Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Το πρόγραμμα της δεύτερης αγωνιστικής της Ευρωλίγκας περιλαμβάνει λαμπερά ματς του σήμερα (Ρεάλ – Εφές), “τιτανομαχίες” των πάγκων (Παναθηναϊκός – Μπάγερν, Αταμάν-Λάσο), αντιθέσεις του πάλαι ποτέ κραταιού που αναζητά την αναγέννηση (Βίρτους) και της σχεδόν “Σταχτοπούτας” που ψάχνει το… γοβάκι της (Μονακό) αλλά και μία πίστη στην παράδοση: Ολυμπιακός και Μπαρτσελόνα αναμετρούνται στο ΣΕΦ, σε ένα ζευγάρι γεμάτο θύμησες.
Δύο από τις πιο κραταιές ομάδες της διοργάνωσης πριν ακόμα ονομαστεί Ευρωλίγκα, οι οποίες στο πέρασμα των χρόνων έχουν δώσει επικές μάχες και έχουν χαρίσει στο μπασκετικό κοινό μνήμες αναλλοίωτες.
Η μερίδα του… λέοντος βρίσκεται σε ισπανικά χέρια, 22 από τις 38 στο σύνολο, με την ελληνική ομάδα ωστόσο να υπερτερεί όταν η μπάλα “έκαιγε”.
Και μπορεί αν ρωτήσει κανείς τον Ρότζερ Γκριμάου να ξεστομίσει αυθόρμητα την 9η Μαΐου του 2010 στο Παρίσι ως ορόσημο, που αν και άποντος πανηγύρισε με την καρδιά του το ευρωπαϊκό και σήκωσε με περηφάνια πρώτος το βαρύτιμο τρόπαιο σαν αρχηγός των “Μπλαουγκράνα”, ωστόσο και οι Πειραιώτες έχουν τα δικά τους… κρησφύγετα του μυαλού. Τις δαιδαλώδεις αυτές αναμνήσεις που κανένας Καταλανός δεν μπορεί να σβήσει. Το Eurohoops θυμάται.
Το πρώτο… κόκκινο αίμα ήταν της Ρώμης (1997)
Η πρώτη τους κομβικής σημασίας φορά. Ολυμπιακός και Μπαρτσελόνα είχαν ανταμώσει ξανά τα προηγούμενα χρόνια στη “φάση των 16” ωστόσο στο Final-4 της Ρώμης ήταν που τα βλέμματα στράφηκαν κατ’ αποκλειστικότητα πάνω τους.
Οι “ερυθρόλευκοι” έπρεπε να σπάσουν δις τη φλεγόμενη… Χάλα Πιονίρ (Παρτιζάν) αφού “αυτοκτόνησαν” στο Φάληρο και να περάσουν από το ΟΑΚΑ (το έκαναν εμφατικά) για να κλείσουν θέση στο τρίτο Final-4 της ιστορίας τους. Και εκεί δεν άφησαν κανέναν να τους πάρει από τα χέρια την εξιλέωση για το Τελ Αβίβ και τη Σαραγόσα.
Με έναν συγκλονιστικό Ντέιβιντ Ρίβερς που έβαλε 54 πόντους σε δύο παιχνίδια (28 με Ολύμπια και 26 με Μπάρτσα στον τελικό) και έναν… γίγαντα Τάρλατς που τα έβαλε με το “δεινόσαυρο” Ντουένιας και έκανε νταμπλ-νταμπλ, η “πλημμυρισμένη” από φίλους του Ολυμπιακού Ρώμη, φόρεσε τα γιορτινά της (73-58 τελικό σκορ).
Η καλοδουλεμένη μηχανή του Πασκουάλ
Έπρεπε να μεσολαβήσουν 13 χρόνια ανομβρίας από must win game ανάμεσα τους μέχρι να ξανανταμώσουν. Στο μεταξύ το κοντέρ είχε γράψει την 3η θέση της… παρηγοριάς στο Βερολίνο (2009) για τους “Μπλαουγκράνα” μια χρονιά πριν τα πουν με τους Πειραιώτες στο μεγάλο τελικό.
Με τον Μίλος Τεόντοσιτς σε μεγάλα κέφια (MVP της σεζόν), οι Πειραιώτες έφτασαν σε δεύτερο back-to-back Final Four και εκεί χρειάστηκαν το χέρι του… θεού Τζος Τσίλντρες για να στείλουν τον ημιτελικό με την Παρτιζάν στην παράταση και να πάρουν το πολυπόθητο εισιτήριο.
Παρόλα αυτά το σπουδαίο παιχνίδι στο “Παλέ ντε Μπερσί” εξελίχθηκε σε παράσταση για ένα ρόλο με την αρμάδα του Πασκουάλ να υπερτερεί κατά κράτος (Ναβάρο 21 πόντοι) και να φτάνει δικαίως στη 2η και τελευταία ευρωπαϊκή κούπα της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Η “ερυθρόλευκη” εκδίκηση της Πόλης
Ο θυμόσοφος λαός παρομοιάζει την εκδίκηση με ένα… πιάτο που τρώγεται κρύο. Και ο Ολυμπιακός της Πόλης το σέρβιρε κατευθείαν από την κατάψυξη στη Μπαρτσελόνα. Από τον τελικό του Παρισίου, οι δύο “μονομάχοι” έμελλε να συναντηθούν κατευθείαν σε Final-4, στην πόλη των Φαναριώτων, εκεί που γράφτηκε το έπος.
Οι Πειραιώτες, που ταξίδεψαν ως το απόλυτο αουτσάιντερ, κρατούσαν σταθερά από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα το προβάδισμα στο σκορ. Η αμυντική προσήλωση των παικτών του Ντούντα ήταν υποδειγματική ενώ όποτε χρειάστηκε, έβαλαν κάποια μεγάλα σουτ. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε εκείνο το τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη προς το φινάλε της αναμέτρησης που έδωσε αέρα πέντε πόντων στους “ερυθρόλευκους” (66-61), ή το κάρφωμα του Ντόρσεϊ ύστερα από υποδειγματική τελική πάσα του “V-Span”, που έβαλε τέλος στη σεμνή τελετή πριν ακολουθήσει το… θαύμα;