Της Eurohoops team / info@eurohoops.net
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει να κρατήσει πολλά από το ματς με την Μακάμπι. Ένα από αυτά τα λίγα όμως είναι ο Λευτέρης Μαντζούκας.
Ο νεαρός αποβλήθηκε γρήγορα (στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου), όμως στα 18” που έξαιρε πρόλαβε να ξεχωρίσει, έχοντα; 11 πόντους με 1/1 δίποντο, 3/3 τρίποντα, καθώς και 2 ασίστ, σημειώνοντας την κορυφαία του επιθετική επίδοση (5 πόντοι η αμέσως προηγούμενη με Μπάγερν Μονάχου, Ερυθρό Αστέρα) στην Ευρωλίγκα.
Γενικότερα, πάντως, το ματς με την Μακάμπι είναι ήδη το πιο παραγωγικό – και πρώτο “διψήφιο” – του Μαντζούκα στη σεζόν, αφού ξεπέρασε και το season-high των 8 πόντων που είχε πετύχει δις στην φετινή Stoiximan Basket League, απέναντι στον Ιωνικό σε ΟΑΚΑ και Πλάτωνα.
Οι καλύτερες στιγμές του Λευτέρη Μαντζούκα:
Αναλυτικά τα όσα είπε ο Λευτέρης Μαντζούκας μετά το τέλος της αναμέτρησης στη NOVA:
Είχαμε πολλές απουσίες αλλά παλέψαμε. Σίγουρα χάσαμε το παιχνίδι από την άμυνα, αλλά προχωράμε.
Πολλή δουλειά κάθε μέρα αλλά εκτός από αυτό δεν κάνω κάτι άλλο, προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος.
Στόχος μου είναι να βελτιώνομαι κάθε μέρα. Κάθε μέρα βάζω μικρούς στόχους και από εκεί και πέρα ό,τι είναι να έρθει θα έρθει.
Η προπόνηση πολύ σημαντική αλλά παιχνίδι με το παιχνίδι σε έναν τέτοιο σύλλογο βελτιώνεσαι.
Τα προηγούμενα χρόνια δεν ήμουν εδώ. Αυτά τα δύο που είμαι όμως, έχουμε παιδιά με εμπειρία. Μιλάμε για ένα κλαμπ με ιστορία. Ακόμα και τώρα είναι ένα τεράστια αύρα.
Δεν θέλω να κατατάσσομαι, όπου με χρειαστεί η ομάδα θα είμαι εκεί.
Θέλω να είμαι στο γήπεδο. Εκεί είμαι άνετα. Η θέση δεν έχει σημασία.
Είμαι στην ηλικία που προσπαθώ να βελτιώσω τα πάντα στο παιχνίδι. Θέλω να βάλω κάποιες κινήσεις στο ποστ κυρίως. Δεν πιστεύω πως στο σύγχρονο μπάσκετ υπάρχουν θέσεις. Υπάρχει το παιχνίδι με πρόσωπο και με πλάτη.
Είναι ένα παιδί με τρομερή εμπειρία ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Στην ηλικία μου ήταν και εκείνος σε έναν μεγάλο σύλλογο, τον Ολυμπιακό. Με βοηθά τόσο μέσα, όσο και έξω από το γήπεδο. Ακόμα και σήμερα μου εξήγησε ένα λάθος μου στην άμυνα. Όλοι με βοηθάνε βέβαια.
Εκτός από το ότι άλλαξα πόλη, είναι ίδια η καθημερινότητα. Δουλειά, δουλειά και πάλι δουλειά.
Εγώ δεν βάζω ταμπέλες. Αυτό μόνο άγχος μπορεί να δώσει. Απλά κάθε μέρα δουλειά. Μόνο αυτό.
Ήξερα ότι ερχόμουν σε μια τεράστια ομάδα. Είναι τεράστια τιμή και υπερηφάνεια το να φοράς αυτή τη φανέλα. Έχεις άγχος βέβαια.