Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Στις 13/5/01, ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε για μία και μοναδική φορά σε ευρωπαϊκό τελικό. Μπορεί να μετράει 6/6 στην Ευρωλίγκα, όμως το 2001 δεν τα κατάφερε κόντρα στην Μακάμπι.
Η σεζόν 2000/01 έχει μείνει στην ιστορία ως η χρονιά του σχίσματος του ευρωπαϊκού μπάσκετ και των δύο ξεχωριστών διοργανώσεων και πρωταθλητών Ευρώπης, αφού οι σύλλογοι επέλεξαν διαφορετικούς δρόμους και δημιουργήθηκε η Ευρωλίγκα υπό την ULEB, ενώ η FIBA κατάφερε να διατηρήσει μερικές ομάδες και να κάνει μια διοργάνωση που είχε βραχύβια ύπαρξη.
Ο λόγος για τη Σουπρολίγκα, στην οποία πήρε μέρος και ο Παναθηναϊκός, μεταξύ άλλων μαζί με τη Μακάμπι, την Εφές, την ΤΣΣΚΑ, αλλά και τον Ηρακλή. Και το 2001, στο “Παλέ Ντε Μπερσί” του Παρισιού, οι Ισραηλινοί πήραν εκδίκηση για τον χαμένο τελικό του 2000 στην Θεσσαλονίκη.
Στο τιμόνι τους ο Πίνο Γκέρσον, με βοηθό τον Ντέιβιντ Μπλατ και παίκτες όπως τον αείμνηστο πλέον Νέιτ Χάφμαν, τον Άντονι Πάρκερ, τον Σαρπ, τον Χένεφελντ, τον Μπερστάιν και τον μετέπειτα “πράσινο”, Άριελ ΜακΝτόναλντ.
Από την άλλη, το ”τριφύλλι” των Ζέλικο Ομπράντοβιτς-Δημήτρη Ιτούδη και του Μποντιρόγκα, του Αλβέρτη, του Φώτση, του Καλαϊτζή, του Ρότζερς, του Τζεντίλε, του Μίντλετον, του Ρέμπρατσα.
Ο ΜακΝτόναλντ μάλιστα ήταν ο κορυφαίος μαζί με τον Χάφμαν εκείνου του τελικού (21π. έκαστος) και MVP, οδηγώντας την “ομάδα του λαού” στη νίκη (81-67) και το πρώτο της Ευρωπαϊκό έπειτα από 20 χρόνια ”ξηρασίας”. Ο Μποντιρόγκα των 27 πόντων ήταν συγκλονιστικός, αλλά ο Παναθηναϊκός παρότι κατάφερε να ξεπεράσει το κακό ξεκίνημα και να προηγηθεί στο 27′ (42-43), ”λύγισε” μπροστά σε 10.000 Ισραηλινούς στις εξέδρες.
Γκέρσον και Μπλατ θυμήθηκαν εκείνες τις ημέρες και στιγμές σε συνέντευξή τους σε Μέσο του Ισραήλ, με τον πρώτο μάλιστα να θυμάται και τι είχε ειπωθεί, όταν υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2006!
”Είχα επαφές με ομάδες από την Ισπανία και την Σερβία. Αλλά κυρίως με τις ελληνικές. Μέχρι την στιγμή που κέρδισα τον Ζέλικο, κανείς δεν με ήξερε στην Ελλάδα. Πέντε χρόνια αργότερα, όταν πήγα στον Ολυμπιακό, τους ρώτησα γιατί με ήθελαν. Και μου απάντησαν ότι είμαι ο μόνος που νίκησα τον Ζοτς. Επίσης, φοβήθηκαν ότι μπορεί μία μέρα να πήγαινα στον Παναθηναϊκό!”