Του Βαγγέλη Ιωάννου/ info@eurohoops.net
Η νίκη του Ολυμπιακού επί της Ρεάλ ήταν (λόγω της άνεσης με την οποία έφτασε σε αυτήν) μια νίκη-δήλωση, ενόψει των πλέι οφς της διοργάνωσης.
Οι Πειραιώτες επικράτησαν με την άμυνά τους, που τους χαρακτηρίζει διαχρονικά. Ήταν μια νίκη του «σκακιστή» Μπαρτζώκα, ο οποίος αποθεώνεται από όλους τους μεγάλους προπονητές της Ευρωλίγκας. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν κερδίσει το σεβασμό φίλων και αντιπάλων, επειδή έχουν χίλιους τρόπους για να γίνουν αποτελεσματικοί , ενώ ταυτόχρονα ακολουθούν όλες τις επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ. Με λίγα λόγια, κάθε βραδιά ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει ότι είναι μια ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις και που αξίζει να τη στηρίξεις ακόμη και στις (λίγες) περιπτώσεις που δεν είναι στα καλύτερά της.
Στο ντέρμπι κορυφής με τη Ρεάλ , η ομάδα του “μεγάλου λιμανιού” ήξερε ότι έπρεπε να κερδίσει για να…ισοφαρίσει το 0-2 (στις νίκες) κόντρα στη Μονακό. Ε, λοιπόν, νίκησε (χωρίς να είναι απαραίτητο να βάλει 90 πόντους) και τώρα έχει 2-0 κόντρα στη Ρεάλ. Όλα αυτά θα μετρήσουν στο ταμείο που θα γίνει στο τέλος, επειδή ο φετινός μαραθώνιος της Ευρωλίγκας είναι ο πιο ανταγωνιστικός και συνάμα ο πιο συναρπαστικός όλων των εποχών. Από χθες, άλλωστε, υπάρχει νέα, τετραπλή, ισοβαθμία στην κορυφή ( με 13-7).
Όλοι στην ίδια σελίδα
Ποιο είναι το πιο αξιοθαύμαστο στη φετινή έκδοση του Ολυμπιακού; Μα, ασφαλώς, το γεγονός ότι από την πρώτη αγωνιστική, όλοι οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι στην ίδια σελίδα. Όλοι ακολουθούν το πλάνο για 40 λεπτά. Κι αυτό τους κάνει να ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες σπουδαίες ομάδες , που αποδεδειγμένα υπάρχουν και θα διεκδικήσουν μέχρι τέλους το τρόπαιο. Ο Ολυμπιακός δεν παίζει απλώς για ένα πλασάρισμα στα πλέι οφ. Το έχουμε ξαναπεί. Ο Ολυμπιακός παίζει καταρχάς για το πλεονέκτημα στα πλέι οφ και εν συνεχεία για την πρόκριση στο φάιναλ φορ και το τρόπαιο. Πέρσι έχασε για ένα σουτ , για μία άμυνα , για μια επίθεση , τον τελικό. Φέτος θέλει να το πάρει!
Και μπορεί να το πάρει , παρότι του λείπει ένας ακόμη ψηλός γκαρντ , με ικανότητα στο 1vs1…
Η αγέλη των πεινασμένων σκυλιών και ο «πεζοναύτης»
Μου έστειλε ένα ωραίο μήνυμα ένας φίλος στη διάρκεια του αγώνα Ολυμπιακός – Ρεάλ. Έγραφε: «Κι απόψε ο Ολυμπιακός είναι μια αγέλη πεινασμένων σκυλιών, με μπροστάρη τον ηρωικό Θωμά (Ουόκαπ) από τα Καμίνια»!!!
Έβαλα τα γέλια, μόλις το διάβασα. Πέρα από την πλάκα, όμως, υπάρχει και ουσία. Ο «πεζοναύτης» Ουόκαπ εκφράζει αυτό που κυριαρχεί την τελευταία διετία στο «είναι» του Ολυμπιακού. Αυτό που διαποτίζει το «κορμί» ολόκληρου του «ερυθρόλευκου» οργανισμού. Το ένας για όλους και το όλοι για έναν. Ο Αμερικανός είναι λες και γεννήθηκε και μεγάλωσε στα αποδυτήρια αυτής της ομάδας. Είναι, πλέον, σάρκα από τη σάρκα της. Είτε μένει άποντος , είτε κάνει βραδιά καριέρας, όπως κόντρα στη Ρεάλ.
Εντάξει , το σπορ είναι ομαδικό. Και κόντρα στη «βασίλισσα» έβαλαν τα στήθη τους μπροστά όλοι (Μπλακ, Μπολομπόι, Βεζένκοφ, Παπανικολάου, Λαρεντζάκης). Ο Σλούκας ήταν – όπως πάντα – ηγέτης, αλλά αυτό που συμβαίνει με τον Ουόκαπ είναι μοναδικό. Ο τύπος είναι αυτό που λέμε «one of a kind», χωρίς να υπερβάλει ή να διεκδικεί για τον εαυτό περισσότερα απ’ όσα του αναλογούν…
Βίοι αντίθετοι
Την ώρα που στον Ολυμπιακό είναι όλοι στην ίδια σελίδα, την ίδια στιγμή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο στον Παναθηναϊκό. Οι πορείες των δυο «αιωνίων» είναι αντίθετες στην Ευρωλίγκα, όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά και αγωνιστικά.
