Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Τι να πρωτογράψεις και πώς να καταφέρεις να παρουσιάσεις ένα θρύλο του μπάσκετ και της προπονητικής;
Ξεκίνησε το 1978 σε ηλικία 35 ετών από τον πάγκο της Παρτιζάν Βελιγραδίου και το 1980 τον είδαμε για πρώτη φορά στα μέρη μας, στον πάγκο του Άρη του Νίκου Γκάλη, με τον οποίο ποτέ δεν “τακίμιασαν”. Γνωστό είναι ίσως πως ο αείμνηστος Ντούντα πάντα είχε προστριβές με τους “σταρ” της εκάστοτε ομάδας και πάντα ήθελε να επιβάλλει το δικό του νόμο. Για αυτό άλλωστε πέτυχε.
Μετά τον Άρη πέρασε αρκετές σεζόν σε σερβικές ομάδες όπως η αγαπημένη του Ραντνίσκι, η Σιμπένκα κι η Βοϊβοντίνα, για να περάσουν εννιά χρόνια από την πρώτη του αποχώρηση από τα ελληνικά γήπεδα, αναλαμβάνοντας τον ΠΑΟΚ.
Ήρθε… κυριολεκτικά για να μείνει εδώ, να γίνει “Έλληνας”! Έμεινε δύο χρόνια στον ΠΑΟΚ, ακολούθησαν δύο στον Πανιώνιο και την τριετία 1996-99, ανέλαβε τα ηνία του Ολυμπιακού, οδηγώντας τον για πρώτη φορά στην κορυφή της Ευρώπης το 1997, συμπληρώνοντας τότε και το τριπλ κράουν με την κατάκτηση του νταμπλ στην Ελλάδα!
Ακολούθησε η ΑΕΚ για μία διετία, από το 1999 ως το 2001 και εκεί έκλεισε η δεύτερη και μακροβιότερη θητεία του στην Ελλάδα. Πέρασε μερικά χρόνια στη Μόσχα, πρώτα στην ΤΣΣΚΑ και μετά στη Δυναμό Μόσχας και μετά τρία χρόνια αποχής από τον πάγκο (2007-10), επέστρεψε στον Ολυμπιακό. Ήταν η πρώτη φορά στην πολυσήμαντη καριέρα του που ο Ντούσαν Ίβκοβιτς επέστρεψε σε ένα σύλλογο.
Ο κύκλος του σε συλλόγους έκλεισε στην Έφες Αναντολού τη διετία 2014-16.
Ο Ντούντα υπήρξε, επίσης, ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας αλλά και της Σερβίας, παρουσιάζοντας ίσως τη μεγαλύτερη Εθνική ομάδα όλων των εποχών πέρα από την Dream Team, τους ασυναγώνιστους “Πλάβι” της τριετίας 1989-1991 με τους Ντράζεν, Ντίβατς, Κούκοτς, Πάσπαλι, Ζντοβιτς, Περάσοβιτς, Σάβιτς μεταξύ άλλων κορυφαίων ονομάτων.
Εκεί βεβαίως παραμένει το μεγάλο “αν”, δηλαδή αν δεν διαλυόταν η Ενωμένη Γιουγκοσλαβία λόγω του εμφυλίου στη χώρα και κατά πόσο το 1992 θα μπορούσε να προβάλλει δυναμική αντίσταση στην αυθεντική Dream Team! Τόσο σπουδαία ήταν τότε η ομάδα της Γιουγκοσλαβίας του Ντούσαν Ίβκοβιτς…
ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ
Είναι αλήθεια πως ο Ίβκοβιτς έδειχνε… προτίμηση στα δύσκολα και πολλές από τις επιτυχίες του δεν προϋπέθεταν τα μεγάλα μπάτζετ ή την παρουσία πολλών “σταρ” παικτών. Απόδειξη αποτελεί ο Ολυμπιακός του 2012.
Υπήρξαν τόσες πολλές οι επιτυχίες του σε δύο διαφορετικά επίπεδα και σε όλες τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχε.
– στην Ελλάδα κατέκτησε: δύο πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό (1997, 2012) κι ήταν αυτός που οδήγησε τον ΠΑΟΚ στο μοναδικό του το 1992 στη σύγχρονη ιστορία του. Πρόσθεσε δύο κύπελλα με τον Ολυμπιακό το 1997 και το 2011 κι ακόμα δύο με την ΑΕΚ, απανωτά μάλιστα το 2000 και τον 2001, αμφότερα απέναντι στον Παναθηναϊκό του αδελφικού του φίλου, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ως προπομπός του πρωταθλήματος του 2002 της Ένωσης με τον Σάκοτα.
– στην υπόλοιπη Ευρώπη κατέκτησε: ένα πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας με την Παρτιζάν το 1979 (τότε πήρε και το νταμπλ), λίγα τον αριθμό αφού συνήθως επέλεγε μικρότερης δυναμικής ομάδες όπως μπορείτε να δείτε παραπάνω.
Πήρε επίσης τρία πρωταθλήματα Ρωσίας με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, τη μεγάλη του “αποτυχία” στην Ευρωλίγκα καθώς αν και αήττητος ως το φάιναλ φορ του 2005 μέσα στη ρωσική πρωτεύουσα, δεν κατάφερε να φτάσει ούτε στον τελικό. Είχε στην κατοχή του επίσης, ένα κύπελλο Ρωσίας και ένα Τουρκίας, ο τελευταίος του τίτλος ως προπονητής το 2015 με την Έφες.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΔΙΟΡΓΑΝΏΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ
Δεν υπάρχει τίτλος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που να μην κατέκτησε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ξεκίνησε μάλιστα από το 1979, σε ένα άτυπο “τριπλ κράουν” με την Παρτιζάν σε ηλικία 36 ετών, αφού εκτός από το νταμπλ στη Γιουγκοσλαβία, πανηγύρισε και το Κύπελλο Κόρατς.
Ξεχωρίζουν φυσικά οι δύο Ευρωλίγκες με τον Ολυμπιακό το 1997 και το 2012, ενώ ενδιάμεσα πήρε το Σαπόρτα Καπ με την ΑΕΚ το 2000 στη Γενεύη και το ULEB Cup το 2006 με τη Δυναμό Μόσχας! Τα έφερε έτσι η μοίρα μάλιστα να κερδίσει μία ελληνική ομάδα τότε, τον Άρη.
Ως προπονητής της Εθνικής ομάδας της χώρας του ήταν που έγραψε ιστορία, όχι μόνο με τις επιτυχίες αλλά το μπάσκετ που παρουσίασε αυτή η γενιά των μπασκετικών του “παιδιών”.
Ξεχωρίζει σαφώς η κατάκτηση του Παγκόσμιου τίτλου το 1990 στην Αργεντινή , αλλά και το ασημένιο μετάλλιο του 1988 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ.
Με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ανέβηκε στην κορυφή του βάθρου σε τρία Ευρωμπάσκετ, το 1989 (με την Ελλάδα στον τελικό του Ζάγκρεμπ), το 1991 και το 1995 στην Αθήνα! Με τη Σερβία βρέθηκε στη 2η θέση στην Πολωνία το 2009 όταν κι έκλεισε ο κύκλος των επιτυχιών ως ομοσπονδιακός προπονητής, αφού έκανε μία ακόμα παρουσία το 2013 χωρίς επιτυχία τότε.