Του Αχιλλέα Μαυροδόντη / info@eurohoops.net
Πολλές φορές, λίγα λεπτά δεν είναι αρκετά για να μπορέσει κανείς να αναλύσει κάποιες ιστορίες ζωής. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την περίπτωση του Σακίλ ΜακΚίσικ.
Ο Αμερικανός γκαρντ-φόργουορντ, μέχρι να φτάσει στο σημείο να φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού και να παλεύει για την Ευρωλίγκα, πέρασε πολλά. Μπήκε φυλακή, έζησε για καιρό σε ένα αμάξι, έμεινε άστεγος, δούλεψε σε πιτσαρία, σε κουζίνες, σε καταστήματα. Το μπάσκετ όμως ποτέ δεν βγήκε από μέσα του και πάντα αυτό τον οδηγούσε.
Το Eurohoops τον συνάντησε στο πλαίσιο της Μedia Day και δεν έχασε την ευκαιρία να του κάνει ερωτήσεις… πέρα από το μπάσκετ. Ο Σακίλ δεν κόμπιασε, απάντησε από καρδιάς σε όλες και είπε μεγάλες αλήθειες για τη ζωή και το ταξίδι του.
Φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία να στείλει το δικό του μήνυμα στον κόσμο του Ολυμπιακού, να μιλήσει για το σουτ του, αλλά και να ζητήσει… συγγνώμη για τα μηνύματα στα οποία δεν έχει προλάβει να απαντήσει!
Απολαυστικός Σακίλ ΜακΚίσικ στην κάμερα του Eurohoops:
Κάμερα & Μοντάζ: Κώστας Τερζής
Πού έκρυβες όλη αυτή την ενέργεια και την εκρηκτικότητα που εμφάνισες στο Game 5;
“Δεν ξέρω αν τα έκρυβα. Νομίζω απλά πως έβαζα την ομάδα πρώτη και έκανα άλλα πράγματα. Αυτή είναι αστεία ερώτηση. Είναι ένα εσωτερικό αστείο με τους φίλους και την οικογένειά μου. Στο τέλος κάθε χρονιάς, από το πουθενά, τρελαίνομαι από το τίποτα. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως είμαι ενθουσιασμένος για το καλοκαίρι”.
Ίσως μας κορόιδεψες, γιατί όταν πρωτοήρθες νομίζαμε πως ο Ολυμπιακός έφερε εδώ έναν ντάνκερ, έναν σλάσερ, έναν παίκτη που άνοιγε την άμυνα και καρφώνει τηn μπάλα, όμως στο Game 5 ήσουν σουτέρ.
“Δεν ξέρω. Κάποιες φορές αισθάνομαι καλά τους τελευταίους μήνες”.
Είσαι έτοιμος για ένα ερυθρόλευκο Βελιγράδι;
“Σίγουρα! Δεν θα έλεγα ανήσυχος, αλλά το σκέφτομαι πολύ. Θέλω να φτάσει επιτέλους. Δεν νομίζω πως έχω βρεθεί σε μια ευκαιρία σαν αυτήν στην καριέρα μου”.
Όταν πρωτοήρθες στον Ολυμπιακό περίμενες πως θα φτάσεις σε ένα Final Four; Σε ρωτάω γιατί πολλές φορές μίλησες για τα Final Four ανά τα χρόνια.
“Είναι παράξενο επιτέλους να καταφέρνεις κάτι, ειδικά σε μια σεζόν που δεν είχαμε τις προσδοκίες να πάμε στο Final Four. Ήξερα πως με το ρόστερ που έχουμε έμοιαζε πιθανό.”
Περίγραψε μου τα συναισθήματά σου όταν έπαιξες το Game 5 σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ, όταν είδες τον κόσμο να μπαίνει στο παρκέ και όλα αυτά…
“Ήταν απίθανο. Χαίρομαι που όλοι μπόρεσαν να το ζήσουν αυτό. Είμαι χαρούμενος που το έζησα κι εγώ. Μετά τον Covid, έπειτα από μια σεζόν που δεν ήμασταν στα καλύτερά μας, φτάσαμε από τον πάτο της Ευρωλίγκας στο Final Four. Είναι τρελό!”
