Tου Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Όταν μιλάμε για τους κορυφαίους του ευρωπαϊκού μπάσκετ, πολλά ονόματα θα έρθουν στο μυαλό μας.
Και δικαίως.
Απλά, ελάχιστα χαίρουν της καθολικής αποδοχής. Δεν θα αναφέρουμε πολλά, μόνο ένα.
Ζέλικο Ομπράντοβιτς!
Ο Σέρβος έχει κατακτήσει τα πάντα, όχι μόνο μία φορά και έχει περάσει στην ιστορία ήδη ως ο καλύτερος/πιο επιτυχημένος προπονητής όλων των εποχών.
Και θα μείνει στην κορυφή ό,τι κι αν ακολουθήσει, όποιος και αν θελήσει να τον ”ρίξει” από εκεί. Κάτι που μάλλον δεν θα γίνει ποτέ!
Το Eurohoops γιορτάζει τα 62α (9/3/60) γενέθλια του θρύλου…
Τίτλοι (και) σαν παίκτης, πρωταθλητής Ευρώπης με το ”καλημέρα”
Η πορεία του Ζοτς στο μπάσκετ ξεκίνησε επαγγελματικά το 1978 από την Μπόρακ, στην οποία έμεινε μέχρι το 1984. Οι μεγάλες επιτυχίες όμως ήρθαν με την Παρτιζάν (στην οποία γύρισε φέτος), με την φανέλα της οποίας αγωνίστηκε μέχρι το 1991 και μαζί της κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1987, το κύπελλο του 1989 και το Κόρατς του 1989.
Οι δύο πλευρές συνεργάστηκαν άψογα, με τον Σέρβο να έχει το… μικρόβιο της προπονητικής και έτσι ανέλαβε άμεσα στην τεχνική ηγεσία της ομάδας με το που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Και αμέσως ήρθαν οι μεγάλες επιτυχίες, καθώς το 1992 η Παρτιζάν ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης, για το 1ο του Ομπράντοβιτς!
Μετά από ένα νταμπλ το 1992, ο Ζοτς αποχώρησε για την Μπανταλόνα το καλοκαίρι του 1993, μένοντας εκεί για 1 μόλις σεζόν. Ε και; Τόσο χρειάστηκε για να πάρει ακόμα έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Με λίγα λόγια, σε 3 χρόνια είχε πάρει ήδη 2 ευρωπαϊκά και μάλιστα με διαφορετικές ομάδες!
On the birthday of Obradovic, why not tune into the latest EuroLeague Documentary ? ?
Obradovic, The Return focuses one of the All-Time greats returning to Serbia with @PartizanBC #EveryGameMatters
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) March 9, 2022
Το 1994 τον βρήκε στην Ρεάλ και όπως μπορείτε εύκολα να καταλάβετε, οι επιτυχίες συνεχίστηκαν με αμείωτο ρυθμό.
Αποκορύφωμα, το ευρωπαϊκό του 1995 και το κύπελλο Σαπόρτα (1997), πριν αποχωρήσει για την Ιταλία και την Τρεβίζο. Στο παλμαρέ του, προστέθηκε ένα ακόμα Σαπόρτα (1999) και ένα ιταλικό Σούπερ Καπ (1997).
Και με την αποχώρησή του το 1999, θα έγραφε ιστορία με μία ελληνική ομάδα!