Του Στέφανου Τάτσιου/ info@eurohoops.net
Μία πολύ ενδιαφέρουσα αναμέτρηση για αμέτρητους λόγους μας επιφυλάσσει η 15η αγωνιστική της Ευρωλίγκα με τη Φενερμπαχτσέ να υποδέχεται την Παρτιζάν Βελιγραδίου του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (22/12, 19:45).
Ο Σέρβος πολυνίκης προπονητής του ευρωπαϊκού μπάσκετ αποτελεί τον άνθρωπο, που άλλαξε την ιστορία της τουρκικής ομάδας κυρίως στο ευρωπαϊκό στερέωμα, αφού τη μετέτρεψε από μία παραδοσιακή δύναμη της Ευρωλίγκα με ελάχιστες επιτυχίες, σε μόνιμο θαμώνα των Final Four, διεκδικητή του τίτλου και σε μία από τις πιο βαριές φανέλες της “Γηραιάς Ηπείρου”.
Η παρουσία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στη Φενέρ δεν “απογείωσε” μονάχα το status του συλλόγου στην Ευρωλίγκα, ούτε απλά αύξησε τη χωρητικότητα στην τροπαιοθήκη της, αλλά της προσέφερε το “know how” που της έλειπε, για να αποτελεί μία μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη στο μπάσκετ.
Για επτά χρόνια ο τούρκικος σύλλογος με τον θρυλικό κόουτς πέτυχαν πολλά και έζησαν ακόμα περισσότερα και με αφορμή την επίσκεψη του στην Πόλη ως αντίπαλο το Eurohoops σας θυμίζει την κοινή τους διαδρομή για επτά σεζόν!
Το καλοκαίρι του 2013 που άλλαξαν όλα
Ιούλιος του 2013 και όλη η Τουρκία και ειδικά οι φίλοι της Φενέρ βρίσκονται στο πόδι. Ο κορυφαίος προπονητής στην Ευρώπη, με τους περισσότερους τίτλους και με την απίθανη πολυετή διαδρομή στον Παναθηναϊκό, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ανακοινώθηκε ως ο νέος κόουτς του συλλόγου.
Είναι εντυπωσιακές οι σκηνές στη συνέντευξη τύπου της παρουσίασης του με φίλους της ομάδας να τον αποθεώνουν και τους δημοσιογράφους να τον ρωτούν με ποδοσφαιρικούς όρους, αν θα γίνει για τη Φενερ, ότι και ο Ζοσέ Μουρίνιο για την Τσέλσι μία δεκαετία πριν και θα της αλλάξει την ιστορία.
Και η αλήθεια είναι πως ο Ομπράντοβιτς από πολύ νωρίς άρχισε να προσφέρει αυτό που έλειπε στο σύλλογο επιτυχίες και άκουσμα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Μπορεί στην πρώτη του σεζόν (2013/14) με τη Φενέρ να μην κατάφερε να κάνει τις αλλαγές στο ρόστερ που ήθελε και στην Ευρωλίγκα το ταξίδι να ολοκληρώθηκε στο Top-16, όμως μετά από δύο άγονα χρόνια κατέκτησε το Πρωτάθλημα, αλλά και το Σούπερ Καπ Τουρκίας!
Η διετία της ευρωπαϊκής καταξίωσης και το “σαρωτικό” 2016
Η αγωνιστική περίοδος 2014/15 για τη Φενέρ του Ζοτς είναι η αλήθεια πως δεν έφερε τίτλους, αφού χάθηκαν τα σκήπτρα στις εγχώριες διοργανώσεις και δεν κατακτήθηκε για δεύτερη σερί σεζόν το Κύπελλο, όμως κατακτήθηκε ένα αντίστοιχα σημαντικό παράσημο.
Το ρόστερ διαφοροποιήθηκε αρκετά και όλη η ομάδα “χτίστηκε” γύρω από το αστείρευτο ταλέντο του Μπιέλιτσα στην τελευταία του σεζόν στην Ευρώπη.
