Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να επιδιώκει να μοιράσει το χρόνο, αλλά να μη συμμερίζεται τα διαστήματα της υπέρ του δέοντος χαλάρωσης των παικτών του, οι οποίοι φαίνεται να έχουν κατεβάσει ταχύτητα περιμένοντας τα πραγματικά σπουδαία βράδια της σεζόν που έπονται.
Το γρήγορο 22-7, μάλιστα, επιτάχυνε το πνευματικό τους άδειασμα κι έδωσε την ευκαιρία στους φιλοξενούμενους να απαντήσουν με ένα επιμέρους 5-17, το οποίο, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, προκάλεσε τις… αλυσιδωτές εκρήξεις του 57χρονου τεχνικού. Επιπλέον, τα τρία φάουλ του Σλούκα μετά από μόλις ένα δίλεπτο συμμετοχής αποτέλεσε έξτρα πλήγμα στην ήδη περιορισμένων λύσεων περιφέρεια των γηπεδούχων, όμως, ακόμα κι έτσι, η εξέλιξη του ματς ήταν καθαρά θέμα της δικής τους διάθεσης.
Με σταθερά την ως επί το πλείστο σοβαρή ανασταλτική του λειτουργία, ο Ολυμπιακός δεν κινδύνευσε ποτέ πραγματικά κι όταν πάτησε το γκάζι με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, δεν ξανακοίταξε πίσω. Η απουσία του Ντε Κολό που αποτελεί την κύρια πηγή δημιουργίας της Βιλερμπάν, εξανάγκασε τους παίκτες του Πάρκερ σ᾽ ένα περισσότερο στατικό και ατομικό τρόπο παιχνιδιού στην επίθεση (μόλις 8 ασίστ σε 40᾽), τον οποίο δεν δυσκολεύτηκε να αναχαιτίσει η καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης. Η διαφορά ξεπέρασε τους 20 όπως και στο ματς του πρώτου γύρου στην Λυών, αλλά καθώς το… δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, αυτή τη φορά όχι μόνο δεν μαζεύτηκε, αλλά έφτασε και τους 30. Ο Τζορτζ Πάπας έβαλε το κερασάκι στην τούρτα κι ο Ολυμπιακός… κάλπασε για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Ήταν άλλη μια βραδιά-ορόσημο στον ανηφορικό δρόμο προς τις κορυφογραμμές της Ευρώπης. Άλλη μια σφραγίδα στο πιστοποιητικό της υπεροχής ή -ο τόνος δεν αλλάζει την ουσία- της… υπέροχης φετινής πορείας. Εξασφαλίζοντας το πλεονέκτημα έδρας και γιατί όχι την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου μιας Euroleague, στην οποία οι 14 από τις 18 ομάδες διατήρησαν το βαθμολογικό τους ενδιαφέρον μέχρι τέλους, ο Ολυμπιακός ολοκληρώνει την πρώτη του αποστολή με απόλυτη επιτυχία.
Πλέον καλείται να συσπειρώσει όλες του τις δυνάμεις ώστε να φανεί αντάξιος των προσδοκιών που για τόσους μήνες δημιούργησε. Να συνεχίσει να βλέπει μόνο το επόμενο σκαλοπάτι, χωρίς φυσικά να τον απασχολεί τι γίνεται από κάτω του. Να συνειδητοποιήσει πλήρως την αξία και την δυναμική του, γιατί από εδώ και πέρα το πνευματικό κομμάτι θα αρχίσει να κερδίζει έδαφος έναντι του καθαρά αγωνιστικού.
“Κανένας δεν φτάνει στην κορυφή όταν φοβάται”, λέει ένα ρωμαϊκό γνωμικό και σε όποιο συναπάντημα κι αν βρεθούν οι “ερυθρόλευκοι” τρομοκρατημένοι πρέπει να νιώθουν αυτοί που θα κληθούν να τους αμφισβητήσουν. Σε κανένα σενάριο δεν αξίζει να εμπλακούν και καμία περίπτωση επιλογής αντιπάλου δεν είναι δυνατόν να τους αγγίξει. Διότι αν επιχειρήσεις να διαλέξεις, άρα και να αποφύγεις, σημαίνει ότι κάτι σε φοβίζει. Είναι αυτομάτως δείγμα αδυναμίας και ένας βασικός λόγος που -το δήλωσε κι ο Μπαρτζώκας– τέτοιες ενέργειες συνήθως γυρίζουν μπούμερανγκ.
Για την ακρίβεια βρισκόμαστε στη μοναδική στιγμή της σεζόν που μια μεγάλη ομάδα οφείλει να δείξει μια καλώς εννοούμενη υπεροψία. Να ορθώσει το ανάστημά της τόσο, ώστε όλοι οι υποψήφιοι αντίπαλοι να της φαίνονται ίδιοι. Ως γνωστόν, άλλωστε, ό,τι θεωρείται έπαρση για τους αδύναμους, για τους δυνατούς θεωρείται μεγαλείο. Είτε, λοιπόν, λέγεται Μπασκόνια, είτε Εφές, είτε Παρτιζάν, είτε Ζαλγκίρις, όποια κι αν προκύψει είναι δεδομένο ότι θα προτιμούσε να βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα. Κι ο Ολυμπιακός οφείλει να την επιβεβαιώσει…
ΥΓ. Σε μια περίοδο που δικαιολογημένα ο Ολυμπιακός δεν προσεγγίζει το αγωνιστικό του ταβάνι, υπάρχει μια λαμπρή εξαίρεση στις τάξεις του. Ο Σακίλ ΜακΚίσικ στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του, εξελίσσεται σ᾽ ένα από τα πιο ισχυρά όπλα στα χέρια του Γιώργου Μπαρτζώκα, ικανό όχι απλά να επηρεάσει την εξέλιξη ενός παιχνιδιού, αλλά να την καθορίσει.
ΥΓ2. Τα ελεεινά πανό που κρεμάστηκαν χθες πίσω από τον πάγκο του Ολυμπιακού, εγκλωβίζοντας μάλιστα τους παίκτες και τον προπονητή του μέσα στο εμετικό τους κάδρο, προκαλούν αποτροπιασμό και προσβάλλουν το ανθρώπινο είδος. Πάνω απ᾽ όλα θίγουν και στιγματίζουν τον ίδιο το σύλλογο. Σε μια στοιχειωδώς οργανωμένη κοινωνία θα είχαν ήδη κινηθεί οι διαδικασίες ώστε οι δράστες να μην ξαναπατήσουν σε γήπεδο, εμείς αντίθετα συνεχίζουμε να υπομένουμε τον ζυγό των ανθρωποειδών. Καμία τύχη..
Photo Credit Eurokinissi