Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Ο 29χρονος σμολ φόργουορντ κι αρχηγός της Πολωνίας υπενθύμισε στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ την αξία του στο ευρωπαϊκό χρηματιστήριο κι ανάγκασε αρκετές ομάδες να ασχοληθούν με την περίπτωσή του. Ο Παναθηναϊκός βγήκε νικητής στη μάχη διεκδίκησής του από την ιταλική Ρέτζιο Εμίλια, στην οποία είχε υπογράψει στα μέσα Αυγούστου για τρεις μήνες με οψιόν μέχρι το τέλος της χρονιάς. Το κόστος της πρόωρης αποδέσμευσης έφτασε τις €100.000, η απόσβεση, συμπεριλαμβανομένου του ύψους του συμβολαίου του, προσδοκάται άμεση.
Ποιος είναι, όμως, ο Ματέους Πονίτκα, που μέχρι πρότινος δήλωνε στο Eurohoops πως “ούτε καν Ευρωλίγκα δεν παίζω”;
Το Eurohoops παρουσιάζει την ιστορία του, κόντρα σε όλους κι όλα.
ΚΟΝΤΡΑ στο αθλητικό ρεύμα. Ήταν στις 29 Αυγούστου 1993 όταν το πρώτο από τα τρία παιδιά της οικογένειας Πονίτκα ήρθε στη ζωή, στο Όστρουφ Βιελκοπόλσκι. Εκείνα τα χρόνια η Πολωνία απουσίαζε από κάθε μεγάλο τουρνουά. Οι πρώτες του παραστάσεις από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα θα μπορούσαν να ήταν στο Ευρωμπάσκετ το 1997 (7η θέση), ωστόσο, ήταν ακόμα πολύ μικρός για να θυμάται, ενώ η επόμενη συμμετοχή της Πολωνίας σε μεγάλο τουρνουά θα αργούσε πολύ (βλ. Ευρωμπάσκετ 2007). Πού βρήκε, λοιπόν, ο μικρός Ματέους τα ερεθίσματα για να ασχοληθεί με ένα άθλημα που “δεν ήταν ποτέ το πιο δημοφιλές στη χώρα”, όπως παραδέχθηκε σε πρόσφατη συνέντευξη στο Eurohoops; Enter Μάικλ Τζόρνταν.
Βλέποντας τον “MJ”, έπιασε κι αυτός την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια του. Μεγαλώνοντας, βέβαια, το είδωλο πήρε τη μορφή του αείμνηστου Κόμπι Μπράιαντ, “αλλά δε μπορείς να κάνεις ό,τι εκείνος, γιατί είναι ένας και μοναδικός”, όπως έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξη το 2010. “Γι’ αυτό παρακολουθώ και παίκτες από την Ευρώπη, όπως ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, ο Ριμάντας Καουκένας κι ο Ρούντι Φερνάντεθ”.
Πρόλαβε, πάντως, να γνωρίσει από κοντά τον “ΚΒ24”, το 2011, όταν έδωσε το “παρών” σε ένα τουρνουά στο Πόρτλαντ. Και μπορεί οι 17 πόντοι (πρώτος σκόρερ) ως μέλος της ομάδας επίλεκτων στην οποία συμμετείχε να μην ήταν αρκετοί με τις ΗΠΑ (92-80), η παρουσία του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ήταν πέρα για πέρα επιτυχημένη. “Γνώρισα τον Κόμπι Μπράιαντ, που είναι το πρότυπό μου. Του έσφιξα το χέρι”.
ΚΟΝΤΡΑ στον κανόνα. Ο Τσεζάρι Τριμπάνσκι (Γκρίζλις 2002-03, Σανς 2003-4, Νικς 2004), ο Μάτσιει Λάμπε (Σνας 2004-05, Χόρνετς 2005-06, Ρόκετς 2006), ο Μάρτσιν Γκόρτατ (Μάτζικ 2007-10, Σανς 2010-13, Ουίζαρντς 2013-18, Κλίπερς 2018-19), προσθέστε και τον Τζεφ Νόρντγκααρντ (Μπακς 1997). Αυτοί είναι όλοι κι οι Πολωνοί που έχουν παίξει στο ΝΒΑ. Γενικά οι παίκτες μπάσκετ δεν είναι το μεγαλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας. Ο Ματέους Πονίτκα προσπάθησε χρόνια αργότερα, το 2015, μετά από την παρουσία του σε εκείνο το Nike Hoop Summit, να περάσει ξανά τον Ατλαντικό, έτοιμος για το “αμερικανικό όνειρο”, ωστόσο, έμεινε undrafted.
Χρόνια αργότερα, μετά από τον ιστορικό, νικηφόρο προημιτελικό της Πολωνίας επί της Σλοβενίας (87-90) στο 41ο Ευρωμπάσκετ στο Βερολίνο, ο Λούκα Ντόντσιτς θα δήλωνε για εκείνον πως “ίσως είναι παίκτης επιπέδου ΝΒΑ, δεν ξέρω. Δεν είμαι GM, παίκτης είμαι. Αλλά πιθανότητα είναι αυτού του επιπέδου”.
ΚΟΝΤΡΑ στη στατιστική. Ο Λούκα Ντόντσιτς δεν του χρώσταγε τίποτα για να πει καλά λόγια για εκείνον. Ήταν must, όμως, μετά από τα πεπραγμένα του στο μεταξύ τους παιχνίδι: 26 πόντους, 16 ριμπάουντ, 10 ασίστ έγραψε στο παρκέ της Mercedez-Bens Arena, για να γράψει στη συνεχεία και στη “Βίβλο” του Ευρωμπάσκετ πως σημείωσε το τέταρτο triple-double στην ιστορία του τουρνουά.
Είχαν προηγηθεί ο Κροάτης Στόικο Βράνκοβιτς το 1993 (12π., 13ρ., 10κοψ.), ο συμπατριώτης του Τόνι Κούκοτς το 1995 (15π., 12ρ., 11ασ.) κι ο Ρουμάνος Αντρέι Μαντάτσε το 2017 (14π., 10ρ., 12ασ.).
“Δε με νοιάζουν αυτά. Είναι ωραίο συναίσθημα, αλλά δε με νοιάζει. Θα ήμουν το ίδιο χαρούμενος και να μη το είχα κάνει, αρκεί να είχαμε νικήσει. Τα στατιστικά δεν αλλάζουν το πώς σκέφτομαι. Είμαι χαρούμενος για την βελτίωση και την εξέλιξη των συμπαικτών μου, είμαστε ομάδα. Θέλουμε μόνο να παίζουμε μπάσκετ”, ήταν τα λόγια του στο Eurohoops.