Του Mιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Το Τριστάν ντε Κούνα, ένα νησί στο Νότιο Ατλαντικό, θεωρείται το πιο απομακρυσμένο κατοικημένο σημείο στον πλανήτη, καθώς η πιο κοντινή ακτή απέχει 1.500 μίλια. Πρόκειται για μια κουκίδα στο χάρτη, στη μέση του πουθενά, δεν διαθέτει αεροδρόμιο και ο μόνος τρόπος να βρεθεί κανείς εκεί, είναι μέσω θαλάσσης από το Κέιπ Τάουν, με το ταξίδι να διαρκεί περίπου έξι μέρες. Κάπως έτσι έμοιαζε και η θέση του Γιώργου Μπαρτζώκα σ’ ένα ενδιαφέρον γράφημα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, σχετικά με την συχνότητα που χρησιμοποιούν τα τάιμ άουτ και τις αλλαγές οι προπονητές της Euroleague. Ο προπονητής του Ολυμπιακού έχει μακράν τη μικρότερη παρέμβαση στα παιχνίδια σε σχέση με τους συναδέλφους του και παρ’ όλα αυτά η ομάδα του είναι πρώτη και καλύτερη.
Αν υπάρχει κάποιος να προσεγγίζει, έστω, τον εντελώς… αποκομμένο “Coach B” στην εν λόγω απεικόνιση, αυτός είναι ο Ισραέλ Γκονζάλες. Ο διάδοχος του Αΐτο Ρενέσες στον πάγκο της Άλμπα, έχει μια αρκετά κοντινή μπασκετική κοσμοθεωρία που στηρίζεται σε ένα γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης ανεξαρτήτως αντιπάλου και στην ελευθερία των παικτών να παίρνουν αποφάσεις κυκλοφορώντας την μπάλα με ταχύτητα. Το παραδέχτηκε άλλωστε ανοιχτά στην pre-game δήλωσή του, λέγοντας ότι “ο Ολυμπιακός είναι ο καθρέφτης που πρέπει να κοιτάξουμε για να γίνουμε αυτό που θέλουμε”. Η γερμανική ομάδα είναι σίγουρα από τις πιο… fun to watch της διοργάνωσης, όμως σε αντίθεση με τους “ερυθρόλευκους” που κατοικοεδρεύουν στην κορυφή της κατάταξης, εκείνη βολοδέρνει μόνιμα στις τελευταίες θέσεις.
Ο λόγος της τεράστιας βαθμολογικής απόκλισης μεταξύ τους, ασφαλώς έχει να κάνει με την ποιότητα, το ταλέντο και την εμπειρία των παικτών που τις απαρτίζουν, όμως η πραγματική αιτία βρίσκεται στο… γενετικό χάος που τις χωρίζει. Άλμπα και Ολυμπιακός είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Στον έναν επικρατεί ψύχρα, ηρεμία και γαλήνη, ενώ στον άλλον ρέει λάβα, η θάλασσα βράζει και το θερμόμετρο χτυπάει κόκκινο. Αν θέλεις να είσαι στην κορυφή, πρέπει να αντέχεις την πίεση. Την πίεση από τους στόχους και τις απαιτήσεις, από τα προβλήματα, από τις κριτικές, από τις δυσαρέσκειες και τις παγίδες. Κι ενώ η Άλμπα δεν γνωρίζει τι θα πει πίεση, του Ολυμπιακού είναι το οξυγόνο του…
Εκείνο που θα συνεχίσει να αναπνέει από το ρετιρέ της κατάταξης, μετά την εντυπωσιακή -από κάθε άποψη- έκτη συνεχόμενη νίκη του. Σε μια ακόμα βραδιά που οι παρόντες έπαιξαν και για τους απόντες, που το μπάσκετ της συνεργασίας κυριάρχησε (25 ασίστ) και το άστρο του MVP της σεζόν έλαμψε. Με το ρεκόρ του πια στο 17-7, ο Ολυμπιακός έφτασε με απόλυτη επιτυχία στη διακοπή και πλέον στρέφει την προσοχή του στο θεσμό του κυπέλλου, θέτοντας ως στόχο να βρεθεί έτοιμος, υγιής και πλήρης στο ραντεβού της Κρήτης.
Στο ξεκίνημα της αναμέτρησης του Βερολίνου, πάντως, ο Κριστ Κουμάντζι υποχρέωσε τον Γιώργο Μπαρτζώκα να… παρεκκλίνει από τις συνήθειες του και να κάνει δύο αλλαγές σε διάστημα μικρότερο των τριών λεπτών, αφού κέρδισε δύο γρήγορα φάουλ από τον Μουσταφά Φαλ και “καπάκι” ακόμα δύο από τον Ταρίκ Μπλακ. Κάπως έτσι, ο Τζόελ Μπολομπόι έπιασε από νωρίς δουλειά και μάλιστα μέχρι τη λήξη της πρώτης περιόδου πρόλαβε να χρεωθεί κι εκείνος με δύο προσωπικά φάουλ. Παρ’ όλα αυτά, ο Ολυμπιακός έβαλε από νωρίς το νερό στ’ αυλάκι χάρη στη σκανδαλώδη εμφάνιση του Σάσα Βεζένκοφ (40 pir), ο οποίος μόνο στην πρώτη περίοδο πέτυχε όσους πόντους όλοι οι παίκτες της Άλμπα μαζί (13), ενώ πρόλαβε να μαζέψει και πέντε ριμπάουντ.
