Του Μιχάλη Στεφάνου / info@eurohoops.net
Όσο κι αν ο Κώστας Σλούκας είχε φροντίσει να μας προϊδεάσει για τις προθέσεις του, η αλήθεια είναι ότι σε πρώτη ανάγνωση, η αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό μοιάζει ακατανόητη.
Στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του επέλεξε να αποποιηθεί ένα μεγάλο κομμάτι της κληρονομιάς του και να κλείσει με τρόπο άδοξο το μεγαλύτερο ίσως κεφάλαιο της καριέρας του, χωρίς ωστόσο η πραγματικότητα να δικαιολογεί μια τόσο ακραία ρήξη.
Ο 33χρονος γκαρντ εγκατέλειψε ένα σπουδαίο αγωνιστικό οικοδόμημα που σε μεγάλο βαθμό του ανήκει. Ένα εγχείρημα που γνώρισε πρωτοφανή αποθέωση, εμπλούτισε το παλμαρέ του με ακόμα πέντε τίτλους και δύο παρουσίες σε Final Four και θα μπορούσε να του προσφέρει μια ανάλογα επιτυχημένη συνέχεια. Με τον ίδιο σε ρόλο πρωταγωνιστή, με τα στατιστικά του σε αξιόλογα επίπεδα και μια διαχείριση που, ενώ τον διατηρούσε στο προσκήνιο, τον προστάτευε από συχνούς τραυματισμούς και του εξασφάλιζε μακροζωία στα παρκέ.
Ειλικρινά, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι άλλο μπορεί να θέλει ένας αθλητής στο πιθανώς τελευταίο σημαντικό συμβόλαιο της καριέρας του, αλλά περί ορέξεως… ουδείς λόγος. Ο Σλούκας πήρε την απόφαση στο φινάλε του τελικού του Κάουνας και σχεδόν όλα τα κρίσιμα σουτ του Ολυμπιακού την τελευταία διετία, όμως υπονόησε -γιατί oυδέποτε το είπε ξεκάθαρα- ότι ο προπονητής του δεν τον σεβόταν. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο λάθος που έκανε στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει το αίσθημα του ανικανοποίητου που τον κυρίευε.
Δημιούργησε μια εικονική πραγματικότητα, για την οποία φυσικά δεν μπορούσε να πείσει κανέναν, ”βάφτισε” εχθρό έναν άνθρωπο που απλώς είχε την ευθύνη και την υποχρέωση να τον διαχειρίζεται δίκαια κι έφτασε σε τέτοιο σημείο παραλογισμού, που τα περιθώρια συνεννόησης με οποιονδήποτε στην ομάδα εξαντλήθηκαν…
Ο Σλούκας πήρε μια εγωκεντρική απόφαση αλλά σε τελική ανάλυση δεν είχε κανείς το δικαίωμα να του τη στερήσει. Αποτελεί, άλλωστε, μια καθόλου σπάνια περίπτωση παίκτη που αντιλαμβάνεται ένα ομαδικό άθλημα περισσότερο με ατομικούς όρους. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος σταρ είναι, που θέλει να ορίζει αποκλειστικά το παιχνίδι, να έχει μίνιμουμ χρόνο συμμετοχής, ασχέτως απόδοσης και τέλος πάντων να τυγχάνει μιας ειδικής μεταχείρισης σε σχέση με τους συμπαίκτες του. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ευτυχισμένος στον Ολυμπιακό, χωρίς να απολαμβάνει τα προνόμια που θεωρεί ότι αξίζει.
Στην αντίπερα όχθη, οι ερυθρόλευκοι με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στο τιμόνι τους πρεσβεύουν μια εντελώς αντίθετη φιλοσοφία.
Προσπαθούν να κάνουν την επιτυχία αυστηρή συλλογική υπόθεση, να λειτουργούν όσο το δυνατόν πιο αξιοκρατικά και θα τους ήταν αδύνατον να ικανοποιήσουν όλες τις επιθυμίες του 33χρονου γκαρντ. Ευτυχώς, η αλήθεια του καθενός βγήκε στην επιφάνεια την κατάλληλη στιγμή κι έτσι αποφεύχθηκε μια εύφλεκτη τριετία για τον οργανισμό. Λίγο μετά την επισημοποίηση του διαζυγίου με τον Σλούκα, οι ερυθρόλευκοι ανακοίνωσαν την συμφωνία με τον αρχηγό και παίκτη-σύμβολο της σύγχρονης ιστορία τους, τον Κώστα Παπανικολάου και ουσιαστικά έδειξαν με το πιο γλαφυρό ύφος ότι η ζωή συνεχίζεται…
Όσο κι αν μοιάζει οξύμωρο, πρόκειται για την καλύτερη δυνατή εξέλιξη, καθώς αμφότερες οι πλευρές θα συνεχίσουν την πορεία τους χωρίς τις αγκυλώσεις και τους περιορισμούς που θα τους επέβαλε η συγκεκριμένη συνεργασία. Ο Σλούκας θα βάλει σε προτεραιότητα τις προσωπικές του φιλοδοξίες και θα βρει ένα περιβάλλον που θα τον καλύπτει κι ο Ολυμπιακός θα απαλλαγεί από μια διαρκή υποβόσκουσα ένταση στο εσωτερικό του, που θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική. Όπως είχαμε επισημάνει από νωρίς, άλλωστε, ήταν πρακτικά αδύνατον να βρεθεί λύση έτσι όπως είχε τεθεί το πρόβλημα.