Η πορεία της τουρκικής ομάδας στην Ευρωλίγκα ήταν εξαιρετική και τα πολλά λεφτά που προσφέρθηκαν τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς έπιασαν τόπο, αφού επετεύχθη ο πρωταρχικός στόχος, που ήταν η επιστροφή στα playoffs της Ευρωλίγκα.
Αντίπαλος εκεί ήταν η παραδοσιακή δύναμη της διοργάνωσης η Μακάμπι Τελ Αβίβ με πλεονέκτημα έδρας και οι Τούρκοι παρά το έλλειμμα πείρας που είχαν κατάφεραν με 3-0 να προκριθούν στο παρθενικό Final Four της ιστορίας τους στη Μαδρίτη!
Παράλληλα ο Μπιέλιτσα αναδείχθηκε MVP της Ευρωλίγκα και αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο μήνυμα, πως ο Σέρβος προπονητής αλλάζει το status του συλλόγου.
Στη Μαδρίτη ήρθε ο αποκλεισμός στον ημιτελικό από την οικοδέσποινα και μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ, όμως η Φενέρ έθεσε τις βάσεις για ένα λαμπρό μέλλον.
Η σεζόν 2015/16 ήταν μία από τις καλύτερες στην πορεία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στη Φενερμπαχτσέ, αφού κατέκτησε το δεύτερο του Πρωτάθλημα, το πρώτο του Κύπελλο και το Σούπερ Καπ και “σάρωσε” τα πάντα κόντρα στους εγχωρίους αντιπάλους.
Στην Ευρωλίγκα με την έλευση παικτών όπως οι Σλούκας, Ούντο και Μπογκντάνοβιτς η ποιότητα “εκτοξεύθηκε” και οι Τούρκοι φάνταζαν από νωρίς μεγάλο φαβορί για την πρόκριση τους σε δεύτερο σερί Final Four.
Η Φενέρ προκρίθηκε στα playoffs, όπου αποκαθήλωσε με το εντυπωσιακό 3-0 την κάτοχο του τίτλου Ρεάλ Μαδρίτης και έδωσε ραντεβού για το Βερολίνο, όπου ο Ζοτς ήξερε καλά από τον θρίαμβο με τον Παναθηναϊκό το 2009.
Εκεί ήρθε η παρθενική πρόκριση σε τελικό Ευρωλίγκα, μετά από έναν δραματικό ημιτελικό στην παράταση κόντρα στην εκπληκτική Μπασκόνια του Γιάννη Μπουρούση και όλοι περίμεναν να έρθει και η πρώτη κούπα σε ένα γήπεδο μάλιστα κατάμεστο από Τούρκους.
Στον τελικό η ΤΣΣΚΑ Μόσχας του κουμπάρου και αδελφικού του φίλου Δημήτρη Ιτούδη, κατάφερε στην παράταση να πάρει το τρόπαιο μετά από ένα μεγάλο “θρίλερ”, όπου η Φενέρ επέστρεψε από το -22.
Όμως όπως αποδείχθηκε η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν είχε πει την τελευταία της λέξη στην ευρωπαϊκή της πορεία…
Η ιστορική στιγμή και η παράδοση πλέον στους τίτλους
Το 2017 θα αποτελεί πάντα χρονιά ορόσημο για τη Φενερμπαχτσέ και το τουρκικό μπάσκετ, αφού ήταν η “ρωγμή του χρόνου” που άλλαξε για πάντα το επίπεδο του αθλήματος στη χώρα.
Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς κατέκτησε το δεύτερο συνεχόμενο της Πρωτάθλημα και τρίτο σε βάθος τετραετίας, ενώ πρόσθεσε στη συλλογή της ένα ακόμα Σούπερ Καπ.
Όμως ο μεγάλος στόχος όλων στον οργανισμό ήταν το ραντεβού της Ευρωλίγκα το Μάϊο του 2017 στην Κωνσταντινούπολη και φυσικά η κατάκτηση του τροπαίου.
