Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Κάθε Final Four έχει τη δική του ιδιομορφία, τους δικούς του πρωταγωνιστές. Για χρόνια, οι περισσότερες θριαμβεύτριες του διημέρου στηρίζονταν σε ηγέτες γκαρντ (και μάλιστα κυρίως Ευρωπαίους) για να σηκώσουν στα χέρια τους το τρόπαιο.
Η φετινή έκδοση στο Κάουνας δεν φάνηκε να αποτελεί εξαίρεση, με τον «Τσάτσο» Ροντρίγκεθ να «ενορχηστρώνει» την επίθεση της Ρεάλ και τον Σέρχιο Γιουλ να σκοράρει το νικητήριο καλάθι στον τελικό με τον Ολυμπιακό. Το βραβείο του MVP, πάντως, κατέληξε όχι απρόσμενα, αλλά όχι και συνηθισμένα, στα χέρια του Έντι Ταβάρες.
Ο (ευρωπαϊκός) «νόμος» των «κοντών»
Από το 2002 και την τελευταία εικοσαετία, ο τίτλος του πολυτιμότερου παίκτη κατέληξε 13 φορές στα χέρια περιφερειακού και με εξαίρεση τον Ταϊρίς Ράις (Μακάμπι, 2014), στην τροπαιοθήκη Ευρωπαίου γκαρντ. Μάλιστα, στις έξι από αυτές το βραβείο έφτασε στην Ελλάδα, με τους Θοδωρή Παπαλουκά (ΤΣΣΚΑ, 2006), Δημήτρη Διαμαντίδη (2007, 2011 με Παναθηναϊκό) και Βασίλη Σπανούλη (2009 με ΠΑΟ, 2012 και 2013 με Ολυμπιακό)!
Στην εκλεκτή αυτή παρέα ανήκουν ακόμη οι Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (Μακάμπι, 2005), Χουάν Κάρλος Ναβάρο (Μπαρτσελόνα, 2010), Νάντο Ντε Κολό (ΤΣΣΚΑ, 2016), Λούκα Ντόντσιτς (Ρεάλ, 2018) και Βασίλιε Μίτσιτς (Εφές, 2021, 2022). Το κατόρθωμα του Ταβάρες μοιάζει ακόμη πιο σημαντικό διότι οι ψηλοί MVP σε Final Four δεν είναι μία συνθήκη που αναδεικνύει συχνά το μεγάλο ραντεβού της τετράδας.
Page: 1 2