Οι «πράσινοι» δεν έχουν τόσο κακό ρόστερ όσο λένε μερικοί ή όσο μαρτυράει η θέση τους στη βαθμολογία. Για παράδειγμα, στο παιχνίδι με την Μπολόνια ένα έμπειρο μάτι θα μπορούσε να διακρίνει ότι ο Παναθηναϊκός είχε μεγαλύτερη και περισσότερη ποιότητα από πλευράς μονάδων, σε σχέση με τη Βίρτους. Τι δεν είχε, όμως; Δεν είχε ομαδικό πνεύμα και προπονητική καθοδήγηση. Δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ προπονητή και παικτών. Δεν υπάρχει σύμπνοια και κοινή πίστη για το τι είναι σωστό και τι είναι λάθος στο κρίσιμο σημείο.
Ένα ακόμη παράδειγμα για του λόγου το αληθές: Ο Παναθηναϊκός με σουτ του Πονίτκα προσπερνάει (55-57) και λες ότι μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη και να παραμείνει ζωντανός στην Ευρωλίγκα. Τι ακολουθεί; Ενα σερί 14-0 της Βίρτους κι ένα αντίστοιχο «πράσινο» μπλακ άουτ. Στο μεταξύ, ο Σκαριόλο έχει κάνει δυο κινήσεις-ματ , τις οποίες δεν έχει αντιληφθεί ο Ράντονιτς.
Κίνηση πρώτη, έχει τον Μπακό στο «5» να κερδίζει κατά κράτος τον δυσκίνητο Γκουντάιτις και τον Σενγκέλια στο «4» να απειλεί ή να δημιουργεί από μακριά (απέναντι στον Πονίτκα ή τον Ουίλιαμς και τον Μπέικον…).
Κίνηση δεύτερη, όταν ο Ράντονιτς βάζει Ουόλτερς και Λι στην περίμετρο, μαζί με τον Παπαγιάννη στο «5», ο Σκαριόλο ρίχνει τον Σενγκέλια στο «5» και συνεχίζει με small ball για μεγαλύτερη ταχύτητα, ευελιξία, γρήγορη εκτέλεση από μέσα ή απέξω στην επίθεση. Κι εκεί τελειώνουν όλα. Με άλλα λόγια; Πέρα από το οφθαλμοφανές πρόβλημα επικοινωνίας προπονητή- παικτών, στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει η παραμικρή επίδραση του προπονητή την ώρα που κρίνεται ένα ματς.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ράντονιτς δεν είναι καλός κόουτς. Απλώς, σε αυτή την ομάδα δεν έχει κολλήσει. Θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση; Ναι, εάν άλλαζε τέσσερις- πέντε παίκτες. Πόσο εύκολο, όμως, είναι αυτό; Συνεπώς, όπως έχω γράψει εδώ κι ένα μήνα, ο Ράντονιτς είναι και θα παραμείνει ο «αδύναμος κρίκος».
Damage control και εγχώριοι τίτλοι
Τώρα που ο καθένας μπορεί να υπολογίσει ότι ο Παναθηναϊκός δεν προλαβαίνει – με βάση τη λογική- τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, τι μένει; Από δω και πέρα, για τους «πράσινους» μένει ο έλεγχος της ζημιάς που έχει γίνει. Δηλαδή, ο υπολογισμός των απωλειών σε κάθε επίπεδο (αγωνιστικό, οικονομικό κ.ο.κ.), η διεκδίκηση των εγχώριων τίτλων και ο προγραμματισμός για τη νέα χρονιά.
Επαναλαμβάνω, το ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν είναι άσχημο. Απλώς, υπάρχουν πολλοί παίκτες σε δυο θέσεις (Γκριγκόνις, Πονίτκα, Καλαϊτζάκηδες, Μπέικον κ.α.) και δεν υπάρχει – για παράδειγμα- ένας επιπλέον δημιουργός ή ένας δεύτερος αξιόλογος ψηλός τύπου Μήτογλου (να παίζει και «4» και «5»).
Απλά είναι τα πράγματα. Μπορούν να διορθωθούν; Κάποιος (εφόσον μπορούν να πληρωθούν τα μεγάλα ποσά των αποζημιώσεων) πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τις αλλαγές -ηλεκτροσόκ, ενόψει κυπέλλου (σε ένα μήνα) και πλέι οφ πρωταθλήματος (Μάιο- Ιούνιο). Ο Ράντονιτς δύσκολα μπορεί να είναι αυτός που θα πάρει τέτοιο ρίσκο. Ήδη η θέση του είναι επισφαλής, παρότι έχει κλειστό διετές συμβόλαιο. Άρα…
ΥΓ: Στην πιο ανταγωνιστική Ευρωλίγκα όλων των εποχών ο πήχης των νικών για πρόκριση στα πλέι οφ και πλεονέκτημα έδρας έχει υποχωρήσει. Εάν δεν αλλάξουν δραματικά τα δεδομένα στις υπόλοιπες 14 αγωνιστικές της ρέγκιουλαρ σίζον, η οκτάδα θα κριθεί στις 17-18 νίκες και η τετράδα (δηλαδή το πλεονέκτημα έδρας) στις 20-21 νίκες.
Κι όπως φαίνεται, τουλάχιστον τρεις ομάδες με μεγαλύτερο μπάτζετ από τον Ολυμπιακό όχι μόνο δεν θα διεκδικήσουν πλεονέκτημα, αλλά θα μείνουν και εκτός νυμφώνος. Δηλαδή, εκτός πλέι οφ.