Η σεζόν για τη Φενέρ δεν πήγαινε καλά μέχρι να αρχίσουν τα playoffs. Εκεί αντίπαλος και μάλιστα μειονέκτημα έδρας ήταν ο Παναθηναϊκός του Τσάβι Πασκουάλ, σε μία ιστορική και συναισθηματική συνάντηση για τον Ομπράντοβιτς, αλλά και για το τριφύλλι.
Από το πρώτο ματς της σειράς μέχρι και το τέλος της σεζόν οι Τούρκοι πήγαν κυριολεκτικά “τρένο”.
Δύο break με έναν εκπληκτικό Μπογκντάνοβιτς στο ΟΑΚΑ και πρόκριση στο Final Four της Πόλης με μία ακόμα “σκούπα”, μετά το 3-0 στο Game 3 της Τουρκίας.
Σε μία κατάμεστη έδρα από 14.000 και πλέον Τούρκους φιλάθλους η Φενέρ του Ούντο απέκλεισε τη Ρεάλ Μαδρίτης του MVP της Ευρωλίγκα Γιουλ και στον τελικό αντίπαλος ήταν ο Ολυμπιακός του Βασίλη Σπανούλη.
Άλλη μία ιστορική αναμέτρηση για τον ίδιο τον Ομπράντοβιτς απέναντι στον επί πολλά χρόνια μεγάλο του αντίπαλο στην Ελλάδα και κόντρα στον αθλητή που τον “πίκρανε” με την απόφαση του να αλλάξει στρατόπεδο το καλοκαίρι του 2010.
Από το τρίτο δεκάλεπτο και μετά ο τελικός εξελίχθηκε σε “πάρτι” για τη Φενέρ και η ιστορία γράφτηκε με την ομάδα του Ζοτς να κατακτάει την πρώτη της Ευρωλίγκα!
Η αμέσως επόμενη σεζόν (2017/18) ήταν παρομοίως επιτυχημένη για τον τουρκικό σύλλογο, που βίωνε τα πιο “χρυσά” χρόνια της πολυετούς ιστορίας του.
Στις εγχώριες διοργανώσεις για πρώτη φορά κατέκτησε τρία συνεχόμενα Πρωταθλήματα, ενώ ο Σέρβος προπονητής κέρδισε το βραβείο του καλύτερου προπονητή της χώρας το 2017 και το 2018.
Στην Ευρωλίγκα η δυναμική της Φενέρ είχε διαφοροποιηθεί σε τεράστιο βαθμό και ξεκινούσε ως φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.
Η αλήθεια είναι πως εκείνη τη χρονιά η τουρκική ομάδα έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της εποχή Ομπράντοβιτς και “σάρωσε” σχεδόν κάθε αντίπαλο στην κανονική περίοδο της διοργάνωσης.
Αντίπαλος στα playoffs ήταν η Μπασκόνια και η πρόκριση ήρθε, έστω και με 3-1 και όχι όπως είχαν συνηθίσει όλοι επί τρία χρόνια, όπου η Φενέρ “σκούπιζε” τους αντιπάλους της.
Στο Final Four του Βελιγραδίου πρώτος αντίπαλος ήταν η μεγάλη έκπληξη εκείνης της χρονιάς η Ζαλγκίρις Κάουνας του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, η οποία είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό στο “κύκνειο άσμα” της σπουδαίας ομάδας του την περίοδο 2012-18.
Οι Τούρκοι προκρίθηκαν στον τελικό της Ευρωλίγκα για τρίτη συνεχόμενη φορά και μπροστά τους ορθώθηκε το εμπόδιο της “Βασίλισσας” Ρεάλ και το “παιδί-θαύμα” Λούκα Ντόντσιτς.
Το ντέρμπι κράτησε για 40′ λεπτά, ο εκπληκτικός Μέλι δεν αρκούσε και η Ρεάλ εκθρόνισε την τουρκική ομάδα κατακτώντας τον τίτλο.
Αυτός ήταν ο τελευταίος ευρωπαϊκός τελικός μέχρι και σήμερα του οργανισμού της Φενέρ.
