Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Η φετινή πορεία του Ολυμπιακού που κερδίζει την αναγνώριση, γεννά όνειρα και δημιουργεί προσδοκίες στηρίζεται σε ορισμένες πολύ απλές σταθερές: Στη σεμνότητα που φρενάρει την έπαρση, στο σεβασμό των αντιπάλων που εξασφαλίζει ίδια βαρύτητα στο κάθε παιχνίδι και στο ομαδικό πνεύμα που οδηγεί στην περίφημη ομοιογένεια εντός του παρκέ. Μα, πάνω από όλα στηρίζεται στην πειθαρχία…
Στην αόρατη αυτή δύναμη που προστατεύει αδιάκοπα την εικόνα των “ερυθρόλευκων” είτε η αγωνιστική τους αρτιότητα επιβεβαιώνεται, είτε όχι. Που ξέρει να διώχνει τις αμφιβολίες κάθε φορά που εμφανίζονται, αλλά και να επαναφέρει τα πόδια στο έδαφος όποτε αρχίζουν να πατάνε στα σύννεφα. Που πρέπει ν᾽αποτελεί τον οδηγό και το φυλαχτό τους έτσι όπως έχουν επιλέξει να πορευτούν. Η πειθαρχία είναι η γέφυρα μεταξύ στόχου και επίτευξης του στόχου, λέει ένα γνωστό απόφθεγμα και δίχως αμφιβολία ήταν το στοιχείο που έλειψε του Ολυμπιακού περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στο Βελιγράδι.
Από το ξεκίνημα κιόλας του παιχνιδιού, όταν τίποτα δεν φαινόταν τόσο δυσοίωνο, οι φιλοξενούμενοι πρόλαβαν να αποκαλύψουν τις αδυναμίες τους. Στις δύο πρώτες φάσεις άνοιξαν διάδρομο στον Μάνταρ ώστε να επιτεθεί χωρίς καν να αλλάξει πάσα, ενώ στη συνέχεια άφησαν τους Σμαιλάγκιτς, Νάναλι και ΛεΝτέι να σουτάρουν ανενόχλητοι. Μέχρι και αιφνιδιασμό μετά από δικό τους αιφνιδιασμό κατάφεραν να δεχτούν σε μια φάση που αποτύπωσε όσο λίγες τη λανθασμένη τους προσέγγιση. Το ότι κατάφερναν να σκοράρουν με αντίστοιχη ευκολία (κυρίως με τον Φαλ) ήταν και η μεγαλύτερη παγίδα, καθώς πίστεψαν ότι το ρεσιτάλ χάιλαιτς του πρώτου πενταλέπτου θα ήταν ο κανόνας της αναμέτρησης. Όσο, όμως, η ομάδα του Ομπράντοβιτς ένιωθε άνετα επιθετικά τόσο περισσότερο άρχιζε να πιέζει στην άμυνα ωθούμενη από το συγκλονιστικό κοινό της.
Οι γηπεδούχοι κυνηγούσαν ασταμάτητα τον Βεζένκοφ κόβοντάς του το παιχνίδι χωρίς μπάλα και οδηγώντας τον σε τραβηγμένες επιλογές, ενώ τα πράγματα χειροτέρεψαν ραγδαία όταν ο συγκινητικός για μία ακόμα φορά Τόμας Ουόκαπ κάθισε στον πάγκο για τις απαραίτητες ανάσες. Ο Κώστας Σλούκας είχε ένα απογοητευτικό εξάλεπτο με συνεχόμενα λάθη και κακές άμυνες που ἐδωσαν την ευκαιρία στην Παρτιζάν να πάρει διαφορά και να βάλει φωτιά στην εξέδρα. Ο ΜακΚίσικ προσπαθούσε σχεδόν μόνος του να κρατήσει τον Ολυμπιακό σε επαφή με το σκορ, αφού ούτε οι Λαρεντζάκης, Πίτερς και Μπλακ ήταν στο κλίμα της αναμέτρησης.