Η κυριαρχία των “ερυθρόλευκων” ήταν απόλυτη, με το +15 να επαληθεύεται από τη στατιστική (4-8 οι ασίστ, 0-4 τα κλεψίματα, 7-13 τα ριμπάουντ και 6-1 τα λάθη) και να φτάνει μέχρι και το +21 στο πεντάλεπτο της δεύτερης περιόδου, κάνοντας τους πάντες να πιστέψουν ότι το παιχνίδι τελείωσε. Όταν, όμως, μιλάμε για Euroleague κανένα τέτοιο προβάδισμα δεν εξασφαλίζει τίποτα, πόσο μάλλον όταν συμβαίνει στο πρώτο ημίχρονο. Η έξοδος του Ουόκαπ για τις απαραίτητες ανάσες επηρέασε το ρυθμό, Λαρεντζάκης και ΜακΚίσικ χάθηκαν στην άμυνα και γενικά οι “ερυθρόλευκοι” βγήκαν από τη λογική του ομαδικού μπάσκετ κι άρχισαν να ψάχνουν για… ατομικά highlights. H ‘Αλμπα, ένα σύνολο που ξέρει να επιτίθεται νωρίς και να τιμωρεί κάθε κακό αμυντικό transition, πέτυχε τρία συνεχόμενα τρίποντα και μ’ ένα επιμέρους 17-6 σε τέσσερα λεπτά πήγε στην ανάπαυλα έχοντας μαζέψει τη διαφορά στους 10.
Το εν λόγω διάστημα έκανε έξαλλο τον Γιώργο Μπαρτζώκα, ο οποίος έχει θέσει πλέον τις απαιτήσεις του στο ύψος που του επιτρέπουν οι δυνατότητες της ομάδας. Δεν ανέχεται διαστήματα χωρίς συγκέντρωση και συλλογικό πνεύμα και γι’ αυτό στα δύο τάιμ άουτ που κάλεσε σε απόσταση ούτε τριών λεπτών, τα έψαλλε στους παίκτες του όχι τόσο για θέματα τακτικής, αλλά για την κακή νοοτροπία τους. Ο Ολυμπιακός θαμπώνει την Ευρώπη και σπάει τα κοντέρ λόγω ενός σπάνιου μπασκετικού αλτρουισμού, τον οποίο δεν επιτρέπεται κανείς να “υπονομεύει” προκειμένου να επωφεληθεί. ‘Αλλωστε, ένας είναι ο σίγουρος τρόπος να βγεις κερδισμένος στην συγκεκριμένη ομάδα: “Always, stick to the plan”…
Οι φωνές του 57χρονου τεχνικού έπιασαν τόπο με μικρή καθυστέρηση και το δεύτερο ημίχρονο των Πειραιωτών εξελίχθηκε σε έργο τέχνης. Η Άλμπα έριξε για μια στιγμή τη διαφορά κάτω από τους 10 (41-50), αλλά Βεζένκοφ και Ουόκαπ απάντησαν με συνεχόμενα τρίποντα και κάπου εκεί η ζωή του ματς… τράβηξε την ανηφόρα. Ένα σερί 14-0 εκτόξευσε το σκορ στο 43-72 και λίγο μετά την έναρξη της τελευταίας περιόδου καταγράφηκε από τους οργιάζοντες φιλοξενούμενους το ακραίο +37 (49-86). Το φινάλε του ματς βρήκε τους Αμπόση και Τσάμη να ντεμπουτάρουν στη διοργάνωση, με τον δεύτερο, μάλιστα, να πετυχαίνει και τους πρώτους του πόντους.
Πέραν του μακράν κορυφαίου Σάσα Βεζένκοφ, εντυπωσιακός για ακόμα μια φορά ήταν και ο Τόμας Ουόκαπ. Ο βιονικός Αμερικανός εκφράζει όσο κανείς την ιδιοσυγκρασία της φετινής ομάδας με το δυναμισμό, την πολυεπίπεδη προσφορά του και τη μόνιμα θετική αύρα του, ενώ ο εξαιρετικός Κώστας Παπανικολάου το πάει ολοταχώς για σεζόν καριέρας. Μπολομπόι και Φαλ επίσης διακρίθηκαν, θετική παρουσία και από τον Κάνααν παρά την αστοχία από την περίμετρο.
Σε μια μέρα που όλος ο πλανήτης υποκλίθηκε δικαίως στο ανεπανάληπτο κατόρθωμα του “βασιλιά” ΛεΜπρόν και που οι απανταχού μπασκετόφιλοι αναλώθηκαν στην ανούσια κουβέντα περί goat (το impact του MJ στο άθλημα υπερβαίνει ακόμα κι αυτόν τον όρο), ο Ολυμπιακός επέμεινε να φωτίζει την ομαδική πλευρά του μπάσκετ. Και να προσεγγίζει με το τόσο ασυνήθιστο για την εποχή παιχνίδι του μια άλλου τύπου τελειότητα. Ίσως εκείνη που σύμφωνα με το συγγραφέα του “Μικρού Πρίγκιπα” επιτυγχάνεται όχι όταν δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσεις, αλλά όταν δεν υπάρχει τίποτα να αφαιρέσεις…
ΥΓ. Αν άλλη ελληνική ομάδα (ανεξαρτήτως αθλήματος) είχε ανάλογη πορεία ή αποσπούσε παρόμοιο θαυμασμό από τη διεθνή κοινότητα, η διοικητική της ηγεσία θα βρισκόταν διαρκώς στο προσκήνιο δρέποντας δάφνες και απολαμβάνοντας αγιογραφίες. Στην περίπτωση του μπασκετικού Ολυμπιακού, όμως, οι προβολείς είναι μόνιμα στραμμένοι προς τον αγωνιστικό χώρο. Γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό.
Photo Credit Eurokinissi