Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
“Και να σου πω και κάτι; Ήταν καλό σουτ”. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ο Μάικ Μπατίστ θα θυμάται σαν τώρα την πορεία της μπάλας στο σουτ του Ραμούνας Σισκάουσκας στον τελικό της Ευρωλίγκας στις 3 Μαΐου 2009. Ο “Σίσκα” αστόχησε, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας ηττήθηκε, ο Παναθηναϊκός θριάμβευσε.
Αυτό, όμως, ήταν το τέλος της ιστορίας αυτής. Κι η ιστορία δεν είναι ποτέ ίδια, αν δε διηγηθεί κανείς κι όλα όσα είχαν προηγηθεί.
Παραδόξως η αρχή δεν ήταν στις 22 Οκτωβρίου 2008 και στη νίκη επί της Ζαλγκίρις με 78-51 στο ΟΑΚΑ. Όχι, τότε ήταν απλώς η πρεμιέρα.
Η αρχή ήταν σχεδόν τρεις μήνες αργότερα, στις 14 Ιανουαρίου 2009, σε ακόμη μία νίκη, επί της Πρόκομ αυτή τη φορά στο ΟΑΚΑ και πάλι. Κανείς δε θυμάται πόσο είχε λήξει εκείνο το παιχνίδι στην ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου, παρεμπιπτόντως είχε λήξει 75-53, αλλά δεν έχει σημασία.
Ό,τι είχε σημασία το είχε πει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στη συνέντευξη Τύπου αμέσως μετά.
“Για είμαι ειλικρινής, το παιχνίδι με αυτή την ομάδα που ήρθε να παίξει, με αυτή την Πρόκομ, ήταν για 50 πόντους”.
“Αν κάποιος από τους παίκτες είναι ικανοποιημένος που νίκησε με 22 πόντους σημαίνει πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει ποιοι είναι οι στόχοι μας”.
“Δε σεβάστηκαν τους εαυτούς τους, αυτό είναι το πρόβλημα”.
“Όλοι σκέφτονται για αυτή την ομάδα: ‘Ο Παναθηναϊκός είναι καλή ομάδα, ο Παναθηναϊκός έχει πιθανότητες να πάει στο Final Four’. Τι Final Four; Ποιος θα πάει στο Final Four; Αυτός ο Παναθηναϊκός; Αυτό είναι αστείο! Αυτό είναι αστείο! Δεν είμαι βλάκας να σκέφτομαι κάτι τέτοιο! Δεν έχουμε πιθανότητες να πάμε στο Final Four! Όλοι θα θέλουν να κληρωθούν μαζί μας στο Top 16, αν συνεχίσουμε να παίζουμε έτσι”.
“Το όνομά μου είναι Ομπράντοβιτς κι έχω συνεργάτη προπονητή τον Δημήτρη Ιτούδη κι άλλους προπονητές κι ολόκληρο επιτελείο και μπορούμε να κάνουμε τα πάντα για να βρούμε τον τρόπο, τα πάντα. Το λέω άλλη μία φορά από την καρδιά μου: Θα είναι πολύ δύσκολο! Αλλά θα παλέψω, θα προσπαθήσω να βρω στρατιώτες, ανθρώπους που θα πεθάνουν στο γήπεδο μαζί μου” είχε πει μεταξύ άλλων.
Δέκα νίκες και δύο ήττες αργότερα ο Παναθηναϊκός ήταν Πρωταθλητής Ευρωλίγκας για πέμπτη φορά (από τις έξι) στην ιστορία του.
“Ο Ομπράντοβιτς είχε λόγο που τα είχε πει αυτά. Ξέρει να παίρνει το καλύτερο από τον καθένα. Για κι αυτό είναι ο Ομπράντοβιτς” συμφωνεί κι επαυξάνει ο Μάικ Μπατίστ.
Ο Iron Mike είχε 6 πόντους (1/2δίπ., 4/4β.), 4 ριμπάουντ και 2 λάθη σε 25:04 στην O2 World, πριν μετονομαστεί σε Μercedes-Benz Arena, ωστόσο, τόσο ο ίδιος όσο κι οι περισσότεροι αυτό που θυμούνται περισσότερο από εκείνον είναι “να χοροπηδάω μπροστά από τον Σμόντις για να τον δυσκολέψω στην επαναφορά”.
“Η μπάλα πήγε στον Σισκάουσκας και τον είχε αναλάβει ο Ντρου. Θυμάμαι πως είχε κολλήσει πάνω του, παρόλα αυτά κατάφερε να σουτάρει”.
“Και να σου πω κάτι; Ήταν καλό σουτ”.
“Ούτε που θυμάμαι πόσο ώρα διήρκεσε στο μυαλό μου η πορεία της μπάλας μέχρι να χτυπήσει στη στεφάνη. Πολύ, αυτό είναι το μόνο σίγουρο”.
“Βρήκε στεφάνη και μετά…”.
Έκτοτε η πιο χαρακτηριστική φωτογραφία από τον τελικό είναι με τον ίδιο στο πρώτο πλάνο να πανηγυρίζει με υψωμένες γροθιές και το φόντο να περιγράφει ακόμη καλύτερα τη στιγμή.