Ούτε στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι τα πράγματα δεν είναι και τόσο…δραματικά για τον Ολυμπιακό. Η αδιαμφισβήτητη ποιότητα του Σλούκα δεν συνιστά εγγύηση επιτυχίας, ούτε μονόδρομο αγωνιστικής πλεύσης κι αυτό είναι κάτι που ο ίδιος δεν ήταν διατεθειμένος να το αποδεχτεί. Πέρυσι, πάντως, οι ερυθρόλευκοι πέτυχαν μόνο νίκες στους αγώνες που έδωσαν χωρίς την παρουσία του, κάποιες εκ των οποίων συνοδεύτηκαν από τις πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις τους σε ολόκληρη τη σεζόν.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, το πραγματικό πρόβλημα για τον Ολυμπιακό αφορά τον αριθμό των ελληνικών διαβατηρίων. Η έλλειψη ικανών γηγενών παικτών ήταν θέμα χρόνου να χτυπήσει και την δική του πόρτα βάζοντας εμπόδια στην στελέχωση του ρόστερ, όμως δεν είναι δυνατόν η συγκεκριμένη συνθήκη να ορίζει τα πάντα σε μια ομάδα.
Γενικά, οι απώλειες παικτών τα καλοκαίρια είναι πολλές φορές αναπόφευκτες, όμως όταν υπάρχει σχέδιο και όραμα, αποφεύγονται τα αδιέξοδα. Ο Ολυμπιακός διαθέτει ήδη ένα εξαιρετικό υλικό, το οποίο θα προσπαθήσει να απογειώσει με την απόκτηση του Νίκολα Μίροτιτς. Ο Μαυροβούνιος βλέπει θετικά την μετακίνηση του στον Πειραιά κι αν τελικά ντυθεί στα ερυθρόλευκα, το στάτους των Πειραιωτών θα παραμείνει στο υψηλότερο επίπεδο. Μίροτιτς, Μιλουτίνοφ και Γκος συνθέτουν μια οντότητα που αν τοποθετηθεί στην ζυγαριά, απέναντι από τους Σλούκα, Βεζένκοφ, Μπολομπόϊ και Μπλακ δεν είναι βέβαιο ότι θα μετρηθεί ελαφρύτερη…
Ο Ολυμπιακός, θα δει αν υπάρχει πρόσφορο έδαφος ώστε να αποκτήσει τον Τάιλερ Ντόρσεϊ που εκτός των άλλων θα λύσει τα χέρια του Γιώργου Μπαρτζώκα στις εγχώριες διοργανώσεις. Η διάθεση του Παναθηναϊκού να δημιουργήσει ένα πραγματικά ισχυρό ρόστερ, θα δώσει και μεγαλύτερη λάμψη στις εντός των τειχών μονομαχίες και οι Πειραιώτες δεν θα ήθελαν να στερούνται σημαντικό μέρος των δυνάμεών τους σε αυτά τα παιχνίδια.
Ήδη διαθέτουν έξι ξένους (Γκος, Κάνααν, ΜακΚίσικ, Πίτερς, Μιλουτίνοφ, Φαλ), ο Μίροτιτς (ή όποιος άλλος στη θέση του) θα τους κάνει επτά κι αν δεν καρποφορήσει η περίπτωση Ντόρσεϊ, ίσως γίνουν οκτώ, κάτι που θα τους υποχρεώνει σε σημαντικές αλλαγές από διοργάνωση σε διοργάνωση. Σε κάθε περίπτωση έχουμε μπροστά μας μια πολύ ενδιαφέρουσα off season…
Διαβάστε επίσης
Κώστας Σλούκας: Η μπάλα – και οι αποφάσεις – στα χέρια του (videos)
Σάσα Βεζένκοφ: Το δικό του “παζλ” αποφάσεων και το ανεπιθύμητο κέντρο της προσοχής