Πριν συμπληρωθεί το 15ο λεπτό του παιχνιδιού οι Πειραιώτες είχαν δεχτεί κιόλας 40 πόντους, από μια ομάδα που θύμιζε περισσότερο… Ολυμπιακό. Παίζοντας γρήγορα και εκμεταλλευόμενη τους χώρους που άφηνε η στατική ερυθρόλευκη άμυνα η Παρτιζάν κατάφερε να επιβληθεί απόλυτα στο παρκέ με τους τους Νάναλι, Λεσόρ και Πάντερ να κάνουν θραύση. Στην αντίπερα όχθη, το έλλειμμα ενέργειας και διάθεσης στο ανασταλτικό κομμάτι συναντούσε μια άνευ προηγουμένου αστοχία από την περίμετρο και το 48-36 του ημιχρόνου έμοιαζε μάλλον κολακευτικό.
Το μοναδικό διάστημα που οι “ερυθρόλευκοι” εμφάνισαν την πραγματική τους εκδοχή ήταν το πρώτο πεντάλεπτο της τρίτης περιόδου. Η άμυνα τους προστάτεψε το ζωγραφιστό και πίεσε την μπάλα, επιθετικά ζωντάνεψαν οι Κάνααν και Βεζένκοφ και μ᾽ ένα επιμέρους 2-12 η διαφορά έπεσε στους τέσσερις. Ήταν, όμως, τόσο εύθραυστος ο χθεσινός Ολυμπιακός που ένα χαμένο λέι απ κι ένα τρίποντο ήταν αρκετά για να τον ρίξουν και πάλι (οριστικά αυτή τη φορά) στο καναβάτσο. Η διαφορά επέστρεψε σε διψήφια επίπεδα και οι γηπεδούχοι δεν ανησύχησαν ξανά ως το τέλος του παιχνιδιού.
Με εξαίρεση τους Ουόκαπ, Φαλ, ΜακΚίσικ και Παπανικολάου, οι οποίοι αν μη τι άλλο εμφανίστηκαν σοβαροί και προσηλωμένοι, οι υπόλοιποι παίκτες του Ολυμπιακού θύμιζαν σχολική τάξη σε κενό. Και ίσως κάπου εδώ πρέπει να αρχίσουν να προβληματίζονται όσοι με τόση ευκολία υποτιμούν το ρόλο του προπονητή, θεωρώντας μάλλον ότι η δουλειά του την ώρα του παιχνιδιού περιορίζεται στο να κάνει αλλαγές και να δείχνει κάνα σύστημα.
Χθες στο Βελιγράδι ο Ολυμπιακός δεν άλλαξε τίποτα ως προς την τακτική, το σκάουτινγκ και τη στρατηγική του και δεν αποκλείεται ο Χρήστος Παππάς να διαχειρίστηκε το υλικό του με περισσότερη ψυχραιμία απ᾽ ό,τι σε κάποιες περιπτώσεις ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Παρ᾽ όλα αυτά η απουσία του ανθρώπου που σηκώνει όλο βάρος της ευθύνης δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Θα ήταν παράλογο, ίσως και αφύσικο να είχαμε την απαίτηση να δούμε τον ίδιο Ολυμπιακό με ή χωρίς τον προπονητή του σε ένα τόσο απαιτητικό εγχείρημα.
Από τη στιγμή, πάντως, που η συγκεκριμένη ήττα δεν έχει βαθμολογικό κόστος για τους Πειραιώτες δεν αποκλείεται να τους φανεί ιδιαιτέρως χρήσιμη λίγο πριν την τελική ευθεία. Του Ολυμπιακού δεν του ταιριάζει η χαλάρωση, ούτε φυσικά ο τίτλος του φαβορί, όσο κι αν συχνά πυκνά αναγκάζεται να τον κουβαλάει. Έχει διανύσει μια θαυμάσια διαδρομή υπό καθεστώς διαρκούς πίεσης και για να φτάσει στον τελικό προορισμό θα πρέπει ο χαρακτήρας του να συνεχίσει να προηγείται της φήμης του…
Photo Credit Eurokinissi