Το “κύκνειο άσμα” στην Ευρωλίγκα, οι τελευταίοι τίτλοι και το… αντίο!
Η αγωνιστική περίοδος 2018/19 διαθέτει τη δική της ξεχωριστή σημασία στην ιστορία της Φενερμπαχτσέ και στη θητεία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο σύλλογο.
Ο τίτλος του Πρωταθλητή χάθηκε από την εκπληκτική Εφές των Αταμάν, Λάρκιν και Μίτσιτς, όπως και το Σούπερ Καπ, ενώ κατακτήθηκε μετά από αρκετό καιρό το Κύπελλο Τουρκίας το δεύτερο του Σέρβου προπονητή.
Στην Ευρωλίγκα μπορεί όλα να κυλούσαν καλά για τη Φενέρ και να ήρθε η πρόκριση στα playoffs και το 3-1 εκεί απέναντι στη Ζαλγκίρις του Σάρας, όμως στην τελική ευθεία πριν το Final Four της Βιτόρια οι τραυματισμοί και τα προβλήματα ήταν πάρα πολλά.
Στον τουρκικό “εμφύλιο” του ημιτελικού με την Εφές η “κατάρρευση” στο δεύτερο ημίχρονο ήρθε φυσιολογικά, όπως αποδείχθηκε και το “κύκνειο άσμα” της Φενέρ του Ζοτς σε ευρωπαϊκά ραντεβού ήρθε με πέμπτη σερί παρουσία σε ημιτελικά, αλλά όχι και με έναν ακόμα τελικό ή το δεύτερο πολυπόθητο τρόπαιο.
Η τελευταία χρονιά του Σέρβου προπονητή στο σύλλογο τη σεζόν 2019/20 ήταν και η πιο δύσκολη, αφού αγωνιστικά τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά σε Ευρωλίγκα και Τουρκία, όμως κατακτήθηκε και ο τελευταίος τίτλος επί δικής του θητείας, που ήταν το δεύτερο συνεχόμενο και τρίτο συνολικά Κύπελλο Τουρκίας.
Εκείνη η χρονιά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, λόγω της δραματικής κατάστασης με τον κορωνοϊό και όλες οι διοργανώσεις διακόπηκαν βίαια.
Το καλοκαίρι του 2020 ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για όλους.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μετά από επτά πετυχημένα χρόνια στη Φενέρ και μία εκπληκτική πορεία με τίτλους και καταξίωση αποχαιρέτισε το σύλλογο και έκλεισε το πιο σπουδαίο κεφάλαιο στην ιστορία του.
Πλέον ο Ζοτς μετά από 2,5 χρόνια θα επιστρέψει για πρώτη φορά ως αντίπαλος στο παλιό του σπίτι και σίγουρα η υποδοχή που θα του επιφυλάξουν οι φίλοι της Φενέρ θα είναι αποθεωτική.
Ο ίδιος για το συγκεκριμένο ματς μίλησε για τη δυναμική του συλλόγου χωρίς να αναφερθεί σε κάτι πιο συναισθηματικό:
“Ένα παιχνίδι στην Ευρωλίγκα απέναντι σε μια ομάδα που συγκαταλέγεται στις καλύτερες ομάδες σε αυτό το κομμάτι της διοργάνωσης. Έχουν επίσης ορισμένα προβλήματα με τραυματίες, αλλά αυτό δεν μειώνει απολύτως τον ρόλο του φαβορί της Φενέρμπαχτσε σε αυτό το ματς. Παίζουμε στο γήπεδό τους και νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο παιχνίδι μπροστά μας”.
Όπως και να έχει στο τέλος της ημέρας και αυτής της εκπληκτικής επταετίας στην Πόλη ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς κατάφερε κάτι αντίστοιχο στη Φενέρ, όπως και στον Παναθηναϊκό -έστω και σε μικρότερη έκταση-, να εξελιχθεί στον άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία ενός ολόκληρου συλλόγου και αυτό από μόνο του είναι ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα.