Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Εκ των πραγμάτων το ραντεβού του Ολυμπιακού με την Φενέρ ήταν το σημαντικότερο έως τώρα στη σεζόν, μέχρι το… επόμενο. Το γιατί αποτυπωνόταν ολοκάθαρα στην κατάταξη της Euroleague, με το σύνολο του Δημήτρη Ιτούδη να απολαμβάνει τη μοναξιά της κορυφής και τον Ολυμπιακό να στριμώχνεται μαζί με δυο powerhouses, την Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα, στην τρίτη θέση.
Επρόκειτο για ένα top συναπάντημα, το οποίο – θεωρητικά τουλάχιστον – ερχόταν σε κατάλληλο τάιμινγκ για τους Πειραιώτες. Αφενός γιατί έβρισκε εκείνους σε ιδιαίτερα καλό mood αμέσως μετά τη διαστημική εμφάνιση με τη Βίρτους κι αφετέρου διότι η αντίπαλος τους στερούνταν τις υπηρεσίες δυο σημαντικότατων μονάδων της, όπως ο Μότλεϊ και ο Oυίλμπεκιν.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, βέβαια, παραμονεύει πάντα το ενδεχόμενο του εφησυχασμού, που κάνει τα όρια μεταξύ πλεονεκτήματος και μειονεκτήματος να μοιάζουν δυσδιάκριτα. Τσάμπα τυρί υπάρχει μόνο στις ποντικοπαγίδες, λέει μια αμερικανική παροιμία και το μόνο σίγουρο ήταν ότι ασχέτως των παραμέτρων ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να κοπιάσει για το δικό του. Το ρόστερ της Φενέρ, άλλωστε, είναι και βαθύ και ποιοτικό ώστε να καλύψει οποιοδήποτε κενό κι αλίμονο αν θεωρούσε κανείς το παιχνίδι εκ προοιμίου χαμένη υπόθεση για τους πρωταθλητές Τουρκίας.
Τελικά, όμως, έτσι αποδείχτηκε, αφού ο Ολυμπιακός το τελείωσε πριν καλά καλά ξεκινήσει, προσφέροντας στο κοινό του ένα ακόμη… ζωντανό όνειρο. Διότι όποιος ισχυριστεί ότι έχει δει στον ύπνο του τους “ερυθρόλευκους” να παίζουν καλύτερα απ’ ό,τι στα δύο τελευταία ματς, μάλλον ψεύδεται ασύστολα. Το βέβαιο είναι ότι η μαγική πραγματικότητα των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα ξεπερνά τη φαντασία, προκαλεί δέος και μοιραία οδηγεί στην υπερβολή.
Πώς, όμως, να διαχειριστείς ψύχραιμα τέτοιο συνδυασμό θεάματος και αποτελεσματικότητας, ο οποίος, μάλιστα, δεν αποτελεί προϊόν κάποιου σπάνιου ατομικού ταλέντου, αλλά έκφραση μιας φιλοσοφίας κατά κανόνα μη εφαρμόσιμης σε περιβάλλοντα με τόσα “εγώ” μαζεμένα. Στην αρχιτεκτονική, ο όρος “απλότητα” περιγράφεται ως η τέλεια αρμονία ανάμεσα στο ωραίο, το χρήσιμο και το ακριβές.
Στο ευρωπαϊκό μπάσκετ τη δεδομένη στιγμή, τον ορισμό δίνει ο τρόπος που παίζει ο Ολυμπιακός. Η συλλογικότητά του σε άμυνα και επίθεση, η ευθυγράμμιση όλων των παικτών του στη λογική του αλτρουισμού και της συνεργασίας, η ειλικρινής χαρά τους για τον διπλανό τους, που μπορεί και να τους “τρώει” χρόνο στο παρκέ. Είναι, αν θέλετε, η συνειδητή επιλογή του μόνιμου MVP Σάσα Βεζένκοφ να αρνηθεί ένα εύκολο λέι απ μόλις στο 2ο λεπτό, για να προσφέρει ένα καλό σουτ στον Κάνααν και να τον “βάλει” στο παιχνίδι. Είναι οι 19 ασίστ σε 20′ λεπτά στο πρώτο ημίχρονο ή αλλιώς οι 59 σε δύο ματς στην σειρά.
ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ… BULLYING ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟΥ
Επιχειρώντας ν’ αποδώσουμε την εικόνα του αγώνα, θα μπορούσαμε ίσως να δανειστούμε κάτι από τον γλαφυρό
μονόλογο του Γιάννη Τσορτέκη στο «Μικρό Ψάρι» και να ρωτήσουμε τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του: «Τι παράσταση δώσατε; Τι σόου ήταν αυτό;»…
Η αναμέτρηση φυσικά δεν αντέχει σε κριτική κι ας αφορά την πρωτοπόρο της βαθμολογίας μιας διοργάνωσης που ολοένα και δυσκολεύει. Το σύνηθες αγωνιστικό… bullying που επιφυλάσσει με το καλημέρα ο Ολυμπιακός στους αντιπάλους του επαναλήφθηκε σε υπερθετικό βαθμό. Το αρχικό 12-0 δια χειρός Βεζένκοφ, έγινε γρήγορα 24-8 και 31-11 στο δεκάλεπτο. Οι παίκτες της Φενέρ είχαν ήδη χάσει το ματς στο μυαλό τους, εξ’ού και η τόσο θλιβερή εικόνα τους στη συνέχεια. Η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του Φαλ κι από ‘κει στου Πίτερς, του Μπόλομποϊ, του Λαρεντζάκη κ.ο.κ. Σκορ 50-21 στο 15´ με ομαδικό PIR 71-9 και τη Φενέρ να σκοράρει κυρίως με βολές.
Η άμυνα με αλλαγές του Ιτούδη έγινε σμπαράλια από την ερυθρόλευκη κυκλοφορία, η ψυχολογία των παικτών του επίσης και πλέον το μοναδικό διακύβευμα για τους φιλοξενούμενους ήταν να περιορίσουν το εύρος της ήττας. Έβγαλαν πράγματι εγωισμό στην επανάληψη, πίεσαν όσο μπορούσαν τον Ολυμπιακό που έκανε διαχείριση κι έφτασε να ολοκληρώσει το ματς με το νέο “πουλέν” της εξέδρας, Τζορτζ Πάπας, αλλά τελικά η… 30άρα δεν αποφεύχθηκε. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας σεβάστηκε τον ομόλογο του και παρά τις παραινέσεις του κόσμου έδωσε εντολή να μην εκδηλωθεί η τελευταία επίθεση και οι δύο ομάδες συνεχίζουν το δρόμο τους μέχρι να ξανασυναντηθούν. Για αμφότερες σήμερα είναι μια καινούργια μέρα κι όσο λιγότερο μείνουν στα χθεσινά πεπραγμένα, τόσο το καλύτερο. Ειδικά ο Ολυμπιακός, που όπως και να το κάνουμε είναι λογικό φλερτάρει με τον ενθουσιασμό, τον καλύτερο φίλο της έπαρσης και χειρότερο εχθρό της συγκέντρωσης…
Η Ασβέλ περιμένει όχι με τόσο ανοιχτές αγκάλες, αλλά με ανοιχτή την όρεξη έπειτα από τις δύο σερί νίκες της (την περασμένη Παρασκευή στη Βαρκελώνη και χθες στο Αστρομπάλ επί της Παρτιζάν), που την έχουν γεμίσει αυτοπεποίθηση. Έτσι κι αλλιώς ο Ολυμπιακός δεν περνάει ποτέ εύκολες βραδιές με την γαλλική ομάδα κι αν δεν είναι έτοιμος (κυρίως πνευματικά) για μάχη, θα έχει άσχημα ξεμπερδέματα. Εδώ που φτάσαμε, ο στόχος του 2/2 πριν από το ντέρμπι του ΟΑΚΑ, είναι φαινομενικά και θεμιτός και εφικτός, αλλά τις περισσότερες φορές στην Euroleague η πολλή σιγουριά γυρίζει μπούμερανγκ. Σε κάθε περίπτωση με το πρόσωπο που δείχνουν οι Πειραιώτες το τελευταίο διάστημα, τέτοια παιχνίδια εξαρτώνται κυρίως από τις δικές τους διαθέσεις.
ΔΥΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΠΟΓΕΙΩΝΟΥΝ
Από την αρχή της σεζόν ο Ολυμπιακός έδειξε ότι διαθέτει σημαντικές δυνατότητες ως ομάδα, ενώ ακόμα και στις ήττες του είχε μεγάλα διαστήματα υπεροχής και εξαιρετικής απόδοσης. Τα στοιχεία που σε κάποιο σημείο φάνηκε να του λείπουν ήταν η διάρκεια και η σοβαρή αμυντική προσέγγιση. Πλέον φαίνεται να βρίσκει και το ένα και το άλλο, με αποτέλεσμα η απόδοση του να απογειώνεται. Η συνεισφορά των νεοαποκτηθέντων για τους οποίους έγινε τόση κουβέντα, έχει ανέβει κατακόρυφα, γεγονός που έχει μειώσει δραστικά τα κενά διαστήματα κι έχει δώσει στον Γιώργο Μπαρτζώκα τη δυνατότητα να μοιράσει πιο ορθολογικά τον χρόνο κρατώντας τους παίκτες του φρέσκους ως το τέλος. Ο Κάνααν αρχίζει να βρίσκει το ρόλο του και να παίρνει την ευθύνη, ο Πίτερς πατάει πιο σίγουρα στο παρκέ και βρίσκει χημεία με τον Σλούκα, όπως και ο Μπόλομποϊ που προσφέρει εκρηκτικά διαστήματα στις δύο πλευρές του γηπέδου.
Από την άλλη, οι “ερυθρόλευκοι” έχουν επανέλθει στις…εργοστασιακές ρυθμίσεις ξεκινώντας από την άμυνα. Ακόμα και στο χθεσινό ματς που έχασε από νωρίς το ενδιαφέρον του, παρέμειναν σοβαροί στα ανασταλτικά τους καθήκοντα και δεν είναι τυχαίο ότι όταν η Φενέρ τους κράτησε στους 4 πόντους για ένα πεντάλεπτο στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, εκείνοι της επέτρεψαν να σκοράρει μόλις 6, διατηρώντας έτσι τη διαφορά σε υψηλά επίπεδα.
Η συνέχεια προφανώς και αναμένεται δύσκολη. Δεκέμβρη μήνα προφανώς και δεν κρίθηκε ποτέ τίποτα, από ‘κει και πέρα όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι ο Ολυμπιακός αποδίδει σεμιναριακού επιπέδου μπάσκετ, κερδίζοντας όχι απλά το σεβασμό των αντιπάλων του, αλλά αναγκάζοντας τους να υποκλιθούν μπροστά του. Κι όσο περισσότερο θα διατηρεί ως δικλείδα ασφαλείας την άμυνα και την ίδια μη εγωιστική νοοτροπία στο επιθετικό κομμάτι, η καλοδουλεμένη μηχανή του δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Ούτε να ζηλέψει…