Του Bojan Brezovac / info@eurohoops.net
Ο Κρούνοσλαβ Σίμον είναι ένας από τις πιο… μπασκετόφατσες, που είδαμε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Ο Κροάτης αποχώρησε από την Εφές το περασμένο καλοκαίρι μετά από πέντε χρόνια παρουσίας του σε αυτή (2017-), για να συνεχίσει στη Cedevita Junior.
Ο 37χρονος μίλησε στο Eurohoops για τις μεγάλες επιτυχίες στην Ευρωλίγκα με την Αναντολού, με τον ίδιο να ξεχωρίζει δυο κομβικές στιγμές.
Αξίζει να αναφέρουμε πως ο Σίμον θα δει τη φανέλα του να αποσύρεται στο προσεχές ματς με τον Ολυμπιακό (1/12), με το #44 να είναι το δεύτερο στην ιστορία της ομάδας μετά το #7 του Πέταρ Ναουμόσκι.
”Ήξερα εδώ και λίγο καιρό ότι η Εφές θα αποσύρει τη φανέλα μου, αλλά όταν ήρθε η επίσημη ενημέρωση, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Είναι μεγάλη τιμή, δεν περίμενα με τίποτα κάτι τέτοιο, όταν ήρθα στην ομάδα το 2017. Πέρασα πολύ όμορφα χρόνια στη Πόλη, έκανα φίλους και είμαι αιώνια ευγνώμων στον οργανισμό.
Δεν μπορώ να βάλω πρώτο τον εαυτό μου, πέρασαν τόσοι παίκτες από την ομάδα τόσα χρόνια, το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Για να είμαι ειλικρινής, είχαμε τους Λάρκιν και Μίτσιτς, δύο παίκτες που κυριαρχούν για χρόνια και που οι φανέλες τους σίγουρα θα αποσυρθούν. Τώρα, είναι η δική μου σειρά, γιατί έφυγα πρώτος, αλλά αυτοί οι δυο είναι κάτι το ιδιαίτερο. Είμαι χαρούμενος που ήμουν συμπαίκτης τους και μπόρεσα να βοηθήσω την ομάδα. Απόλαυσα το μπάσκετ.
Φυσικά, οι δυο Ευρωλίγκες θα είναι πάντα στη μνήμη μου, αλλά προσωπικά ξεχωρίζω δύο στιγμές. Η πρώτη ήρθε το 2019, όταν χάσαμε από την ΤΣΣΚΑ στο Final Four. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρόσωπα των συμπαικτών μου στα αποδυτήρια. Τα είχαν δώσει όλα και φαινόταν αυτό. Είδα, όμως, ότι σύντομα θα ήμασταν πρωταθλητές.
Η δεύτερη αφορά το MVP που πήρε ο Μίτσιτς. Ήμουν εδώ όταν ήρθε στην ομάδα, μπορώ να πω ελεύθερα πλέον ότι μπήκε από τη πίσω πόρτα και έγινε ο κορυφαίος πλέι μέικερ της Ευρώπης, κερδίζοντας βραβεία. Τρομερός άνθρωπος. Θυμάμαι την συναισθηματική εκείνη στιγμή, που πήρε το MVP, ήμουν τόσο χαρούμενος. Ήταν σαν να το είχα πάρει εγώ, έτσι ένιωσα.
Παίζω πλέον στην Cedevita Junior, αλλά το ντεμπούτο μου δεν έχει έρθει ακόμα. Έσπασα το χέρι μου, είμαι στην αποκατάσταση. Αγαπώ ακόμα το μπάσκετ και θέλω να είμαι στο παρκέ. Χρωστάω πολλά στο μπάσκετ. Παίζω μόνο για την αγάπη μου σε αυτό. Αν δεν υπήρχε, δεν θα εκπροσωπούσα τη χώρα μου σε Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν θα ταξίδευα στον κόσμο, δεν θα έπαιρνα τρόπαια. Είναι ένα όμορφο άθλημα και όσο το αγαπώ και έχω πάθος γι’ αυτό, θα παίζω”
Photo Credit: Getty Images