Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Σε μια βραδιά που ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, οι “ερυθρόλευκοι” προδόθηκαν από τη νωχελική αμυντική τους λειτουργία, η οποία προϊόντος του χρόνου εξελίχθηκε σε ντόμινο αρνητικών προεκτάσεων σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Ο υπερηχητικός Φακούντο Καμπάτσο δεν κοβόταν ούτε με… βαλέ, ο Τζον Χόλαντ εμφανίστηκε κυριολεκτικά από το πουθενά στη μακράν της δεύτερης καλύτερη φετινή του εμφάνιση, Πετρούσεφ, Μίτροβιτς και Βιλντόζα έδωσαν πολύτιμες λύσεις και ο Αστέρας πανηγύρισε μια νίκη γοήτρου, την οποία άξιζε 100%.
Βεζένκοφ, Ουόκαπ και Κάνααν άνοιξαν το ματς ιδανικά για τον Ολυμπιακό, όμως το επιθετικό κρεσέντο του πρώτου δεκαλέπτου δεν διαφυλάχτηκε από ανάλογη απόδοση στα μετόπισθεν και τελικά αποδείχτηκε δώρο άδωρο. Μόλις οι παίκτες του Ερυθρού Αστέρα ανέβασαν την ένταση στην άμυνα κι άρχισαν να βάζουν τα χέρια τους στην μπάλα, η κάνουλα έκλεισε και το μομέντουμ άλλαξε χέρια.
Η 2nd unit των “ερυθρόλευκων” δεν κατάφερε να ανταποκριθεί ούτε στην μία ούτε στην άλλη πλευρά το παρκέ και σταδιακά έχασε τον έλεγχο του ρυθμού. Τα ποσοστά άρχισαν να πέφτουν ραγδαία (ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης πρόλαβε να εκτελέσει τέσσερα άστοχα τρίποντα σε πεντέμισι λεπτά), ενώ σωρεία λαθών και βιαστικών επιλογών έδωσαν την ευκαιρία στη σερβική ομάδα να τρέξει και να περάσει μπροστά λίγο πριν την ανάπαυλα. Η επιστροφή των Παπανικολάου, Ουόκαπ και Φαλ, έβαλε πρόσκαιρο στοπ στην κατηφόρα και πρόσφερε στους φιλοξενούμενος το τελευταίο τους προβάδισμα στο φινάλε του ημιχρόνου.
Η τρίτη περίοδος ήταν ακόμη χειρότερη για τους παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα. Χρειάστηκαν τεσσερισήμισι λεπτά για να σκοράρουν, πέτυχαν μόλις 12 πόντους συνολικά και δεν κατάφεραν σε καμία περίπτωση να επαναφέρουν την απόδοσή τους σε κάποια ελάχιστα στάνταρ. Βρέθηκαν ακόμα και στο -9 (63-54) στο 29′, δίνοντας την εντύπωση ότι πολύ δύσκολα θα κατάφερναν να ανατρέψουν την κατάσταση. Πράγματι, η άμυνα τους συνέχισε να πληγώνεται με απαγορευτική συχνότητα και στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και μόνο κάποιες σπασμωδικές αντιδράσεις τους διατηρούσαν ζωντανό το ενδιαφέρον. Ο Χόλαντ πέτυχε τους 13 από τους 15 πόντους του Αστέρα στο πρώτο πεντάλεπτο της τέταρτης περιόδου, αποτρέποντας κάθε προσπάθεια αντεπίθεσης και κάπως έτσι η 10η ήττα του Ολυμπιακού ήρθε φυσιολογικά.
Πραγματικό κόστος δεν υπήρξε, βέβαια, καθώς οι Πειραιώτες αφενός έχουν εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ κι αφετέρου κρατούν ακόμα την πρώτη θέση της κατάταξης στα χέρια τους. Στην αντίπερα όχθη, το γεγονός ότι η απόδοσή τους παρουσιάζει μια πτώση τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, σίγουρα θα πρέπει να τους απασχολεί, όχι όμως και να τους εκπλήσσει. Πρόκειται ουσιαστικά για το φυσιολογικό αποτέλεσμα ενός ντεμαράζ μεγάλης διάρκειας και ιλιγγιώδους ταχύτητας.
