν το καλοκαίρι του 2011 να κλείσουν την κάνουλα κρατώντας μόνο τον Βασίλη Σπανούλη και τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ένα… καράβι πιτσιρίκια πλαισίωσαν τον αρχηγό μαζί με τον Γιώργο Πρίντεζη και ξένοι αμφιβόλου ποιότητας (Λούκας, Χάουαρντ) ήρθαν στο μεγάλο λιμάνι μαζί … κάποιον Χάινς και τον Πέρο Άντιτς.
Ο Ολυμπιακός έφτασε στο Τοπ16 με τα χίλια ζόρια και τον χειμώνα άλλαξαν τα πράγματα αφού έγιναν αλλαγές στους ξένους με τον ερχομό του Έισι Λο από την Παρτιζάν και του Τζόι Ντόρσεϊ από τα βάθη του πάγκου της Μπασκόνια (τότε Κάχα Λαμποράλ).
Με τα πολλά, ο Ολυμπιακός έφτασε στα πλέι οφ με μειονέκτημα έδρας και μπροστά του βρέθηκε η περσινή του “Νέμεσις”, η Σιένα. Να πούμε τώρα πως δίνονταν πολλές ελπίδες στον Ολυμπιακό για πρόκριση; Θα ήταν ψέμα.
Κι όμως. Στο πρώτο ματς στην Τοσκάνη, ο Ολυμπιακός χάρη σε ένα εντυπωσιακό τέταρτο 10λεπτο με πρωταγωνιστές τους Λο και Πρίντεζη, επικράτησαν με επί μέρους σκορ 24-9, γύρισαν το παιχνίδι και έκαναν το “break” με 82-75!
Αυτό όμως ήταν μόλις το πρώτο ματς. Το περσινό (2011) πάθημα έπρεπε να του γίνει μάθημα. Η Σιένα απάντησε στην έδρα της και ταξίδεψε στο ΣΕΦ για να αποσπάσει ένα “διπλό”. Θυμίζουμε για να μην παρεξηγούμεθα: ο Ολυμπιακός του 2012 ήταν και παρέμενε ως και το τέλος ένα αουτσάιντερ, με ένα κάρο άπειρους παίκτες (Σλούκα, Μάντζαρη, Παπανικολάου) και τον Βασίλη Σπανούλη σε ρόλο “Ελ Σιντ” σε πολλές περιπτώσεις.
Σε εκείνα τα πλέι οφ φάνηκε πως κάτι καλό γεννιέται. Διάλυσε τη Σιένα στο τρίτο ματς με 75-55 κι έμενε ένα ακόμα βήμα για να επιστρέψει σε φάιναλ φορ μετά την αποτυχία του 2011. Τα “Ντουντόπαιδα” δεν έχυσαν την καρδάρα με το γάλα αυτή τη φορά. Νίκησαν με 76-69 με 19 πόντους του Βασίλη Σπανούλη κι άλλους τόσους του Κάιλ Χάινς που τότε ξεκινούσε τη μεγαλοπρεπή του καριέρα και έτσι ο Ολυμπιακός έφτασε στο φάιναλ φορ της Πόλης!
Δεν είναι της στιγμής να γράψουμε τι έγινε τότε, στο έπος των επών του ημιτελικού με την Μπαρτσελόνα και του τελικού με την ΤΣΣΚΑ. Όλα όμως ξεκίνησε στη Σιένα…