“Ο Ντρου πεσμένος στο παρκέ και να πανηγυρίζει με τα υψωμένα χέρια”.
“Ο Τσαρτσαρής να έχει φύγει από τον πάγκο και να τρέχει”.
“Κι εγώ υψωμένες γροθιές”.
Πού ακριβώς κοιτούσε εκείνη την ώρα;
“Με την κόρνα της λήξης γύρισα προς το μέρος όπου ήταν ο κόσμος του Παναθηναϊκού, αλλά κι οι δικοί μου άνθρωποι. Όλη μου η οικογένεια, δηλαδή”.
“Αυτό που δε διακρίνεται στη φωτογραφία είναι η ανακούφιση που είχα μαζί με τη χαρά για την κατάκτηση του τροπαίου”.
“Ήμασταν μπροστά στο σκορ 23 πόντους κι όλα κατέληξαν σε ένα σουτ”.
Πώς το 51-28 στο 21′ έγινε μία κατοχή στα τελευταία δευτερόλεπτα είναι από άλλη ιστορία. Ίσως η αντίδραση του αείμνηστου Θανάση Γιαννακόπουλου με το τέλος του τελικού να πετάξει χρήματα προς το μέρος του προέδρου και CEO της Ευρωλίγκας, Τζόρντι Μπερτομέου, σε αγανάκτηση για τα σφυρίγματα του Ισπανού διαιτητή Χουάν Κάρλος Αρτεάγκα στο δεύτερο ημίχρονο φτάνει και περισσεύει για πρόλογο κι επίλογο μαζί.
Στην τελική, θα ήταν από τα παράδοξα της ιστορίας εκείνη η ομάδα του Παναθηναϊκού να μη κατακτήσει το τρόπαιο. Ήταν η superteam πριν από τις superteam. Ή, αν προτιμάτε, η “καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα όλων των εποχών”.
“Ναι, τη διάβασα τη δήλωση του Μάνου (σ.σ. Παπαδόπουλου). Θα συμφωνήσω μαζί του. Όσα λεφτά και να ξοδέψει κανείς, δε θα μπορέσει να φτιάξει ξανά τέτοια ομάδα”.
“Μπορεί κανείς να φανταστεί πώς ήταν οι προπονήσεις μας; Ήταν πιο δύσκολες από τα παιχνίδια”.
“Ο Διαμαντίδης με τον Σπανούλη ή ο Σάρας με τον Σπανούλη. Εγώ με τον Πέκοβιτς ή τον Τσαρτσαρή. Ο Τσαρτσαρής ήξερε όλες μου τις κινήσεις. Δεν άντεχα όταν με μάρκαρε”.
Τι να πουν κι οι αντίπαλοι όλων στον Παναθηναϊκό τότε…
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ 73-71
Διαιτητές: Μπραζάουσκας (Λιθουανία), Αρτεάγκα (Ισπανία), Μπαχάρ (Ισραήλ)
Τα δεκάλεπτα: 21-16, 48-28, 56-46, 73-71
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Κέτσμαν DNP, Σπανούλης-Final Four MVP 13 (3/5τρίπ.), Περπέρογλου 6 (1/3τρί., 2ρ., 2ασ.), Μπατίστ 6 (4ρ., 2λ.), Φώτσης 13 (3/6τρίπ., 8ρ.), Χατζηβρέττας DNP, Νίκολας 7 (1/4τρίπ.), Τσαρτσαρής 2, Διαμαντίδης 10 (2/3τρίπ., 4ρ., 3ασ., 2λ.), Πέκοβιτς 6 (2ρ., 6λ., Σάκοτα DNP, Γιασικεβίτσιους 10 (3/5τρίπ., 4ρ., 4ασ., 2λ.)
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Μεσίνα): Ζήσης, Κεϊρού DNP, Σμόντις 9 (1/4τρίπ., 9ρ.), Σισκάουσκας 13 (2/6τρίπ., 2λ.), Χόλντεν 14 (0/1τρίπ., 4ασ.), Λόρμπεκ 5, Βοροντσέβιτς DNP, Λάνγκτον 13 (1/2τρίπ., 4ρ.), Κάουν 3 (3ρ., 2λ.), Χριάπα 9 (1/3τρίπ., 7ρ., 2κλ.), Πλάνινιτς 5 (3ρ.), Μόριτς
What a night in Berlin ?
Πρωταθλητές Ευρώπης για 5η φορά · 3/5/2009 ⭐#otd #paobc #panathinaikosbcopap #WeTheGreens #UnitedWeStand #mypride pic.twitter.com/97rOTdyjM3
— Panathinaikos BC (@paobcgr) May 3, 2021
Διαβάστε επίσης:
Παναθηναϊκός: Αυτούς θέλετε (και) στο ρόστερ της σεζόν 2021-22 (πίνακας)
Ρικ Μαχόρν: “Στην Ελλάδα αγαπούν πολύ τις ομάδες τους, το κατάλαβα όταν μου πέταξαν κέρματα!” (videos)
Ευρωλίγκα: Οι μακροβιότερες απουσίες των “μεγάλων” από το Final Four (πίνακας)