Από τις 30 Δεκεμβρίου και το εντυπωσιακό 71-95 στο ΟΑΚΑ, μέχρι τις 16 Μαρτίου και το σπουδαίο διπλό στο Κάουνας, ο Ολυμπιακός κάλπαζε ανεξέλεγκτα. Κατέγραψε ένα ασύλληπτο 12-2 στην Ευρωλίγκα που του εξασφάλισε -νωρίτερα από κάθε άλλη ομάδα- την πρόκριση στα playoffs και μια σίγουρη θέση στην πρώτη τετράδα, ενώ παράλληλα κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας και σφράγισε την πρωτιά στην Basket League. Μιλάμε για τρεισήμισι μήνες στα “κόκκινα”, χωρίς φρένα, χωρίς διαλείμματα, χωρίς δικαιολογίες και… χωρίς έλεος για τους αντιπάλους του.
Πραγματοποιώντας όλους τους στόχους που είχαν μπροστά τους, οι “ερυθρόλευκοι” δεν βρέθηκαν αντιμέτωποι μόνο με την σωματική καταπόνηση, αλλά και μ΄ ένα αναπόφευκτο πνευματικό άδειασμα. Εδώ και σχεδόν έναν μήνα, οι εγχώριες υποχρεώσεις τους έχουν καθαρά τυπικό χαρακτήρα, ενώ από έλλειψη πραγματικού κινήτρου “πάσχουν” και στην Euroleague. Όταν έχεις εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας, είναι αδύνατον να παραμείνεις στην ίδια εγρήγορση. Βιώνεις μια εκνευριστική -η αλήθεια είναι- περίοδο ανυπομονησίας για αυτά που έρχονται. Περιμένεις να μάθεις τον αντίπαλό σου, προσπαθείς να κάνεις διαχείριση ενέργειας, προσέχεις μην τραυματιστείς. Από την άλλη, όταν δεν παίζεις καλά, δεν νιώθεις και καλά.
Ο Ολυμπιακός μοιάζει να… τρώγεται με τα ρούχα του, περιμένοντας με ποιον θα φαγωθεί στην αρένα της προημιτελικής φάσης κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας καλείται τώρα, περισσότερο από προπονητής, να γίνει ψυχολόγος. Τα προειδοποιητικά πυρά του Ερυθρού Αστέρα, όπως και το γεγονός ότι το παιχνίδι της τελευταίας στροφής με την Μπασκόνια απέκτησε ένα άγριο ενδιαφέρον, καθώς οι Βάσκοι θα έρθουν στο Φάληρο για να παίξουν τα ρέστα τους, ίσως βοηθήσουν τους Πειραιώτες να … θορυβηθούν και να επιστρέψουν σε mood έντασης. Να καταλάβουν ότι δεν έχουν τίποτα στην κατοχή τους, εκτός από 17 μέρες. Όχι για να φτάσουν, αλλά για να ξεκινήσουν.
ΥΓ. Όποιος αντίπαλος κι αν προκύψει, η αποστολή θα είναι εξίσου δύσκολη. Η Μπασκόνια είναι μια επιθετική μηχανή με τεράστια δίψα για τέτοια διάκριση, η Ζαλγκίρις θα καταθέσει την ψυχή της για το όνειρο του εντός έδρας Final Four, η Παρτιζάν βρίσκεται σε φόρμα κι έχει έδρα-κόλαση, η Φενέρ και η Μακάμπι είναι ομάδες με μεγάλη ποιότητα και δυναμική. Σε κάθε περίπτωση το ΣΕΦ θα αποτελέσει τον μόνο σίγουρο δρόμο για τον Ολυμπιακό. Αυτό δεν αλλάζει.
ΥΓ2. Η Εφές και ο προπονητής της πρόσφεραν μια υπέροχη τετραετία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ίσως τους άξιζε μεγαλύτερος σεβασμός από ένα challenge στα 36” πριν το τέλος και τη διαφορά στους 15.