Πόσταρες μια φωτογραφία με τον Κέβιν Ντουράντ και είπες ότι κανείς δεν ξέρει τι έχεις περάσει. Πολλοί από εμάς ξέρουμε ένα κομμάτι από την ιστορία και το ταξίδι σου. Μπορείς να πεις σε μερικές προτάσεις μερικά από πού πέρασες, για τους ανθρώπους που ίσως δεν ξέρουν την ιστορία σου;
“Φυσικά. Παράτησα το λύκειο. Παράτησα το κολέγιο. Μάλλον δεν μου άρεσε πολύ το σχολείο. Έχω κοιμηθεί σε αυτοκίνητο, ήμουν άστεγος. Για εμένα αυτό είναι περίπου φυσιολογικό. Το έζησα. Το να βλέπω την επιτυχία που έχω τώρα, την όμορφη οικογένειά μου, τη σύζυγό μου, τον γιο μου. Για εμένα είναι σαν ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Αισθάνομαι σαν ένας πολεμιστής”.
Όταν ήσουν νέος, μετά την φυλακή, έκανες πολλές δουλειές για να επιβιώσεις. Παράλληλα έστελνες βίντεό σου, προκειμένου να βρεις μια ευκαιρία στο NCAA. Τότε, μπορούσες να φανταστείς πως θα παίξεις εδώ, για αυτό το κοινό, αυτή την ομάδα και θα είχες την ευκαιρία να κερδίσεις την Ευρωλίγκα;
“Όχι, ούτε καν. Για εμένα το να κάνω αυτές τις δουλειές, να δουλεύω στην Pizza Hut, ήταν τρελό. Ακόμα μυρίζω και θυμάμαι την γεύση της πίτσας. Είναι παράξενο γιατί δούλευα σε ένα κατάστημα επίπλων, στην κουζίνα σε ένα εστιατόριο θαλασσινών και πάντα έλεγα πως θα ζήσω από το μπάσκετ. Τώρα που επιτέλους τω ζω αυτό είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Είναι απίστευτο”.
Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος. Ένας δικαστής στο δικαστήριο σου είχε πει ότι θα σε δω σύντομα.
“Ναι, ναι, ακόμα τον θυμάμαι”.
Τώρα, 15 χρόνια μετά, δεν σε είδε και είσαι εδώ, πετυχαίνοντας όλα αυτά. Σου έλεγε χαζομάρες τελικά;
“Περιμένω να αποσυρθώ για να έχω την ενέργεια να πάω σε εκείνον, αν τον βρω, να μάθω το όνομά του και να του στείλω μια κάρτα για να με ακολουθήσει στο Instagram. Είναι αστείο πλέον. Δεν είχε σημασία όμως. Εγώ πίστευα. Μόνο αυτό χρειαζόταν”.
Ας πούμε ότι έχουμε μια μηχανή του χρόνου και μπορούμε να σε φέρουμε μπροστά στον νεότερο εαυτό σου, μέσα στο κελί της φυλακής. Τι θα έλεγε ο 30χρονος Σακ στον νεότερο εαυτό σου;
“Φίλε αυτό είναι δύσκολο. Μάλλον να συνεχίσει να προσπαθεί. Δεν έχουμε όμως χρονομηχανή, είναι απλά ένα όνειρο που έχω και σκέψεις στα τελευταία 15 χρόνια. Είναι τόσο τρελό το ότι βρίσκομαι εδώ τώρα. Είναι απίστευτο, αλλά αν έπρεπε να του πω κάτι θα ήταν ότι η κατάσταση βελτιώνεται. Είσαι στο σωστό μονοπάτι”.
Πόσα μηνύματα έχεις από τους φιλάθλους πριν από το Βελιγράδι;
“Ω! φίλε. Πάρα πολλά. Τα κινητό μου πήγε να εκραγεί! Ήταν πολλά και ζητώ συγγνώμη εάν μου στείλατε και δεν σας απάντησα. Πολλές φορές απαντώ όταν μου αρέσει, όμως, ήταν τόσα πολλά που δεν μπόρεσα να απαντήσω”.
Θέλω να κοιτάξεις την κάμερα και να στείλεις το μήνυμα στους οπαδούς που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε, αγόρασαν τα εισιτήριά τους και ετοιμάζονται για το ταξίδι στο Βελιγράδι. Μερικοί από αυτούς δεν έχουν καν εισιτήριο, αλλά ελπίζουν να βρουν ένα έξω από το γήπεδο. Οπότε, ποιο είναι το μήνυμά σου για αυτούς;
“Σας ευχαριστώ για την συνεχή στήριξη. Αν θα είστε στο Βελιγράδι, θα σας δούμε σύντομα. Αυτή η ομάδα πιστεύει ότι μπορούμε να το κάνουμε. Σας ευχαριστούμε για την στήριξη και θα σας δούμε σύντομα!”